Συνέντευξη: Όταν η Brienne συνάντησε την Peggy Olson στο ‘Top of the Lake’

“Είναι μια διαπεραστική ματιά μες στο πηγάδι της ανθρωπότητας, στον πυρήνα του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, κι αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο επίπονο, και αναγνωρίσιμο και αστείο. Επειδή είναι αληθινό,” λέει η Gwendoline Christie για το νέο κύκλο ‘Top of the Lake: China Girl’, που αρχίζει να προβάλλεται στην Ελλάδα από το COSMOTE CINEMA 4HD την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου στις 23.00.

H Gwendoline Christie σου μιλάει με έναν τρόπο σχεδόν μαεστρικό. Κάθε της λέξη έχει βαρύτητα, προσγειώνεται μπροστά σου με έμφαση, ενώ τα λόγια της σου ορμάνε με έναν δυναμικό ρυθμό. Ακόμα ψηλότερη στα αλήθεια από όσο φαίνεται στο ‘Game of Thrones’ όπου την απολαμβάνουμε ως Brienne, μα και απείρως πιο αεράτη, μπορεί να κάνει την πιο έντονη, σκοτεινή σημείωση για κάτι που θα τη ρωτήσεις, και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο να γελάει φωναχτά, κακαριστά, σα να μην έχει έγνοια στον κόσμο.

Δίπλα της βρίσκεται η Elisabeth Moss, ίσως η σημαντικότερη ηθοποιός της γενιάς της, το πρόσωπο της τηλεοπτικής επανάστασης, με μια παρουσία διαρκείας που ξεκινά από τη ‘Δυτική Πτέρυγα’, εντείνεται στο ‘Mad Men’, περνά από τις νουάρ αναζητήσεις του ‘Top of the Lake’ και φτάνει ως τη δυστοπία του ‘Handmaid’s Tale’. Στο ενδιάμεσο η Moss μπορεί να κάνει μερικές ταινίες που βραβεύονται με το Χρυσό Φοίνικα για να περνά η ώρα, αλλά η day job της παραμένει η τηλεόραση.

Οι δύο σειρές της το 2017 είναι ρόλοι καριέρας για άλλους, απλούς ηθοποιούς. Λίγους μήνες μετά το ‘Handmaid’s Tale’, για το οποίο αναμένεται να κερδίσει επιτέλους το πρώτο της Emmy σε λίγες ώρες, η Moss επιστρέφει και στο ρόλο της πληγωμένης, σκληροτράχηλης, αποφασισμένης αστυνομικού Robin στο νουάρ της Jane Campion (γραμμένο μαζί με τον Gerald Lee) ‘Top of the Lake’.

Η 1η σεζόν, πριν 4 χρόνια, αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην δειλή ακόμα τότε μετακίνηση auteurs στη μικρή οθόνη. Σήμερα μιλάμε πλέον για κανονική εισβολή. Η Campion επιστρέφει για μια νέα ιστορία της Robin, η οποία αυτή τη φορά δουλεύει στη Νέα Ζηλανδία ερευνώντας την υπόθεση φόνου μιας νεαρής ασιάτισσας, την ώρα που αναζητά την κόρη που έδωσε πριν πολλά χρόνια, κι η οποία μεγαλώνει τώρα με μητέρα τη Nicole Kidman.

Παρτενέρ της σε αυτό το νέο σκηνικό είναι η Miranda της Gwendoline Christie, η οποία σε γενικές γραμμές δεν κάνει τίποτα σωστά, όμως ο δεσμός ανάμεσα στις δύο γυναίκες περνάει από διάφορα στάδια και εξελίσσεται σε ένα από τα δυνατότητα σημεία της σειράς. Γύρω τους, η Campion πλέκει έναν συχνά παράλογο λαβύρινθο απανθρωπιάς και εκμετάλλευσης, σε μια ιστορία που εξετάζει ζητήματα μητρότητας αλλά και εκμετάλλευσης- συνήθως, νεαρών γυναικών από μεγαλύτερους, από ισχυρότερους, από πιο βολεμένους άντρες.

“Έχει να κάνει με την κυριαρχία του σώματός σου, έτσι δεν είναι;”, λέει η Moss στην αίθουσα του BFI στο Λονδίνο όπου συναντιόμαστε μετά την πρεμιέρα των 2 πρώτων επεισοδίων της νέας σεζόν. “Του σώματός σου, της ζωής σου, του τι θες να είναι η ζωή σου, τι γονιός θες να είσα. Μιλάμε για μια ομάδα γυναικών που δεν έχουν ποτέ αυτή την ευκαιρία, δεν έχουν ποτέ την επιλογή και τον έλεγχο του σώματός τους.”

