Κατερίνα Νώντα, η αστυνομική ρεπόρτερ που ξεχωρίσαμε

“Από μικρό παιδί μου άρεσε πολύ το αστυνομικό ρεπορτάζ. Έβλεπα CSI, διάβαζα αστυνομικά μυθιστορήματα και παρακολουθούσα φανατικά τον Πάνο Σόμπολο στα δελτία ειδήσεων και την Αγγελική Νικολούλη. Με θυμάμαι 10 χρονών να βλέπω το Φως στο Τούνελ και, επειδή φοβόμουν, κουκουλωνόμουν ολόκληρη με το σεντόνι και ανοιγόκλεινα συνεχώς την τηλεόραση”.

 Ότι δηλαδή μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η συγκεκριμένη τελειόφοιτος του τμήματος Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών της Παντείου βρέθηκε από την πρώτη στιγμή της καριέρας της να καλύπτει δύσκολα ρεπορτάζ και να κάνει παρέα με βετεράνους αστυνομικούς συντάκτες.

“Με την δημοσιογραφία ήθελα να ασχοληθώ από μικρή. Με απέτρεψαν οι γονείς μου να σπουδάσω εξαρχής ΜΜΕ, επειδή θεωρούσαν ότι δεν είχε χρήματα το επάγγελμα. Οπότε πήγα αργότερα στην Σχολή Δημοσιογραφίας του AΝΤ1, έκανα εκεί την πρακτική μου και μετά βρέθηκα στο One πριν καν ανοίξει”.

Ρεπόρτερ οι οποίοι από την πρώτη στιγμή συνειδητοποίησαν μάλλον ότι η Κατερίνα έχει το πιο σημαντικό από τα στοιχεία που χρειάζεσαι για να ασχοληθείς με αυτού του τύπου την hardcore δημοσιογραφία, δηλαδή δυνατό στομάχι.  

“Στην πρακτική μού είχαν πει να κάνω πολιτιστικά θέματα, αλλά εγώ καθόμουν μαζί με τους αστυνομικούς συντάκτες και προσπαθούσα να μάθω από αυτούς και να δω πώς γίνονται τα θέματα. Εκεί που τρόμαξα ήταν στα πρώτα μου ρεπορτάζ που ήταν στα επεισόδια στα Εξάρχεια. Δεν ήξερα πώς να κινηθώ και πού να πάω, οπότε πλησίασα πιο κοντά από ότι έπρεπε στις πέτρες και τις μολότοφ”.

Αποδεικνύοντας ότι το να διαθέτεις φωτογένεια δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν διαθέτεις και το ένστικτο του λαγωνικού.

“Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε να δουλέψω διπλά σκληρά για να κερδίσω την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των συναδέλφων μου και να αποδείξω ότι δεν είμαι το περιτύλιγμα και ότι έχω ουσία. Αν και ποτέ δεν είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου ή ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση για την εμφάνισή μου. Έτσι και αλλιώς σε αυτή τη  δουλειά πρέπει να αποδεικνύεις καθημερινά τι αξίζεις. Θυμάμαι την πρώτη μέρα στο κανάλι είχα βγάλει παντού έρπη από το άγχος”.

Μια καρτ ποστάλ μεσογειακής ομορφιάς με τα τρία χρόνια crossfit (βλέπε 12 pull ups στο καθισιό της) που έχει κάνει να διακρίνονται κάτω από τα ταγέρ, που πρωτοέπεσε στο δικό μας οπτικό πεδίο όταν βρέθηκε στο lock down να κάνει ρεπορτάζ, ως άλλος Ευτύχης Μπλέτσας, στα παντελώς άδεια νησιά των Κυκλάδων. 

“Η ψυχαγωγία δεν είναι κάτι, όπως με ρωτάς, που με τράβηξε ποτέ. Αν και προφανώς δεν μπορώ να σου πω με απόλυτη σιγουριά ότι, αν μελλοντικά μου προταθεί ξανά κάτι, στη λογική παρουσίασης, δεν θα το έκανα. Πάντως ήθελα και θέλω να είμαι στο δελτίο ειδήσεων του Mega, που κουβαλάει μια ιδιαίτερα βαρεία κληρονομιά. Μου αρέσει να βγαίνω στους δρόμους. Γιατί εκεί μαθαίνεις πολλά”.

