Mark Cavendish: «Ο Γύρος Γαλλίας είναι μεγαλύτερος από την ποδηλασία»

Ακολουθούν επτά δευτερόλεπτα μέχρι τη στιγμή που ο κορυφαίος σπρίντερ όλων των εποχών περνάει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, πετυχαίνοντας αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο για σχεδόν πέντε δεκαετίες. Συμπληρώνει 35 νίκες σε ετάπ του Γύρου Γαλλίας και σπάει το ρεκόρ του «κανίβαλου» Eddy Merckx με 34, που κρατούσε από το 1975 (και το οποίο είχε ισοφαρίσει ο Βρετανός τρία χρόνια νωρίτερα, το 2021). Τα όσα ακολουθούν, είναι ιστορία. Όλο το πελοτόν υποκλίνεται στον Cavendish, όλοι τον πλησιάζουν για να τον συγχαρούν, να τον αγκαλιάσουν, να νιώσουν μέρος αυτής της κυριολεκτικά απίστευτης επιτυχίας.

Ο Mark, συγκινημένος, αλλά και ανακουφισμένος, μοιράζει χαμόγελα δεξιά και αριστερά, είναι φανερό πως ακόμα και ο ίδιος δυσκολεύεται να πιστέψει ότι το περίφημο “Project 35”, που ξεκίνησε δυο χρόνια νωρίτερα, μόλις έχει ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία. Με βουρκωμένα μάτια λέει στα μικρόφωνα των δημοσιογράφων την περίφημη πλέον φράση (που δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει σε όλη του την καριέρα): «Ο Γύρος Γαλλίας είναι μεγαλύτερος από την ποδηλασία». Λίγες ώρες αργότερα – και αφού ήδη έχει ανέβει στην εξέδρα των απονομών γνωρίζοντας την απόλυτη αποθέωση – θα βρει μερικές στιγμές εσωτερικής γαλήνης δίπλα στον βασικό υπεύθυνο του μεγαλύτερου come-back που γνώρισε ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός, τον προπονητή του, Βασίλη Αναστόπουλο και θα του ψιθυρίσει «σ’ ευχαριστώ για όλα»…

Εκείνη την ημέρα, είχαμε την τύχη, ο Ανδρέας Τριανταφύλλου και εγώ να βρισκόμαστε στο booth του ελληνικού Eurosport, περιγράφοντας τον αγώνα. Έχοντας αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τον Mark την τελευταία τετραετία (ειδικότερα ο Ανδρέας, που έχει οργώσει όλη την Αττική μαζί με τον Cav στις προπονήσεις της προετοιμασίας του ενόψει του Γύρου Γαλλίας), ήταν φυσικό να ζούμε με διαφορετική ένταση και προσμονή αυτή την πολυπόθητη 35η νίκη. Στο βίντεο, νομίζω, αποτυπώνεται στον μέγιστο βαθμό ο ενθουσιασμός μας για αυτό το μοναδικό επίτευγμα.

Ο ίδιος ο Cavendish, όταν ο Βασίλης του έδειξε την περιγραφή μας, μόλις σταμάτησε να γελάει (sic), σχολίασε ως εξής: «Ήταν φανερό ότι τα παιδιά δεν περιέγραφαν τον Cavendish, αλλά τον Mark. Η σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας αυτά τα τελευταία χρόνια, είναι τέτοια, ώστε η δημοσιογραφική ιδιότητα να μπαίνει στην άκρη και να βγαίνει στην επιφάνεια το συναίσθημα. Ήταν πραγματικά απολαυστικό, όπως και οι περιγραφές τους πριν τρία χρόνια και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!».

