O James McAvoy εξηγεί στο OneMan τον τρόμο της τοξικής αρρενωπότητας
- 21 ΣΕΠ 2024
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο James McAvoy καλείται να παίξει έναν απειλητικό χαρακτήρα που αλλάζει απότομα ύφος και διάθεση από τη μια στιγμή στην άλλη. Κι αν σε κάτι σαν το Split η ένταση προκύπτει κι από το διαρκές φλερτ με το μεταφυσικό, εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό, και ανατριχιαστικά «πραγματικό».
Στην Κραυγή Σιωπής (Speak No Evil), το αγγλόφωνο ριμέικ ενός πρόσφατου δανέζικου θρίλερ, ο McAvoy παίζει έναν άντρα που, μαζί με τη σύζυγό του, καλούν ένα ζευγάρι που γνώρισαν στις διακοπές να περάσουν μαζί λίγες μέρες στο εξοχικό του στην αγγλική ύπαιθρο. Εκεί όμως, μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο, θα απλωθεί μια τρομακτική απειλή.
Η ταινία Κραυγή Σιωπής (Speak No Evil) κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer.
Ο άντρας που παίζει ο McAvoy, o Paddy, έχει απορρίψει πολλούς από τους κανόνες αστικής ευγένειας και κοινωνικού κομφορμισμού, ζώντας μια ζωή όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται. Όμως εκτός από το απειλητικό μυστικό που κρύβει, φαίνεται κι από τις διακυμάνσεις του χαρακτήρα του πως αντιπροσωπεύει κι ένα είδος τοξικού και χειριστικού άντρα που απειλεί τα πάντα γύρω του.
Με την ταινία στις αίθουσες από την Tawneer, το OneMan εξασφάλισε ένα Q&A με τον ηθοποιό, όπου μιλά σε βάθος για τον χαρακτήρα που παίζει στην ταινία και για τα τοξικά χαρακτηριστικά του ήρωά του.
Aπόδοση: Θοδωρής Δημητρόπουλος
Πώς θα περιέγραφες την πλοκή της ταινίας Κραυγή Σιωπής;
Ξεκινά με δύο ζευγάρια και τα παιδιά τους που συναντιούνται σε διακοπές στην Τοσκάνη της Ιταλίας και τα πάνε πολύ καλά μεταξύ τους. Το ένα ζευγάρι είναι Αμερικανοί που ζουν στο Λονδίνο, ενώ το άλλο είναι Άγγλοι που ζουν σε μια φάρμα στη Δυτική Αγγλία. Έχουν πολύ διαφορετικούς και αντίθετους τρόπους ζωής: η αγγλική οικογένεια ζει στην εξοχή, σε επαφή με τη φύση, ενώ η άλλη είναι πιο αστική και μοντέρνα, με τα δικά της λειτουργικά και δυσλειτουργικά στοιχεία.
Το ζευγάρι από την επαρχία προσκαλεί τους άλλους να τους επισκεφθούν μετά τις διακοπές στη φάρμα τους για μια γεύση από την παλιά, παραδοσιακή αγγλική ζωή. Όμως, μόλις φτάνουν εκεί, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται λιγότερο φιλικά και κάποια παιχνίδια μεταξύ τους οδηγούν σε αμήχανες και δυσάρεστες στιγμές, με τελική κατάληξη κάποιες πραγματικά τρομακτικές εξελίξεις.
Ποιος είναι ο Paddy, ο χαρακτήρας σου;
Ο Paddy είναι γιατρός που έχει απορρίψει την καριέρα του και έχει επιστρέψει στην οικογενειακή του περιουσία, όπου καλλιεργεί τη γη που ανήκει στην οικογένειά του εδώ και πέντε γενιές. Φαίνεται ότι συνεχίζει να είναι γιατρός και να εργάζεται για κάποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις, αλλά δίνει προτεραιότητα στην οικογένεια και τη ζωή στην εξοχή. Καθώς η ταινία προχωρά, η αλήθεια και η πραγματικότητα πίσω από αυτήν την εικόνα αρχίζουν να αποκαλύπτονται, ξεδιπλώνοντας τα στρώματα του ποιοι είναι ο Paddy και η γυναίκα του, καθώς ο θεατής ανησυχεί όλο και περισσότερο για την άλλη οικογένεια, τους Dalton.
