Κάναμε ντου στα Εξάρχεια με τον Χρήστο Φερεντίνο

Ο κεντρικός παρουσιαστής του DEAL, που επέστρεψε ξανά φέτος στους τηλεοπτικούς μας δέκτες από τη συχνότητα του ALPHA, μας πήγε έξω από το σπίτι που μεγάλωσε στην οδό Κωλέττη, στα σχολεία που φοίτησε ως παιδί και έκανε μάλιστα και την πρώτη φάρσα της καριέρας του, πολύ πριν παρουσιάσει το ΜΠΑΜ, αλλά και στον Λόφο του Στρέφη που έκανε τα πρώτα του μεθύσια, αλλά και βγήκε τα πρώτα του ραντεβού.

Ας αφήσουμε, όμως, τον ίδιο να πάρει τον λόγο και να αρχίσει την ξενάγηση.

Εδώ είναι όλη η παιδική μου ηλικία. Γεννήθηκα στα Ιωάννινα, όμως ήρθαμε στην περιοχή από όταν ήμουν ακόμα μηνών. Το πρώτο μας σπίτι ήταν στην οδό Κωλέττη, η οποία τώρα πια έχει αλλάξει όλη. Πήγα έξω από την πολυκατοικία που μέναμε και πραγματικά συγκινήθηκα.

Δυσκολεύτηκα να την αναγνωρίσω, γιατί η πόρτα ήταν γεμάτη γκράφιτι, όμως βλέποντάς την ξύπνησαν όλες μου οι αναμνήσεις. Μέχρι την πρώτη λυκείου μέναμε σε αυτό το σπίτι και μετά μετακομίσαμε στην Σπύρου Τρικούπη. Γενικά στα Εξάρχεια έμεινα μέχρι και τα 25-26 μου.

Έχω πολλές μνήμες από όταν ακόμα ήμουν παιδάκι. Να παίζω έξω με καπάκια, μετά μπάλα, να κάνω ποδήλατο πάνω κάτω σε όλους τους δρόμους.

Σχολείο πήγαινα στο 5ο λύκειο στην Αραχώβης που τώρα έχει γίνει ερείπιο. Το θυμάμαι και ως φοιτητική εστία. Άλλο σοκ τότε, άλλο σοκ ξανά τώρα. Θυμάμαι το προαύλιό μας ήταν τόσο μικρό, που σε κάθε διάλειμμα ήμασταν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Τότε νόμιζα πως έτσι είναι τα σχολεία γενικά. Δεν είχαμε πάει ποτέ πενταήμερη σκέψου, θυμάμαι πιο πολύ τις καταλήψεις, τις κοπάνες, τέτοια πράγματα.

Η κατάληψη που δεν θα ξεχάσω ήταν όταν ήμουν στην πρώτη λυκείου. Την είχαμε κάνει για κτιριακά θέματα. Ήταν παλιό το κτίριο και με αρκετά προβλήματα. Είχαμε, λοιπόν, έναν λυκειάρχη τον Ασπραδάκη από την Κρήτη. Εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά πολύ γραφικός. Με το μουστάκι του, λες και βλέπεις παλιά ελληνική ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αυτός προσπαθούσε να μας πείσει να σταματήσουμε την κατάληψη και να μπούμε για μάθημα, όμως τότε μια ομάδα παιδιών σκαρφίστηκε την πιο τέλεια φάρσα.

Οι μεγαλύτεροι πήραν τηλέφωνο ένα ασθενοφόρο από το ψυχιατρείο λέγοντας ότι υπάρχει ένας τύπος που το παίζει λυκειάρχης έξω από το σχολείο, λέει περίεργα πράγματα στα παιδιά και πως καλό θα ήταν να τον μαζέψετε. Ήρθαν μετά από λίγο κανονικά με τις άσπρες στολές, τον μάζεψαν και αυτή η φάρσα έγινε γνωστή σε όλη την περιοχή. Εγώ συμμετείχα ως εκπαιδευόμενος φαρσέρ τότε, μάθαινα και παρατηρούσα πράγματα για την μετέπειτα καριέρα μου στις φάρσες. 

Η αλήθεια είναι ότι τα πειράγματα και οι πλάκες ήταν ανέκαθεν τρόπος επικοινωνίας εδώ. Στα Εξάρχεια παρατηρείς τα πάντα και είσαι συνέχεια σε εγρήγορση. Από πιτσιρικάς έτσι ήμουν.

Ανήκα πάντα στους πλακατζήδες του σχολείου. Οι κοπάνες φυσικά ήταν πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Αν δεν έκανες έμπαινες αμέσως στην κατηγορία ‘σπασικλάκι’. Προσωπικά, προσπαθούσα να κρατάω και μια ισορροπία, ήμουν καλός και στα μαθήματα, γι’ αυτό και πέρασα και στη Νομική. Με τη δεύτερη φορά μεν, αλλά τα κατάφερα. Άλλο που δεν την τελείωσα ποτέ, γιατί με κέρδισε η δημοσιογραφία.