Η ίδια, πάντως, η Κατερίνα θεωρεί ως το μεγαλύτερο της προσόν την προσωπικότητά της. Η οποία όντως μπορώ να σου επιβεβαιώσω ότι είναι άκρως δυναμική.

“Σπάνια θα με δεις στην τηλεόραση να γελάω. Θεωρώ ότι έχω ένα προσωπικό στιλ που πολλές φορές μπορεί να βγαίνω πολύ σκληρή, καταγγελτική και σοβαρή. Το αντίθετο δηλαδή από ό,τι συμβαίνει στην προσωπική μου ζωή όπου είμαι η ψυχή της παρέας και πειραχτήρι”.

Η αλήθεια είναι ότι την Κατερίνα, που μικρή ήθελε να γίνει τραγουδίστρια, την συμπάθησα από την πρώτη στιγμή.

“Είμαι εντελώς ατάλαντη στον χορό και το τραγούδι, παρότι το έχω προσπαθήσει πολλές φορές. Πίστευα κάποτε, στα 6-7 μου, ότι θα γίνω τραγουδίστρια. Η μητέρα μου έχει ακόμη τις κασέτες που τραγουδούσα σουξέ τύπου ‘τι πέπει τι δεν πέπει, στιγμή δεν σκέφτηκα”.

Παρότι χρειάστηκε να περάσει πάνω από μια ώρα μέχρι να φτάσουμε στον πυρήνα της αντίφασης που την χαρακτηρίζει. Το γεγονός δηλαδή ότι η κομψή απόφοιτος της Ελληνογαλλικής Σχολής (με καθηγήτριες καλόγριες) όχι μόνο έχει φάει -στο πλαίσιο του ρεπορτάζ- τους δρόμους με το κουτάλι αλλά ότι, με το ίδιο κουτάλι, τους έχει ζήσει ενίοτε και ως θαμώνας νυχτερινών μαγαζιών όντας κόρη ενός από τους πλέον γνωστούς μετρ της Αθηναϊκής νύχτας με θητεία δεκαετιών στον χώρο.

“Ο μπαμπάς μου μπήκε στον χώρο στα 13 του και αποχώρησε πριν λίγο καιρό, με τελευταία στάση το Frangelico όπου δούλευε τα τελευταία 13 χρόνια. Εξού και έχω γνωρίσει από μικρή πολλούς καλλιτέχνες. Την καρδιά μου την έχει κλέψει πάντως ο Οικονομόπουλος που είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής”.

Μια εντυπωσιακή γυναίκα που δεν φοβάται να βάλει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- το δάχτυλό της στη πρίζα (‘το είχα κάνει μικρή, είχα τιναχτεί πίσω και μετά μου άναβαν κεριά στις εκκλησίες που γλίτωσα’), τηρεί τις υποσχέσεις της και δεν πιάνεται εύκολο κοροΐδο. Γιατί εννοείται πως, το να έχεις δυνητικά σχέση με μια αστυνομική συντάκτρια, δεν είναι ό,τι καλύτερο αν έχεις μυστικά που πρέπει να κρύψεις.

‘”Ας πούμε απλά ότι ψάχνω εξονυχιστικά το θέμα και ας το αφήσουμε εκεί. Παρότι στο παρελθόν, επειδή εμπιστευόμουν εύκολα τους ανθρώπους, έχει τύχει να βάλω το χέρι μου στην φωτιά και να καώ. Πλέον δεν έχω τυφλή εμπιστοσύνη σε κανέναν”.

Τι άλλο μένει να μάθεις για αυτήν; Ότι οδηγεί γρήγορα και νευρικά, δεν κυκλοφορεί ποτέ με παπούτσι χωρίς τακούνι (παρόλο που είναι 1,70) και δεν ξεχνάει ποτέ αυτό που της έλεγε η αγαπημένη της Κρητικιά γιαγιά, το ‘Ότι παίρνεις γεμίζει η χούφτα σου, ότι δίνεις γεμίζει η καρδιά σου’.