Η Moss κι η Christie κάνουν ένα φανταστικό δίδυμο ακόμα κι εκτός οθόνης. Η Moss πιο νευρώδης, αναζητά συνεχώς αυτό που θέλει να πει, ταλαντεύεται κιόλας. Η Christie με μεγαλύτερη αίσθηση στόχου, σοβαρή αλλά δίχως να δυσκολεύεται να ξεσπάσει σε γέλια με την παραμικρή αφορμή. Κάποια στιγμή συζητούν τη μουσική που ακούν όταν δουλεύουν. Η Moss αναφέρει τον Max Richter, η Christie γελά. “Ναι, έτσι, ελαφρά πράγματα,” γελάνε. “Κάποιες φορές ακούω Rihanna ή Beyonce όταν θέλω να νιώσω πιο δυνατή,” λέει η Moss.

Εγώ θα έβλεπα τους τηλεοπτικούς ρόλους των δυο τους, σκέφτομαι, αλλά δε θέλω να τις διακόψω. Έτσι κι αλλιώς, ο τρόπος που η μία συνέχιζε νήματα σκέψης της άλλης, έκανε την κουβέντα μαζί τους εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Και, ταυτόχρονα, τον καλύτερο τρόπο να έχει κανείς μια πρώτη εισαγωγή στον σκληρό, αλλά απολύτως ανθρώπινο κόσμο του ‘Top of the Lake: China Girl’.

Λίγο πριν την πρεμιέρα της σειράς στo COSMOTE CINEMA 4HD (Κυριακή, 23.00), επιστρέφουμε στο καλοκαιρινό απόγευμα, όταν συνομιλήσαμε στο Λονδίνο και με τις δύο πρωταγωνίστριες/ηρωίδες της σειράς.

***

Αν έπρεπε να ορίσετε μια θεματική σε αυτή τη 2η σεζόν ποια θα εντοπίζατε, και πώς φαίνεται μες στη σειρά;

Moss: Θα το κλέψω από τη Jane αυτό, η οποία έγραψε στο ξεκίνημα, πριν αρχίσουμε το γύρισμα, πως “το πρώτο είχε να κάνει με την ερημιά έξω και το δεύτερο έχει να κάνει με την ερημιά μέσα μας”. Η δράση εκτυλίσσεται σε μια μεγαλύτερη πόλη οπότε υπάρχει μια κλιεστοφοβική αίσθηση, ένα πολύ πιο εσωτερικό συναίσθημα του να παγιδεύεσαι σε κτίρια, σε γκρεμίσματα, σε καταστάσεις. Και για μένα έχει επίσης να κάνει με τους διάφορους δεσμούς, ενώ η πρώτη σεζόν είχε πολύ ξεκάθαρα να κάνει με την αναζήτηση εκείνου του κοριτσιού. Και στη δεύτερη ένα κορίτσι ψάχνουμε, αλλά για τη Robin η αναζήτηση έχει να κάνει με την ίδια περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Christie: Νιώθω πως μια κοινή θεματική είναι το τι σημαίνει να είσαι μητέρα. Ακούγεται πάρα πολύ γενικό, αλλά η σειρά εξερευνά τους διαφορετικούς μηχανισμούς και τις διαφορετικές μορφές του να είσαι μητέρα, με τρόπους που δεν έχουμε δει σε άλλη σειρά.

Γιατί ήταν σημαντικό αυτό για εσάς;

Moss: Για μένα το σημείο εισόδου μου στο χαρακτήρα, επειδή δεν είμαι μητέρα… αν και έχω παίξει ένα σημαντικό αριθμό μητερών… που συνήθως χάνουν τα παιδιά τους ή τα δίνουν… καλό σερί [γελάνε], αλλά ναι, επειδή δεν είμαι μητέρα μπόρεσα να ταυτιστώ με το αίσθημα της Robin πως δεν νιώθει κι εκείνη σαν μητέρα. Γέννησε αυτό το παιδί, νιώθει μια σύνδεση μαζί της, αλλά μετά νιώθει κι ένα δίλημμα όταν τη βρίσκει. Δεν νιώθει σαν μητέρα. Υποτίθεται πως τώρα ξαφνικά είμαι γονιός; Δεν το ξέρω αυτό το κορίτσι! Και έτσι πρέπει να βρει το δικό της τρόπο να είναι μητέρα για αυτό το κορίτσι, άρα εξερευνάμε το πώς υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να είσαι μητέρα.

