Η Daphne Lawrence είναι πίσω από όλα τα τραγούδια που έχεις χορέψει φέτος
Η Daphne Lawrence είναι το next big thing στην ελληνική μουσική. Τη συναντήσαμε και μας αποκάλυψε πώς έγραψε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς μέσα σε λίγα λεπτά, πώς γνωρίστηκε με την Άννα Βίσση και γιατί ετοιμάζει τον νέο χριστουγεννιάτικό μας ύμνο.
- 7 ΟΚΤ 2022
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΤΗΣ DAPHNE LAWRENCE ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ THE ZILLERS.
Η Daphne Lawrence ξεκίνησε να παίζει πιάνο στα 5 της και γρήγορα άρχισε να φτιάχνει δικές της μελωδίες και να γράφει στίχους. Στο Γυμνάσιο έπιασε για πρώτη φορά μικρόφωνο, και τραγούδησε μπροστά σε κόσμο στις συναυλίες του σχολείου.
Στη Γ’ Λυκείου αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο The Voice και λίγες ώρες μετά το πρώτο live, πήγε να δώσει Πανελλήνιες. Απ’ όταν θυμάται τον εαυτό της ήθελε να γίνει τραγουδίστρια πλέον και το κατάφερε, γράφοντας παράλληλα για άλλους καλλιτέχνες τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς.
Μπορεί να άκουσες την Daphne Lawrence από τα covers που έκανε στο TikTok. Μπορεί να την έμαθες από το τραγούδι Lust, στο οποίο είχε συνεργαστεί με τον Ripen. Μπορεί να άκουσες για εκείνη, όταν έγραψε τις Αμαρτίες και το Λίγο Λίγο, τις δύο μεγάλες επιτυχίες της Αναστασίας μαζί με τον Γιώργο Καλογεράκο.
Ή μπορεί να τη γνώρισες μέσα από το Αίμα, που σήμανε την αρχή της συνεργασίας της με την Άννα Βίσση. Ή από το Έφυγες και το Habibi, δύο επιτυχημένα single που κυκλοφόρησαν το καλοκαίρι. Και αν έχεις πολύ καλή μνήμη, την είχες δει στα 17 της να λαμβάνει μέρος στο The Voice. Η ταλαντούχα Daphne Lawrence είναι μόλις εικοσιτεσσάρων ετών, όμως γράφει και τραγουδά τη μουσική που τον τελευταίο χρόνο ακούς παντού.
Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο ακούω το όνομά σου από διάφορες μεριές. Εσύ ποιο θεωρείς ότι ήταν το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην καριέρα σου;
Το καλύτερο που έγινε είναι ότι ξεκινήσαμε να γράφουμε κομμάτια με τον G-KAL (Γιώργος Καλογεράκος) στο στούντιο και προέκυψαν το Αμαρτίες, το Λίγο Λίγο και πολλά που δεν έχουν βγει ακόμη. Το Αμαρτίες το είχαμε γράψει με άλλα πέντε κομμάτια την ίδια μέρα. Είναι πολλά κομμάτια που προέκυψαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Νομίζω αυτό ήταν που με έβαλε στη διαδικασία να μπω στον χώρο πολύ περισσότερο και έγινε κάπως τυχαία όλο.
Δεν είπαμε ότι θα γράψουμε για κάποιον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, όλα μας βγαίνανε πολύ εύκολα. Λίγο καιρό μετά, ήρθε η Αναστασία στο στούντιο και άκουσε το Αμαρτίες, το διάλεξε αμέσως, και το έβγαλε στο TikTok. Από εκεί ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε σταθερά με τον Γιώργο, γιατί έδεσε πολύ καλά όλο αυτό.
Με τον G-KAL πώς γνωριστήκατε;
Γνωριστήκαμε μέσω του αγοριού μου, του Ripen, που είναι πολύ κοντινός συνεργάτης του G-KAL. Είχα τότε ένα άλλο επαγγελματικό συμβόλαιο και πήγα εντελώς σαν φίλη να δοκιμάσουμε να γράψουμε μουσική μαζί, προέκυψε όμως αμέσως.
Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε; Πώς γράψατε τις Αμαρτίες;
Κάθε φορά που βρισκόμαστε στο στούντιο είναι τελείως διαφορετικά. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι θα πατήσω πέντε συγχορδίες στο πιάνο και έπειτα θα βάλει λίγα πράγματα ο G-KAL στο πρόγραμμα, για να πάρει μορφή σαν τραγούδι. Μετά καθόμαστε σε δύο γωνίες, δεν κοιταζόμαστε καν και ξεκινάμε να γράφουμε ο καθένας ό,τι του έρθει. Πολλές φορές μπορεί να πούμε μια θεματολογία όπως για παράδειγμα ο χωρισμός, και ξεκινάμε και γράφουμε. Άλλες φορές όμως τυχαίνει και δε λέμε τίποτα και απλά προκύπτουν ίδια πράγματα.