Ποιο είναι το βασικό ύφος της ταινίας;
Είναι βασισμένη σε μια ταινία τρόμου από τη Δανία. Πιστεύω ότι αυτή η εκδοχή είναι περισσότερο ένα κοινωνικό και ψυχολογικό θρίλερ με ξεκάθαρα στοιχεία τρόμου.
Και σχολιάζει πολλά θέματα.
Πράγματι, σχολιάζει πολλά! Μιλάει για την κοινωνική ευπρέπεια και την έλξη προς κάτι άλλο, καθώς οι Dalton αντιπροσωπεύουν μια οικογένεια που απλώς ακολουθεί τους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής και κάνει ό,τι αναμένεται από αυτήν, χωρίς αυτό να τους κάνει απαραίτητα ευτυχισμένους ή να τους δίνει δύναμη. Μετά, συναντούν την οικογένεια της επαρχίας, η οποία φαίνεται να έχει το ένα πόδι στον δικό τους κόσμο. Ένας από αυτούς μοιάζει να έχει υπάρξει γιατρός και να καταλαβαίνει τη σύγχρονη ζωή, αλλά ταυτόχρονα εκπροσωπεί κάποιον που ανακτά την εξουσία και την ευθύνη για τη δική του ευτυχία.
Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ ελκυστικό για τους Dalton με έναν γήινο και παλιομοδίτικο αγγλικό τρόπο—ανακτούν τη ζωή τους από το τρέξιμο της σύγχρονης κοινωνίας. Ο Paddy και η Ciara έχουν κυριολεκτικά αποσυρθεί στην ύπαιθρο και φαίνεται να ζουν την «καλή ζωή». Έχουν ακόμα την αίσθηση των σύγχρονων επαγγελματιών, ενώ παράλληλα διατηρούν κάτι πιο αρχαίο.
Επιπλέον, υπάρχει αυτή η αίσθηση και το θέμα της ανάκτησης της αρρενωπότητας, κάτι με το οποίο ο Ben Dalton παλεύει και προσπαθεί να βρει. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που έλκεται από τον Paddy, ο οποίος μοιάζει να εκφράζει μια υγιή μορφή της σύγχρονης αρρενωπότητας κατά καιρούς, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Έτσι, μία από τις λειτουργίες αυτής της ταινίας είναι να παίζει διαρκώς με το τι είναι ή δεν είναι αποδεκτό.
Οι Dalton έχουν μάθει να είναι η οικογένεια που δέχεται ό,τι κι αν τους επιβάλλει η σύγχρονη ζωή: υψηλούς φόρους, πολλές ώρες εργασίας, επαγγελματική αστάθεια, υπέρογκα δίδακτρα σχολείων, μια σχέση γεμάτη στρες, κ.λπ. Και ο Paddy συνεχώς παίζει παιχνίδια μαζί τους, διασκεδάζοντας απόλυτα.
Ο Paddy πρέπει να ήταν ένας διασκεδαστικός χαρακτήρας για να χτίσεις.
Ναι, σίγουρα! Δηλαδή, αν ήταν στα social media, μάλλον θα προσπαθούσε να προωθήσει μια θεωρία για τη σύγχρονη ζωή και την αρρενωπότητα και όλα αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που αποκτούν δημοσιότητα και προσοχή όντες σαν τον Paddy, οι οποίοι σαφώς απολαμβάνουν την αμεσότητα αυτής της σύνδεσης. Δεν επιδιώκει να δημιουργήσει έναν στρατό από οπαδούς, αλλά είναι σίγουρα από αυτούς που έχουν ένα κοινό από τους περιθωριοποιημένους, τους παραμελημένους και τους ξεχασμένους τύπους ανδρών στους οποίους απευθύνεται.
Και είναι τοξικός επίσης, παίζοντας συνεχώς αυτό το παιχνίδι για να διατηρήσει το κοινό του, το οποίο σε αυτή την περίπτωση είναι οι Dalton. Του αρέσει απλώς να χειραγωγεί και να κακομεταχειρίζεται—θα μπορούσε να έχει πετύχει αυτό που τελικά θέλει να τους κάνει από τη στιγμή που τους γνώρισε, αλλά προτιμά να περνάει μέρες μαζί τους στη φάρμα διασκεδάζοντας και καθυστερώντας το.
