Η Πηνελόπη Πλάκα δεν είναι καθόλου κουλ

“Αν έφτιαχνε κάποιος την ταινία της ζωής μου, η πρώτη σκηνή θα έδειχνε εμένα στο χωράφι, πάνω στο τρακτέρ με τον παππού μου, να χάνομαι ανάμεσα στα καλαμπόκια, να βουτάω μέσα στα νερά (γιατί είχαμε ρύζια), να παίζω με τα βατράχια που έκλεινα στα κουβαδάκια μου και τα έπαιρνα μετά στο σπίτι ή να είμαι στην κουζίνα και να μου φτιάχνει η γιαγιά μου γάλα με ψωμί και κακάο για πρωινό. Αυτή η σκηνή αντιπροσωπεύει όλη την παιδική μου ηλικία μέχρι τα επτά μου, που μεγάλωνα στο χωριό μαζί τους, επειδή οι γονείς μου δούλευαν στην Θεσσαλονίκη”.

Η κόρη γνωστής δικηγόρου και χρυσοχόου της συμπρωτεύουσας μιλάει συνεχώς. Αλλά όχι αυθόρμητα. Είναι ανοιχτή και γενναιόδωρη μαζί μου, αλλά το νιώθω ότι παραμένει προσεκτική και μετρημένη.

“Το σχολείο ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα. Δεν ήμουν καθόλου κοινωνική. Δεν με καλούσαν ποτέ στα πάρτι. Θυμάμαι στο δημοτικό ότι υπήρχε ένα πεύκο και εγώ καθόμουν από κάτω και έτρωγα επί χρόνια μόνη το τοστ μου. Δεν θέλω, όμως, να ακουστώ μελό. Εγώ έφταιγα. Όταν, στη δευτέρα λυκείου, απέκτησα αυτοπεποίθηση, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά”.

Για την ακρίβεια, η ‘αιώνια’ φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Ιωαννίνων, μιλάει με αυτή την χαρακτηριστική φωνή, που μοιάζει φτιαγμένη για ραδιόφωνο. Ή για να ψιθυρίζει μικρά τίποτα και μεγάλες αλήθειες στο αυτί σου.

“Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν πρωτοήρθα στα 19 μου στην Αθήνα που βγήκα, φοβισμένη, από το μετρό στο Μέγαρο Μουσικής και είδα μπροστά μου ένα τεράστιο δρόμο και το Χίλτον. Είπα στον εαυτό μου ‘Ρε φίλε, που είμαι; Τι κάνω εδώ;’. Ήταν για μένα αυτός ο φόβος του αγνώστου. Και η αίσθηση ότι είμαι μόνη μου αφού ρωτούσα τον κόσμο για οδηγίες και, σε αντίθεση με την Θεσσαλονίκη, κανείς δεν μου απαντούσε και όλοι συνέχιζαν να τρέχουν. Σκέψου ότι τον φόβο μου για την Αθήνα τον ξεπέρασα μόλις τα τελευταία δυο χρόνια. Μέχρι τότε δεν μου άρεσε καθόλου η πόλη και για αυτό ανέβαινα συνέχεια Θεσσαλονική”.

Ένα φόβος που, μεταξύ μας, είναι άκρως δικαιολογημένος, αν σκεφτείς πως στο πλαίσιο της διαμονής της στο πρώτο της σπίτι στον Λυκαβηττό και την διέρρηξαν και αναγκάστηκε να μετακομίσει λόγω ενός επίμονου stalker.

“Επί ένα ολόκληρο χρόνο ερχόταν και μου χτυπούσε καθημερινά το κουδούνι στις δυο και τρεις τα ξημερώματα. Στη συνέχεια βρήκε το σταθερό μου και με έπαιρνε τηλέφωνο. Και κάθε πρωί έβρισκα σημειώματα στο αυτοκίνητό μου. Κάποια στιγμή φοβήθηκα τόσο πολύ που άλλαξα σπίτι”.

Η Πηνελόπη, που κέρδισε -στην πρώτη audition που πήγε ποτέ στη ζωή της- τον ρόλο της πρωταγωνίστριας στο ‘Είναι Στιγμές’ του Ant1 ανάμεσα σε 1.800 υποψήφιες, γελάει. Γελάει δυνατά, τρανταχτά και πηγαία. Γελάει με ένα γέλιο που κρύβει μέσα του πάθος. Για χαρά, για ζωή, για τα πάντα όλα.

“Μεταμορφώθηκα το καλοκαίρι ανάμεσα στην πρώτη και την δευτέρα λυκείου. Τότε, στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής, ήταν που αισθάνθηκα ότι κάτι συμβαίνει. Μου άρεσε. Ήταν ωραίο το συναίσθημα ότι, για πρώτη φορά, με φλερτάρει κάποιος. Τώρα, ας πούμε, αντιθέτως, δεν με φλερτάρει άνθρωπος. Δεν ξέρω γιατί, μην με ρωτάς”.

Αυτό που μου κάνει πραγματικά εντύπωση, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήδη από την πρώτη μας συνέντευξη την εποχή που μεσουρανούσε στους Συμμαθητές, είναι ότι ξέρει, πράγμα σπάνιο για ωραία γυναίκα, να αυτοσαρκάζεται τονίζοντας οτιδήποτε θεωρεί ντεφό της. Κάτι στο οποίο έχει βοηθήσει και η ψυχανάλυση που κάνει τα τελευταία δυο χρόνια.