Η αγωνιστική ταυτότητα του Cavendish

Πριν προχωρήσουμε στη συνέντευξη, ας πούμε πρώτα δυο λόγια για τον Mark Cavendish, για όσους δεν τον γνωρίζουν. Ο Βρετανός λοιπόν, γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1985 στη Νήσο του Μαν (Isle of Man) και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 2005. Έχει κατακτήσει 55 νίκες σε ετάπ μεγάλων Γύρων (35 στο Tour, 17 στο Giro και 3 στη Vuelta), τη φανέλα των πόντων και στα τρία Grand Tours, το παγκόσμιο πρωτάθλημα δρόμου στην αντοχή (2011), το Μιλάνο-Σαν Ρέμο (2009), ενώ στην πίστα έχει αναδειχθεί τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στο Madison (2005, 2008 & 2016) και ασημένιος Ολυμπιονίκης στο Omnium (2016, Ρίο).

Όπως ήδη γράψαμε, οι 35 νίκες του σε ετάπ του Tour de France, είναι το απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία της διοργάνωσης, ενώ ανάμεσα στις 165 νίκες της καριέρας του, φιγουράρουν και οι τέσσερις συνεχόμενες στα Ηλύσια Πεδία (2009-2012), κάτι που δεν έχει πετύχει κανένας άλλος αθλητής. Φυσικά πρόκειται για τον κορυφαίο σπρίντερ όλων των εποχών στην επαγγελματική ποδηλασία. Τον περασμένο Ιούνιο του απονεμήθηκε ο τίτλος του “Knight Commander of the Most Excellent Order of the British Empire” (Ιππότης Διοικητής του Εξαιρετικότερου Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας), άρα η προσφώνησή του πλέον είναι Sir Mark Cavendish.

O Mark Cavendish στο OneMan

Με τον Mark συναντηθήκαμε το βράδυ της 7ης Σεπτεμβρίου στο Μαρούσι, λίγο πριν πάει στο αεροδρόμιο για να πάρει την πτήση επιστροφής στην Αγγλία. Είχε βρεθεί για ένα διήμερο στην Ελλάδα, προσκεκλημένος των διοργανωτών του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, μια πρωτόγνωρη όσο και απολαυστική εμπειρία για τον ίδιο. Όπως ήταν φυσικό, η παρουσία του εκεί ενθουσίασε όλα τα ξένα πληρώματα, με πιλότους και μηχανικούς να σχηματίζουν ουρά για ένα αυτόγραφο και μια selfie μαζί του! Highlight φυσικά η συνάντηση δυο θρύλων, αυτή του Cavendish με τον οκτώ φορές Παγκόσμιο πρωταθλητή στο WRC, Γάλλο Sébastien Ogier.

Ο Mark ήρθε στο ραντεβού μας μαζί με τον Βασίλη Αναστόπουλο, καθίσαμε σε ένα καφέ και λίγο μετά ξεκίνησαν οι ερωτήσεις. Από το μαγικό come-back του 2021 και τη συνάντηση με τον Eddy Merckx, στην  πτώση και εγκατάλειψη στο περσινό Tour, από την αναθεώρηση της απόφασης να σταματήσει την αγωνιστική δράση, στην επανασύνδεσή του με τον «θαυματουργό» Έλληνα προπονητή του, από τη διαχρονική σχέση λατρείας που διατηρεί με τον Γύρο Γαλλίας, στην πιο ξεχωριστή του νίκη και από το περίφημο “Project 35”, στο Ακρόπολις και τις ειδικές της Λαμίας, ιδού όσα μας είπε!

8 Ιουλίου 2023, Γύρος Γαλλίας, 8ο ετάπ. Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις μετά την πτώση, μέσα στο ασθενοφόρο πλέον, όταν συνειδητοποίησες ότι η προσπάθεια για την επίτευξη της 35ης νίκης είχε ολοκληρωθεί άδοξα;

Πρώτα απ’ όλα απογοήτευση. Σκεφτόμουν ότι αυτό ήταν. Δεν μπορούσα να προβλέψω ότι η καριέρα μου θα είχε τέτοιο τέλος, δεν το είχα σχεδιάσει έτσι. Πονούσα, είχα καταλάβει ότι είχα σπάσει την κλείδα και συνεχώς στο μυαλό μου ερχόταν η σκέψη ότι είχα τελειώσει ως επαγγελματίας αθλητής.