Οπότε, του αρέσει να παίζει με το φαγητό του…
Ναι, γιατί αν ήταν πιο αποτελεσματικός στο να πετύχει αυτό που προσπαθεί να κάνει, θα τα είχε ξεκαθαρίσει όλα από την αρχή, αλλά ο Paddy ενδιαφέρεται κυρίως για το παιχνίδι. Τον αφορά η απόλαυση της ζωής, κάτι που τον κάνει ακόμα πιο ελκυστική φιγούρα. Οι Dalton, και ειδικά ο Ben, είναι τόσο δεμένοι με τη σύγχρονη ζωή, την επιβίωση, την αποδοχή των δυσκολιών και την εξέλιξη με κάθε τρόπο για να είναι μέλη της κοινωνίας. Ο Paddy είναι μακριά από αυτά—είναι ένας ατομιστής που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του και τον κόσμο του, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή, ανεξαρτήτως των συνεπειών για τους άλλους.
Όμως αυτό δεν είναι άμεσα εμφανές όταν συναντάμε αυτό το άτομο που φαίνεται να ξέρει το μυστικό της ευτυχισμένης ζωής. Φαίνεται να μπορεί να νιώθει μεγάλη χαρά, κάτι που πολλοί άνθρωποι όπως ο Ben, η γυναίκα του Louise και η κόρη τους Agnes δυσκολεύονται να πετύχουν, αφού είναι τόσο μπλεγμένοι στον ιστό της σύγχρονης ζωής. Γι’ αυτό δεν μπορούν πραγματικά να απολαύσουν τα καλά πράγματα που έχουν άμεσα στη διάθεσή τους. Μετά συναντούν αυτό το πρότυπο που φαίνεται να εκπέμπει ευτυχία και ζωντάνια, και είναι εξαιρετικά ελκυστικό για αυτούς.
Πώς ήταν η συνεργασία με τον σκηνοθέτη James Watkins για να ζωντανέψετε όλα αυτά στην οθόνη;
Το υπέροχο με το να δουλεύεις με έναν σκηνοθέτη-σεναριογράφο όπως ο James είναι ότι ακόμη και χωρίς να του μιλήσεις, έχεις άμεση σύνδεση με αυτό που θέλει και σκέφτεται. Λατρεύω να δουλεύω με σκηνοθέτες-σεναριογράφους ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, και σε αυτή την περίπτωση ήμασταν στο ίδιο μήκος κύματος από την αρχή.
Ο χαρακτήρας μου πουλάει κάτι, αλλά έχει ένα ολόκληρο απόθεμα από κάτι άλλο πίσω του, κουβαλώντας το βάρος όλης αυτής της τοξικής αρρενωπότητας. Ο James κι εγώ βασιστήκαμε πολύ σε αυτό και στη σύνδεσή του με τη γη, η οποία φαίνεται να είναι υγιής αλλά κρύβει και ένα σκοτάδι. Όλα αυτά τα πράγματα φαίνονται αρχικά πολύ ελκυστικά, αλλά υπάρχει αίμα στη γη και σε αυτήν την αρρενωπότητα που πουλάει ο Paddy.
Υπάρχει σεξ, βρωμιά, αίμα και κάθε λογής φρικτά πράγματα εκεί μέσα, που δεν τα βλέπεις αρχικά γιατί αυτό που βλέπεις είναι απλώς αυτός ο σύγχρονος τύπος που σου φαίνεται λίγο old school.
Ο Paddy και η Ciara είναι αρκετά σαγηνευτικοί και ανατριχιαστικοί ταυτόχρονα, προσφέροντας μια συναρπαστική αντίθεση με τους Ben και Louise Dalton.
Ο Paddy και η Ciara είναι φρικτοί με πολλούς τρόπους, αλλά αγαπιούνται. Και η αγάπη τους είναι αληθινή και υγιής, με πάθος, παρόλο που είμαι σίγουρος ότι έχουν και κάποιες αρκετά τοξικές συνήθειες μεταξύ τους.
