Και όμως, ο Ντάνος περπατάει ακόμα ξυπόλητος

Πίσω στην εποχή που τα ανέκδοτα είχαν τρομερή πέραση, την ιστορία του Μπιτζιμπιτζίδη, δεν χόρταινα να την ακούω. Δεν προλάβαινε καν ο άγνωστος σε όλους Μπιτζιμπιτζίδης να καθίσει δίπλα στον Πάπα και να κάνει κάποιον μέσα στο πλήθος του Άγιου Πέτρου να απορήσει ‘ποιός είναι αυτός με τα λευκά που κάθεται δίπλα στον Μπιτζιμπιτζίδη‘ και εγώ ξεκαρδιζόμουν στα γέλια. Πρέπει να φταίει που έκανα εικόνα τον τύπο να γουρλώνει τα μάτια και λίγο πριν οι κόρες του εκραγούν να μην μπορεί να συλλάβει την πιθανότητα κάποιος να ξέρει έναν τάδε Μπιτζιμπιτζίδη και να αγνοεί έναν Πάπα.

Η όλη συνάντησή μου με το φαινόμενο που λέγεται Ντάνος και που αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν θεωρώ διόλου απίθανο αν περπατήσει στην πλατεία Συντάγματος μέρα μεσημέρι δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, να υπάρξει εκείνος ο άνθρωπος που θα απορήσει αντίστοιχα, ‘Ποιος είναι αυτός με το κουστούμι χωρίς γραβάτα που περπατάει δίπλα στον Ντάνο;’ μου θύμισε τρομερά τα γέλια που έκανα κάποτε με τον Μπιτζιμπιτζίδη.

Η διαφορά του τότε με το τώρα είναι ότι στη δεύτερη περίπτωση δεν μιλάμε για ένα πρόσωπο της φαντασίας κάποιου ευφάνταστου καλαμπουρτζή αλλά για ένα υπαρκτό άτομο που μιλάει με απίστευτη πραότητα στον τόνο της φωνής του, περπατάει με τα πόδια γυμνά στα στενάκια που κρύβονται πίσω από την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων και σκέφτεται. Το μέλλον, το παρόν, τη ζωή μετά το Survivor.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Σε ένα υπερβολικά μικρό και άδειο στενό του Γκαζιού, ο Γιώργος περπατάει. Αδιάκριτα βλέμματα, εκτός από το ένα και μοναδικό ενός υπέρβαρου κυρίου που χωμένος σε μία αποθήκη προσπαθούσε να επισκευάσει ένα τρομερά παλιό πλυντήριο, δεν υπήρχαν. Προσεκτικά, αποφεύγει τα σπασμένα γυαλιά από το πεζοδρόμιο. Α ναι, περπατάει ξυπόλητος. Γιατί ‘δεν παθαίνει τίποτα’ και γιατί όπως του έχει μάθει η γιαγιά του ‘πέρα από το να προσέχει που βάζει την υπογραφή του και το ‘άλλο’ πρέπει να βλέπει και πού πατάει’. 

Παιδιά, ο Ντάνος. Ντάνο, τα παιδιά.

Το ‘ντανάκι’ που έγινε Ντάνος

Υπάρχει ένα τέλειο meme στο ίντερνετ, που λέει ‘ποτέ δεν θα καταλάβω πώς χορταίνουν με σαλάτες, πώς οι περικοπές φέρνουν ανάπτυξη και πώς από το Δημήτρης βγαίνει το Μήτσος’. Όταν πρωτοάκουσα ότι τον Γιώργο, τον φωνάζουν Ντάνο, σκέφτηκα ακριβώς αυτό το meme. Και παρότι έμαθα ότι πρόκειται για παρατσούκλι, πρέπει να παραδεχτώ ότι έτσι φευγαλέα κοίταξα το μέλλον και είδα ένα τσούρμο Γιώργους να τους φωνάζουν χαϊδευτικά Ντάνους.