Πόσο δύσκολο (ή πόσο εύκολο) ήταν για σένα να αλλάξεις την απόφασή σου να σταματήσεις την αγωνιστική δράση πέρυσι και να συνεχίσεις για έναν ακόμα χρόνο;

Ήταν δύσκολο, ήταν μια απόφαση που άλλαζε συνεχώς κάθε μέρα. Αρχικά είχα αποδεχτεί ότι η καριέρα μου θα τελείωνε με αυτόν τον άδοξο τρόπο. Όταν επέστρεψα στο σπίτι από το νοσοκομείο, δεν σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να συνεχίσω για έναν ακόμα χρόνο. Όμως στη συνέχεια, ήταν η σύζυγός μου που με πίεσε. Μου είπε ότι αυτά συμβαίνουν στην ποδηλασία, ότι πρέπει να καταλάβω πως το άθλημα δεν είναι ένα «παραμύθι» με ευτυχισμένο τέλος, πως υπάρχουν καταστάσεις που ξεπερνούν οποιονδήποτε αθλητή, πως η ίδια η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα.

Έτσι κι αλλιώς πάντως, έπρεπε να ανέβω ξανά στο ποδήλατο, κάτι που άργησε αρκετά να συμβεί, όχι εξαιτίας της σπασμένης κλείδας, αλλά επειδή υπήρχε ένα κενό ανάμεσα στην κλείδα και το υπόλοιπο σώμα. Χρειάστηκε να πάρουν ένα κομμάτι από το ισχίο και να το χρησιμοποιήσουν ως εμφύτευμα για να επανατοποθετηθεί η κλείδα στη θέση της και να κλείσει η τρύπα, όμως πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να αποκατασταθεί το ισχίο. Όταν ανέβηκα ξανά στο ποδήλατο, στην αρχή πονούσα, στριφογύριζα στη σέλα για να βρω μια βολική θέση.

Μετά υπήρχαν οι καλές μέρες, που μπορούσα να βγω με τους φίλους μου στον δρόμο και να απολαύσω τα χιλιόμετρα που κάναμε, αλλά υπήρχαν και οι άσχημες μέρες πάλι με πόνους, όπου έλεγα μέσα μου, αυτό ήταν, έχεις αποσυρθεί πλέον για τα καλά. Τελικά, ήταν ο Βίνο (σ.σ. Alexander Vinokourov, ο general manager της Astana, της ομάδας του Cavendish), εκείνος που μου είπε ότι αν αποφάσιζα να συνεχίσω για έναν ακόμη χρόνο, θα φρόντιζε ο ίδιος να στήσει μια ομάδα γύρω μου, ώστε να έχω πολύ περισσότερες ελπίδες να κατακτήσω την 35η νίκη στο Tour. Δεν θέλω να ακουστεί ως έπαρση, αλλά ήξερα ότι θα νικήσουμε. Στη συνέχεια ρώτησα τα παιδιά μου και μου είπαν να συνεχίσω. Αυτό ήταν που με βοήθησε να πάρω την τελική απόφαση και να μην σταματήσω.

Η φετινή παρουσία στην ομάδα του Βασίλη Αναστόπουλου, του Michael Morkov και του Mark Renshaw, σου έδωσαν περισσότερη αυτοπεποίθηση στο κυνήγι της 35ης νίκης; Πόσο σημαντικό ήταν για σένα το γεγονός ότι σε σύγκριση με το 2023, φέτος είχες στη διάθεσή σου ένα πραγματικά καλό lead out «τρένο» μπροστά σου;

Σίγουρα, πέντε φορές μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Όχι μόνο στο κυνήγι της νίκης, αλλά και στο να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο η ομάδα. Η Astana βρέθηκε να έχει ξανά έναν σκοπό. Κάποτε ήταν μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στον κόσμο, αλλά τα τελευταία χρόνια είχε ξεμείνει από στόχους. Οπότε η παρουσία αυτών των τριών, ξαναέδωσε στην ομάδα την ταυτότητά της. Ήταν κάτι πολύ ωραίο. Και βέβαια, η παρουσία ενός τόσο καλού «τρένου» μπροστά μου, έκανε τεράστια διαφορά στα σπριντ. Για έναν ποδηλάτη στη ηλικία μου, είναι πολύ σημαντικό να νιώθει ασφαλής, όταν είναι κατάλληλα προστατευμένος.

