Κόνι Μεταξά, θα γίνεις η Βαλεντίνα μας;
- 14 ΦΕΒ 2020
ΧΩΡΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗΣ: THE ZILLERS
Σίγουρα όλο και κάπου την έχεις δει. Στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στο Instagram. Τον τελευταίο καιρό η Κόνι Μεταξά φιγουράρει σχεδόν παντού. Είναι η συνεργασία της με την Panik Records, είναι το νέο της κομμάτι ‘Kamikaze’ που ήρθε με φόρα και ξεπέρασε το 1 εκ. προβολές στο Youtube, είναι βασικά ο χαρακτήρας και η περσόνα της, που δεν σου επιτρέπουν να μην ασχοληθείς μαζί της.
Η κόρη του Λευτέρη Πανταζή και της Ζώζας Μεταξά μπορεί να έχει ακούσει πολλά και διάφορα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τίποτα και κανένας δεν τη σταμάτησε από το να κάνει αυτό που αγαπά. Και ούτε θα καταφέρει να τη σταματήσει. Άλλωστε, αυτό που κατάλαβα από τη γνωριμία μου μαζί της είναι πως η Κόνι είναι αγύριστο κεφάλι. Αν της μπει κάτι στο μυαλό, θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να το πετύχει.
Βρεθήκαμε ένα βροχερό πρωινό του Φλεβάρη στον πανέμορφο χώρο του ξενοδοχείου The Zillers στο κέντρο της Αθήνας (Μητροπόλεως 54) και μιας και το concept της φωτογράφισης που στήσαμε για το Oneman είχε μια wild party και αγιοβαλεντίνικη διάθεση, δεν γινόταν να μην ξεκινήσουμε τη συνέντευξη, με το πιο έξαλλο πάρτι στο οποίο βρέθηκε η ίδια, κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Μαϊάμι.
Έζησες αρκετά χρόνια στην Αμερική. Ποιο ήταν το πιο ακραίο πάρτι, στο οποίο πήγες και δεν μπορείς να ξεχάσεις με τίποτα;
“Ήταν στο πάρτι γενεθλίων μου όταν έκλεισα τα 21. Στην Αμερική δεν μπορείς καν να μπεις σε club αν δεν είσαι τουλάχιστον 21, έτσι εκείνο το βράδυ το ζήσαμε. Διοργανώσαμε μαζί με καμιά 40αριά φίλους μου ένα μεγάλο πάρτι στο πιο δυνατό club του Μαϊάμι, το Amnesia, που τώρα έχει κλείσει. Το θέμα είναι πως στην Αμερική δεν κλείνεις τραπέζι στα μαγαζιά, αλλά εμείς το καταφέραμε. Ήρθαν και μας πήραν με λιμουζίνα, ήταν φοβερό βράδυ”.
Ουσιαστικά μετακόμισες στην Αμερική με το που τελείωσες το σχολείο. Μίλησε μου όμως λίγο για τη ζωή σου στην Ελλάδα πριν φύγεις για σπουδές.
“Μεγάλωσα στα νότια προάστια. Οι περιοχές μου ήταν Γλυφάδα, Βουλιαγμένη και Φάληρο. Έμενα με τη μητέρα μου και έβλεπα τον πατέρα μου τα σαββατοκύριακα. Δεν μου δημιούργησε κανένα πρόβλημα όλο αυτό. Δεν αισθάνθηκα ότι μου λείπει κάποιος από τους δύο. Και οι δύο έλειπαν για δουλειές, αλλά είχαμε βρει μια ισορροπία. Εντάξει ο πατέρας μου λόγω και των εμφανίσεων που είχε έλειπε πιο συχνά, αλλά βοήθησαν και οι δύο, ώστε να μην το καταλάβω πολύ το κενό.
Από πάρα πολύ μικρή ασχολιόμουν με τα καλλιτεχνικά. Ήθελα να γίνω χορεύτρια, μετά ζωγράφος, ηθοποιός, τραγουδίστρια. Όλα μου άρεσαν. Το μόνο εκτός καλλιτεχνικού χώρου που με είχε ιντριγκάρει εξίσου ήταν η ψυχολογία, αλλά τελικά δεν το ακολούθησα. Τελειώνοντας, λοιπόν, το σχολείο φεύγω για σπουδές. Αρχικά έκανα κάποιες οντισιόν για πανεπιστήμια στο Λονδίνο, αλλά με κέρδισε το τμήμα ‘Acting BFA’ στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Τέσσερα χρόνια εκεί κάναμε τα πάντα. Χορό, υποκριτική, σενάριο, σκηνοθεσία, φωνητική. Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να σπουδάσω”.
