Μία νύχτα στα μπουζούκια με την Ηλιάνα Μαυρομάτη

Παράλληλα, έχει δοκιμαστεί περιστασιακά και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Συγκεκριμένα, η πρώτη της δουλειά ως επαγγελματίας ηθοποιός ήταν στη μικρή οθόνη σε ένα αυτοτελές επεισόδιο της σειράς Αληθινοί έρωτες. Γνωστή στο ευρύ κοινό όμως έγινε μέσα από τη σειρά Λίτσα.com της Όλγας Μαλέα και από τη συμμετοχή της σε αυτοτελή επεισόδια των Δέκατη Εντολή και Ου Φονεύσεις του Πάνου Κοκκινόπουλου.

Τώρα, η Ηλιάνα Μαυρομάτη ετοιμάζεται για τον πρώτο πρωταγωνιστικό της ρόλο σε τηλεοπτική σειρά. Θα υποδυθεί τη Ζέτα, το νέο αστέρι ενός μπουζουξίδικου του Αγρινίου στο Αυτή η νύχτα μένει σε σκηνοθεσία Κατερίνας Φιλιώτου και επιμέλεια σεναρίου των Ιωάννα Κανελλοπούλου και Γιώργου Μακρή. Η πρεμιέρα θα γίνει τον προσεχή Οκτώβριο.

Τον ίδιο μήνα, θα ανοίξει η αυλαία και της θεατρικής παράστασης στην οποία θα πρωταγωνιστήσει φέτος, επιστρέφοντας στη σκηνή δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Θα ερμηνεύσει μία νεαρή γυναίκα που ξυπνά τα πάθη και το μένος μίας κοινωνίας, τη Χήρα στον κατά Γιάννη Κακλέα Ζορμπά, που θα ανέβει στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Με αφορμή τη διπλή της παρουσία στα τηλεοπτικά και θεατρικά πράγματα του φετινού χειμώνα, συνάντησα την Ηλιάνα Μαυρομάτη ένα ζεστό βράδυ και μαζί ταξιδέψαμε για λίγο στον καλτ κόσμο του «Ονείρου» και των μπουζουκιών της επαρχίας στα περίφημα 80s.

Ήταν τέλη Αυγούστου και η Αθήνα ήταν άδεια και κλειστή. Τα περισσότερα καφέ-μπαρ του κέντρου είχαν κατεβάσει ρολά λόγω διακοπών. Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, βολευτήκαμε τελικά σε μία κατάφυτη γωνιά στη γειτονιά της, τα Εξάρχεια. Εγώ, αυτή και ο Φώτης. Ο σκύλος της.

Από τα μπουζούκια του Αγρινίου στα 80s, σε χωριό της Κρήτης στα 30s

H ΗΛΙΑΝΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ τρέχει καθημερινά από την πρόβα στο γύρισμα και τούμπαλιν. Διανύει μία από τις πιο busy φάσεις της ζωής της. Ο ελεύθερος χρόνος ελάχιστος, σχεδόν ανύπαρκτος αλλά δεν την ενοχλεί καθόλου. «Μόλις συνειδητοποίησα ότι το επόμενο ρεπό μου θα είναι τα Χριστούγεννα. Νιώθω τυχερή γι’ αυτό», λέει χαμογελώντας πλατιά και εξομολογείται ότι το διασκεδάζει με την ψυχή της που δουλεύει πολύ και σκληρά ειδικά μετά την απραξία των τελευταίων δύο ετών της πανδημίας.

Εν αρχή ην, η πρώτη της ουσιαστικά μεγάλη δουλειά στην τηλεόραση και ο πρώτος πρωταγωνιστικός της ρόλος, στο Αυτή η νύχτα μένει που έρχεται στον Alpha. «Η σειρά, όπως και η ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή, που είναι μία αυτοβιογραφία με μυθιστορηματικά στοιχεία από την εμπειρία του στην ελληνική επαρχία τη δεκαετία του 1980, όταν έκανε περιοδεία ως τραγουδιστής σε μπουζούκια. Στις σελίδες του διηγείται ιστορίες και συναντήσεις με ανθρώπους. Η δική μας εκδοχή εμπνέεται από μία από αυτές τις ιστορίες και αναβιώνει την καλτ ατμόσφαιρα του βιβλίου», εξηγεί η Ηλιάνα Μαυρομάτη και με εισάγει στον κόσμο του «Ονείρου» για να μου συστήσει τη Ζέτα.

