Μιχάλης Τσαμαλίδης, ο πυγμάχος που δεν είχε η Ελλάδα
Ο 18χρονος Μιχάλης Τσαμαλίδης είναι ο πρώτος Έλληνας πυγμάχος που κατέκτησε χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο κι εξήγησε στο OneMan τι αντέγραψε από τον Μάικ Τάισον.
- 7 ΙΟΥΛ 2022
Η πρώτη θέση στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ήταν άγνωστη για τους Έλληνες πυγμάχους, τόσο στους άνδρες όσο και στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες. Το 1993 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εφήβων της Θεσσαλονίκης ο Χαράλαμπος Μπελάγιεφ έφτασε στον τελικό των +91 κιλών, αλλά ηττήθηκε από τον Ρώσο, Αντρέι Μοϊσέγιεφ. Το 2017, αγωνίστηκε στον τελικό της ίδιας κατηγορίας του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εφήβων της Αττάλειας και ο Βαγκάν Νανιτζανιάν. Ηττήθηκε από τον Αζέρο Μαγκομέντ Αμπντουλάιεφ.
Όλα άλλαξαν την ημέρα που ανέβηκε στα ρινγκ ο νέος πρωταθλητής Ευρώπης στους εφήβους, Μιχάλης Τσαμαλίδης. Ο 18χρονος μποξέρ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εφήβων που διεξήχθη στη Σόφια. Είναι μια διαφορετική περίπτωση πυγμάχου, ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα. Το παιδί που δεν έχει δει ούτε ένα Rocky δεν πτοείται, δεν πετάει λευκή πετσέτα. Είναι το ελληνικό θωρηκτό στην κατηγορία των 80 κιλών. Αλύγιστος. Αγωνίζεται επιθετικά, αντιγράφει πιστά τις αποφυγές του Μάικ Τάισον και έχει εξελιχθεί σε μετρ των νοκ-άουτ. «Θύμα» της γροθιάς του υπήρξε και ο -αήττητος μέχρι να συναντήσει τον Τσαμαλίδη- Κουβανός, Λουίς Φρανκ Ρεϊνόσο.
Έξω από τα ρινγκ, ο Πόντιος στην καταγωγή πυγμάχος έγινε φύλακας άγγελος των συμμαθητών του που υπήρξαν θύματα σχολικού εκφοβισμού. Διέκοπτε σχολικούς καυγάδες. Έμπαινε στη μέση, αγκάλιαζε τους αδύναμους.
«Γεννήθηκα στις 20 Νοεμβρίου 2004, στη Νέα Ιωνία και μεγάλωσα στα Νέα Λιόσια. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια μετακομίσαμε στην Αγία Παρασκευή, για να είμαστε κοντά στη σχολή μου. Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή, είναι 20 ετών και σπουδάζει νομική και η μικρή θα πάει τώρα στη Β’ Λυκείου. Πρόσφατα, τελείωσα με τις πανελλήνιες. Έχω το άνευ και θέλω να σπουδάσω στα ΤΕΦΑΑ. Μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός. Μου αρέσει πολύ ν’ ασχολούμαι με τα παιδιά και θέλω να γίνω προπονητής. Έρχονται πολλά παιδιά στη σχολή που γυμνάζομαι στο Phoenix Boxing Club, στην Αγία Παρασκευή. Όταν βλέπω ότι κάνουν κάτι λάθος προσπαθώ να τους διορθώσω, ό,τι ξέρω κι εγώ.
Αρχικά, ασχολήθηκα με το kick boxing. Ήμουν πέντε ετών, όταν με πήγαν οι γονείς μου. Δεν ήθελα να πηγαίνω τότε, δε μου άρεσε πολύ. Είχα και κάποια θέματα στο σχολείο, με πείραζαν τα άλλα παιδιά. Ξέρετε, αυτά που κάνουν τα παιδάκια, που πειράζουν τους συμμαθητές τους. Δε θυμάμαι αν ήταν στο Δημοτικό ή στο νηπιαγωγείο. Ήταν τα πρώτα χρόνια, πάντως. Θεώρησαν και οι γονείς μου ότι πρέπει να μάθω να αμύνομαι».
Ο Μιχάλης έχει ποντιακή καταγωγή. Έχει μάθει από τους γονείς του την τραχύτητα του «ξεριζωμού», πόσο βαρύ είναι το φορτίο του πρόσφυγα. Ξέρει ότι είναι ατελείωτο το φυλλομέτρημα της μνήμης. Ασήκωτος τόμος. Σκονισμένος με αντοχή και ανθεκτικότητα.
