Hawk: «Γκάνια, ντρόγκια και γυναίκες ήταν πάντα κομμάτι της ραπ»
Βρεθήκαμε στα γυρίσματα του νέου video clip του ράπερ και μιλήσαμε μαζί του για τον νέο του δίσκο, τις επιστροφές και τις παύσεις, τον λόγο που δε θέλει να αφήσει τη Θεσσαλονίκη, την πολιτική ορθότητα και τα beefs.
- 30 ΜΑΙ 2022
Βρεθήκαμε στα γυρίσματα του νέου video clip του ράπερ και μιλήσαμε μαζί του για τον νέο του δίσκο, τις επιστροφές και τις παύσεις, τον λόγο που δε θέλει να αφήσει τη Θεσσαλονίκη, την πολιτική ορθότητα και τα beefs.
Η μαύρη Mercedes φτάνει έξω από τη βίλα στην Εκάλη, εκεί όπου πρόκειται να γυριστεί μέρος του νέου video clip του Hawk για το τραγούδι Celine – περιλαμβάνεται στον νέο του δίσκο με τίτλο Liberta. Από τις φωτογραφίες του άρθρου μπορείτε να πάρετε μια πρώτη γεύση από αυτά που θα δούμε στο clip.
Σε πολλούς, ο ήχος του τραγουδιού μπορεί να είναι ήδη γνωστός καθώς πολύ πριν ακόμη κυκλοφορήσει είχε προλάβει να γίνει super hit στο TikTok. Αυτή είναι μια νέα τάση που χρησιμοποιούν αρκετοί καλλιτέχνες και εταιρίες για να «τεστάρουν» εάν τα νέα τους κομμάτια θα κάνουν επιτυχία ή όχι. Ο Hawk, όμως, δεν έχει ανάγκη από αυτά. Εδώ και μια τετραετία αποτελεί έναν από τους επιτυχημένους ράπερ της γενιάς του, με τα κομμάτια του να συγκεντρώνουν εκατομμύρια streams στο Spotify.
Το όνομά του έγινε ευρέως γνωστός από το Caliente, το hit που έκανε με τον Mente Fuerte και το καλοκαίρι του 2019 (μαζί με το Mama του Sin Boy) δεν υπήρχε κλαμπ στην Ελλάδα που δεν το έπαιζε. Εκείνος, όμως, είχε φροντίσει να κάνει την παρουσία του αισθητή πολύ πιο πριν. Ο Hawk υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Above the Hood, του crew που έσκασε από το πουθενά στη Θεσσαλονίκη – τη «μήτρα» δεκάδων καλλιτεχνών – κι έκανε πάταγο.
«Καλά ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τέτοιο πανικό στις συναυλίες τους;» είχε αναρωτηθεί ένας συνάδελφος δημοσιογράφος, όταν είχε δει μερικές εικόνες από τα lives τους, με τα καπνογόνα και τους ράπερ που χοροπηδούσαν στη σκηνή σαν τρελοί.
Σήμερα, ο Hawk μπορεί να έχει ηρεμήσει, αλλά η όρεξη για νέα μουσική δεν του έχει φύγει ακόμη. Τον συναντάμε λίγο πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα, στον κήπο της βίλας στην Εκάλη. Γύρω μας όλα μοιάζουν ιδανικά. Πράσινο, δροσιά και μια ησυχία που σπάει μόνο όταν ένα από τα μοντέλα που πρόκειται να παίξουν στο video clip, αποφασίζει να ξεσκονίσει τις γνώσεις στο πιάνο μέχρι να τελειώσει το διάλειμμα.
Το τραγούδι που παίζει είναι το ρωσικό παραδοσιακό Kalinka. Μόλις το ακούει αρχίζει να κουνά τα χέρια του σαν μαέστρος. Θα ήθελε κι εκείνος να μάθει κάποια στιγμή να παίζει πιάνο. Ίσως κάποια στιγμή ανάμεσα στα lives και τις συναυλίες του, τα καταφέρει.
Η Θεσσαλονίκη
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κατερίνη. Μπορεί να μην έμαθα να παίζω κάποιο μουσικό όργανο όταν ήμουν μικρός, αλλά είχα πάντα το μικρόβιο για τη μουσική. Ο πρώτος δίσκος που άκουσα και έπαθα σοκ ήταν το Get Rich or Die tryin του 50 Cent. Άρχισα να γράφω παρέα με τους φίλους μου. Στα 15 φτιάξαμε κι ένα γκρουπάκι, αλλά μη φανταστείς. Επαγγελματικά, όμως, ασχολήθηκα με τη μουσική μόλις μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη.
Στη Θεσσαλονίκη ήρθα για να σπουδάσω μουσική τεχνολογία και ηχοληψία. Την τελείωσα κανονικά. Ο λόγος που το έκανα ήταν γιατί ήθελα να εντρυφήσω περισσότερο πάνω στον ήχο και να μάθω να φτιάχνω μόνος μου τη μουσική μου.