Δεν σκέφτηκες να μείνεις μόνιμα εκεί;
“Το σκέφτηκα αρκετές φορές. Και το προσπάθησα όταν ήμουν μικρότερη, αλλά ήταν δύσκολο να βγάλω visa επειδή δεν είχα επαγγελματική εμπειρία εκεί. Όταν έφτασα στο σημείο να έχω όσα χρειάζονταν για τη visa, τελικά δεν ήθελα να μείνω”.
Δούλευες παράλληλα με τη σχολή ή δεν χρειάστηκε;
“Ήταν πολύ δύσκολο να συνδυάσεις δουλειά και σχολή γιατί απαιτούσε να είσαι πάρα πολλές ώρες κάθε μέρα στο Πανεπιστήμιο. Τον τελευταίο χρόνο μου, ωστόσο, δούλευα στη γνωστή εταιρεία ταχυφαγείων Subway”.
Ήσουν ένα κορίτσι 20 χρονών μόνο του στο Μαϊάμι. Δεν γίνεται να μην έκανες τρέλες.
“Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο. Θα ήθελα να είχα κάνει περισσότερες τρέλες. Τα πιο ωραία σκηνικά ήταν στα spring breaks που πηγαίναμε στο Key West ένα τριήμερο και ήταν σαν αυτά που βλέπεις στις ταινίες. Βέβαια, ήταν πιο αληθινό, που σημαίνει και πιο τρομακτικό από τις ταινίες. Στο Μαϊάμι έβλεπες τα πάντα σε κάποιες γειτονιές. Από πυροβολισμούς στη μέση του δρόμου, κλοπές, εμπόρους ναρκωτικών”.
Και Λονδίνο πότε πήγες;
“Είχα γυρίσει Ελλάδα, κάναμε την ‘Μοντέρνα Οικογένεια’ στο Mega και μετά πήγα. Ουσιαστικά, έμεινα εκεί για κάποιες οντισιόν, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου το Λονδίνο, ήταν χάλια. Δεν μπορούσα να κάνω φίλους, ήταν πολύ κλειστή κοινωνία, καμία σχέση με την Αμερική. Παράλληλα, δούλευα ως σερβιτόρα σε events. Και ξαφνικά με πήραν τηλέφωνο από το ‘Your Face Sounds Familiar’ και μου είπαν πως με ήθελαν για το show”.
Γυρνάς, λοιπόν, στην Ελλάδα και μένεις με τον πατέρα σου. Πώς ήταν η επιστροφή;
“Όταν έχεις μείνει μόνος σου και μετά καλείσαι να μείνεις ξανά στο σπίτι ενός γονιού είναι δύσκολο. Και να σκεφτείς ότι ο πατέρας μου είναι φοβερός συγκάτοικος, δεν σε ενοχλεί καθόλου. Μόνο και μόνο το γεγονός, όμως, πως κάποιος ξέρει τι ώρα γυρνάς σπίτι σε πιέζει”.
Τον πείραξε που δεν κράτησες το επίθετό του;
“Το έκανα καθαρά γιατί το ‘Μεταξά’ στο εξωτερικό ήταν πιο εύκολο για τους ξένους. Όχι, φυσικά και δεν τον πείραξε καθόλου”.
Πιστεύεις ότι τελικά σου έκανε καλό ή κακό το ότι είσαι η κόρη του Λευτέρη Πανταζή;
“Θα σου πω. Αν ήμουν μόνη μου τελείως, ίσως να μην είχα τόσες γνωριμίες και τόσες ευκαιρίες. Βέβαια, αν ήμουν μόνη ίσως να μην ήταν και όλοι τόσο προκατειλημμένοι. Κάποιος τρίτος δεν ξέρει πόσο έχεις δουλέψει και πόσα έχεις κάνει μόνη σου. Κι αυτό όσο κι αν δεν σε νοιάζει, σε μια κακή σου μέρα μπορεί να σε τρελάνει. Ο πατέρας μου φυσικά μου δίνει συμβουλές αν τον ρωτήσω, αλλά μέχρι εκεί”.
Όταν σε ρωτάει κάποιος τι επάγγελμα κάνεις, τι του απαντάς;
“Είμαι showwoman. Μια triple threat που μπορεί να χορέψει, να υποδυθεί και να τραγουδήσει”.