Αυτό είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Ειδικότερα που και οι τρεις (σ.σ. Αναστόπουλος, Morkov & Renshaw) είναι φίλοι μου. Είναι τελείως διαφορετικό όταν έχεις φίλους γύρω σου. Με τον Cees (σ.σ. Bol) ήρθαμε κοντά πέρυσι, με τον Ballerini γνωριζόμαστε ήδη από την Deckeuninck Quickstep, ο «Βάζι» (σ.σ. Βασίλης Αναστόπουλος) είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου στον κόσμο. Οπότε, όταν δουλεύεις μαζί με φίλους, αγωνίζεσαι για αυτούς, αγωνίζεσαι για την ομάδα και έχεις το μεγαλύτερο δυνατό πλεονέκτημα.

29 Ιουνίου 2021, 4ο ετάπ του Γύρου Γαλλίας και η πρώτη σου νίκη σε εκείνο το εκπληκτικό “come-back” της καριέρας σου. Μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματά σου;

Το μεγαλύτερο συναίσθημα που ένιωσα ήταν ανακούφιση. Δεν ήταν ότι μου έλειπαν οι νίκες, λίγους μήνες πριν, στην Τουρκία είχα κερδίσει τέσσερα ετάπ. Όμως δεν είχα νίκη στον Γύρο Γαλλίας για πέντε ολόκληρα χρόνια. Και είναι εκεί που εγώ τουλάχιστον κρίνομαι. Όχι όλοι οι ποδηλάτες, αλλά σίγουρα εγώ. Και το να έχω αυτήν την συσσωρευμένη πίεση πάνω μου, είναι πολύ. Οπότε, η νίκη εκείνη που έμοιαζε με «απογείωση», με έκανε να νιώθω ότι πετούσα.

9 Ιουλίου 2021, 13ο ετάπ του Γύρου Γαλλίας και η 34η νίκη σου, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Eddy Merckx. Συνειδητοποίησες εκείνη τη στιγμή τί είχες πετύχει;

Νομίζω ότι ήμουν ο μόνος που το είχε συνειδητοποιήσει εκείνη τη στιγμή. Είχα πλέον το ρεκόρ στην κατοχή μου, αλλά αν είχα κερδίσει και το ετάπ στα Ηλύσια Πεδία, θα με αντιμετώπιζαν διαφορετικά. Είναι πραγματικά τρελό, το πόσο γρήγορα σε κρίνει ο κόσμος από τον τελευταίο σου αγώνα. Είχα το ρεκόρ, όμως επειδή δεν κέρδισα στο Champs-Élysées, αυτόματα ήρθε μια απογοήτευση. Απογοητεύτηκα και ο ίδιος, το ίδιο και οι φαν και τα media, γιατί δεν έχει τόση σημασία πόσα σπριντ έχεις κερδίσει στο Tour, αν δεν νικήσεις στα Ηλύσια Πεδία, μένει μια κάποια πίκρα. Πολλή απογοήτευση, παρά το γεγονός ότι είχα γράψει ιστορία. Το οποίο σήμαινε ότι θα έπρεπε να συνεχίσω, έτσι δεν είναι;

16 Ιουλίου 2021, φτάνεις στην εκκίνηση του 19ου ετάπ και ξαφνικά βλέπεις τον Eddy Merckx να βρίσκεται εκεί, περιμένοντας να σε συγχαρεί για το επίτευγμά σου. Δυο «θρύλοι» του αθλήματος μαζί. Μπορείς να μας πεις τί σου είπε ο «κανίβαλος»;