Επιστροφή στο παρόν: “Ο θείος μου στη Σκιάθο και γενικότερα τα αδέρφια της μητέρας μου, είχαν το παρατσούκλι ‘Ντάνος’. Εγώ από 9-10 χρονών άρχισα να πηγαίνω στο φούρνο για να βοηθάω. Κάπως έτσι, μου κόλλησε το ‘ντανάκι’ που αργότερα, έγινε Ντάνος“.

 

“Ντάνο με φωνάζει όποιος είναι φίλος μου. Στο παιχνίδι, το κράτησα γιατί ένιωθα καλά με αυτό το παρατσούκλι. Το οποίο πλέον, έχει και δικά μου στοιχεία“.

Σχολίασα ότι πια, Ντάνο, το λέει η μισή Ελλάδα (αν όχι όλη). Εκείνος, δε γέλασε, γεγονός που μου έκανε εντύπωση, και μου εξήγησε: “Τώρα πια ναι, με φωνάζουν και άγνωστοι Ντάνο. Αλλά εντάξει, το έχω συνηθίσει“.

Το ‘ντανάκι’ ήταν ένα παιδί που, από όσα κατάφερα να καταλάβω από τον συνομιλητή μου, μεγάλωσε δύσκολα αλλά ταυτόχρονα και πολύ καλά. “Έχω πάρει πολύ καλές βάσεις από τους γονείς μου, αυτές με βοήθησαν και με βοηθούν στην επιβίωση” μου λέει και ξεκινά μία μικρή, προσεγμένη αναδρομή στα παιδικά του χρόνια.

“Έχω μία μεγάλη προίκα από τα παιδικά μου χρόνια, μία προίκα που προέκυψε μέσα από πολύ δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή του χαμού του πατέρα μου. Ανέλαβα κάποιες ευθύνες που δεν περίμενα ποτέ ότι θα αναλάβω τόσο νωρίς. Αυτό, ως γεγονός με έκανε να πατήσω στα πόδια μου από πολύ μικρός. Πολλές φορές δεν είχα την επιλογή να κάνω κάτι άλλο από το να επιβιώσω“.

Δείτε σε λίγο: Η επιβίωση, τόσο ως ρήμα όσο και ως ουσιαστικό, είναι μία λέξη που του αρέσει να χρησιμοποιεί. Κάθε φορά που το κάνει, δίνει στη φωνή του και διαφορετική χροιά. Τη μία είναι ήρεμη, την άλλη πιο βαθιά, την άλλη πιο σκληρή.

Η μεγάλη απόφαση και τα ριάλιτι που δεν έβλεπε

 

Ένα βραδύ, ξαπλωμένος στον καναπέ, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο παιχνίδι. “Μου βγήκε αυθόρμητα, δεν το σκέφτηκα και πολύ“, μου λέει. “Με πήραν τηλέφωνο, μου είπαν ότι θέλουν να με δουν και, βγήκε“.

Η όλη απόφαση πάρθηκε πάνω σε μία περίοδο της ζωής του που έπρεπε να σκεφτεί σοβαρά την επαγγελματική του πορεία. “Με τη σκέψη λοιπόν ότι μπορεί μέσα από τον τελικό ή γενικότερα το παιχνίδι, μπορεί να κάνω κάποιες γνωριμίες παραπάνω, αποφάσισα να μπω” εξηγεί. Για να συνεχίσει ότι “Μέσα σε όλα βέβαια, ήταν και κάτι το εντελώς καινούριο για εμένα που δεν είχα λόγο να μην το κάνω. Ήταν μία πρόκληση και μία ευκαιρία να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους και να με τεστάρω“.