Ναι, αλλά τι από όλα αυτά σε εκφράζει περισσότερο;
“Θα έλεγα το acting. Δεν μου αρέσει απλά να κάθομαι και να είμαι η ωραία. Ακόμα και στο πρόγραμμα μου στο Fantasia, προσπαθώ να τα συνδυάσω. Μέσα από τα τραγούδια θέλω να υπάρχει ένα story. Αυτό κάναμε και στο video clip του ‘Kamikaze’”.
Ήταν κάτι πρωτότυπο το clip του τραγουδιού. Αλήθεια, πώς σας ήρθε η ιδέα;
“Ψάχναμε περίπου ένα χρόνο να βρούμε τραγούδι και δεν καθόταν τίποτα. Στην αρχή νομίζαμε ότι θα γίνω ράπερ. Έκανα πολλά demo που έκανα rap και trap και δεν με έπειθα. Πιστεύω ότι αν δεν μπορείς να κάτσεις να γράψεις μόνος σου τους στίχους και να βγαίνουν από μέσα σου, δεν μπορείς να πείσεις κανέναν, ούτε εσένα τον ίδιο. Δεν ήθελα να ξεκινήσω μια καριέρα με ένα ψέμα.
Κάποια στιγμή γράφουν ο OGE και DJ Kas το ‘Kamikaze’, βάζει και ο Μάριος Ψιμόπουλος τη μουσική και το βγάλαμε σε 30 δεύτερα. Στο brainstorming που κάναμε, λοιπόν, για το video clip του κομματιού τους είπα πως ήθελα να γινόταν σε ένα τσίρκο. Να είχε κάτι από Marilyn Manson και American Horror Story. Γυρίστηκε μέσα σε 10 ώρες. Το έβλεπα και μου άρεσε. Ήξερα πως ότι και να μου έλεγαν δεν θα με ένοιαζε, γιατί έπεισα πρώτο από όλους τον εαυτό μου”.
Στο Fantasia πώς ήταν όλοι αυτοί οι μήνες;
“Στο Fantasia ξεκινήσαμε τον περασμένο Μάιο και οι εμφανίσεις μας ολοκληρώθηκαν μετά από εννέα μήνες. Με όλους τους συναδέλφους είχαμε πολύ καλές σχέσεις και συνεργασία, το αισθανόμουν σαν το σπίτι μου”.
Τηλεόραση θα έκανες;
“Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί πραγματικά, δεν έχω ιδέα. Θα έκανα μόνο αν μου άρεσε πολύ κάποιο concept. Έχω μια πάρα πολύ καλή ιδέα ως προς το τι μου αρέσει, αλλά ακόμα δεν το έχω βρει”.
Μέσα σε όσα κάνεις ένα σημαντικό κεφάλαιο είναι και το Instagram.
“Νομίζω ότι το Instagram θα πεθάνει σύντομα. Το ξεκίνησα πριν από τους περισσότερους. Σκέψου πρώτη φορά που έβαλα post για να διαφημίσω προϊόν μιας εταιρίας στο Instagram μου ήταν πριν από πέντε χρόνια. Πλέον δεν μπορεί να ζήσει κάποιος στην Ελλάδα αποκλειστικά από αυτό. Πριν τρία χρόνια ίσως.
Για πολύ καιρό δεν δούλευα κάπου αλλού και έκανα μόνο αυτό. Οι εταιρίες, όμως, στην Ελλάδα δεν πληρώνουν ούτε το 10% των χρημάτων που δίνονται έξω για αντίστοιχα πράγματα. Ένας Αμερικανός παίρνει εκατομμύρια για μια ανάρτηση. Δεν μου αρέσει καθόλου η στημένη διαφήμιση. Το έχω κάνει στο παρελθόν, αλλά τα σταμάτησα όπως σταμάτησα και τα give away. Νομίζω κουράστηκα πολύ με τη συγκεκριμένη δουλειά. Δίνουν πολύ λίγα και ζητάνε πάρα πολλά. Δεν μπορούν να καταλάβουν πόση δουλειά κάνεις για να βγει ένα προσεγμένο post, χωρίς να φαίνεται στημένο”.
Tα σχόλια που σου γράφουν κάτω από τις φωτογραφίες τα διαβάζεις;
“Τα διαβάζω όλα. Σε σχέση βέβαια με άλλες influencers δεν μου κάνουν τόσα. Αν εκνευριστώ με κάτι απαντάω κιόλας”.
Με τι μπορεί να εκνευριστείς;
“Έχω μάθει να ξεχωρίζω κάποια πράγματα. Κρατάω τα σχόλια από ανθρώπους που θεωρώ σημαντικούς και εκτιμώ. Τα υπόλοιπα τα προσπερνώ, αλλά αν με πετύχεις σε κακή μέρα μπορεί να κλαίω και δυο ώρες για κάτι που διάβασα. Με πληγώνει όταν κάτι δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα. Αν διαβάσω κάτι με το οποίο μπορεί να συμφωνώ κι εγώ δεν θα με πληγώσει.