«Χαίρομαι που το έκανες!», αυτό μου είπε. Γνωρίζω τον Eddy εδώ και πολύ καιρό. Ο γιος του, Axel, ήταν ο πρώτος μου συγκάτοικος όταν έγινα επαγγελματίας και είχαμε πολύ καλή σχέση. Θυμάμαι να λέω στον Axel ότι «κάποια μέρα θα γίνω σαν τον πατέρα σου». Τον γνώρισα ακόμα καλύτερα όταν πήγα στην Quickstep και τα πηγαίναμε πολύ καλά. Ειλικρινά, όσο είχε κουραστεί εκείνος να τον ρωτάνε για μένα, άλλο τόσο είχα κουραστεί κι εγώ να με ρωτάνε για αυτόν.

Το ρεκόρ είναι ένας αριθμός και ένας αθλητής προσπαθεί πάντα να κερδίσει ό,τι και όπου μπορεί. Και βέβαια, το να δημιουργείς τέτοιες στιγμές και να γράφεις την ιστορία, είναι αυτό που εμπνέει τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου. Είναι αυτό που ουσιαστικά μας αρέσει να κάνουμε, μπορούμε όλοι να αγωνιζόμαστε στο άθλημα και να αφήσουμε τους στατιστικολόγους να γράψουν τους αριθμούς.

Έτρεξες τον πρώτο σου Γύρο Γαλλίας το 2007, πριν 17 χρόνια. Πρόσφατα είπες ότι το Tour de France είναι μεγαλύτερο από την ποδηλασία. Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με τον σημαντικότερο αγώνα στον κόσμο;

Για να το πω απλά, έχω δώσει στο Tour ολόκληρη τη ζωή μου και ο Γύρος Γαλλίας μου έχει δώσει με τη σειρά του όλη μου τη ζωή. Χωρίς το Tour δεν νομίζω ότι θα αποκτούσα τη φήμη που έχω, ούτε την ευκαιρία να κάνω όσα έχω πετύχει σε αυτόν, ούτε να του δείξω τον σεβασμό που του αξίζει. Πάντα το έκανα και ποτέ δεν θα σταματήσω να το κάνω. Είναι η πιο απίστευτη εμπειρία τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Οι δεσμοί που δημιουργείς με την ομάδα, τα αμέτρητα πράγματα που μαθαίνεις για τον εαυτό σου, το σώμα σου, την καρδιά και το μυαλό σου. Είναι ένα εκπληκτικό ταξίδι κάθε χρόνο και του χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο, αλλά αν έπρεπε να διαλέξεις/ξεχωρίσεις μια από τις 35 νίκες σου στο Tour, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

Δεν ξέρω, είναι όλες ξεχωριστές, επειδή έγιναν όλες στον Γύρο Γαλλίας. Μια νίκη σε ετάπ του Tour, μπορεί να αλλάξει την καριέρα ενός ποδηλάτη. Όχι μια νίκη σε ετάπ κάθε χρονιά, αλλά μια νίκη σε ετάπ σε όλη του την πορεία. Μια τέτοια νίκη καθορίζει την καριέρα ενός αθλητή. Και είμαι τυχερός που έζησα αυτή την καθοριστική στιγμή 35 φορές. Πιστεύω ότι το να πάρεις μέρος σε μια ομάδα που κερδίζει το Tour, είναι πολύ ξεχωριστό. Ως σπρίντερ δεν περίμενα ποτέ ότι θα αποτελούσα μέλος μιας τέτοιας ομάδας.