«Το Όνειρο είναι ένα μπουζουξίδικο στο Αγρίνιο που το τρέχει ο Βασίλης Μπισμπίκης που υποδύεται τον ιδιοκτήτη, με τις Ιωάννα Μάσχα και Νικολέττα Καρρά να ενσαρκώνουν τις παλιές καραβάνες της πίστας. Εγώ υποδύομαι τη Ζέτα, που μαζί με τη φίλη της τη Νίτσα (Κόρα Καρβούνη) δραπετεύουν κυνηγημένες από το σκοτεινό τους παρελθόν στην Αθήνα και μετά από ένα περιπετειώδες road trip φτάνουν στο Αγρίνιο και πιάνουν δουλειά ως τραγουδίστριες στο “Όνειρο”».

Τη ρωτώ τι πλάσμα είναι η Ζέτα. «Ένα τραυματισμένο κορίτσι γύρω στα 30+ από μία μεσοαστική οικογένεια και ένα εκλεπτυσμένο περιβάλλον που κάνει την επανάστασή της, φεύγει από το πατρικό της και ξεκινά να τραγουδά σε μπουάτ. Όταν ερωτεύεται έναν τύπο που τη βάζει στον κόσμο της νύχτας και των μπουζουκιών, έρχονται τα πάνω κάτω. Η σχέση τους οδηγείται στα άκρα και κάπως έτσι, καταλήγει στο Αγρίνιο για να διεκδικήσει και πάλι τη ζωή της».

ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ της σειράς γίνεται αντιληπτό ότι θα γίνει το αντικείμενο του πόθου μεταξύ του ιδιοκτήτη του Ονείρου Βασίλη Μπισμπίκη και του δημάρχου της πόλης Γιάννη Στάνκογλου, που μεταξύ τους διαφαίνεται να υπάρχει μία κόντρα. Μου ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί να αποκαλύψει πολλά για την ηρωίδα και την εξέλιξη της υπόθεσης. «Η ιστορία της Ζέτας μπαινοβγαίνει από τον κόσμο της νύχτας σε εκείνον της ημέρας, με την ίδια να δημιουργεί σχέσεις γεμάτες ένταση».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Οι ενίοτε κακόφημοι αλλά πάντοτε δημιουργικοί δρόμοι του Βασίλη Μπισμπίκη

Αν και γεννήθηκε το 1986 και δεν έχει συγκροτημένες αναμνήσεις, η δεκαετία του ’80 είναι από τις αγαπημένες της. Απολαμβάνει τα πάντα από την αναβίωση της συγκεκριμένης εποχής: από το ντύσιμο με τις παγέτες και το μακιγιάζ με χρώμα, τα φουσκωτά μαλλιά, μέχρι τα τραγούδια της πίστας και τη γενικότερη πληθωρική ατμόσφαιρα. «Είμαι σε ένα mood που μου φτιάχνει τη διάθεση, του στυλ “Αχ ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια” και “Τσοβόλα δώσ’τα όλα”. Μιλάμε για μία εποχή ανεμελιάς, ελευθεριότητας και αυθεντικής διασκέδασης που δεν ξέρω αν η χώρα μας έχει ζήσει ποτέ ξανά αντίστοιχη».