Παρότι φαντάστηκα την απάντηση, τον ρώτησα ποιο ήταν το πρώτο πρόσωπο που έμαθε ότι ο Ντάνος μπαίνει στο Survivor. “Πρώτα το συζήτησα με την οικογένειά μου. Kυρίως και για το πρακτικό του πράγματος, εφόσον θα έλειπα τόσον καιρό. Έπειτα, μίλησα σε μερικούς φίλους. Γενικά, μου είχαν όλοι εμπιστοσύνη και ήξεραν ότι άπαξ και αποφασίσω κάτι, το έχω ζυγίσει καλά“.

Το να μπαίνεις σε ένα παιχνίδι απόγονο του Μεγάλου Αδερφού και της φιλοσοφίας του ‘σε βλέπω οτιδήποτε και αν κάνεις’ είναι μία δύσκολη απόφαση. Τόσο πρακτικά, γιατί ξέρωγω παρατάς όλο σου το σόι και πετάς για ένα νησί στην άλλη άκρη του κόσμου (στο περίπου) όσο και ουσιαστικά, μιας και καλώς ή κακώς, εκεί που πηγαίνεις η κάθε σου κίνηση, θα παρακολουθείται.

Η βασική απορία ήταν αν ο Γιώργος πριν δηλώσει συμμετοχή είχε μία κάποια ιδέα ως προς το είδος του παιχνιδιού που τελικά, κατάφερε να γίνει ο πρώτος που ταυτίζεται με το όνομά του. (Survivor ίσον Ντάνος. Τουλάχιστον, μέχρι η κόρνα του δεύτερου κύκλου να ακουστεί για πρώτη φορά).

“Δεν έβλεπα ριάλιτι. Άντε, καμιά φορά να πετύχαινα ένα επεισόδιο πάνω στο ζάπινγκ αλλά, ευλαβικά, δεν έβλεπα ποτέ. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που γυρίζει νωρίς συνήθως σπίτι, αλλά ακόμα και αν το έκανα, προτιμούσα και προτιμώ να αξιοποιώ την τηλεόραση για να βλέπω ταινίες“.

Τι ταινίες βλέπει; ρώτησα. “Μου αρέσουν οι ταινίες μυστηρίου και οι περιπέτειες. Εντάξει, και οι κωμωδίες“, απάντησε. Και έπειτα, το ξαναπιάσαμε από εκεί που το αφήσαμε. ‘Δηλαδή, την Ορθούλα δεν την ήξερες; Τη Γιώτα; Το χαρτάκι, έστω’.

“Το πρώτο Survivor δεν το είχα δει καθόλου. Καθαρά λόγω συγκυριών, δούλευα πάρα πολύ“.

Μιας και μιλάμε για πρώην παίχτες ριάλιτι, το Nomads, το καινούριο ριάλιτι του AΝΤ1 έχει ήδη ανακοινώσει ότι μεταξύ αυτών που θα μπουν στο παιχνίδι, θα είναι και ο Πρόδρομος, η Άσπα Τσίνα και το Γωγουλίνι. Εκείνος άραγε πώς βλέπει μία back to back συμμετοχή; Αυτή τη φορά από το στρατόπεδο των πρώην παικτών ριάλιτι και όχι των διάσημων.

“Ακόμα δεν βγήκα καλά καλά, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ξαναμπώ τόσο γρήγορα. Γενικά, το κομμάτι ριάλιτι το έζησα τόσο έντονα στο Survivor που δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το ξαναζήσω. Ίσως αργότερα, αλλά και πάλι εξαρτάται πολύ από το κόνσεπτ του παιχνιδιού“.

“Το Survivor μου άρεσε γιατί είχε action, είχε αθλητικό κομμάτι. Αν ήξερα ότι έχει μόνο καναπέ και συμβίωση δεν θα έμπαινα. Μου άρεσε η πρόκληση και η κίνηση“.

Που βέβαια, ακολουθούνταν από καμιά δεκαριά κάμερες. Πρώτα σχολίασα, μετά ρώτησα πώς την πάλεψε με ένα φακό να κάνει την ουρά του.