Gwendoline Christie και Elisabeth Moss σε πάνελ του ‘Top of the Lake: China Girl’ στην Καλιφόρνια (Richard Shotwell/Invision/AP)

Η μεταξύ σας δυναμική τουλάχιστον στα πρώτα επεισόδια είναι κάπως ελαφρά μες στο γενικότερο σκοτάδι.

Moss: Έχεις δει τα δύο πρώτα επεισόδια; Ναι, γίνεται λίγο πιο σκοτεινή.

[γελάνε]

Αυτή η σχέση by the way είναι η αγαπημένη μου από όσες έπαιξα στη σειρά. Είναι σπάνιο να βλέπεις τη σχέση ανάμεσα σε δύο γυναίκες να εξερευνάται με αυτό τον τρόπο σε φιλμ ή τηλεόραση. Οι επιπλοκές του όλου ζητήματος. Είναι δύο γυναίκες που τις έχουν ρίξει τη μία εναντίον της άλλης. Έγινε πολύ ενδιαφέρον το πώς καταλήγει και το πόσο διαφορετικά είναι από το πού ξεκινά.

Christie: Είναι μια πληρέστατη έρευνα στις δυναμικές των περίπλοκων γυναικείων δεσμών. Ξεκινά από ένα σημείο ανισορροπίας και ταλαντεύεται αγρίως μέσα από τόσες διαφορετικές δομές ισχύος και εκφάνσεις του τι σημαίνει να είσαι φίλος με κάποιον ή να μην είσαι φίλος με κάποιον. Το τι σημαίνει αυτή η σχέση, και την ζέστη της οικειότητας και το πώς παλεύουμε με αυτές τις ιδέες ως ανθρώπινα όντα. Το ότι τα εξερευνήσαμε όλα αυτά με τη Lizzie μέσα από μια γυναικεία δυναμική ήταν κάτι πολύ φρέσκο και ενδιαφέρον, τόσο ως στοιχείο σε αυτή τη σειρά όσο και ιδέα στη σύγχρονή μας διασκέδαση.

Μπορείτε και οι δύο να θεωρηθείτε φεμινιστικά είδωλα μέσα από τους ρόλους που έχετε παίξει, τι σημασία έχει αυτό για εσάς, πώς το βλέπετε στην πράξη;

Moss: Μιλώντας για τον εαυτό μου, αυτό είναι κάτι τόσο σημαντικό όσο το να αναπνέω ή να κοιμάμαι. Τόσο σημαντικό. Οι φεμινιστικές μου ιεροτελεστίες είναι κάτι που πάντα βάζω σε ένα ρόλο. Οι γυναίκες είναι πλήρεις, είναι ενδιαφέρουσες, δυνατές, ευαίσθητες, μπορούν να είναι έξυπνες, αφελείς, και όλα αυτά μαζί έχουν σαν αποτέλεσμα το να είσαι άνθρωπος. Και πάντα προσπαθώ να παίζω ανθρώπινα όντα. Ανθρώπους στους οποίους μπορείς να δεις τον εαυτό σου, που μπορώ εγώ να δω τον εαυτό μου. Το ότι γυναίκες μπορούν να νιώθουν ενδυνάμωση μέσα από οτιδήποτε είναι αυτό που κάνω εγώ είναι κάτι απόλυτα συγκινητικό, σημαίνει τα πάντα για μένα. Αλλά είναι μια συνέπεια. Δεν ξεκίνησα όταν ήμουν 6 χρονών να πω, [σσ. παίρνει πομπώδες ύφος] “ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΕΙΔΩΛΟ”. Είναι ένα υπέροχο πράγμα που συνέβη, και που σημαίνει πολλά.

Οι Nicole Kidman, Elisabeth Moss και Jane Campion κοιτάζουν την Gwendoline Christie στο photo call του ‘Top of the Lake: China Girl’ στο 70ό Φεστιβάλ Καννών (AP Photo/Alastair Grant)

Christie: Πάντα ήθελα να μπορώ να έχω την ευκαιρία να παίξω ρόλους που βρίσκονται έξω από τη συμβατική θηλυκή αφήγηση στο entertainment. Αυτοί είναι βέβαια λίγοι και διάσπαρτοι, οπότε όταν μου δόθηκε η εκπληκτική ευκαιρία να παίξω τον χαρακτήρα της Brienne στο ‘Game of Thrones’ ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα. Είχα εκπαίδευση πάνω στο δράμα για 3 χρόνια στο Λονδίνο, εκπαιδεύτηκα πώς να είμαι μέλος ενός ensemble αλλά ταυτόχρονα και πώς να υπηρετώ μια ιδέα μεγαλύτερη από τους εαυτούς μας. Οπότε αυτή η ευκαιρία ήταν συναρπαστικά, με έκανε να νιώσω πως η ύπαρξή μου ως καλλιτέχνης είχε κάποια σημασία, γιατί έφερνα κάτι νέο, έδινα φωνή σε ένα σύνολο ανθρώπων της κοινωνίας μας που δεν ένιωθαν πως είχαν φωνή, ως προς την απεικόνιση μιας λιγότερη συμβατικής ηρωίδας.

Εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον μου. Όχι αποκλειστικά, αλλά εκεί. Τώρα, ως ηθοποιοί δεν έχουμε και τεράστια επιλογή στο να δημιουργήσουμε αυτές τις ευκαιρίες για τους εαυτούς μας αλλά νιώθω τρομερά τυχερή που αυτού του είδους οι ρόλοι έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στην κοινωνία μας, στη διασκέδασή μας, και πραγματικά ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω να εκπροσωπώ μιας λιγότερο συμβατική γυναίκα χαρακτήρα. Και όπως είπε κι η Lizzie, δεν έχει να κάνει μόνο με αντισυμβατικότητα, έχει να κάνει με τα περιθώρια της κοινωνίας. Εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον μου. Στα περιθώρια. Έχοντας υπάρξει κάποια που ένιωθε για καιρό πως εκεί ανήκει, αυτό είναι το κυριότερο ενδιαφέρον μου. Όπως είπε κι η Lizzie, δουλεύεις και δεν περιμένεις ποτέ τίποτα απαραιτήτως, αλλά έστω κι αν ένας άνθρωπος νιώσει αυτό που μεταδίδουμε ή αναγνωρίσει κάτι που της δώσει δύναμη με κάποιον τρόπο, τότε έχω κάνει τη δουλειά μου.

Πώς πιστεύετε πως η 2η σεζόν του ‘Top of the Lake’ υπηρετεί αυτά σας τα πιστεύω; Όσο αφορά την ιστορία, τους χαρακτήρες, τις φεμινιστικές σας πεποιθήσεις.

Moss: Έτσι κι αλλιώς, η Robin ως αστυνομικός βρίσκεται σε ένα πατριαρχικό περιβάλλον, αλλά αυτό ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις, ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου. Αλλά όπως είπα και νωρίτερα, η κεντρική θεματική της 2ης σεζόν αφορά τη μητρότητα, τι κάνει κάποια να νιώθει μητέρα, τι είναι μητέρα, οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να είσαι μητέρα, γονιός. Είναι ιδέες που με ενδιαφέρουν προσωπικά, όπως και η σχέση ανάμεσα στη Miranda και τη Robin, δύο γυναίκες που κι οι δύο είναι δυνατές, έξυπνες, με ελαττώματα. Πώς λειτουργεί αυτός ο δεσμός. Είναι στο περιθώριο αυτές οι δύο, πεταμένες εκεί μαζί, ώστε να βρουν τη λύση.

Σου φαίνεται ακόμα συναρπαστικό το σινεμά;

Moss: Έχει προτερήματα και προκλησεις το κάθε μέσο. Είναι πρόκληση το θέατρο, επειδή βαριέμαι πολύ εύκολα, και πρέπει να κάνω το ίδιο πράγμα κάθε βδομάδα. Αλλά είναι προτέρημα το να έχεις ζωντανό κοινό και το να κάνεις κάτι 8 φορές τη βδομάδα σε γεμίζει. Το σινεμά είναι φανταστικό όταν θες να πεις μια ολοκληρωμένη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, που να ξέρεις ακριβώς που θες να πας και να ξέρεις ακριβώς ποιο είναι το arc. Υπάρχει κάτι πολύ δυνατό σε αυτή τη γνώση.

Ως ηθοποιός, αγαπώ την τηλεόραση. Γιατί μου αρέσει η ευκαιρία να εξερευνήσω έναν χαρακτήρα για 94 ώρες ή 6 ώρες ή 10 ώρες ή όσο είναι, μου αρέσει η ευκαιρία να έχει περισσότερο χρόνο. Είναι κλεψιά, έχω περισσότερο χρόνο! Μπορώ να πω περισσότερη από την ιστορία της, έχω μεγαλύτερη ευκαιρία να σου πω ποιο είναι αυτό το πρόσωπο.

