Η Μαριαγάπη Ξυπολιά γνωρίζει ήδη το μέλλον της
Μπορεί να μη σήκωσε την κούπα στο φετινό GNTM, αλλά κέρδισε και την εκτίμησή μας και τον πρίγκιπα του παραμυθιού. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή για μια γυναίκα γενετικά φτιαγμένη για να κάνει πασαρέλα.
- 2 ΦΕΒ 2021
ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ: THE LEGION
ΣΤΟΥΝΤΙΟ: MINOR6MEDIA
Οπότε, παίρνει μια βαθιά ανάσα και αποφασίζει ότι πρέπει να σοβαρευτεί και όχι μόνο να αρχίσει να βάζει στόχους, αλλά και να τους πραγματοποιεί.
«Αισθανόμουν ότι χαραμίζομαι. Σκεφτόμουν τι θα κάνω με τη ζωή μου και αν το μόντελινγκ έχει όντως μέλλον για μένα. Γενικότερα βασανιζόμουν. Μέχρι που έκανα στο μυαλό μου το κλικ».
Και, έτσι απλά, όλη τη χρονιά που μας πέρασε και ως και την είσοδό της στο GNTM, η Μαριαγάπη Ξυπολιά άρχισε να τικάρει απλώς ένα-ένα τα κουτάκια της επιτυχίας.
«Αποφάσισα να κάνω ιδιαίτερα και να δώσω για δεύτερη φορά πανελλήνιες, περνώντας τελικά στη σχολή τουριστικών επιχειρήσεων στην Αθήνα που ήθελα. Παράλληλα σπούδαζα fashion styling σε ιδιωτική σχολή. Πήρα το πτυχίο μου στα ιταλικά. Και ξεκίνησα και μαθήματα οδήγησης. Ήταν μια πολύ πιεσμένη χρονιά, αλλά τα τελικά τα κατάφερα να πετύχω τους στόχους μου».
Μεταξύ μας, η Μαριαγάπη ήξερε ήδη ότι το 2020 θα της πάει καλά. Συγκεκριμένα της το είχε πει μια μελλοντολόγος που εμπιστεύεται. Δηλαδή η μητέρα της.
«Η μητέρα μου το είχε από μικρή με τα μεταφυσικά και την αριθμολογία. Οπότε κάποια στιγμή το έκανε επάγγελμα. Πλέον διδάσκει αριθμολογία και παράλληλα δουλεύει ως μελλοντολόγος. Εγώ δεν ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι. Και, όπως της λέω συνέχεια, δεν πιστεύω τίποτα από όσα μου λέει μέχρι να τα δω να γίνονται. Θυμάμαι, πάντως ότι, πολύ πριν το παιχνίδι και ενώ δεν υπήρχε καν σκέψη να δηλώσω συμμετοχή, μου είπε ότι βλέπει το 2020 μια τεράστια αλλαγή στη ζωή μου. Και ότι μέχρι το φθινόπωρο θα γίνω πολύ γνωστή».
Αν και επειδή η Μαριαγάπη είναι σούπερ ρεαλίστρια, ποτέ δε θα πίστευε -όποιος και να της το έλεγε- ότι όχι μόνο θα πήγαινε σε talent show, αλλά ότι θα της προέκυπτε και σχέση μέσα από αυτό.
«Αν μου το έλεγαν ότι θα δήλωνα συμμετοχή στο GNTM θα τους έλεγα “είστε καλά;”. Και εννοείται πως ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε θα πίστευα ότι θα βγω από το σπίτι με σχέση. Στην τελική, όμως, σημασία έχει ο άνθρωπος, όχι οι συγκυρίες του πώς γνωριστήκατε».
Η ίδια δυναμική μητέρα (πρωταθλήτρια βόλεϊ και απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας) που επίλεξε να αφήσει το σπίτι της στα 15 της προκειμένου να ακολουθήσει το όνειρό της στο μόντελινγκ, εξελισσόμενη στην πορεία σε ένα από τα πιο γνωστά μοντέλα της γενιάς της (βλέπε Πρωινός καφές, Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό και συμμετοχή σε εκατοντάδες πρωτοκλασάτες επιδείξεις).
Η ίδια στοργική μητέρα που, μετά τον χωρισμό της με τον σύζυγό της, μεγάλωσε μόνη της τα δυο της παιδιά (αυτήν και τον μεγαλύτερό της αδελφό που είναι πτυχιούχος τμήματος διοίκησης επιχειρήσεων). Μαθαίνοντάς τους ότι ποτέ δεν πρέπει να σταματήσεις να κυνηγάς τα όνειρά σου.