“Στην αρχή, μου ήταν πολύ περίεργο να νιώθω μία κάμερα ή περισσότερες να παρακολουθούν τις κινήσεις μου” μου είπε και κούνησε τα χέρια παραστατικά. “Έπειτα, επειδή γενικότερα ως άνθρωπος προσαρμόζομαι πολύ εύκολα, προσπάθησα να εγκλιματιστώ. Δεν είναι καθόλου εύκολο, απλώς από ένα σημείο και μετά συνηθίζεις“.

“Ήθελα να είμαι ο εαυτός μου. Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι αυτό πρέπει να γίνει με τις κάμερες να με παρακολουθούν. Ε, το αποδέχτηκα. Και σιγά σιγά το συνήθισα“.

Το κομποσκοίνι που έγινε λατρεία

“Δεν ξέρω σε ποια εικόνα με κομποσκοίνια αναφέρεσαι και γενικά, πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να το δει από διαφορετική οπτική γωνία. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι μέσα από την πίστη μου στο Θεό ή μέσα από την πίστη μου γενικά σε κάτι, έχω πάει μπροστά“.

Ναι. Σε αυτό το σημείο ήταν που ρώτησα για τα 100 φιλιά στους καρπούς του δευτερόλεπτα πριν από κάθε αγώνισμα. Όχι. Δεν είναι ο θρήσκος που ίσως νομίζουμε. Δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία. Όπως λέει και εκείνος “Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις πράγματα για το φαίνεσθαι. Πιστεύω ότι η σχέση με τα θεία του κάθε ανθρώπου είναι εντελώς διαφορετική και ο καθένας από εμάς την εξωτερικεύει με διαφορετικό τρόπο“.

Πιστεύω στο ‘πιστεύω’

“Αν θες κάτι πάρα πολύ υπάρχει κάτι μαγικό που σου δίνει τη δύναμη να το πετύχεις“.

Το σύννεφο με τριγωνική κατάληξη το μούσι του Πάολο Κοέλιο, διαλύθηκε αμέσως μόλις αρχίσαμε να μιλάμε για τις αξίες που όπως “ο κόσμος πίστεψε μέσα από εμένα“. 

“Η ευθύτητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό μου. Μπροστά στην ευθύτητα δεν θυσιάζω τίποτα. Όταν είναι να πω κάτι, θα το πω και νομίζω ότι αυτή μου την πλευρά, την είδε ο κόσμος“.

“Ο κόσμος είδε στο Γιώργο και ένα ηθικό κομμάτι. Είδε την αγάπη του προς την έννοια της οικογένειας“.

Δείτε σε λίγο: Μαζί με την επιβίωση που λέγαμε παραπάνω, ο Γιώργος μπορεί και μιλάει για το Γιώργο. Μιλάει δηλαδή για τον εαυτό του σε τρίτο ενικό.

Ας μιλήσουμε όμως λίγο για τη στιγμή που ήρθε αντιμέτωπος με όλη αυτήν την αγάπη. Την ώρα που κατάλαβε ότι όσο καιρό ήταν στην εξορία, υπήρχε κόσμος εδώ που διαδήλωνε (κυρίως διαδικτυακά και λεκτικά σε παρέες) υπέρ αυτού.

“Η πρώτη επαφή με τον κόσμο και η εικόνα του τι γινόταν στην Ελλάδα έγινε πρώτα στο αεροδρόμιο και έπειτα, στον ημιτελικό“.

“Αισθάνθηκα όπως μπορεί να αισθανθεί ένας άνθρωπος που σε δευτερόλεπτα του χρόνου καταλαβαίνει πόσος κόσμος τον αγαπάει και τον πιστεύει. Από το αεροδρόμιο κιόλας, ο τρόπος εκδήλωσης του κόσμου και η χαρά του ήταν τόσο έντονα που και να μην ήθελες, αντιλαμβανόσουν εκεί έξω τι είχε παιχτεί“.