«Ναι, μιλάω και ρωσικά. Πρώτα άρχισα να μιλάω ρωσικά. Μόνο ρωσικά ήξερα και όταν πήγα σχολείο έμαθα τα ελληνικά και σταδιακά τα βελτίωνα. Στο Λύκειο πια, άρχισα ν’ ασχολούμαι περισσότερο με την έκθεση. Μου αρέσει πολύ, ανάλογα και με το θέμα βέβαια. Θέματα που σχετίζονται με το μπούλινγκ, με τους μετανάστες, με τη βία με αγγίζουν περισσότερο. Μη φανταστείτε ότι είμαι κανένας συγγραφέας. Προσπαθώ να είμαι καλός στην έκθεση.
Αλήθεια, στεναχωριέμαι πολύ με τους μετανάστες. Ναι, ίσως να έχει παίξει ρόλο και η καταγωγή μου. Σκέφτομαι ότι είναι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους. Δεν το ήθελαν. Έφυγαν είτε λόγω πολέμου, μιας βίαιης κατάστασης είτε λόγω πείνας. Έτσι νιώθω και με το μπούλινγκ. Με ενοχλεί πολύ όταν το αντιλαμβάνομαι να συμβαίνει, όταν κοροϊδεύουν κάποιον ή όταν ασκούν κάθε είδους βία.
Πάντα, προσπαθούσα να σταματήσω τέτοια περιστατικά στο σχολείο, κρούσματα μπούλινγκ. Έμπαινα στη μέση. Δεν αντέχω να βλέπω να πειράζουν αδύναμους, ήσυχους ανθρώπους. Διαφορετικούς. Όταν βλέπω κάποιον να πειράζει κάποιον άλλο, πηγαίνω πάντα να τους χωρίσω. Τους απομακρύνω. Τώρα, στο Λύκειο δε συμβαίνουν τέτοια. Στο Δημοτικό είχαμε κρούσματα και προσπαθούσα να είμαι δίπλα στα παιδάκια που τους ασκούσαν μπούλινγκ, για να προλαβαίνω να τα προστατέψω. Εξηγούσα σε αυτούς που τα ενοχλούσαν πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνουν.
Εκτός από την έκθεση μου αρέσουν πολύ τα μαθηματικά. Πάντα μου άρεσαν. Ήμουν και πολύ καλός σε αυτά».
Μικρός ασχολήθηκε και με την πάλη. «Στο Δημοτικό ήμουν. Μέναμε απέναντι στο Σπίτι της Πάλης και ήταν εύκολο να πηγαίνω. Ήμουν περίπου επτά χρόνων. Έκανα τρεις μέρες kick boxing και τρεις πάλη. Στη συνέχεια άρχισα να προτιμώ τα χέρια και να δουλεύω περισσότερο με αυτά. Μου ταιριάζουν πολύ και στο τέλος του 2019 αφοσιώθηκα πλήρως στην πυγμαχία.
Τα κατάφερνα με τα μαθήματα, προλάβαινα. Κάνω περίπου μία με μιάμιση ώρα το πρωί προπόνηση, πριν να φύγω για το σχολείο. Ξυπνάω στις 5.50 π.μ. και στις 6.00 π.μ. αρχίζω την προπόνηση. Μου έχει δώσει ένα πρόγραμμα ο προπονητής μου, ο Στέφανος Τιλιμιάνοφ. Έχουμε κάτω από το σπίτι ένα γκαράζ και το έχουμε φτιάξει σαν γυμναστήριο. Στις 7.30 π.μ. ανεβαίνω, κάνω ένα μπάνιο, τρώω και πάω στο σχολείο, το οποίο είναι πολύ κοντά. Επιστρέφω, τρώω, διαβάζω, κοιμάμαι και την απογευματινή προπόνηση την κάνω στο γυμναστήριο. Τα υπόλοιπα μαθήματα τα διαβάζω, όταν επιστρέφω από την προπόνηση και στις 10 το βράδυ κοιμάμαι.
Έχουμε πολύ καλό και υποστηρικτικό κλίμα στο σχολείο μας. Όταν πήρα το χρυσό στο Ευρωπαϊκό μου έδωσαν συγχαρητήρια και τα παιδιά και οι καθηγητές μου. Όλοι οι φίλοι μου είχαν αγωνία πριν από τους αγώνες μου και με παρακολουθούσαν. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να ξέρεις ότι οι φίλοι σου σε νοιάζονται. Νιώθω μια περίεργη ενέργεια, μια θετική ενέργεια. Είναι μεγάλη βοήθεια αυτό. Έχω φίλους και στην Εθνική ομάδα. Όταν αγωνίζεται κάποιος από εμάς, οι υπόλοιποι τον στηρίζουμε. Κάνουμε κερκίδα. Κι αυτό είναι πολύ όμορφο συναίσθημα. Φωνάζει ο κόσμος στους αγώνες μου. Με βοηθάει κι αυτό, ειδικά όταν ακούω τον πατέρα μου. Μου λέει να μην τα παρατήσω, να σηκώσω τα χέρια μου, διάφορες τεχνικές.