«Δεν μεγάλωσα έχοντας τα πάντα με ευκολία»
«Δε μεγάλωσα έχοντας τα πάντα με ευκολία. Έχει τύχει να μετακομίσουμε αρκετές φορές. Όπως έχει τύχει να χρειαστεί να μείνουμε όλοι μαζί σε μια γκαρσονιέρα 25 τ.μ. Αλλά δεν ένιωσα ποτέ, ως παιδί, ότι κάτι μου λείπει».
Η ίδια μητέρα που τώρα κάθεται ανάμεσα στη Μαριαγάπη και τον Αιμιλιάνο στον καναπέ του σαλονιού, όταν εκείνος έρχεται σπίτι, τους ανοίγει το λεύκωμα με τις φωτογραφίες της από την εποχή του μόντελινγκ, και τους διηγείται ιστορίες που μόνο χρήσιμες μπορούν να τους φανούν.
«Είναι πολύ ωραίο όλο αυτό. Ειδικά τώρα που και εμείς αποκτούμε αναγνωρισιμότητα, μας βοηθάει πολύ να καταλάβουμε πράγματα. Άσε που, επειδή με τον Αιμιλιάνο μιλάγαμε πολύ για τις οικογένειές μας εντός του σπιτιού, ήταν προετοιμασμένος. Ήξερε τι να περιμένει. Η μητέρα μου, πάντως, τον αγαπάει πολύ. Μου είχε πει ότι, τουλάχιστον για την ηλικία που είμαστε τώρα, έχω βρει τον σωστό άνθρωπο για να είμαι μαζί».
Το παράδοξο της υπόθεσης; Ότι το γεγονός ότι το μόντελινγκ ήταν η βασική καριέρα της μητέρας της (ή ίσως εξαιτίας αυτού), η Μαριαγάπη ήταν αρχικά εντελώς αρνητική στο να το ακολουθήσει.
«Δεν ήθελα ποτέ να γίνω μοντέλο γιατί, για κάποιο λόγο, τα στερεότυπα της κοινωνίας είχαν περάσει και στο δικό μου μυαλό. Παρόλο δηλαδή που είχα τη μαμά μου στο χώρο και ήξερα ότι το να είσαι μοντέλο δεν είναι κάτι το ανήθικο, μου είχε καρφωθεί ότι τα μοντέλα κάνουν γυμνές φωτογραφήσεις και ότι εγώ δεν ήθελα να το κάνω αυτό. Πού να το φανταστώ, τότε, ότι η πρώτη φωτογράφηση του GNTM θα ήταν γυμνή».
Παρόλο δηλαδή που το κορίτσι που -χωρίς να κάνει γυμναστική- είχε από τα επτά της κοιλιακούς, έμοιαζε φτιαγμένο για τον χώρο, η ίδια το είχε πάρει εντελώς στραβά.
«Το σώμα μου το οφείλω κυρίως στο DNA. Μικρότερη έκανα μπαλέτο αλλά σταμάτησα γιατί δε συμπαθούσα τη δασκάλα, πήγα για λίγο κολυμβητήριο και αργότερα έκανα για λίγο ενόργανη και ρυθμική. Σκέψου ότι βρήκα φωτoγραφία από τα επτά μου και είδα ότι είχα τετρακέφαλο και κοιλιακούς. Ποιο επτάχρονο έχει αυτό το σώμα;».
Μέχρι που, στα 15 της, ξαπλωμένη στο σπίτι του πατέρα της στο Λυγουριό Αργολίδας, όπου πήγε και έζησε από έξι έως και δέκα ετών λόγω οικονομικών δυσκολιών, το πήρε ξαφνικά απόφαση.
«Πέρασα υπέροχα παιδικά χρόνια και χαίρομαι που τα έζησα σε χωριό και όχι σε πόλη. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα απογεύματα που παίζαμε με τους φίλους μου στην πλατεία και μετά πηγαίναμε στη χορωδία. Εκεί, το καλοκαίρι πριν την πρώτη λυκείου, παρακολουθώντας το βίντεο ενός 16χρονου μοντέλου στο YouTube, είναι που αποφάσισα ξαφνικά να γίνω μοντέλο. Πήρα αμέσως τη μητέρα μου και της ανακοίνωσα ότι, όταν επιστρέψω, θα βρω πρακτορείο. Αρχικά έπαθε σοκ. Αλλά προφανώς και χάρηκε πολύ που αποφάσισα να ακολουθήσω τα βήματά της».