 

“Στον ημιτελικό, όλο αυτό έγινε ακόμη πιο μεγάλο και όμορφο. Με το που βγήκα έξω εισέπραξα τέτοια αγάπη που ήταν το κάτι άλλο. Παιδιά, γυναίκες, άντρες όλοι ήταν εκεί να πουν κάτι καλό“.

Ένα ‘καλά, για τις γυναίκες, είμαι σίγουρη’ μου ξέφυγε ατάκτως από το στόμα.

“Και οι άντρες με αγάπησαν, για διαφορετικούς ίσως λόγους από τις γυναίκες. Και για μένα, αυτό ήταν και το σημαντικό. Το να έχω την αποδοχή όλου του κόσμου ή τέλος πάντων, του περισσότερου“.

Έπιασε την κανάτα με το νερό και άρχισε να γεμίζει το ποτήρι μου. Με τα δάχτυλα άρπαξε δύο τρία παγάκια και τα πέταξε μέσα. Το ένα πήγε να του ξεφύγει στο τραπέζι. Εκείνος δεν χαμπάριασε. Το τσάκωσε και το έριξε και αυτό μέσα. Καθώς τα παγάκια έκαναν το χαρακτηριστικό τους ‘μπλουμ’ στο ποτήρι μου, με καθησύχασε: “Μην ανησυχείς, καθαρά είναι. Δεν παθαίνεις τίποτα“.

Το μπούλινγκ είναι για τους μαχητές (της ζωής)

 

“Ο κόσμος με ρωτάει συνεχώς για πράγματα που έχω κάνει μέσα στο παιχνίδι και που έχουν να κάνουν με τον τρόπο σκέψης μου. Επειδή δέχθηκα μπούλινγκ και επειδή υπάρχει πολύς κόσμος που έχει δεχθεί μπούλινγκ, μοιράζονται μαζί μου το παράδειγμά τους. Και χρησιμοποιούν την συμπεριφορά μου ως παράδειγμα προς μίμηση“.

“Το λέω μπούλινγκ αν και εμένα ουσιαστικά, όλο αυτό δεν μου έλεγε κάτι. Δεν το αντιμετώπιζα ως φοβισμένος. Απλώς έβλεπα ότι κάποιοι άνθρωποι μου συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που μου είναι παντελώς άγνωστος “.

“Εκείνο που δεν μου άρεσε ήταν ότι δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να δουν τον δικό μου τρόπο“.

“Αυτό που ουσιαστικά, έκανα μέσα για να αντιμετωπίσω το μπούλινγκ ήταν να παίρνω την όποια κακή συμπεριφορά και να την κάνω λόγο“.

Έσπρωξε την καρέκλα του με δύναμη προς το μέρος του τοίχου, σαν να ξεπιάνεται. Τα πόδια του από τη γάμπα μέχρι τους αστραγάλους έχουν το χρώμα της ζέβρας. Μωβ μώλωπες και γρατζουνιές καλύπτουν όλη την επιφάνεια του δέρματός του. Οι μόνο που έχουν γλιτώσει από αυτό το μπαράζ μελανιών είναι οι μύες του. Οι οποίοι είναι κάτι παραπάνω από ορατοί.

Ένα (αιώνιο) δίλημμα: Για τα χρήματα ή για τη δημοσιότητα;

“Να πούμε ότι ακόμα τουλάχιστον, δεν έχω πάρει τα χρήματα. Πρέπει να περάσουν πρώτα κάποιοι μήνες“.

“Χρειάστηκα λίγο χρόνο αφότου βγήκα από το παιχνίδι για να διαχειριστώ όλο αυτό το κομμάτι της δημοσιότητας. Είναι μεγάλη η ευθύνη που με βαραίνει χάρη σε όλα αυτά τα ωραία που έχει κάνει ο κόσμος για μένα“.