Στο Αμαρτίες δεν είχαμε πει τίποτα και ταίριαξε αμέσως. Ξεκίνησα και έγραφα το pre-chorus, που ξεκινά με το «Αν δεν είσαι εσύ εδώ» και μου λέει ο G.Kal «έχω ρεφρενάρα». Το ακούω και λέω «αυτό είναι».
Η άλλη σου μεγάλη συνεργασία, και μιλώ φυσικά για την Άννα Βίσση, πώς προέκυψε;
Δεν περίμενα να συνεργαστώ με κάποιον legend σαν την Άννα Βίσση. Είχα ξεκινήσει να μπαίνω στα πράγματα, αλλά δεν περίμενα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αρχικά με έκανε follow back στο Instagram και ξαφνιάστηκα. Εντωμεταξύ, η μάνα μου είναι «βισσική» και ακούω από πάντα Άννα Βίσση. Της έστειλα ότι την ευχαριστώ για το follow back και ότι εκτιμώ τη δουλειά της. Και εκείνη μου απάντησε κατευθείαν ότι είδε πως γράφω μουσική, και μου ζήτησε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο την επόμενη μέρα.
Τότε δούλευα σέρβις και θυμάμαι κρατούσα τον δίσκο, και ακούω το κινητό, βλέπω άγνωστο αριθμό και καταλαβαίνω ότι είναι εκείνη. Μιλήσαμε και σε βάζει σε ένα πολύ ωραίο mood, είναι πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Κατευθείαν κλείσαμε στούντιο και ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε πράγματα.
Μας έφερε το Αίμα στην αρχική του μορφή, χωρίς εμένα, και ξεκινήσαμε να το φτιάχνουμε. Ήθελε να βάλει μέσα κάποιο άτομο, ιδανικά μία κοπέλα που να ραπάρει. Και λέει ο Ripen «μπροστά σου την έχεις» και έτσι μπήκα. Έγραψα το part μου μέσα σε πέντε λεπτά, γιατί είχα πολύ ενθουσιασμό και όταν ενθουσιάζομαι δεν καταλαβαίνω πόσο γρήγορα μου βγαίνει.
Είχε μπει η Άννα μέσα και ηχογραφούσε και μου είπε «ξεκίνα γράφε εσύ, γράφε». Έχει πολλή ενέργεια, και θέλει ό,τι είναι να γίνει, να γίνεται. Παίρνω στιλό και χαρτί και αρχίζω και γράφω. Ήταν και πιο εύκολο, γιατί είχα ήδη το θέμα. Το αίμα με έκανε να σκεφτώ τις κηλίδες, το αίμα να στάζει, και από εκεί ξεκίνησε όλο.
Και μέσα σε όλα αυτά δούλευες και σέρβις;
Ναι, δουλεύω στην εστίαση από τα 18 μου, παράλληλα με τη μουσική. Ήθελα να νιώθω safe, γιατί δεν ήμασταν ποτέ άνετα. Σταμάτησα πριν τρεις μήνες. Τώρα δεν προλαβαίνω να δουλέψω, γιατί γίνεται ένας χαμός με τα live και είναι πολύ ωραίο αυτό, μακάρι να είναι έτσι συνέχεια.
Πώς ξεκίνησες να γράφεις δικά σου κομμάτια;
Πέντε χρονών ξεκίνησα το πιάνο και στο δημοτικό ξεκίνησα να γράφω μελωδίες και σιγά-σιγά μου έβγαιναν και στίχοι. Εκείνα δεν τα δημοσίευα πουθενά. Στο Γυμνάσιο είχαμε μία καθηγήτρια μουσικής, τη Σάσα, που ήταν η πρώτη που μου έδωσε μικρόφωνο. Κάναμε συναυλίες με το σχολείο, τις μαγνητοσκοπούσαμε, και ανέβαιναν ανά διαστήματα στο YouTube.
Είχα πει στο σχολείο και ένα δικό μου τραγούδι το Μες στον χάρτη σου, το οποίο ήταν στο YouTube, αλλά το έχω κατεβάσει. Ήταν ένα αρκετά έντεχνο κομμάτι, γιατί τότε ήμουν επηρεασμένη πολύ από αυτό το είδος μουσικής. Ίσως το δημοσιεύσω ξανά στο μέλλον, αφού έχω χτίσει πια την ταυτότητά μου.
Πλέον θέλω να έχουν από παντού επιρροές τα κομμάτια μου, από ποπ, R n’ B, τραπ. Μου αρέσει ο συνδυασμός.
Έχεις παρατηρήσει ότι τελευταία υπάρχει μία επαναπροσέγγιση-απενοχοποίηση του τσιφτετελιού; Η Ελένη Φουρέιρα, η Μαρίνα Σάττι, αλλά και εσείς με το Habibi, κυκλοφορήσατε τσιφτετέλια αυτό το καλοκαίρι.