Η εμπειρία του GNTM για τη Μαριαγάπη, που εξασκήθηκε στο catwalk περπάτημα φορώντας από πιτσιρίκι τα (πολλά) ψηλοτάκουνα της μητέρας της στο σπίτι, ήταν σούπερ θετική.
«Στο GNTM δεν έδειξα στο 100% αυτό που μπορώ να κάνω»
«Η συμμετοχή μου στο GNTM με βοήθησε να γίνω γνωστή και να με ζητήσουν για δουλειές μεγαλύτεροι πελάτες και σχεδιαστές. Πάντως, αισθάνομαι ότι δεν έδειξα στο 100% αυτό που μπορώ να κάνω».
Αν και εκείνη, όπως εγώ και η 10χρονη φαν κόρη μου, που είχε ετοιμάσει ερωτήσεις για τη Μαριαγάπη, επιμένει ότι θα έπρεπε να είναι η νικήτρια από τα κορίτσια.
«Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι θα κερδίσω το παιχνίδι. Γιατί από την αρχή ήξερα ότι τα αγόρια ήταν πολύ δυνατά και πίστευα ότι θα το πάρει αγόρι. Αλλά, όσον αφορά τα κορίτσια, πίστευα ότι το έχω».
Προς τιμήν της η Μαριαγάπη φροντίζει να μου επισημάνει πως υπάρχουν πράγματα, ειδικά προς το τέλος του GNTM, που θα προτιμούσε να μην έχει πει. Διευκρινίζοντας πως συνεχίζει ακόμη να κάνει παρέα με αρκετά παιδιά (Αντωνόπουλο, Ειρήνη Μητράκου, Μαρινέλλα, Σήφη, Εμμάνουελ, Ηρακλή). Και ότι, κάποια κλάματα που είδαμε, ήταν αποτέλεσμα νεύρων.
«Είμαι πολύ ευαίσθητη και δένομαι πολύ με τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και έκλαιγα στις αποχωρήσεις. Τον τελευταίο καιρό ήταν διαφορετικός ο λόγος που έκλαιγα. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο εκδήλωνα το άγχος, την πίεση και τα νεύρα που είχα. Γιατί αλλιώς δεν ξέρω και εγώ πως θα ξέσπαγα. Επίσης, όπως και άλλα παιδιά, είπα πράγματα που δε θα τα έλεγα αν ήμουν έξω στην καθημερινή μου ζωή».
Έτσι και αλλιώς το GNTM αποτελεί κομμάτι του παρελθόντος. Και εκείνη ονειρεύεται το μέλλον. Γιατί αν ένα πράγμα χαρακτηρίζει τη Μαριαγάπη είναι ο αντιφατικός συνδυασμός ρεαλισμού και ‘πετάω στα σύννεφα’ ονειροπόλησης που κρύβεται στον πυρήνα του είναι της.
«Προσπαθώ να είμαι ρεαλίστρια, οπότε δε θέλω να έχω υψηλές προσδοκίες. Κάτι που δε μου αρέσει γιατί αισθάνομαι ότι χαλάω μερικές φορές μόνη μου κάποια όνειρα που έχω. Αλλά ονειρεύομαι διάφορα τρελά. Αυτό που ήθελα για παράδειγμα να γίνω μικρή, αυτό που έλεγα από τα πέντε μου, ήταν σχεδιάστρια μόδας. Συγκεκριμένα ήθελα να γίνω διάσημη, να μετακομίσω στην Αμερική και να παντρευτώ ένα ψηλό μπασκετμπολίστα του NBA».
Επίσης, όπως ακριβώς συμβαίνει με αρκετές από τις ωραίες γυναίκες που έχω συναντήσει στη ζωή μου, η Μαριαγάπη έρχεται φορτωμένη με ένα unique set ανασφαλειών που την ορίζουν.
«Το αν μου αρέσω εξωτερικά είναι κάτι που έχει περάσει από πολλές φάσεις. Δεν ήξερα, τόσο μέσα στο παιχνίδι όσο και πριν από αυτό, αν μου αρέσει 100% αυτό που βλέπω. Αν και βγήκα με λίγο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από ότι μπήκα. Αλλά ακόμη παλεύω να το βρω. Δεν αισθάνομαι άσχημη. Υπάρχουν φορές που αισθάνομαι ίσως λίγο αδιάφορη. Και σίγουρα έχω ανασφάλειες. Όπως για το γεγονός ότι έχω μεγάλες πλάτες και σχετικά μικρό κεφάλι. Οπότε πάντα είχα ανασφάλεια πως θα φανεί αυτό ανάλογα με το ρούχο που θα βάλω ή με το πως θα κάνω τα μαλλιά μου».