Στα μπουζούκια έχει πάει αρκετές φορές στη ζωή της με διάφορες αφορμές. Πόσες από αυτές έχει διασκεδάσει πραγματικά; Ελάχιστες, μόνο όταν βρισκόταν στην επαρχία. «Τα τελευταία χρόνια, τα μπουζούκια στην Αθήνα δεν είναι μπουζούκια. Είναι και λίγο κλαμπ, είναι ένας συνδυασμός μορφών διασκέδασης. Στην επαρχία όμως ζεις την αυθεντική εμπειρία. Στη Λάρισα ας πούμε έχω καταλάβει τι θα πει μπουζούκια και το έχω ευχαριστηθεί».

Παράλληλα με την τηλεόραση, η Ηλιάνα Μαυρομάτη θα κάνει τον χειμώνα και θέατρο. Συνοδοιπόρος της θα είναι ένας από τους συμπρωταγωνιστές της στη σειρά. «Φέτος, με τον Γιάννη Στάνκογλου είμαστε σχεδόν αυτοκόλλητοι. Θα βαρεθούμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Μαζί στο γύρισμα, μαζί και στην πρόβα».

Θα συμπρωταγωνιστήσουν στον Ζορμπά, τη νέα παράσταση που ετοιμάζει ο Γιάννης Κακλέας στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», με την πρεμιέρα να έχει οριστεί για τις 19 Οκτωβρίου. Το έργο είναι βασισμένο στο εμβληματικό μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (σε θεατρική διασκευή του σκηνοθέτη και του Γεράσιμου Ευαγγελάτου).

«Η ιστορία της παράστασης επικεντρώνεται στον Καζαντζάκη που επιστρέφει στα πατρογονικά του εδάφη στην Κρήτη με αφορμή την εκμετάλλευση ενός ορυχείου. Εκεί, γνωρίζει τον Ζορμπά και παρακολουθούμε τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους και την εμπειρία τους από το ταξίδι στην Κρήτη».

Ένα από τα πολλά πρόσωπα της ιστορίας είναι και η Χήρα, η ηρωίδα που υποδύεται η Ηλιάνα στο πλευρό του Αιμιλιανού Σταματάκη στον ρόλο του συγγραφέα και του Στάνκογλου σε εκείνον του θρυλικού Ζορμπά.

«Η Χήρα είναι μία νέα γυναίκα που ζει σε ένα κρητικό χωριό τη δεκαετία του 1930, η κοινωνία του οποίου την έχει θέσει στο περιθώριο. Είτε γιατί αποτελεί το αντικείμενο του πόθου όλων των αντρών αλλά αυτή δε θέλει να συνδεθεί με κανέναν ή γιατί έχει μία πιο σύγχρονη και ελευθεριακή αντίληψη για τα πράγματα που δε συνάδει με την ιδεολογία του χωριού ή γιατί είναι ξένη, δεν είναι αμιγώς Κρητικιά».

ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ, όσο και στη σκηνή, η Ηλιάνα ενσαρκώνει φέτος γυναίκες όμορφες, γοητευτικές, σαγηνευτικές, που ξυπνούν τα πάθη, αλλά και το μένος των γύρω τους. «Δε φοβάμαι, ούτε έχω κόμπλεξ με τους ρόλους της ωραίας. Ίσως, γιατί δεν τους αντιμετωπίζω ως τέτοιους. Δε θα αρκεστώ στο να φαίνομαι όμορφη και να βγάζω προς τα έξω με την εικόνα και την κίνησή μου το ερωτικό στοιχείο».

Το αισθάνεται, το βλέπει ότι είναι μία πολύ ωραία γυναίκα και δε διστάζει να το εκφράσει. Ακόμα και στον λογαριασμό της στο Instagram συνηθίζει πού και πού να ανεβάζει φωτογραφίες που αποπνέουν αισθησιασμό. Δεν αντιλαμβάνεται όμως τον εαυτό της ως ένα εν δυνάμει νέο σύμβολο του σεξ της εποχής μας. Αν δει τέτοια δημοσιεύματα μετά την προβολή του Αυτή η νύχτα μένει για παράδειγμα θα γελάσει, ίσως και κοκκινίσει. «Οι κολλητοί μου πάντως σίγουρα θα με τρολάρουν. Ποιος τους ακούει!».