Δεν ήθελα να γίνω ούτε ηχολήπτης, ούτε παραγωγός. Μ’ ένοιαζε απλά να πάρω γνώσεις για να μπορώ να φτιάχνω αυτό που θέλω μόνος μου.
Με τη Θεσσαλονίκη είχα “πάρε – δώσε” από μικρός. Ήταν αναμενόμενο πως κάποια στιγμή θα ζούσα εκεί. Κι ακόμα το κάνω, δεν έχω έρθει στην Αθήνα. Μου αρέσει πολύ το επίπεδο ζωής στη Θεσσαλονίκη. Είμαι ένα παιδί του κέντρου και τα τελευταία 8 χρόνια μένω εκεί.
Αυτό που λένε πως τα λεφτά και οι δουλειές είναι στην Αθήνα, δεν το πιστεύω. Άμα θες να δουλέψεις και να βγάλεις λεφτά μπορείς να το κάνεις παντού αρκεί να είσαι εσύ καλά εκεί που είσαι. Να περνάς όμορφα, να έχεις τους φίλους. Εμένα όλοι μου οι συνεργάτες είναι εκεί. Γιατί να τους αφήσω για να έρθω στην Αθήνα;
Η Θεσσαλονίκη ήταν μια πόλη που πάντα έβγαζε καλλιτέχνες. Όχι μόνο της γενιάς μου αλλά και πιο πριν. Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις. Από τα Βόρεια Αστέρια, από τη μέταλ σκηνή, τη hard rock, την punk.
Αυτή την περίοδο πιστεύω πως χρειάζεται ένα φρεσκάρισμα. Της λείπει αυτό που είχε παλιότερα. Το ότι είχε τα πάντα. Σήμερα έχει κυριαρχήσει η ραπ μουσική και τα λαϊκά.
Οι Above the Hood
Αυτό που έκανε τους Above the Hood να κάνουν το μπαμ ήταν η χημεία και οι πολύ καλές σχέσεις που είχαμε με όλα τα παιδιά. Ο καθένας έβαλε το ταλέντο του, την αισθητική του, την όρεξη, τη θέληση. Ήμασταν πολλά άτομα πράγματι, κάτι το οποίο πολλές φορές ήταν δύσκολα διαχειρίσιμο. Αλλά όλοι μαζί ήμασταν σαν τους κρίκους που φτιάχνουν μια αλυσίδα.
Πριν από μερικές μήνες κυκλοφορήσαμε ένα single, το Bad Company. Δε σκεφτόμαστε κάτι αυτή την περίοδο αλλά δεν το αποκλείουμε κιόλας. Επειδή τώρα δε συμβαίνει κάτι, δε σημαίνει ότι δε θα συμβεί αργότερα. Με όλα τα παιδιά, όμως, μιλάω και έχουμε πολύ καλές σχέσεις.
Έχω αλλάξει αρκετά από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα. Το ίδιο και η σκηνή. Και αυτό είναι το υγιές. Αλλάζεις σαν άνθρωπος, ωριμάζεις, διαμορφώνεσαι διαφορετικά από αυτά που ζεις. Αυτό πρέπει να βγαίνει στη μουσική σου. Νιώθω σαν να ξεκινάω τώρα στην ουσία.
Είμαι πολύ πιο ώριμος και σίγουρος για το τι θέλω. Έχω άλλη εμπειρία. Μπορεί να μην είμαι ίδιος με εκείνον τον τύπο που έβγαινα με τους Above the Hood που βγαίναμε και τα κάναμε όλα πουτάνα, αλλά με τον χρόνο μπαίνει η εμπειρία και η αγάπη για αυτό που κάνεις. Την ίδια όρεξη που είχες στα 21, δεν την έχεις σήμερα.
O Νέος Δίσκος
Βγάζω μεγάλες δουλειές, εξαφανίζομαι και επιστρέφω. Στην αρχή έκανα μερικές δουλειές με τους Above the Hood, συνέχισα με κάποια singles αλλά ύστερα έκανα μια παύση από τα releases για να βγάλω το Supernova με τον Light. Τώρα θα αφοσιωθώ στον δίσκο μου, θα βγάλω clips σε αρκετά κομμάτια. Μετά θα έρθει και πάλι η παύση.
Moυ αρέσει να χάνομαι. Το κάνω αυτό γιατί δεν θέλω να βγάζω κομμάτια και στα καπάκια κι άλλα κομμάτια, λες και είναι fast food. Σε μερικούς μπορεί να τους αρέσει ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης να βγάζει μουσική κάθε βδομάδα. Ακόμη κι αν είναι το ίδιο τραγούδι. Εγώ νιώθω πως έτσι είναι σαν να μη σέβεσαι την τέχνη σου.
Ο κόσμος θέλει χρόνο για να ακούσει έναν δίσκο, να τον χωνέψει. Δεν μπορείς να καταλάβεις από την πρώτη εβδομάδα τι σου αρέσει και τι όχι. Είτε κάνεις 1 εκ. streams, είτε 15. Δεν είναι αντικειμενική εικόνα.