Για παράδειγμα μου έγραψαν κάτω από το τραγούδι μου πως δεν έχει στίχους. ΟΚ, σε αυτό συμφωνώ. Ή πως έχουμε auto-tune. Δεν είναι επειδή δεν μπορώ να τραγουδήσω, αλλά έτσι είναι το στιλ του κομματιού. Το αν είμαι εγώ ατάλαντη το ξέρω εγώ και οι άνθρωποι με τους οποίους έχω δουλέψει. Δεν περιμένω κάποιον να μου το σχολιάσει κάτω από μια ανάρτηση. Αλλά οκ, αυτή τη δουλειά επιλέξαμε και πρέπει να έχουμε γερό στομάχι”.
Πόσα τατουάζ έχεις στο σώμα σου; Σημαίνουν κάτι;
“Έχω συνολικά εννιά τατουάζ. Όχι, δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα, απλά μου άρεσαν και τα έκανα”.
Σου αρέσει γενικά να κάνεις ακραία πράγματα έτσι;
“Η αλήθεια είναι πως ναι. Κάνω συχνά. Ακραίο βέβαια μπορεί να θεωρήσει κάποιος και ένα ταξίδι έκπληξη σε ένα φίλο”.
Στον ελεύθερο χρόνο σου τι κάνεις;
“Μπορώ να καθίσω και να δω όλη μέρα σειρές. Αγαπημένες μου είναι το House of Cards, το Breaking Bad και το Handmaid’s Tale”.
Είσαι σπάταλη;
“Είμαι αρκετά. Τα περισσότερα χρήματα βέβαια τα χαλάω στο φαγητό και όχι σε ψώνια. Μου αρέσει να βγαίνω με φίλους και να τρώμε. Κάνω μια εβδομάδα διατροφή και μία όχι. Λατρεύω και το junk food, δεν μπορώ”.
Με τη γυμναστική πώς τα πας;
“Βαριέμαι πάρα πολύ. Είμαι τεμπέλα με τη γυμναστική”.
Αθλητικά παρακολουθείς;
“Τι λες; Δεν παρακολουθώ καθόλου. Σκέψου στην Αμερική πηγαίναμε έξω από τα γήπεδα, τρώγαμε μπέργκερ και δεν μας ένοιαζε καν να μπούμε μέσα”.
Στο αμάξι τι μουσική ακούς; Θα βάλεις να ακούσεις κάποιο κομμάτι σου;
“Δεν ακούω τα δικά μου, όχι”. Ακούω λίγο απ’ όλα. Την προηγούμενη εβδομάδα με είχε πιάσει κάτι και άκουγα κλασσική μουσική. Πριν κάτι μέρες άκουγα μόνο trap”.
Ελληνική trap; Αγαπημένος trapper;
“Ναι, ελληνική. Αγαπημένος trapper θα έλεγα ο Mad Clip. Νομίζω ότι είναι ο πιο true”.
Με τον ύπνο τι σχέση έχεις;
“Καμία σχέση. Δεν κοιμάμαι σχεδόν καθόλου. Μπορεί να μην έχω τίποτα να κάνω και να κοιμηθώ στις έξι το πρωί. Νιώθω ότι δεν έχω αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα”.
Τι θα ήθελες να κάνεις μέσα στα επόμενα χρόνια που δεν έχεις προλάβει μέχρι σήμερα;
“Να ταξιδέψω. Ιδανικά θα ήθελα να έχω αρκετό χρόνο και χρήματα, ώστε να μπορώ να γυρίσω τον κόσμο. Το καλύτερο ταξίδι μου ήταν στις Φιλιππίνες. Ήμασταν τέσσερα κορίτσια, στην Ελλάδα ήταν Φλεβάρης και εμείς εκεί ήμασταν όλη μέρα με τα μαγιό. Είχαμε βέβαια και μια περιπέτεια, γιατί πάθαμε όλες δηλητηρίαση από το φαγητό, αλλά εντυπωσιάστηκα πραγματικά με το μέρος. Δεν ξέρω τι άλλο θέλω. Γενικά είμαι άτομο που κάθε μέρα ξυπνάει και θέλει κάτι άλλο. Πού θα πάει, θα το βρω”.
*Ευχαριστούμε πολύ το ξενοδοχείο The Zillers (Μητροπόλεως 54) για τη φιλοξενία.