“Πιο σημαντικό από κάθε έπαθλο ή οτιδήποτε προκύψει ως επαγγελματικό βήμα, είναι να διαχειριστώ αυτήν την αγάπη και να την ανταποδώσω“.

 

“Αυτός είναι και ο λόγος που έχω μία ομάδα συνεργατών δίπλα μου οι οποίοι βρίσκονται εδώ για να με βοηθήσουν και για να πρεσβεύσουν τον Γιώργο όπως είναι και όχι κάπως αλλιώς“.

Η ερώτηση του εκατομμυρίου ξεπετάχτηκε κάτω από την κανάτα με το νερό. Με τόσο βάρος πάνω της απορώ πώς τα κατάφερε και γέμισε όλο το δωμάτιο: ‘Την επόμενη χρονιά, θα έχουμε τρία διαφορετικά ριάλιτι με θέμα την επιβίωση. Και άλλα πόσα με θέμα το τραγούδι, το ταλέντο, κτλ. Φοβάσαι ότι η αγάπη του κόσμου μπορεί να πάει και να τυλιχθεί γύρω από έναν άλλο παίκτη; Ή κάποιους άλλους, ενδεχομένως’.

Ήπιε λίγο νερό και με κοίταξε στα μάτια. “Θα ήταν εγωιστικό αν έλεγα ότι δεν θέλω ο κόσμος να αγαπήσει άλλα παιδιά από ριάλιτι. Πιστεύω ότι για να εκδηλωθεί ο κόσμος υπέρ κάποιου θα πει ότι την αξίζει και άρα επικροτώ το να το κάνει“.

Σταματάει να μιλάει και δείχνει σαν να ξανασκέφτεται λίγο το όλο θέμα με τις πιθανότητές του. Έπειτα, συνεχίζει: “Έχω εισπράξει μεγάλη αγάπη και εισπράττω. Δεν σκέφτομαι τι μπορεί να γίνει στο μέλλον αυτή η αγάπη“.

“Το θεωρώ ευλογία όλο αυτό που μου συνέβη. Σίγουρα θέλει μελετημένες κινήσεις ώστε να έχει και μία διάρκεια“.

Με ένα γρήγορο flashback, πρόσωπα παλαιότερων υπεραγαπημένων παικτών του κόσμου άρχισαν να σουλατσάρουν στον αέρα του δωματίου. Οι ‘ανόητες αγάπες’ των Κατσιμιχαίων, εννοείται θα μπορούσαν να κάνουν το soundtrack όλης αυτής της μάλλον άβολης εικόνας.

Δεν νομίζω ότι θα αντιμετωπίσω ψυχολογικά προβλήματα αν χάσω τη δημοσιότητα μου. Είμαι συνειδητοποιημένος ως προς το τι με αγάπησε ο κόσμος και ξέρω ότι αυτό έγινε για πράγματα που έκανα και θα κάνω

“Το παιχνίδι τελείωσε οπότε ναι αυτό το πράγμα, μπορεί κάποια στιγμή να ηρεμήσει. Και είμαι έτοιμος για αυτό“.

“Δεν με αγχώνει το αν θα πάψει να με αγαπάει ο κόσμος, με αγχώνει όσο έχω την επαφή μαζί τους και σε τέτοιο μέγεθος να μην δουν ότι είμαι κάτι άλλο. Γιατί δεν είμαι. Αυτό είμαι“.

“Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι ο Γιώργος να κάνει πράγματα που αντιπροσωπεύουν όλα αυτά που έχει ως αξίες“.

Back to back, ατάκες που λένε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια άρχισαν να βγαίνουν από το στόμα του. Δεν ξέρω αν τον άγχωσα ή όχι. Αν κρίνω από τον τρόπο με τον οποίο έχει αρχίσει να κινεί στον αέρα τα δεμένα του μπράτσα, μάλλον δεν είναι ταραγμένος.