Έκανε σε μεγαλύτερη ηλικία πυγμαχία και ξέρει. Λειτουργεί αυτό. Ευτυχώς, η φωνή του ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες. Είναι αυτή που ακούγεται περισσότερο. Και η ποντιακή κοινότητα μού στέλνει ευχές και μηνύματα. Νιώθω την αγάπη των Ποντίων όταν αγωνίζομαι. Έχω δεθεί πολύ. Κάθε Κυριακή πήγαινα με τις αδερφές μου σε ποντιακό σύλλογο, στην «Τραπεζούντα» στα Άνω Λιόσια. Μου αρέσουν πολύ οι ποντιακοί χοροί. Αν πάω σε γάμο θα χορέψω. Έχω βάλει και στολή στο σύλλογο. Υπάρχουν αργοί και γρήγοροι χοροί. Και ο Μοχάμεντ Άλι ήταν χορευτής και ήταν και το στιλ του τέτοιο. Ο χορός βοηθάει τα πόδια του πυγμάχου να είναι γρήγορα. Και οι ποντιακοί χοροί σίγουρα βοηθάνε. Δεν έχω καταλάβει κάτι συγκεκριμένο που μού έδωσαν, αλλά σίγουρα κάπου θα μ’ έχουν βοηθήσει».
«Παίζω πολύ επιθετικά και δε δίνω χρόνο στον αντίπαλο να σκεφτεί»
«Ποτέ δε φοβήθηκα ότι θα χτυπήσω. Όταν άρχισα το kick boxing ήταν περισσότερο σαν παιχνίδι. Τον πρώτο καιρό υπάρχουν παιχνίδια μέσα στην προπόνηση, μας μαθαίνουν τη στάση, τα βήματα και άμυνα. Υπάρχουν γονείς που φοβούνται να φέρουν τα παιδιά τους. Δεν έρχεσαι στην πυγμαχία για να σε χτυπήσουν και να πονάς. Αρχίζεις πολύ ήπια το άθλημα. Μαθαίνεις τα βασικά, την τεχνική χωρίς να παίζεις αγώνες, χωρίς να σε χτυπήσουν. Κι αν βλέπεις ότι σου αρέσει και έχεις ενδιαφέρον να ασχοληθείς περισσότερο, να παίξεις αγώνες και να κάνεις sparring μόνο τότε σε βάζει ο προπονητής. Βλέπει βέβαια αν είσαι έτοιμος, αλλιώς δε θα σου δώσει το ΟΚ.
Είναι πολύ καλή γυμναστική η πυγμαχία. Γυμνάζει όλο το σώμα. Το μυαλό όμως είναι το Νο 1. Το βασικότερο. Τα πάντα είναι σαν σκάκι, Μέσα και έξω από το ρινγκ ο αθλητής πρέπει να σκέφτεται συνέχεια. Εκτός ρινγκ πρέπει να σκέφτεται το πρόγραμμά του, να είναι πειθαρχημένος. Να κοιμάται σωστά, πόσες ώρες θα κοιμηθεί. Πόσο θα φάει, τι θα φάει πριν από τον αγώνα, τι θα φάει μετά.
Τρώω περίπου τρεις ώρες πριν από την προπόνηση, υδατάνθρακες με πρωτεΐνη. Για πρωτεΐνη προτιμώ το κοτόπουλο και καμιά φορά το ψάρι. Τρώω και αυγά. Μετά την προπόνηση έχω στο δείπνο μου κυρίως ασπράδια και υδατάνθρακα. Εμένα μου αρέσει το ρύζι. Δεν κάνω ατασθαλίες στη διατροφή μου. Βέβαια, θα φάω γλυκό καμιά φορά. Ποντιακά εδέσματα. Τα πιροσκί είναι ρωσικά. Είναι νόστιμα, αλλά τα τρώω πολύ σπάνια. Όταν φτιάξει η γιαγιά μου και μας φέρει ίσως φάω. Βεβαίως, οι γιαγιάδες μου παρακολουθούν τους αγώνες μου, η Νίνα και η Λουντμίλα. Στέλνουν και μηνύματα πριν ν’ ανέβω στο ρινγκ και στα ρώσικα και στα ελληνικά.
Εντός ρινγκ είναι άλλου είδους η σκέψη του πυγμάχου. Πρέπει να δουλεύει πολύ γρήγορα το μυαλό του για να έχει ταχύτατες αντιδράσεις. Αν δεις ότι ο αντίπαλος κατέβασε το χέρι του πρέπει να τον χτυπήσεις άμεσα. Πρέπει να αυτοματοποιήσεις κάποιες κινήσεις, προκειμένου να τις κάνεις γρήγορα.