“Ξεκίνησα ψυχανάλυση γιατί ένιωσα πιεσμένη. Πήγα για να με μάθω καλύτερα και για να λειάνω τις γωνίες μου. Αυτή τη στιγμή δουλεύω το πως μπορώ να εκφράζομαι καλύτερα, το θέμα της επικοινωνίας μου. Έχω μεγάλο πρόβλημα γιατί είμαι πολύ συναισθηματική, λειτουργώ με το συναίσθημα παρά με την λογική. Και παραλογίζομαι. Το καθετί μπορεί να με φτάσει στα όρια μου. Πρέπει να μάθω να είμαι πιο κουλ. Με την ψυχανάλυση έχω ανακαλύψει ότι τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή είναι η συγχώρεση και να ευχαριστείς τον άλλο ή το σύμπαν για το οτιδήποτε”.

Με άλλα λόγια το κορίτσι που διαπρέπει φέτος στο ‘Πέτα τη Φριτέζα’ είναι χάρμα οφθαλμών. Εκείνο το υπό εξαφάνιση είδος γυναίκας που ξέρει ότι δεν περνάει απαρατήρητη, αλλά είναι αρκετά χορτασμένη από άποψη ματαιοδοξίας ώστε να μην το εκμεταλλεύται.

“Μπορεί στο Πέτα τη Φριτέζα να παίζω το δεύτερο-τρίτο πρόσωπο αλλά, στην πραγματικότητα, δεν θα το δεχόμουν ποτέ αυτό. Θα είχα βάλει φωτιά στην κουζίνα. Να ανεχτώ να μην είμαι εγώ και μόνο εγώ αυτή που θα σκέφτεται ο άλλος όλη μέρα; Με τίποτα. Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, αγάπη μου”.

Εκείνο το είδους εκρηκτικού θηλυκού που δεν ξεχνά να ζήσει, που δουλεύει για να ζει και όχι το αντίθετο.

“Φροντίζω πάντοτε να κάνω ωραίες δουλειές και να ανεβαίνω ένα βήμα παραπάνω στην καριέρα και στα όνειρά μου. Αλλά, πάνω από όλα, θέλω να έχω ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου. Πρώτα ζω και μετά δουλεύω”.

Το μόνο πρόβλημα; Το κουμπάκι του stop. Συγκεκριμένα το γεγονός ότι δεν μου πάει καρδιά να το πατήσω παρόλο που ξέρω ότι της σπαταλάω την μοναδική μέρα που έχει ρεπό και στέκομαι ανάμεσα σε εκείνη και τη μεγάλη της αγάπη, δηλαδή το φαγητό.

“Δεν στο λέω για να στο πω, αλλά ειλικρινά μαγειρεύω πολύ ωραία”

“Αν έμπαινα στο MasterChef, όπως ρωτάς, θα έφτιαχνα κολοκυθόσουπα με κρουτόν, μπέικον και μια δική μου κρέμα. Δεν στο λέω για να στο πω, αλλά ειλικρινά μαγειρεύω πολύ ωραία. Μου αρέσει επειδή έχει να κάνει με την φαντασία. Τρελαίνομαι να φαντάζομαι πράγματα. Μου αρέσει να συνδυάζω γεύσεις και χρώματα. Και πιο πολύ μου αρέσει να βλέπω στα πρόσωπα των αγαπημένων μου ανθρώπων αυτή την ευχαρίστηση”.

Για την ακρίβεια, η μοναδική περίοδος που η Πηνελόπη παραγγέλνει delivery είναι όταν αισθάνεται πραγματικά χάλια. Όπως συνέβη ένα συγκεκριμένο τετράμηνο που πόνεσε πολύ, αλλά την βοήθησε να γίνει αυτή που είναι τώρα.

“Delivery παίρνω όταν είμαι στεναχωρημένη. Τότε είναι που το ρίχνω στο φαγητό. Πατατάκια, γαριδάκια, delivery γύρος και Netflix. Υπήρξε μια περίοδος που παράγγελνα καθημερινά και είχα να βγω από το σπίτι τρεις μήνες. Εκείνη την περίοδο τελείωσα Peaky Blinders, Στέμμα, Breaking Bad και ότι άλλο είχε πολλούς κύκλους. Οι φίλες μου προσπάθησαν να με βοηθήσουν, πηγαίνοντάς με διακοπές στην Τήνο, και κατέληξαν να με ψάχνουν στις εκκλησίες που πήγαινα για να ηρεμήσω. Τελικά το ξεπέρασα το πρόβλημα, με την βοήθεια της ψυχανάλυσης. Και πλέον ευχαριστώ τον Θεό που μου συνέβη, γιατί έτσι εκτιμώ περισσότερο τις ωραίες στιγμές της ζωής”.

Επίσης, επειδή δεν θέλω να σου κρύβω την αλήθεια, καλό είναι να ξέρεις ότι πίσω από αυτό το συγκροτημένο που εκπέμπει η Πηνελόπη κρύβει κάτι εξαίσια αναρχικό. Εξού και, κάποια στιγμή, δεν άντεξα και της είπα ‘Είμαι σίγουρος ότι τα έχεις κάνει πουτ@ν@, ότι έχεις βάλει κάπου μπουρλότο’. Προς τιμήν της, απλώς χαμογέλασε. Αλλά δεν το αρνήθηκε.

“Δεν πρόκειται να σου πω συγκεκριμένη σκηνή, όσο και αν επιμένεις. Δεν σου φθάνει που παραδέχομαι ότι είμαι των άκρων; Aν σου πω κάτι παραπάνω ειλικρινά θα με περάσουν για τρελή”.

Φωτογραφίες: Oneman.gr / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson
Styling: Έφη Καρύδη
MUA: Ολίβια Σαχινίδου
Hairstylist: Μαίρη Νάνι (The Heads)

H φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στο COCO-MAT Athens BC, Φαλήρου 5, Αθήνα, τηλ. 210-7230000.