Για να μιλήσω λίγο και εγώ σε τρίτο ενικό, το επόμενο θέμα συζήτησης θα είναι ο Γιώργος μετά το Survivor. Ωστόσο, τα όσα μπορούσε να ανακοινώσει ήταν τόσο λίγο που δεν μπορώ να τα χωρέσω κάτω από ένα μεσότιτλο.

“Και εγώ και οι συνεργάτες μου κοιτάζουμε όλες τις προτάσεις, τις σεβόμαστε όλες και ευχαριστούμε όλους όσους μας τις έκαναν. Τώρα είμαστε στη φάση που πρέπει να βρούμε τι ταιριάζει σε εμάς (σ.σ.: δυναμώνει λίγο τον τόνο της φωνής του) Σε εμένα. Προφανώς και είναι δύσκολο να πούμε σε όλα ναι“.

“Ξέρω τι θέλω απλά θέλω πρώτα να τα βάλουμε κάτω και να δούμε. Πάντα θεωρώ ότι τελευταία στιγμή, κάτι μπορεί να προκύψει“.

Σκιάθος – Άγιος Δομίνικος σημειώσατε Χ

 

Νησιώτης που δεν θα παινέψει το νησί του, θα πέσει το καφενείο του νησιού και θα τον πλακώσει σαν τον Γκόρτσο στην ταινία με τον Παπαγιαννόπουλο. Με αυτό ως δεδομένο, ήξερα ότι ρωτώντας τον για τη Σκιάθο, τον Άγιο Δομίνικο και τη μετάβαση από το ένα νησί στο άλλο, η Σκιάθος θα είχε τα εύσημα. Όπως και τα είχε. Ωστόσο, ο Άγιος Δομίνικος κατάφερε να κερδίσει έδαφος. Ή μάλλον, οι κάτοικοί του το κατάφεραν αυτό.

“Εντάξει, η Σκιάθος αντί για φοίνικες, έχει πεύκα. Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ φιλικοί. Ακόμα και αν δεν είχαμε άμεση επαφή μαζί τους. Κάθε φορά που περνούσαμε από το δρόμο με τα σαφάρι μας χαιρετούσαν και μας χαμογελούσαν. Ήταν κάπως σαν να μας καλωσορίζουν“.

Μία κυρία στον Άγιο Δομίνικο μου έστελνε φιλιά μέσα από το φούρνο της και εγώ έβλεπα στο πρόσωπό της τη μάνα μου. Είχε παιδιά εκείνη την ώρα μπροστά της και το φιλί που μου έστελνε ήταν σαν να φιλάει ένα ακόμα παιδί της.

“Οι άνθρωποι εκεί περνούν πολύ δύσκολα και όμως, το χαμόγελο και το προφίλ που βγάζουν είναι σαν να μην έχουν κανένα πρόβλημα. Μου ενέπνεαν ένα σεβασμό και μία ελπίδα μέσα από το βλέμμα τους. Ταυτίστηκα με τους Δομινικανούς γιατί έβλεπα ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν τίποτα και ήταν ευτυχισμένοι“.

“Καταλάβαιναν ότι περνάμε δύσκολα και λόγω της εμπειρίας τους από προηγούμενα Survivor καταλάβαιναν ότι έχουμε στερήσεις“.

Στερήσεις και προκατάληψη

Η πρώτη και πιο μεγάλη στέρηση από όλες ήταν η αποκοπή από τους δικούς του ανθρώπους. Το γεγονός ότι δεν είχε ενημέρωση για αυτούς ούτε αυτοί για εκείνον ήταν το δυσκολότερο πράγμα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στο παιχνίδι. “Δηλαδή αυτοί είχαν κάποια εικόνα αλλά και πάλι δεν ήταν η πραγματική εικόνα στο 100%, ευτυχώς“.