Μία δουλειά φαίνεται μετά από χρόνια. Θα σου δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Υπάρχει τραγούδι στον τελευταίο δίσκο του Future που το άκουσα μετά από τρία χρόνια και είπα «ρε μαλάκα τι κομμάτι είναι αυτό; Γιατί δεν το είχα ακούσει τόσο καιρό;».
Με το Liberta, τον νέο μου δίσκο, ασχολήθηκα μισό χρόνο, από τον περασμένο Οκτώβριο. Το απόλαυσα άπειρα. Έβαλα πολλή αγάπη. Το είχα ανάγκη να το κάνω. Γενικά κοιτάω να ευχαριστιέμαι και να μου αρέσουν οι δουλειές μου.
Ο δίσκος είναι μια υπέροχη διαδικασία. Δε συγκρίνεται με τα singles. Είναι σαν να μπερδεύεις πολλά υλικά σ’ ένα πιάτο. Σαν να πρέπει να κάνεις το τραπέζι στον ακροατή και να φτιάξεις το κάθε φαγητό ξεχωριστά. Και στο τέλος θα πρέπει να ταιριάζουν όλα αυτά μαζί.
Η (Τ)Ραπ
Δεν ξέρω αν το ραπ σήμερα έχει πιάσει κορυφή. Πολλοί λένε πως έχει φτάσει στο πικ και ότι τώρα θα πέσει. Μπορεί να προβλέψει κανείς το μέλλον για μας το πει; Εγώ βλέπω συνέχεια να ξεπετάγονται νέοι καλλιτέχνες, να βαράνε ακραία νούμερα, να σπάνε ρεκόρ από τους προηγούμενους και γα γίνονται πολύ γρήγορα διάσημοι.
Μου αρέσει πολύ να κάνω συνεργασίες με καλλιτέχνες κι από άλλα είδη. Μέσα στους επόμενους μήνες, θα βγει κι ένα κομμάτι με την Ελένη Φουρέιρα που θα περιλαμβάνεται στον δίσκο της. Είχαμε πολύ ωραία χημεία και το κομμάτι γάμησε. Ήταν απίστευτη.
Η ραπ καμουφλάρεται. Μπορεί να προσαρμοστεί στο οποιοδήποτε wave, όποια περίοδος κι αν περάσει. Πιστεύω πως έχει ακόμα πολλά χρόνια μπροστά της, δε θα φύγει τόσο εύκολα.
Τα γκάνια, τα ντρόγκια και οι γυναίκες ήταν πάντα κομμάτι της φάσης. Όποιος λέει πως δεν είναι, δεν ξέρει από ραπ. Το πρώτο ραπ, όπως είπα και παραπάνω, το Get Rich or Die tryin ήταν η επιτομή όλο αυτού. Και μιλάμε τώρα για έναν από τους πιο διαχρονικούς δίσκους που έχουν βγει ποτέ στον πλανήτη. Δεν μπορεί να του πεις κανείς τίποτα. Αυτά ζούσε ο άνθρωπος. Κι αυτό είναι ραπ. Όπως το κοινωνικοπολιτικό, τα πιστόλια, τα ναρκωτικά, τα κορίτσια. Όλα.
Η συζήτηση για την πολιτική ορθότητα στην Ελλάδα πιστεύω πως έχει ξεφύγει. Λες κάτι και πέφτουν όλοι πάνω σου και στήνεται λαϊκό δικαστήριο. Ψάχνουν να βρουν τη λέξη που θα ξεστομίσεις, για να σε ταμπελώσουν και να σε δικάσουν. Στην τελική αν θίγεσαι τόσο εύκολα μη μπαίνεις στο ίντερνετ.
Η μουσική είναι μουσική. Είναι πολύ διαφορετικό το τι προωθείς σαν δημόσιο πρόσωπο. Σαν δημόσιο πρόσωπο έχεις μια ευθύνη. Γιατί ξέρεις πως με το που ανοίξεις το κινητό και κάνεις ένα story, αυτό το video θα φτάσει σε πολλούς ανθρώπους, ανάμεσα σε αυτούς και παιδιά. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να προσέχεις για να μην προσβάλλεις κανέναν. Αλλά στην τέχνη σου δεν μπορεί να σου πει κανείς τίποτα. Και εμείς μεγαλώσαμε με τον Βασιλιά της Σκόνης. Δεν ήταν και η προηγουμένη γενιά αγνή. Η γενιά των μπουζουκιών και της λαμογιάς ήταν.
Η φάση με τα beefs είναι αηδίες για μένα. Δε θα έπρεπε να ασχολείται ο κόσμος. Μπορεί να πέσει και κανένα μπουνίδι στον δρόμο. Αλλά όλα καλά. Αγόρια είμαστε που μαλώνουμε. Αυτό είναι, τίποτα περισσότερο. Τίποτα σοβαρό, τίποτα ουσιώδες.