Το 2012 ήμουν στην Sky, όπου δεν κερδίσαμε απλώς τον Γύρο. Ο αδερφός μου Bradley (σ.σ. Wiggins) φορούσε την κίτρινη φανέλα, εγώ φορούσα τη φανέλα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή και εκείνος δεν έμεινε πίσω για ασφάλεια, αλλά μου έκανε το lead-out στα Ηλύσια Πεδία, όπου τελικά νίκησα στο μαζικό σπριντ. Αυτή η στιγμή, αυτή η εικόνα, αποδείχθηκε σε τεράστιο βαθμό καταλυτική για την ανάπτυξη της ποδηλασίας στη Μεγάλη Βρετανία. Και το γεγονός ότι ήμουν μέρος αυτής της επιτυχίας, με κάνει πραγματικά υπερήφανο.

Το “Project 35” ήταν προφανές πως θα ήταν πολύ δύσκολο. Είσαι 39 ετών και είχες να αντιμετωπίσεις την αφρόκρεμα των σπρίντερ, τους κορυφαίους στον κόσμο. Είχες την εμπειρία, αυτό είναι δεδομένο. Ποια άλλα στοιχεία σε βοήθησαν ώστε να φτάσεις σε αυτή την ιστορική νίκη;

Η πίστη σε εμένα όσων βρίσκονταν κοντά μου. Ο «Βάζι», ο Morkov, ο Vino, ο Cees, οι υπόλοιποι ποδηλάτες, το προσωπικό, η ομάδα. Πίστεψαν τόσο πολύ σε εμένα, ώστε αποφάσισαν να στήσουν την ομάδα γύρω μου, μια ομάδα που είχε ηρεμία, που δεν αγχωνόταν όταν δεν έφερνα νίκες, που μου έδινε ό,τι χρειαζόμουν. Που μου πρόσφερε τα εργαλεία, την υποστήριξη, τον χρόνο και την εμπιστοσύνη.

Με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσα να συγκεντρωθώ απόλυτα στον στόχο μου, δεν χρειάστηκε να αποδείξω κάτι, ώστε να καταφέρω να αγωνιστώ στο Tour, όπως είχε συμβεί πρόσφατα με την Quickstep, τότε που είχα αναγκαστεί να αλλάξω τα σχέδια και το πρόγραμμά μου. Φέτος ήξερα ότι θα πάω στο Tour, οπότε στόχος ήταν να βρεθώ εκεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και με την πιο δυνατή ομάδα μαζί μου. Περάσαμε τουλάχιστον δυο μήνες συνολικά στην Ελλάδα, αλλάξαμε το αγωνιστικό πρόγραμμα, αφήσαμε αγώνες, προσαρμοστήκαμε όπου και όπως έπρεπε. Όλη αυτή η προετοιμασία ήταν απαραίτητη για να φτάσουμε στον στόχο μας.

Το 2021, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στην Αθήνα για να μου παραχωρήσεις συνέντευξη για το SPORT 24 (ένα μήνα πριν τον Γύρο Γαλλίας και το απίστευτο come-back του Βρετανού με τις τέσσερις νίκες), κάθε φορά που η συζήτηση ερχόταν στο Tour, είχες τη λάμψη του “eye of the tiger” στο βλέμμα σου. Φαινόσουν αποφασισμένος να πας εκεί και να κερδίσεις. Τρία χρόνια μετά, συνέχιζες να έχεις το ίδιο μεγάλο κίνητρο. Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν πέρασες πρώτος τη γραμμή του τερματισμού στις 3 Ιουλίου, στο 5ο ετάπ, στο Saint Vulbas;

Ξανά ανακούφιση, για να είμαι ειλικρινής, όχι τόσο μεγάλη όσο το 2021. Περνώντας τη γραμμή του τερματισμού ένιωσα πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχα πετύχει, φυσικά ένιωσα χαρά, όμως το βασικό συναίσθημα ήταν η ανακούφιση και μια αίσθηση ολοκλήρωσης, όπως όταν τελειώνεις ένα βιβλίο. Είχα εκεί τον Βασίλη, τα παιδιά μου, την οικογένειά μου. Πολλοί ποδηλάτες σταμάτησαν για να με συγχαρούν και αυτό ήταν πολύ ξεχωριστό.