Κι αν τους ρόλους της ωραίας και μοιραίας δεν τους φοβάται, υπάρχουν ρόλοι ρεπερτορίου που της προκαλούν τρομερή αμηχανία. «Δεν έχω κληθεί ακόμα να παίξω τη Μήδεια, αλλά αν ποτέ μου το προτείνουν θα μου κοπούν τα γόνατα. Σκέφτομαι πώς μπορεί κάποιος να παίξει, να προσεγγίσει μία ηρωίδα που προδομένη από τον έρωτα δολοφονεί τα παιδιά της; Ξέρω όμως ότι ο ηθοποιός με τη σωστή καθοδήγηση πάντα θα βρίσκει τον τρόπο για να κάνει τη διαδρομή προς χαρακτήρες που του φαίνονται τόσο ξένοι και ακαταλαβίστικοι».

«Δε σνόμπαρα ποτέ την τηλεόραση, πάντα τη φοβόμουν»

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΙΑΝΑ, η τηλεόραση συγκριτικά με το θέατρο λειτουργικά απενοχοποιητικά. «Σε βάζει σε μία διαδικασία να μην παίρνεις τόσο σοβαρά τον εαυτό σου, την ώρα που στο θέατρο προσθέτουμε πάντα μία δόση βαρύτητας, ψάχνουμε σε βάθος τα πράγματα και σκοτιζόμαστε για ότι η πρόβα δεν πήγε καλά. Αυτά δεν υπάρχουν στο γύρισμα. Ό,τι έκανες, έκανες. Αυτό μπορούσες τη δεδομένη στιγμή, αυτό έδωσες. Γράφτηκε στην κάμερα, πάμε παρακάτω να δούμε τι καλύτερο μπορείς να κάνεις από εδώ και πέρα. Η τηλεόραση έχει μία λυτρωτική απενοχοποίηση».

Η επερχόμενη εμφάνισή της στους τηλεοπτικούς μας δέκτες την έχει ήδη φέρει στο φως της δημοσιότητας. Αυτή τη φορά όμως είναι προετοιμασμένη, πριν 14 χρόνια δεν ήταν.

«Το 2008, όταν έπαιξα στο Λίτσα.com κρατώντας έναν από τους μικρότερους ρόλους, εκείνον της Γωγούς που ήθελε να γίνει μοντέλο, τρόμαξα με την τηλεόραση. Βασικά, με την έκθεση και την αναγνωρισιμότητα. Επειδή δεν ήμουν πρωταγωνίστρια, πίστευα ότι δε θα ασχολιόταν και κανείς μαζί μου. Κι όμως, ξαφνικά με σταματούσε ο κόσμος στον δρόμο και τα media άρχισαν να ψάχνουν ποια είμαι. Ήμουν μόλις 20 ετών και όλο αυτό ήταν too much. Άσε που προσωπικά ένιωθα ανεπαρκής, δεν πατούσα γερά στα πόδια μου και κάπως έτσι, αποφάσισα να το ρίξω στο θέατρο που ούτως ή άλλως πάντα με γοήτευε περισσότερο».

Μου εξηγεί ότι δε σνόμπαρε ποτέ ως μέσο την τηλεόραση. Απλά, τη φοβόταν λόγω της επιρροής και της δύναμής της.

«Σήμερα, είμαι πιο ώριμη καλλιτεχνικά. Έχω διαμορφώσει τον δικό μου τρόπο για να μπαίνω στα πράγματα και να νιώθω ασφαλής μέσα σε αυτά. Είμαι προετοιμασμένη ότι φέτος θα δημιουργηθεί ένας μικρός χαμός γύρω από το όνομά μου, γιατί είμαι ένα φρέσκο πρόσωπο για το τηλεοπτικό κοινό, όλο αυτό όμως θα σβήσει με το τέλος της σεζόν. Στην εποχή μας άλλωστε είναι τόσες πολλές οι καινούργιες σειρές και τα νέα πρόσωπα που βγαίνουν, που υπάρχει ημερομηνία λήξης στην προσοχή που προσελκύεις. Καλό θα είναι όσο θα κρατήσει όλο αυτό το τζέρτζελο και μετά, θα έχω πάλι την ησυχία μου».