Το δεύτερο δυσκολότερο πράγμα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στο παιχνίδι ήταν η αλλαγή των ανθρώπων λόγω των συνθηκών. “Είχες να κάνεις με 12 άτομα τα οποία μονίμως άλλαζαν συμπεριφορά. Είναι τρέλα και είναι και πάρα πολύ δύσκολο πρακτικά γιατί με αυτούς τους ανθρώπους θα φας παρέα, θα κοιμηθείς, θα κληθείς να συνεργαστείς για να κερδίσεις φαγητό“.

 

Μου έκανε εντύπωση που δεν μου είπε το φαγητό. Του το πα. “Το φαγητό σε όλους έλειπε“, μου απάντησε. “Όμως φαντάσου να είσαι σε μία σχέση, σε ένα σπίτι, να έχεις φαγητό και να μην μιλάς με τον άλλο. Ή να μην έχεις φαγητό και να μη μιλάς. Τι σε ενοχλεί περισσότερο; Ότι δεν τρως;“

Την πάσα της σχέσης, την έπιασα με το δεξί. Μερικές τρίπλες αργότερα, κατάφερα να ισορροπήσω την μπάλα και να ρωτήσω αν είναι προετοιμασμένος τις σχέσεις του, από τούδε και στο εξής, να τις μαθαίνει πρώτα ο κόσμος και μετά αυτός. Δηλαδή κατά πόσο είναι έτοιμος να είναι για καφέ με μία κοπέλα και να τον φωτογραφίζουν ή να τον κάνουν story μερικές δεκάδες κινητών. 

“Οποιαδήποτε επαφή μου είτε με άντρα είτε με γυναίκα είναι ξεκάθαρη. Δεν θα κρυφτώ αλλά δεν είμαι και από τους ανθρώπους που προκαλούσαν ποτέ για να το κάνω τώρα. Προς το παρόν δεν έχω κάτι στα προσωπικά μου αλλά και όταν θα έχω, πάλι δεν θα κρύψω κάτι“.

“Εάν μία γυναίκα είναι παρέα μου για επαγγελματικούς λόγους κάπου, και όλο αυτό είναι ξεκάθαρο, δεν με απασχολεί καθόλου τι θα ειπωθεί“.

(Οι τελευταίες δύο φωτογραφίες, είναι συλλεκτικές)

Πριν τον αφήσω να επιστρέψει στο νησί του (σε λίγες ώρες έφευγε για Σκιάθο) μεταξύ σοβαρού αποχαιρετισμού και αστείου, ρώτησα ποια είναι εκείνη η φράση που χρησιμοποιεί πιο συχνά ή που τέλος πάντων, πιστεύει ότι τον αντιπροσωπεύει. Μου έδωσε την πιο αναμενόμενη για Ντάνο απάντηση.

“Ευχαριστώ το Θεό για ό,τι έχω μέχρι σήμερα. Και καλό και κακό. Θεωρώ μεγάλη ευλογία το Survivor και δεν εννοώ το παιχνίδι αλλά το πώς ανταποκρίνομαι σε δύσκολες καταστάσεις“.

Σηκώθηκε στα ξυπόλητα πόδια του και μου έδωσε το χέρι και από ένα φιλί σε κάθε μάγουλο. Καθώς άφηνα πίσω μου το Γκάζι και την αφόρητη ζέστη του τσιμέντου του, σκεφτόμουν πόσο πολύ θα ήθελα να ξαναδιαβάσω τη σημερινή συνέντευξη του Ντάνου σε δέκα χρόνια από τώρα. Και να δω αν ο Ντάνος είναι ακόμα Ντάνος, αν έχει καταλήξει ερώτηση σε trivial, παρουσιαστής ριάλιτι ή σύζυγος κάποιας γνωστής σελέμπριτι που πήγε το θέμα ινφλουένσερ ένα βήμα πιο μπροστά. Ή τίποτα από όλα αυτά.