Έτσι, έχεις αυτούς τους «κακούς» που αγαπιούνται πραγματικά, και από την άλλη αυτούς τους «καλούς» που δεν ξέρουν καν πώς να αγαπήσουν πια γιατί η σύγχρονη κοινωνία τους έχει στερήσει την ικανότητα να το εξερευνήσουν ή να το εκφράσουν. Ο Paddy και η Ciara αντιπροσωπεύουν τη φαντασίωση ενός ζευγαριού που είναι καλά μαζί και φαίνεται να τα έχει όλα, με έναν ελκυστικό τρόπο ζωής που επιστρέφει στη φύση.
Η Mackenzie Davis δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία ως Louise, η οποία δεν αργεί να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με τη συμπεριφορά του Paddy.
Ναι, έχουμε ένα εξαιρετικό καστ στο Κραυγή Σιωπής που βασίζεται στην ομάδα και τη χημεία μεταξύ των τεσσάρων ενηλίκων και των δύο παιδιών. Η Mackenzie Davis είναι καταπληκτική ως Louise, και δεν νομίζω ότι την έχετε ξαναδεί να υποδύεται έναν χαρακτήρα που είναι κάπως αδύναμος αλλά ταυτόχρονα παλεύει και προσπαθεί ενάντια σε αυτό. Και είναι τόσο αληθινή στην ερμηνεία της – λάτρεψα να δουλεύω με τη Mackenzie.
Και ο Scoot McNairy αποδίδει εξαιρετικά τον ρόλο του συζύγου της, Ben, που παλεύει με τον γάμο του και την αρρενωπότητά του.
Ο Scoot είναι στην πραγματικότητα αρκετά αρρενωπός τύπος. Μάλλον είναι πιο κοντά στον Paddy από ό,τι θα μπορούσα ποτέ εγώ, με την έννοια ότι είναι κάπως ένας άνθρωπος της εξοχής. Έτσι, το γεγονός ότι αποδίδει τόσο αποτελεσματικά αυτόν τον ρόλο του σύγχρονου «beta» αρσενικού είναι εκπληκτικό. Του βγάζω το καπέλο!
Η Aisling Franciosi λάμπει επίσης ως Ciara, η γυναίκα και συνεργός του Paddy.
Η Aisling Franciosi είναι μια απίστευτη ηθοποιός και απόλαυσα την εξερεύνηση της σχέσης του Paddy και της Ciara μαζί της. Ήταν καταπληκτική στο να βοηθά να βρούμε τη γλώσσα αγάπης τους, που είναι τόσο ξεχωριστή και σωματική. Έφερε μια τεράστια σύγκρουση στο σενάριο, που είναι ότι το «καλό» ζευγάρι είναι δυσλειτουργικό και το «κακό» ζευγάρι λειτουργεί αρμονικά.
Πώς ήταν να συνεργάζεστε ξανά με τη Blumhouse σε αυτό το πρότζεκτ;
Ο Jason Blum είναι πανέξυπνος και η Blumhouse είναι μια πολύ έξυπνη εταιρεία. Ξέρουν απλώς πώς να κάνουν πράγματα που ανταποκρίνονται στις προσδοκίες, και ήταν υπέροχο να δουλεύουμε ξανά μαζί τους σε αυτό το πρότζεκτ. Επενδύουν σε υλικό που είναι προσβάσιμο και αποτελεί μέρος ενός είδους που οι άνθρωποι θέλουν να καταναλώσουν. Στη συνέχεια, ενώ το καταναλώνετε, γενικά παίρνετε πολύ περισσότερα από όσα ζητήσατε και αυτό το βλέπετε ως μέρος του DNA των περισσότερων έργων τους. Δεν έχω παρά μόνο υπέροχες εμπειρίες δουλεύοντας με τη Blumhouse.
Τι περιμένεις ότι θα πάρει το κοινό από την ταινία;
Ελπίζω να το απολαύσουν. Ελπίζω να τρομάξουν και να γελάσουν, γιατί έχει και αρκετό χιούμορ. Πιστεύω ότι το Κραυγή Σιωπής θα σας διασκεδάσει, θα σας κάνει να γελάσετε και ελπίζω να σας τρομάξει πραγματικά. Οπότε, ετοιμαστείτε για λίγη διασκέδαση, λίγο φόβο και λίγη βία.