Την ηρεμία την επιζητά πια γενικότερα στη ζωή της. Διαφορετικά, το στομάχι της την προδίδει.

Η ψυχολογική βία που τη λύγισε στο θέατρο

«Δεν έχω κάνει ποτέ δουλειές που ήξερα εκ των πραγμάτων ότι δε θα μου αρέσουν. Έχω μπλέξει όμως σε δουλειές που άλλες προσδοκίες είχα και άλλη πραγματικότητα βρήκα λόγω συνθηκών. Εκεί, έκανα υπομονή και το συναίσθημα αυτό δεν ήταν καθόλου ωραίο», θυμάται και εξομολογείται ότι υπήρξε περίοδος που κυριολεκτικά αρρώστησε.

«Έχω υποστεί ψυχολογική βία αρκετές φορές και σε διάφορες εντάσεις στη διαδικασία της δουλειάς για θεατρικές παραστάσεις. Υπήρξε μάλιστα μία περίοδος που αρρώστησα (καλησπέρα, χρόνιο έλκος) γιατί δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό που συνέβαινε. Έπρεπε ή να παραιτηθώ και να μείνω άνεργη ή να μείνω και να υπομείνω αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα να με πονάει το στομάχι μου κάθε φορά που πήγαινα στο θέατρο».

Πώς θα αντιδρούσε άραγε αν δούλευε ξανά με έναν τέτοιο συνεργάτη; «Ειλικρινά, δεν ξέρω. Ή μάλλον, τώρα ξέρω. Θα έφευγα, αυτό θα έκανα. Θα προστάτευα τον εαυτό μου. Έχει νόημα να μπεις σε αντιπαράθεση ή να συγκρουστείς; Πώς να αλλάξεις κάποιον που έχει ανάγκη να εξουσιάζει ή να γίνεται σαδιστής απέναντι στους συνεργάτες του; Θα προτιμούσα να έβρισκα άλλον τρόπο για να βιοποριστώ από το να μπω σε αυτή την ψυχοφθόρα και άρρωστη διαδικασία».

Αισθάνεται «απλά τυχερή, τελεία» που δεν έχει υποστεί ποτέ σεξουαλική βία ή παρενόχληση και ανακουφισμένη που μετά το ξέσπασμα του meToo, φαίνεται να καταρρίπτεται ένα ιδεολόγημα που πλήγωνε το θέατρο εδώ και πολλές δεκαετίες. «Πλέον, υπάρχει μία ευαισθητοποίηση κυρίως από τους νεότερους καλλιτέχνες σχετικά με το πώς πρέπει να δουλεύουμε χωρίς να παρεισφρέει αυτή η διαστροφική τάση ότι ντε και καλά οι ηθοποιοί πρέπει να βασανιζόμαστε για να βγει ένα αξιόλογο αποτέλεσμα.

Από την άλλη, δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι έχουμε ξεμπερδέψει με τα περιστατικά σεξουαλικής βίας στον χώρο. Τουλάχιστον, αυτή την αίσθηση έχω με την τραγωδία χωρίς τέλος που συμβαίνει στην κοινωνία μας με τις γυναικοκτονίες».

«Εγώ, ηθοποιός; Ποτέ!»

Το αναφέραμε και στην αρχή, η Ηλιάνα Μαυρομάτη μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, βουτηγμένο στην τέχνη, από το οποίο δεν κατάφερε να γλιτώσει αν και το προσπάθησε πεισματικά ως έφηβη. Και οι δύο γονείς της ήταν ηθοποιοί, αλλά εκείνη μάλλον από αντίδραση διατεινόταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει ηθοποιός.