Πηγαίναμε πάρα πολύ στη Μαρονίτα και στο θρυλικό ΤΣΑΦ, όπου είχα γνωρίσει από τον Νίκο Αλέφαντο, μέχρι τον πρώην πρόεδρο του Αστέρα Εξαρχείων, τον Ανδρέα Μαζαράκη.

Πήγαινα στον Αστέρα Εξαρχείων εννοείται. Μου άρεσε να μπαίνω στον πυρήνα των οπαδών, με συνθήματα και φωνές. Μετά πήγαινα και Θύρα7 βέβαια. Ολυμπιακός είμαι, αλλά πάντα στήριζα και Αστέρα. Έχω περάσει και τα πέτρινα χρόνια Ολυμπιακού στην πλατεία Εξαρχείων που οι περισσότεροι ήταν Παναθηναϊκοί εδώ γύρω. Και τότε ο Παναθηναϊκός είχε και πολύ καλύτερη ομάδα.

Ήμουν πάντα του αθλητισμού. Έπαιζα και ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αν και ήμουν καλύτερος στο δεύτερο. Μπορεί να μην είχα το ύψος, όμως ήμουν αρκετά καλός. Παίζαμε συχνά με τον Κώστα Παταβούκα στον Λόφο του Στρέφη και στον Άγιο Νικόλαο. 

Στο σχολείο δεν κάπνιζα, αλλά έκανα πού και πού κανένα τσιγάρο στα κρυφά. Ήταν η κουλτούρα του τσιγάρου εκείνη την εποχή. Όπου κι αν πήγαινες, σε σπίτια, σε κινηματογράφους, σε μαγαζιά, όλοι κάπνιζαν. Ήταν δύσκολο να μη ζητήσεις κι εσύ ένα τσιγαράκι.

Ποτέ δεν ήμουν τόσο της κραιπάλης. Το πρώτο μου μεγάλο μεθύσι, όμως, το έκανα στον Λόφο του Στρέφη στη δευτέρα λυκείου. Είχαμε πάρει ούζα και αράξαμε με συμμαθητές εκεί και ήπια τόσο πολύ που δεν μπορούσα να φτάσω σπίτι. Έφτασα με τα χίλια ζόρια κι από εκείνη την ημέρα δεν ξαναήπια ποτέ μου ούζο. 

Το πρώτο μου ραντεβού ήταν στον Λόφο του Στρέφη. Ήμουν στο γυμνάσιο ακόμα. Τότε δεν υπήρχαν κινητά και social media, οπότε η επικοινωνία γινόταν με ραβασάκια και από στόμα σε στόμα. Όλοι έδιναν ραντεβού στο Λόφο του Στρέφη, τον ζευγαρολόφο, όπως τον λέγαμε. Ανεβαίναμε, δίναμε κανένα φιλί και μετά καληνύχτα. 

Μου έκανε εντύπωση που μαγαζιά όπως ο ο Δούρειος Ίππος και ο Κάβουρας, που έτρωγα από πιτσιρικάς, παραμένουν ακόμα ανοιχτά. Πραγματικά το χαίρομαι. 

Πλέον έρχομαι Εξάρχεια πιο σπάνια και κυρίως πάω στον ‘Αγγελο’ ένα ρεμπετάδικο εδώ κοντά που τραγουδάει η Λένα Κιτσοπούλου. 

Αισθάνομαι Εξαρχειώτης. Είναι ωραία περιοχή, μια αυθεντική, διαφορετική γειτονιά με δικό της χρώμα. Και είναι ωραίο να μην χάσει αυτό το χαρακτήρα. Βέβαια, ούτε να πάμε και από το ένα άκρο στο άλλο. Τα Εξάρχεια είχαν πάντα το underground, το επαναστατικό, το έντονα πολιτικοποιημένο στοιχείο. Κι εμείς εδώ ήμασταν πάντα πολιτικοποιημένοι, είτε με ΚΝΕ, είτε με Ρήγα Φεραίο και με πορείες στο Πολυτεχνείο.

Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, το ‘παν μέτρον άριστον’ είναι ωραίο και ταιριάζει και στην περίπτωση των Εξαρχείων. Η περιοχή μου θυμίζει αρκετά το Kreuzberg του Βερολίνου. Το έχω προλάβει μάλιστα σε μαύρα χάλια, αλλά πλέον το έχουν εξελίξει και το έχουν αναβαθμίσει. Καμιά φορά από τις καταλήψεις μπορεί να εξελιχθεί και κάτι θετικό, αλλά βέβαια υπάρχουν και άλλοι νόμοι στην Ευρώπη.

Θα ήταν αρκετά δύσκολο κάτι αντίστοιχο στα Εξάρχεια. Υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα νοοτροπίας. Πάντα είχα τα Εξάρχεια στο μυαλό μου ως μια γειτονιά που μυρίζει βιβλίο και βινύλιο, αλλά η τωρινή κατάσταση εδώ είναι λες και έχει γίνει κάποιο βομβαρδισμός με πολλά σημεία ερειπωμένα και τον κόσμο να φοβάται να επενδύσει. Για μένα, είναι η αγαπημένη μου γειτονιά και πραγματικά πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία.

Τον Χρήστο Φερεντίνο τον βλέπεις καθημερινά στο DEAL στις 17.50 στον ALPHA.