Φέτος σε είδαμε να υποφέρεις στα βουνά, αλλά να μην το βάζεις κάτω σε καμία στιγμή. Γιατί ήταν τόσο σημαντικό για εσένα να φτάσεις στη Νίκαια;

Για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί στη ζωή μου δεν έχω μάθει να τα παρατάω, ό,τι έχω πετύχει, ήταν αποτέλεσμα επιμονής και προσήλωσης στον στόχο. Έχω πέντε παιδιά και πρέπει να τους δίνω το παράδειγμα, πως δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάνε. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά πρέπει να το ολοκληρώνεις και δεν μπορώ να τους το διδάξω αυτό, εκτός και αν το ακολουθώ ο ίδιος. Δεύτερον, έχω περάσει περισσότερες μέρες στο Tour υποφέροντας παρά κερδίζοντας και αυτό λέει πολλά, ακριβώς επειδή έχω κερδίσει πολλά.

Νομίζω ότι έχω κερδίσει 1 ανά κάθε 7 ετάπ που έχω τρέξει, οπότε για κάθε ένα που κέρδιζα, υπέφερα στα υπόλοιπα έξι. Αυτό είναι μέρος του Γύρου. Άρα υπέφερα πολύ περισσότερο για κάθε μια νίκη που μου «αντιστοιχούσε». Είναι μέρος του ταξιδιού του Tour de France, που ξεκίνησε πριν από 120 χρόνια ως αγώνας και είναι η απόλυτη σωματική πρόκληση. Αυτή η υπέρτατη δοκιμασία, μου δίδαξε πολύ περισσότερα για τον εαυτό μου, από οποιαδήποτε νίκη. Φέτος ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να πάρω μέρος, να νικήσω και να ζήσω αυτή την εμπειρία. Όσο σαδιστικό και αν ακούγεται, είναι μέρος του Γύρου Γαλλίας.

Περίγραψέ μου τη σχέση σου με τον Βασίλη. Πώς είναι να δουλεύεις μαζί του; Πόσο σημαντικό είναι να έχεις δίπλα σου ένα άτομο της απόλυτης εμπιστοσύνης σου;

Το θέμα της εμπιστοσύνης είναι θεμελιώδες. Αν δεν υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ μας, δεν θα είχαμε αυτή την επαγγελματική σχέση και κατά συνέπεια δεν θα υπήρχε ούτε η φιλική σχέση μας. Εμπιστευόμαστε πολύ ο ένας τον άλλο. Μπορεί να διαφωνούμε, να βάζουμε τις φωνές, ακόμα και να μαλώνουμε, πέντε λεπτά όμως μετά έχουμε εκτονωθεί και είμαστε πάλι μια χαρά. Τον αγαπώ, είναι παθιασμένος σαν εμένα. Εγώ ίσως κάποιες φορές να διαπραγματεύομαι με περισσότερη διπλωματία, ο Βασίλης όμως όχι (γέλια). Είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου στον κόσμο, του χρωστάω όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και ξέρει πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Έχουμε κολλήσει για πάντα και το γνωρίζει πολύ καλά!

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχεις έρθει αρκετές φορές στην Ελλάδα. Ποια η γνώμη σου για τη χώρα μας και πώς ήταν η εμπειρία της επίσκεψής σου στο φετινό ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, όπου συναντήθηκες με έναν άλλο «θρύλο» του μηχανοκίνητου αθλητισμού, τον 8 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή Sébastien Ogier;

Αγαπώ την Ελλάδα, έχω έρθει πολλές φορές για να προπονηθώ, φέτος τον Απρίλιο, στη διάρκεια του καθολικού Πάσχα, ήρθα με την οικογένειά μου, πέρασαν αρκετές μέρες εδώ και την αγάπησαν εξίσου. Είμαι εδώ με έναν από τους καλύτερους φίλους μου, κάτι που κάνει τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Όταν είμαι πάνω στο ποδήλατο, η Ελλάδα είναι το τέλειο μέρος για να προπονηθώ. Όποτε βγαίνουμε έξω από την Αθήνα, υπάρχουν ήσυχοι δρόμοι, επίπεδα σημεία, αλλά και βουνά, ενώ υπάρχει καλό και υγιεινό φαγητό. Τώρα θυμήθηκα και το κοντοσούβλι που φάγαμε το Πάσχα στο σπίτι του «Βάζι»!