Δεν το είχα παρατηρήσει, η αλήθεια είναι, αλλά μου ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Στο Habibi δεν το έκανα εσκεμμένα!
Ποια ήταν τα ακούσματά σου μεγαλώνοντας;
Τα ακούσματά μου ήταν άπειρα. Άκουγα πολύ έντεχνο, επειδή άρεσε στους δικούς μου, ειδικά Γιάννη Κότσιρα και Νατάσα Μποφίλιου. Άκουγα πολύ alternative ροκ, ποπ, αλλά και ελληνικά όπως Μιχάλη Χατζηγιάννη και Νατάσα Θεοδωρίδου.
Και, μία περίοδο που ασχολούμουν πολύ με τα φυτά, όταν πότιζα ήθελα να ακούω τζαζ. Τώρα με το μπαμ που έκανε η τραπ, εγώ άκουγα πολύ και μου άρεσε. Έχει εξαιρετικές μελωδίες που σου μπαίνουν στο κεφάλι και δεν τις ξεχνάς ποτέ, και αυτό είναι αξιοσημείωτο. Μπορώ να ακούσω τα πάντα, αν μου αρέσει αυτό που ακούω, οι μελωδίες, τα όργανα.
Ποια ήταν η εμπειρία σου από το The Voice; Πώς είχες αποφασίσει να πας, ενώ πήγαινες ακόμα σχολείο;
Στο The Voice πήγαινα Γ’ Λυκείου και μάλιστα το πρώτο live ήταν Κυριακή βράδυ, και Δευτέρα πρωί έδινα Έκθεση, πρώτο μάθημα. Τώρα αυτό γιατί το είχα κάνει δεν ξέρω. Το ήθελα πολλά χρόνια. Έβλεπα τα talent shows και έλεγα ότι θα το κάνω και εγώ.
Έπεισα τη μαμά μου μετά από πολλή προσπάθεια. Είναι φιλόλογος και δεν ήθελε καθόλου. Ήθελε να περάσω στο πανεπιστήμιο. Με υποστηρίζει πολύ στη μουσική, αλλά σου λέει το κλασικό «πάρε να έχεις και το πτυχίο». Που δεν είναι καθόλου κακό, αλλά εγώ είχα το μυαλό μου αλλού. Πήγα λοιπόν στο The Voice, ήταν πολύ ωραία κάποια πράγματα και κάποια όχι, όπως παντού.
Με βοήθησε όπως στο ότι έδωσα τις πρώτες μου συνεντεύξεις. Δεν ήξερα όμως καθόλου πώς είναι ο κόσμος. Είχα βγει από το σχολείο, δεν είχα ζήσει στην κοινωνία, είχα ζήσει μόνο στην κοινωνία του σχολείου. Και δε μου άρεσαν κάποια πράγματα. Όχι λόγω του The Voice, αλλά λόγω ανθρώπων.
Μετά από εκείνο το πρώτο live αποχώρησα, και γύρισα σπίτι μου ένα ερείπιο με ένα τεράστιο σοκ. Κοιμήθηκα τέσσερις ώρες και πήγα και έγραψα Έκθεση. Έγραψα και καλά σε σχέση με αυτό που θα μπορούσα να είχα γράψει. Ξανάδωσα Πανελλήνιες τελικά, αλλά δεν πειράζει.
Στο διάστημα από το The Voice μέχρι που σε ξαναγνωρίσαμε τα τελευταία δύο χρόνια είχες πάει και σε σχολή υποκριτικής. Έχεις περάσει φάση που να προτιμούσες να γίνεις ηθοποιός αντί τραγουδίστρια;
Όχι, ήθελα από πάντα να γίνω τραγουδίστρια. Ήρθε μία παιδική μου φίλη σε μία συναυλία και μου είπε ότι θυμάται να ακούμε Μιχάλη Χατζηγιάννη στο CD-player και να της λέω «θα το κάνω, θα γίνω τραγουδίστρια»!
Στη σχολή αγάπησα πολύ τη μιμική μέσα από το μάθημα του κύριου Μουστάκη. Οι αγαπημένοι μου μίμοι είναι ο Marcel Marceau και ο Carlos Martínez, και τους έχω κάνει tattoo. Ίσως επειδή με το τραγούδι «μιλάω» πολύ, μου άρεσε η αντίθεση του να μη μιλάω και μόνο να κινούμαι.
Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο; Σκέφτεσαι να κυκλοφορήσεις ολοκληρωμένο δίσκο ή προτιμάς να συνεχίσεις με singles;
Δεν θα κάνω ακόμα δίσκο, έρχεται πολύ σύντομα ένα single που ονομάζεται Σιγουριά και είναι πολύ δυνατό, και ετοιμάζω και ένα χριστουγεννιάτικο κομμάτι. Νομίζω ότι έχει βγει πολύ καλό.