Για μένα, παρακολουθώντας την πορεία της στο παιχνίδι, αυτό που έβλεπα μπροστά μου είναι μια Lamborghini, από άποψη σωματικών προσόντων, ή είδωλο της πασαρέλας όπως έλεγαν οι κριτές, που επέμενε να χαμηλώνει το κεφάλι και να σκύβει τους ώμους κάθε φορά που έφευγε από το πλατό.
«Το είδωλο της πασαρέλας είναι κάτι που μου πρωτοείπε η Βίκυ Καγιά στις audition. Ένας χαρακτηρισμός που μου τον έλεγαν συνέχεια στο παιχνίδι, τόσο οι κριτές όσο και τα άτομα της παραγωγής, παρόλο που αυτό δεν έχει φανεί απαραίτητα στην κάμερα».
Μια εκκολαπτόμενη εντυπωσιακή γυναίκα που, ανεξαρτήτως με το τι λέει για να πείσει τον εαυτό της, δε διαθέτει την -αδικαιολόγητη σε αρκετές περιπτώσεις- αυτοπεποίθηση αρκετών εκ των συμπαικτριών της. Ένας τομέας, αυτό του ego boost, στο οποίο από ότι κατάλαβα βοηθάει και ο Αιμιλιάνο.
«Μου αρέσει αυτό που γίνομαι. Έχω φτάσει σε μια περίοδο της ζωής μου που αρχίζω και αποδέχομαι πολλά πράγματα στον εαυτό μου, και εμφανισιακά και στον χαρακτήρα μου. Αλλά σίγουρα συνεχίζω να έχω τις σκοτεινές στιγμές μου. Εκεί όντως ο Αιμιλιάνο, ένα παιδί που είναι πολύ σίγουρο για τον εαυτό μου, ξέρει πως να με βοηθήσει για να ξανανιώσω όπως θα έπρεπε».
Από την άλλη δεν ξεχνώ ότι η Μαριαγάπη (που έχει επίσης κρυφό ταλέντο στο τραγούδι το οποίο ακόμη δεν έχει επιχειρήσει να δείξει προς τα έξω- «Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχω τραγουδήσει») είναι μόνο 19, ενδελεχώς εσωστρεφής και ασύλληπτα ντροπαλή και ευαίσθητη.
«Από μικρή ήμουν πολύ ντροπαλή. Στο σχολείο δε μιλούσα πολύ και δεν είχα πολλές παρέες. Ήμουν λίγο outsider, με όλη τη σημασία της λέξης. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν έκανα κάποια εφηβική επανάσταση, με την εξαίρεση στα 15 μου όταν έβαψα τα μαλλιά μου ροζ. To μόντελινγκ είναι που τελικά με έβγαλε λίγο από το καβούκι μου. Παραμένω ντροπαλή. Απλώς έχω καταφέρει να είμαι ταυτόχρονα σίγουρη για το ποια είμαι. Κάτι που ακούγεται λίγο αντιφατικό, αλλά όντως συμβαίνει».
Ένας επικίνδυνος συνδυασμός για την ψυχική της υγεία, ειδικά με βάση το επάγγελμα που το DNA της επέβαλλε να κάνει. Αλλά αυτό, το τρωτό του βλέμματός της είναι που την καθιστά πιο ανθρώπινη. Κάτι που καταλαβαίνουν όλοι αυτοί που τη συναντούν στο δρόμο και της λένε και της εύχονται τα καλύτερα.
«Θέλω να τους πάρω όλους αγκαλιά. Είναι τόσο ευγενικοί. Έρχονται, μου ζητάνε να βγάλουν φωτογραφία και μου λένε συνήθως πόσο όμορφη είμαι ή ότι τους αρέσει το στιλ μου».
Άλλωστε, δεν έχει λόγο να φοβάται. Ήδη γνωρίζει τι της ξημερώνει για το 2021. Της τα έχει ήδη πει η μητέρα της, χαρτί και καλαμάρι. Κρίμα που το κορίτσι με το γιουκαλίλι (το μουσικό όργανο που επέλεξε να μάθει μόνη της επειδή της έμεινε απωθημένο που δεν την έγραψαν μικρή να μάθει κιθάρα ή ντραμς) δε σκοπεύει να μας το αποκαλύψει μέχρι όντως να συμβεί.
«Για το 2021 γενικά τα έχει πει η μητέρα μου στις συνεντεύξεις της. Για εμένα μου έχει πει διάφορα, αλλά δεν πρόκειται να τα πω μέχρι να δω να γίνονται πραγματικότητα».