Σε αυτό το σημείο ανοίγει μία σύντομη παρένθεση για να μου εξηγήσει ότι η οικογένειά της είναι μία περίεργη περίπτωση, «μία δυναστεία», όπως λέει χαρακτηριστικά. «Από την πλευρά της μητέρας μου είμαι μοναχοπαίδι, αλλά από του πατέρα μου, έχω τέσσερα ετεροθαλή αδέρφια. Δε μεγαλώσαμε μαζί, διατηρούμε όμως πολύ καλές σχέσεις και καλύπτουμε μία μεγάλη γκάμα γενιών. Για να καταλάβεις, ο μεγάλος αδερφός μου είναι 65 χρονών και η μικρότερη αδερφή μου 23».

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. «Ήμουν ένα πολύ χαρούμενο, δραστήριο και έντονο παιδί, τρομερά εξωστρεφές. Όταν όμως μπήκα στην εφηβεία, σκοτείνιασα. Η ένταση που είχα έγινε αυτοκαταστροφική και οδηγήθηκα σε σκοτεινά, μοναχικά μονοπάτια, μέχρι που η βαθιά επιθυμία μου για ζωή και η κοινωνικοποίηση μέσα από το θέατρο με ανέβασαν ξανά στην επιφάνεια».

Αν και επέμενε ότι δε θέλει να γίνει ηθοποιός, στο Λύκειο ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα, ως ακροάτρια λόγω της ηλικίας της, στη δραματική σχολή «Ίασμος». «Αψυχολόγητη κίνηση, το ξέρω. Αυτό είπαν και οι γονείς μου: “Είναι τρελό το παιδί, ας το κάνει για να της περάσει”». Μετά το σχολείο, ακολούθησε μία ακόμα αψυχολόγητη κίνηση. «Αν και είχα περάσει στο Τμήμα Θεατρολογίας στην Πάτρα, έφυγα στην Αγγλία για να σπουδάσω φυσική. Στο πρώτο κιόλας έτος, αναρωτήθηκα τι στο καλό κάνω εδώ. Ένιωσα εγκλωβισμένη στα καταπράσινα, νοτισμένα από τη βροχή λιβάδια του Σάρεϊ και ήθελα να γυρίσω απεγνωσμένα στο ζεστό τσιμέντο της Αθήνας. Σταμάτησα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου και τους γονείς μου και είπα “Παιδιά, εγώ θα γίνω ηθοποιός”».

Ποια ήταν η αντίδρασή τους; «Η αλήθεια είναι ότι δεν πέταξαν από τη χαρά τους. Δεν ήθελαν να τραβήξω την ίδια αγωνία, τα άγχη, την ανασφάλεια και τον αδυσώπητο ανταγωνισμό γιατί ήμουν ένα αρκετά ευαίσθητο παιδί. Η μητέρα μου ήταν πεπεισμένη ότι το στομάχι μου δε θα άντεχε όλη αυτή την πίεση και αποδείχτηκε ότι δεν είχε άδικο».

Αν και με τους γονείς της δεν της άρεσε ποτέ να μιλάει πολύ για τις δουλειές της, υπάρχουν φορές που αισθάνεται πλέον την ανάγκη, έχοντας χάσει τον πατέρα της πριν από μία πενταετία, να τον πάρει τηλέφωνο και να του τα πει όλα. «Του μιλάω και μάλλον δε θα σταματήσω ποτέ να το κάνω αυτό».

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ με τη μητέρα της στην εξωτερική εμφάνιση υπάρχουν, αλλά δεν τις βλέπει σε τόσο έντονο βαθμό όσο έχει γραφτεί κατά καιρούς σε δημοσιεύματα. «Όταν βλέπω τίτλους μητέρα και κόρη ολόιδιες, τρελαίνομαι. Δεν μπορώ καθόλου. Η μητέρα μου πάλι το καταευχαριστιέται».