Έχει πολλή αερόβια άσκηση η πυγμαχία. Ζέσταμα, σχοινάκι, μετά αρχίζω τις σκιαμαχίες. Στη σκιαμαχία βαράς στον αέρα. Είναι η μάχη με τη σκιά σου. Γίνεται στον καθρέπτη. Κι έπειτα πάω ανάλογα με το πρόγραμμα, τεχνική στο σάκο, τεχνική στα ζευγάρια, ίσως να έχει ταχύτητα στο σάκο, ταχύτητες στον αέρα. Είναι σημαντικό να είναι γρήγορος ένας πυγμάχος, γι’ αυτό δουλεύουμε πολύ την ταχύτητα».
Ο Μιχάλης είναι όντως γρήγορος. Το γνωρίζει και ο ίδιος. «Νομίζω πως είμαι γρήγορος, αν και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μου είναι η αντοχή μου και η πίεση στον αντίπαλο. Ο αγώνας είναι τρεις γύροι των τριών λεπτών. Το στιλ μου είναι να μπω και να πιέσω πολύ, ώστε να κουραστεί ο αντίπαλός μου. Παίζω πολύ επιθετικά και δε δίνω χρόνο στον αντίπαλο να σκεφτεί. Σκέφτεται μόνο πώς θα αμυνθεί. Οι περισσότεροι κουράζονται και σταματούν. Ναι, μου έχει τύχει κάποιος παίζει στο ίδιο στιλ με το δικό μου. Συνέβη στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, με τον Ανταμιάν. Τον Αρμένη της κατηγορίας. Όμως δεν άντεξε τον ρυθμό που είχα.
Στην Ευρώπη φάνηκε ότι είχα μεγάλη διαφορά από τους αντιπάλους μου, αλλά θα δούμε πώς θα πάει αυτό. Στο τέλος του Νοεμβρίου είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, για αθλητές γεννημένους το 2004 και το 2005. Αυτό το παγκόσμιο θα είναι το πρώτο μου. Εκεί, θα βρω τον Κουβανό Λουίς Φρανκ Ρεϊνόσο που νίκησα στο τουρνουά του Μαυροβουνίου, το Adriatic Pearl Youth Tournament. Ήταν ανίκητος μέχρι τον αγώνα μας στην Μπούντβα».
Ο Ρεινόσο είναι 20 ημέρες μεγαλύτερος του Τσαμαλίδη και νικητής των Παναμερικανικών Αγώνων στην ηλικιακή κατηγορία του. Ήταν αήττητος το 2021 και μέχρι ν’ ανέβει στο ρινγκ με τον Έλληνα πυγμάχο. «Με τον Ρεϊνόσο έχασα τον πρώτο γύρο 3-2, αν και έβαλα τα δυνατά μου. Στο δεύτερο γύρο νίκησα 3-2 και στον τρίτο τον πήρα καθαρά 5-0. Ποτέ δεν απογοητεύομαι στους αγώνες. Παλεύω μέχρι το τέλος. Ποτέ δεν πετάω λευκή πετσέτα».
Ο Μιχάλης προπονείται μόνο με άνδρες και όχι με πυγμάχους της ηλικίας του. «Είμαι στα 80 κιλά. Στις κατηγορίες με τα λιγότερα κιλά, υπάρχουν περισσότεροι αθλητές. Στο γυμναστήριο η προπόνηση γίνεται πάντα με μουσική, συνήθως ραπ για να μπούμε στον ρυθμό».
Η ραπ του Μοχάμεντ Άλι και η αντιγραφή των κινήσεων του Τάισον
Τον Αύγουστο του 1963, πριν από 59 χρόνια κυκλοφόρησε ο δίσκος I am the greatest του Κάσιους Κλέι, πριν ασπαστεί το Ισλάμ και γίνει Μοχάμεντ Άλι. Ο Aμερικανός θρύλος της πυγμαχίας στον εν λόγω δίσκο ξεδίπλωσε το δεύτερο μεγάλο ταλέντο του, το trash talking με τις πολλές ρίμες. Το άλμπουμ I am the greatest θεωρήθηκε προπομπός της hip hop και πρώιμο δείγμα της rap. Ένα χρόνο μετά, κυκλοφόρησε ως single και η επανεκτέλεση του “Stand by Me”.
«Για τους παλιούς πυγμάχους δεν ξέρω πολλά πράγματα. Τώρα, έχω αρχίσει να ασχολούμαι. Βέβαια, όταν λέω παλιούς εννοώ πιο σύγχρονους από τον Μοχάμεντ Άλι. Παρακολουθούσα τον Μάικ Τάισον. