Η Μαρία Ιωαννίδη είναι το μοναδικό κορίτσι που παίζει ποδόσφαιρο στην Κάρπαθο

Η Μαρία Ιωαννίδη θυμάται χαρακτηριστικά τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνό της και ενημερώθηκε για την κλήση. «Εγώ βρισκόμουν στο γυμναστήριο εκείνη την ώρα και έκανα ενδυνάμωση. Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο προπονητής μου από τη Ρόδο. Όταν το άκουσα τρελάθηκα, ενθουσιάστηκα. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να επικοινωνήσω με τους δικούς μου για να τους πω τα νέα» εξηγεί σήμερα.

Η ίδια παίρνει το πρώτο αεροπλάνο και πηγαίνει στην Αθήνα μόνη της, μιας και ήταν η μοναδική αθλήτρια που κλήθηκε από τα Δωδεκάνησα. Εκεί προπονείται για τρεις μέρες και αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Η εμπειρία αυτή παραμένει ακόμη μέχρι σήμερα μία από τις πιο έντονες που έχει βιώσει ποτέ στη ζωή της.

Τρεις μήνες μετά την πρώτη της κλήση στην εθνική ομάδα, τη συναντάμε ένα μεσημέρι στο γήπεδο του νησιού, στο οποίο αγωνίζεται ο Ποσειδώνας Καρπάθου που αγωνίζεται στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία Δωδεκανήσων.

Ο χώρος δε θυμίζει σε τίποτα νησί μιας και είναι χτισμένο ψηλά στο βουνά, ενώ οι εξέδρες του γηπέδου είναι φτιαγμένες ακριβώς κάτω από μερικά πανύψηλα βράχια τα οποία μοιάζουν σαν να τις σκεπάζουν. Ο καιρός είναι συννεφιασμένος και ο δυνατός άνεμος σπάει κατά διαστήματα την εκκωφαντική σιωπή που επικρατεί στο γήπεδο.

Η κατάσταση αυτή έχει αρχίσει να γίνεται πια καθημερινότητα στο νησί, καθώς εξαιτίας της παρατεταμένης καραντίνας, κανείς πια δεν αγωνίζεται, ούτε κάνει προπονήσεις στο νησί, εδώ και μήνες. Μόνο η σκουριασμένη καντίνα που βρίσκεται δίπλα στις εξέδρες έχει μείνει εκεί για να θυμίζει τις ένδοξες ημέρες προ κορονοϊού.

Οι νησιώτες που απέτρεπαν τη Μαρία Ιωαννίδη από το να παίξει ποδόσφαιρο

Η Μαρία ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ηλικία των έξι ετών και σήμερα αποτελεί το μοναδικό κορίτσι που εξασκεί το άθλημα στο νησί. «Ερχόμουν από μικρή στο γήπεδο με τον μπαμπά μου και βλέπαμε τους αγώνες της τοπικής ομάδας, όταν το γήπεδο ήταν ακόμη χωμάτινο. Όλο αυτό το διάστημα έπαιζα ποδόσφαιρο με την παρέα μου στο σχολείο. Μου άρεσε πολύ το παιχνίδι».

Κορίτσια άλλα, ωστόσο, που να παίζουν μπάλα στο νησί δεν υπήρχαν, έτσι λοιπόν αποφάσισε να μπει στην παιδική ομάδα του Ποσειδώνα που αποτελούνταν μόνο από αγόρια. Η ίδια όλο αυτά τα χρόνια δε σταμάτησε να ακούει σχόλια που την απέτρεπαν να ασχοληθεί με το άθλημα επειδή είναι γυναίκα. «Δυστυχώς είναι δύσκολο σ’ ένα νησί να παίξει ποδόσφαιρο μια κοπέλα γιατί υπάρχουν ακόμη στερεότυπα. Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θεωρούν ότι μια γυναίκα δεν κάνει για να παίζει ποδόσφαιρο, ότι είναι μόνο για άντρες. Εγώ, όμως, πάντα τους αγνοούσα» εξηγεί η ίδια σήμερα.

Όλα αυτά τα σχόλια φαίνεται πως πείσμωσαν ακόμη περισσότερο τη Μαρία η οποία άρχιζε να γίνει όλο και καλύτερη, φτάνοντας στο σημείο να παίρνει το περιβραχιόνιο της ομάδας. Ως που έφτασε στην κρίσιμη ηλικία των 14. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΠΟ, οι εφηβικές ομάδες δεν επιτρέπεται να έχουν μικτά ρόστερ αγοριών και κοριτσιών, όπως συμβαίνει στις παιδικές.

Η ίδια προσπάθησε να δημιουργήσει μια γυναικεία ομάδα στο νησί αλλά μάταια. Κανένα από τα υπόλοιπα κορίτσια δεν την ακολούθησαν. Το δίλημμα, πια, ήταν ένα: είτε να σταματήσει να παίζει ποδόσφαιρο είτε να βρει ένα γυναικείο σύλλογο. Και η ίδια επέλεξε, βέβαια, το δεύτερο.

Τη λύση στο αδιέξοδο έδωσε η ομάδα της Ιαλυσού Ρόδου η οποία υποδέχτηκε τη νεαρή παίκτρια της Καρπάθου. Η Μαρία Ιωαννίδη αποτελεί ακόμη μέχρι σήμερα το μοναδικό κορίτσι της ομάδας το οποίο δε ζει μόνιμα στη Ρόδο. Αυτό σημαίνει πως για να αγωνιστεί στους εντός έδρας αγώνες θα πρέπει να φύγει από Κάρπαθο με το πλοίο, να μεταβεί στο νησί της Ρόδου και από κει να επιστρέψει πίσω μερικές μέρες μετά για το σχολείο.

Τα εξαντλητικά ταξίδια με το πλοίο

Η ταλαιπωρία είναι μεγάλη και, όπως εξηγεί, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει σκεφτεί να τα παρατήσει από την κούραση. «Το ταξίδι με το πλοίο διαρκεί περίπου έξι ώρες. Μπορεί να φύγω δηλαδή από την Κάρπαθο στις 8 το απόγευμα και να φτάσω στη Ρόδο στις 2 τα ξημερώματα. Πηγαίνω το σαββατοκύριακο και επιστρέφω αναγκαστικά την Τρίτη, γιατί δεν έχει δρομολόγιο πιο πριν» σημειώνει. Η κατάσταση αυτή είναι υπό την επίγνωση των καθηγητών της που συμμερίζονται τον αγώνα της και προσπαθούν να φανούν όσο το δυνατόν πιο επιεικείς μαζί της.

Τι συμβαίνει, όμως, με τις μεσοβδόμαδες προπονήσεις; Όπως εξηγεί η ίδια, ελέω των αποστάσεων, γίνονται στην Κάρπαθο και γίνονται υπό την επίβλεψη του κ. Καραμηνά, του προπονητή του Ποσειδώνα και πρώην ποδοσφαιριστή του Διαγόρα Ρόδου, ο οποίος είναι σε άμεση επικοινωνία με τον συνάδελφό του στη Ρόδο.

Η Γιάννης Καραμήνας προπονεί την ομάδα εδώ και χρόνια και έχει ζήσει τη Μαρία Ιωαννίδη από τα πρώτα της βήματα. «Τη Μαρία την ξέρω από πολύ μικρή. Πάντα αναρωτιόμουν πότε θα ρθει η στιγμή που θα τα παρατήσει. Αλλά όχι αυτή εκεί, πεισματάρα. Μέσα στη βδομάδα κάνει δύο με τρεις προπονήσεις, ακόμη και με την ανδρική ομάδα. Παίζει πολύ καλά αλλά ο τόπος μας έχει πολλές ελλείψεις. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα εδώ. Είμαι σίγουρος πως εάν προπονούνταν καθημερινά με την υπόλοιπη γυναικεία ομάδα θα είχε ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση. Η Μαρία, όμως, έχει όνειρα. Θέλει να παίξει στην Μπαρτσελόνα. Αν το παλέψει, μπορεί να τα καταφέρει» εξηγεί ο κ. Καραμηνάς.

Το όνειρο να φτιάξει γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου στην Κάρπαθο

Η επόμενη χρονιά πρόκειται να είναι, όμως, ακόμη πιο ζόρικη για την ίδια. Το διάβασμα για τις πανελλήνιες είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και, όπως παραδέχεται, είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρει να δίνει το παρόν σε κάθε αγώνα της ομάδας της.

Στόχος της είναι να γράψει καλά στις εξετάσεις και να περάσει στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών, και από κει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο. Η φοιτητική ζωή της πρωτεύουσας την εξιτάρει, ωστόσο, το μεγάλο της όνειρο είναι να γυρίσει κάποια στιγμή στην Κάρπαθο και να δημιουργήσει εκείνη τη γυναικεία ομάδα που πάντα ονειρευόταν.

«Τον χειμώνα η ζωή είναι δύσκολη εδώ. Δεν έχεις να κάνεις πολλά πράγματα. Πηγαίνουμε βόλτες στη θάλασσα και παίζουμε ποδόσφαιρο. Το καλοκαίρι, όμως, μου αρέσει πολύ και θέλω σίγουρα να επιστρέψω στο νησί μου, την Κάρπαθο».

Η συνέντευξη κάπου εδώ τελειώνει. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο του μπαμπά της, πάνω στον καθρέφτη του οποίου είναι κρεμασμένο ένα σημαιάκι του Ποσειδώνα και ανηφορίζουμε για να φτάσουμε σε μια ταβέρνα, στην οποία η οικογένεια της Μαρίας πρόκειται να μας κάνει το τραπέζι. Αγνοί νησιώτες. Αγνοί φιλόξενοι άνθρωποι.

Τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, θέλουμε να θυμίσουμε τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου, που μπορεί να μην λέγονται ημέρες της γυναίκας, αλλά είναι. Η 24 MEDIA ενώνει τις δυνάμεις των Μέσων της κάνοντας μια κοινή ετήσια αναδρομή του περιεχομένου που έχει παράξει με στόχο τη στήριξη των γυναικών σε κάθε τους μάχη.