Κάποιες φορές πρέπει να μειώνω την κατανάλωση της φέτας, γιατί την τρώω πέντε φορές τη μέρα! Να σου πω εδώ ότι το αγαπημένο μου πιάτο είναι η χωριάτικη σαλάτα. Το 70% των ελληνικών φαγητών που τρώω, συνοδεύονται πάντοτε από μια χωριάτικη. Έχω ζητήσει από την Peta (σ.σ. η σύζυγός του) να μάθει να μου φτιάχνει χωριάτικη! Καλό φαγητό λοιπόν, καλός καιρός, συν το πλεονέκτημα ότι επειδή η ποδηλασία σαν άθλημα δεν είναι τόσο γνωστή στην Ελλάδα, δεν είμαι τόσο αναγνωρίσιμος, οπότε μπορώ να κάνω πράγματα χωρίς να με σταματάνε στο δρόμο κάθε τρεις και λίγο. Αλλά και από την αγωνιστική πλευρά, το να έχω δίπλα μου τον «Βάζι» σε καθημερινή βάση, είναι πολύ σημαντικό.

Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, πραγματικά την αγαπώ. Χρωστάω στη χώρα σας, ειδικά στην Αθήνα, πάρα πολλά. Στην ουσία είναι το σπίτι μου τα τελευταία χρόνια. Η ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε να παρακολουθήσω από κοντά το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, ήταν “so fuckin’ cool”. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Προφανώς έχω μεγαλώσει παρακολουθώντας ράλλυ, αφού κατάγομαι από το Isle of Man και ήθελα πολύ να ζήσω από κοντά έναν αγώνα του WRC. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Μπήκα στο αυτοκίνητο του μεγάλου Sébastien Ogier, στη θέση του συνοδηγού και ήταν μια τεράστια τιμή για μένα.

Μετά από όλα αυτά τα χρόνια και την εντυπωσιακή καριέρα σου, πιστεύεις ότι άξιζαν όλες οι θυσίες που χρειάστηκε να κάνεις; Αν με κάποιο μαγικό τρόπο επέστρεφες στο ξεκίνημά σου, θα ακολουθούσες το ίδιο «μονοπάτι»;

Είναι εύκολο να το φιλοσοφήσεις, αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι. Πιστεύω πως ειδικά τα τελευταία χρόνια, μου δίδαξαν πως μπορείς να καθορίσεις, να είσαι υπεύθυνος μόνο για αυτά που είναι μπροστά σου. Μπορείς να ελέγξεις μόνο τον εαυτό σου, όχι όμως τους άλλους ανθρώπους. Δεν μπορείς να ελέγξεις το μέλλον σου, αλλά μπορείς να επιλέξεις το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις. Αυτό που κοιτάζω στη ζωή είναι το μέλλον και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Δεν με ενδιαφέρει τί κάνουν οι άλλοι, συγκεντρώνομαι στη δική μου πορεία, χωρίς να μετανιώνω για τις αποφάσεις μου. Φυσικά υπάρχουν πράγματα στη ζωή που είτε θα ήθελες να αλλάξεις, είτε είσαι περήφανος για αυτά. Το βασικό είναι να μάθεις και από τα καλά και από τα άσχημα και να συνεχίσεις τη ζωή σου, εφαρμόζοντας εκείνα που θεωρείς ότι θα σε πάνε μπροστά, εκεί που θέλεις, στον στόχο σου.

* Ευχαριστούμε τον Νάσο Τριανταφύλλου για την ευγενική παραχώρηση φωτογραφικού υλικού από τη φετινή προετοιμασία του Mark Cavendish στην Αττική ενόψει του Γύρου Γαλλίας.