Ρωτήσαμε τον John Woo γιατί έχει εμμονή με τα περιστέρια

Είχε καιρό ο John Woo να μας φέρει ένα αγνό αστυνομικό θρίλερ σαν αυτά του Παλιού Καλού Καιρού, από το ‘The Killer’ μέχρι το ‘Face/Off’, αλλά, φίλοι και φίλες της κλασικής περιόδου του σκηνοθέτη, θα περάσετε καλά με το ‘Manhunt’.

Στην ταινία, ένας άνθρωπος του νόμου βρίσκεται κατηγορούμενος για εγκλήματα που δεν διέπραξε και ξεκινά μια μανιώδη αποστολή αναζήτησης της αλήθειας για να καθαρίσει το όνομά του. Δε μπορείς να αστοχήσεις με αυτού του είδους πλοκή, ειδικά αν είσαι ο John Woo. Η ταινία είναι ένα απολαυστικό throwback σε παλαιότερες b-movies, διαθέτοντας τόσο cheesy στιγμές όσο και ένα σωρό σεκάνς σωματικής δράσης που λίγοι κάνουν καλύτερα από τον John Woo.

Η ταινία, που κάνει πρεμιέρα στις 4 Μαϊου στο Netflix, προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας του περασμένου Σεπτέμβρη, όπου και μιλήσαμε αποκλειστικά με τον θρυλικό σκηνοθέτη του ‘Face/Off’, του ‘Mission: Impossible 2’ και του ‘The Killer’ για την έμπνευσή του για το ‘Manhunt’, για τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει στο σύγχρονο σινεμά δράσης, και -ΦΥΣΙΚΑ- από πού προέκυψε η εμμονή του με τα περιστέρια.

*Το PopCode θα βρίσκεται και φέτος στο Φεστιβάλ Καννών στις 8-19 Μαϊου, από όπου θα διαβάζετε καθημερινή ανταπόκριση στο ειδικό μας section.

Πώς αισθάνεστε που είστε ένας θρύλος;

(γελάει ντροπαλά, χάνει τα λόγια του) Δεν είμαι θρύλος, είμαι απλώς ένας σκηνοθέτης που αγαπά το σινεμά. Δεν προσπαθώ να είμαι ταπεινός, αλλά αισθάνομαι ότι είμαι ακόμα μαθητής. Μαθαίνω ακόμα πολλά παρκολουθώντας ταινίες από όλο τον κόσμο.

Αισθάνεστε νοσταλγία για το παλιό σινεμά; Το ‘Manhunt’ μοιάζει να είναι ένας φόρος τιμής στον ασιατικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’70.

Οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 ήταν οι καλύτερες για τον κινηματογράφο. Τόσοι μεγάλοι σκηνοθέτες, τόση δημιουργικότητα και τόση έμπνευση. Ήθελα με την ταινία μου να αποτίσω φόρο τιμής στο ιαπωνικό σινεμά των προηγούμενων δεκαετιών. Το χρώμα και ο φωτισμός στην ταινία,   η υφή των πλάνων, παραπέμπουν στo φιλμ της Fuji που χρησιμοποιούταν από τα ιαπωνικά στούντιο τότε. Τώρα οι ταινίες μοιάζουν άδειες. Πολύ έξυπνες, αλλά και  πολύ άδειες ταυτόχρονα.

Η ταινία σας είναι remake της ομότιτλης ταινίας του Junya Satō. Σε τι διαφέρουν τα δύο ‘Manhunt’;

Η ταινία μου είναι μεταφορά του βιβλίου του Juko Nishimura, στο οποίο βασίστηκε και η ταινία του 1976. Η ταινία του Sato έχει αποκτήσει το δικό της μύθο στην Κίνα και στην Ιαπωνία, αλλα εγώ δεν επηρεάστηκα από αυτή.  Εγώ δανείστηκα στοιχεία από το βιβλίο για να πλάσω ένα δικό μου σύμπαν στο οποίο έβαλα όλα τα στοιχεία που μου αρέσουν, κυρίως τη δράση και το χιούμορ. Αλλά και μερικούς πολύ δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες, που το βιβλίο δεν έχει.

Είναι αλήθεια πως με αυτή την ταινία μοιάζετε να επιστρέφετε την αγάπη στους fans, αφού είναι γεμάτη με σκηνές που χαρακτηρίζουν ολόκληρη την καριέρα σας.

Το ‘Manhunt’ είναι ένα δώρο αγάπης στο κοινό μου, αλλά και σε μένα. Είχα γυρίσει πολλές υπερπαραγωγές κι ήθελα να επιστρέψω στο σινεμά της απόλυτης ελευθερίας μου και σ’ αυτό που  αγαπώ και ξέρω να κάνω καλύτερα. Τα περισσότερα λεφτά σημαίνουν περισσότερο άγχος κι αυτό μου στέρησε τη χαρά της δημιουργίας. Άρχισα να μισώ την εμμονή με τα νούμερα και τα budgets κι ήθελα να απολαύσω ξανά την εμπειρία της σκηνοθεσίας.

AP Photo/Domenico Stinellis / AP Photo/Domenico Stinellis

Ο John Woo στο κόκκινο χαλί στην πρεμιέρα του ‘Manhunt’ στο Φεστιβάλ Βενετίας (AP Photo/Domenico Stinellis)

Υπάρχει κάποια σκηνή δράσης που αγαπάτε να γυρίζετε περισσότερο; Το ‘Manhunt’ θυμίζει best of των προηγούμενων ταινιών σας σ’ αυτό τον τομέα. Έχει μονομαχίες, όπλα, μαχαίρια, καταδιώξεις με αυτοκίνητα, συμπλοκές, τα πάντα.