Εκτός από ηθοποιός, η Ηλιάνα είναι και δασκάλα υποκριτικής. Από το 2018 μάλιστα έχει αποκτήσει τον δικό της χώρο στα Ιλίσια, όπου προετοιμάζει νέους που θέλουν να δώσουν εξετάσεις σε δραματικές σχολές. «Αν δεν είχα θητεύσει στο πλευρό της Ελένης Σκότη και δουλέψει μαζί με την ομάδα της στο Επί Κολωνώ, αν δεν είχα εμπνευστεί από εκείνην και δει με τα μάτια μου την εξέλιξη που είχα και είχαν όλοι οι ηθοποιοί από τον τρόπο διδασκαλίας της, δε νομίζω να μου είχε γεννηθεί ποτέ η ανάγκη».

Ο ρόλος της δασκάλας της προσφέρει έμπνευση, της θυμίζει την ορμή που είχε όταν πρωτοξεκινούσε στον χώρο και ταυτόχρονα της προσφέρει μία καινούργια ώθηση που ανανεώνει τη σχέση με την τέχνη της.

Ο Φώτης, η πιο βαθιά της σχέση μέχρι σήμερα

Η ΗΛΙΑΝΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ δεν κάνει όνειρα, ούτε σχέδια. «Φοβάμαι να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω πράγματα γιατί η ζωή έχει δείξει ότι αν δε βγουν όπως τα έχεις φανταστεί η απογοήτευση είναι μεγάλη. Οδηγεί πολλές φορές σε μία επικίνδυνη δέσμευση του ντε και καλά να πετύχεις τους στόχους που έχεις θέσει, ακόμα και αν αυτό είναι πια αδύνατο, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεσαι σε δυσάρεστες καταστάσεις».

Είναι πιο πολύ του χαρακτήρα της να ακολουθεί τις ανάγκες, όχι τα όνειρά της. «Για παράδειγμα, αν αισθανθώ ότι το σώμα μου καταρρέει, θα ξεκινήσω χθες γυμναστική».

Πιθανότατα, γι’ αυτό δεν πολυσυμπαθεί τις ερωτήσεις-κλισέ του στυλ τι ρόλους ονειρεύεσαι ή τι σχέδια έχεις για το άμεσο μέλλον ή πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια από τώρα. Θα μπορούσε πάντως να τον φανταστεί με παιδιά. «Θέλω παιδιά αλλά η απόκτηση οικογένειας δεν είναι αυτοσκοπός. Θα ήθελα να συμβεί μέσα σε μία όμορφη σχέση, που αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχει και δεν ξέρω αν και πότε θα έρθει».

Μπορεί να είναι single, δε ζει όμως μόνη εδώ και χρόνια. Στο διαμέρισμα μαζί της μένει ο Φώτης. Ένα ασπρόμαυρο τσοπανόσκυλο με μεγάλη καρδιά και βροντερή φωνή, που την ακολουθεί παντού, σε πρόβες, γυρίσματα, συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις, εξόδους. «Τον βρήκα το 2017 όταν ήταν κουτάβι κάτω από ένα αυτοκίνητο στου Ζωγράφου και τον πήρα σπίτι. Διστακτικά γιατί μόλις είχα χάσει τον σκύλο που είχα 15 χρόνια και ήμουν ακόμα σε σοκ από την απώλεια».

Τελικά, ο Φώτης ήρθε για να μείνει. «Είναι η πιο βαθιά σχέση της ζωής μου. Από αυτές που το πάθος δε σβήνει ποτέ. Μόνο μεγαλώνει με τον καιρό».

Στον ελεύθερό της χρόνο, θα πετύχεις την Ηλιάνα να κάνει pole dancing, να βγαίνει για ρακές με τους φίλους της, να διαβάζει βιβλία, να πηγαίνει σινεμά, να λιώνει στο Netflix με ταινίες και σειρές εποχής, όπως η Λευκή Βασίλισσα που είδε πρόσφατα και να χάνεται στη γειτονιά των Εξαρχείων με τον Φώτη.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Έλλη Τρίγγου χρωστά στον εαυτό της δύο ταξίδια