Η Gwendoline φέρνει κι αρκετά κωμικά στοιχεία μες στο σκοτάδι της σειράς, ήταν εξαρχής αυτός ο σκοπός;

Christie: Το τρομακτικό είναι πως όχι, δεν ήταν αυτός ο σκοπός. [γελάνε] Δε νομίζω πως βοηθάει ποτέ έναν ηθοποιό όταν παίρνει το οποιοδήποτε υλικό να πει “α, αυτό είναι αστείο, θα το παίξω ως αστείο”. Επειδή πραγματικά το μόνο που μπορούσα να νιώσω ήταν μια βαθιά ενσυναίσθηση για τον χαρακτήρα, μια σύνδεση με την αδυναμία της να πετύχει, το πώς δεν έχει όλες τις απαιτούμενες ικανότητες, δεν έχει προσωπικές επιτυχίες και γενικά δεν έχει την προσωπική δυνατότητα να ανταπεξέλθει σε οτιδήποτε στη ζωή της. Είμαι ειλικρινά ενθουσιασμένη που αυτό είχε αρκετά γέλια ως αποτέλεσμα. Αλλά νομίζω πως καθώς η ιστορία εξελίσσεται υπάρχουν κάποιες αρκετά πιο σκοτεινές στιγμές.

Πώς βλέπεις τη Miranda σε σχέση με τη Brienne, σε σχέση με τους προηγούμενους ρόλους σου;

Christie: Είναι τρομερά διαφορετικό για μένα. Ήμουν πολύ τυχερή να έχω παίξει ηρωίδες που είναι δυνατές, που ξεπερνούν εμπόδια χρησιμοποιώντας όλα αυτά που τις κάνουν διαφορετικές ώστε να πετύχουν, σχεδόν γελώντας στο πρόσωπο των κοινωνικών συμβάσεων. Αυτό που μπορώ να πω για τη Miranda είναι πως είναι το αντίθετο από αυτό. Δεν έχει πολλές ικανότητες, και γενικά δεν έχει πολλά που να της πηγαίνουν καλά, δυσκολεύεται να πετύχει οτιδήποτε. Δεν έχει καν πολλούς φίλους. Αναζητά την ευκαιρία για μια φιλία. Και αυτό είναι που θέλει, την ικανότητα να συνδεθεί με κάποιον άλλον.

Οπότε αυτό είναι κάπως το αντίθετο από αυτό που έπαιζα πριν, και είναι σημαντική πρόκληση με μεγάλη αξία για μένα, και επίπονη σε σημεία. Το να εξερευνώ δηλαδή ως γυναίκα έναν χαρακτήρα που αποτυγχάνει πλήρως, αποτυγχάνει με συνέπεια, είναι δύσκολο γιατί μοιάζει άδικο. Είναι ωστόσο ρεαλιστικό και νομίζω είναι σημαντικό να εξερευνούμε οτιδήποτε είναι ανθρώπινο στις ζωές μας, ό,τι είναι ρεαλιστικό, και να του δίνουμε φωνή.

Πιστεύετε πως αποτυπώνεται εδώ ένα σκοτεινό όραμα για τον άνθρωπο γενικά ή βρίσκετε κάποια ελπίδα;

Christie: [φωνάζει από τα γέλια]

Moss: Είναι συνεπές απέναντι στη ζωή, έχει σκοτάδι και ελπίδα, όχι αποκλειστικά ένα από τα δύο. Το γράψιμο της Jane και του Gerald βρίσκει την αλήθεια, τις ειλικρινείς στιγμές. Το γέλιο έτσι κι αλλιώς είναι το να βλέπεις κάτι που αναγνωρίζεις να είναι αληθινό. Και το σκοτάδι επίσης. Υπάρχουν πολύ σκοτεινές γωνιές που εξερευνούμε στη σειρά, αλλά αν δεν το κάνουμε εμείς ποιος θα το κάνει; Και το ότι ρίχνουμε φως σε αυτά τα σημεία, δεν είναι ελπιδοφόρο;

Christie: Νομίζω υπάρχουν στιγμές ελπίδας στη σειρά που δεν έρχονται με συμβατικούς τρόπους. Έρχεται μέσα από τις συνδέσεις των χαρακτήρων. Είτε είναι στιγμές σκοτεινές είτε στιγμές που σου ζεσταίνουν την καρδιά, είναι η ικανότητα να αναγνωρίζουμε κάτι ανθρώπινο που με κάνει να νιώθω ελπίδα.

Οι ηθοποιοί Alice Englert, Elisabeth Moss, Gwendoline Christie και David Dencik στο κόκκινο χαλί του 70ού Φεστιβάλ Καννών (AP Photo/Alastair Grant)

*To ‘Top of the Lake: China Girl’ κάνει πρεμιέρα στο COSMOTE CINEMA 4HD την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου στις 23.00.