Μου αρέσουν τα κυνηγητά και η ταχύτητα. Αγάπησα ιδιαίτερα τη σκηνή της καταδίωξης με τα τζετ σκι και τη μάχη όπου οι δύο πρωταγωνιστής είναι δεμένοι με χειροπέδες και προσπαθούν να επιβιώσουν ενωμένοι και με ένα όπλο στο χέρι ο καθένας.

Αυτή η σκηνή με οδηγεί στην ερώτηση πώς συνεργάζετε με τον χορογράφο των σκηνών δράσης. Αυτό που βλέπουμε στην οθόνη είναι περισσότερο δική σας έμπνευση ή συνεισφέρει κι αυτός στη διαδικασία;

Κυρίως είναι δικές μου ιδέες. Παλιότερα που ήμουν πιο νέος και πιο δυνατός τις χορογραφούσα κι εγω. Ανέβαινα στα τραπέζια, πηδούσα από μπαλκόνια (γελάει). Σε πολλές ασιατικές ταινίες σήμερα οι σκηνές δράσεις γυρίζονται από βοηθούς σκηνοθέτες που είναι ειδικοί σε αυτές κι αυτό οδηγεί σε ταινίες που δεν έχουν ομοιογενές στιλ, αλλά μοιάζουν δύο ταινίες στη συσκευασία της μίας. Εγώ δίνω βαρύνουσα σημασία στη δράση. Συνεργάζομαι βέβαια με χορογράφους και ειδικούς στις πολεμικές τέχνες και στα όπλα, αλλά τα πάντα είναι δική μου απόφαση και φυσικά εγώ συνδέω τις σκηνές μέσα από το μοντάζ.

AP Photo/Domenico Stinellis / AP Photo/Domenico Stinellis

O John Woo ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ταινίας ‘Manhunt’ στην παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας (AP Photo/Domenico Stinellis)

Θα γυρίζατε μία ταινία James Bond;

Είχα συναντήσει παλιότερα τους παραγωγούς και υπήρχε η σκέψη για κάτι τέτοιο. Έχω κάνει το δεύτερο ‘Mission Impossible’ που ήταν κάτι παραπλήσιο, αλλά φυσικά θα γύριζα μια ταινία με τον James Bond, αν ταίριαζε η ιστορία με τη δική μου αισθητική και τον δικό μου τρόπο κινηματογράφησης.

Υπήρξε κάποια στιγμή όσο γυρίζατε τα μεγάλα blockbuster που αισθανθήκατε ότι κουραστήκατε;

Ναι, γι’ αυτό αποφάσισα να γυρίσω στην πατρίδα μου. Δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον, αλλά πλέον θέλω να κάνω τα πράγματα με τους δικούς μου όρους. Τώρα θέλω να γυρίσω μια ταινία στην Ευρώπη. Ελπίζω αυτό να πραγματοποιηθεί σύντομα.

Οι περισσότερες ταινίες δράσης βασίζονται πλέον στα εφέ και στα CGI. Είναι πλέον ανάγκη;

Προτιμώ να γυρίζω τις ταινίες μου με όσο λιγότερα ειδικά εφέ γίνεται. Μου αρέσει η σωματικότητα, θέλω η ταινίες μου να έχουν αληθοφάνεια και να βλέπεις τον αγώνα στα πρόσωπα των ηθοποιών που παλεύουν σε πραγματικές συνθήκες και όχι μπροστά από μια μπλε οθόνη.

Μια ερώτηση που ήθελα να σας κάνω από την πρώτη φορά που είδα το ‘The Killer’ είναι πώς προέκυψε η εμμονή με τα περιστέρια.

Ήταν κάτι τελείως τυχαίο. (γέλια) Όταν γυρίζαμε την τελική σκηνή στην εκκλησία, ήθελα να δείξω τη ρομαντική σχέση ανάμεσα στον αστυνομικό και στο δολοφόνο, να αναδείξω την καρδιά τους και τον άρρηκτο δεσμό τους. Τα περιστέρια μέσα στην εκκλησία άρχισαν να πετάνε με κάθε πυροβολισμό και όλη αυτή η εικόνα των λευκών περιστεριών πάνω από τα κεριά ήταν τόσο ποιητική και λυρική που αποφάσισα να τα χρησιμοποιήσω για να συμβολίσω την ψυχή των ηρώων μου. Φυσικά τα πουλιά είναι πολύ δύσκολα στο γύρισμα (γέλια) και κάθε μέρα έπρεπε να φέρνουμε περιστέρια για να πετύχουμε τις σκηνές μετά από πολλές προσπάθειες, αλλά ήταν τελικά τόσο όμορφο το αποτέλεσμα που αποφάσισα να το κάνω σήμα κατατεθέν σε όλες τις ταινίες μου.

*Το ‘Manhunt’ προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας και streamάρει από τις 4 Μαϊου στο Netflix.

*O Τάσος Χατζηευφραιμίδης αρθρογραφεί για σινεμά στο Flix.gr.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Σπασμένα κρανία, Aronofsky, και οσκαρικός Guillermo del Toro: Όλη η ανταπόκριση από τη Βενετία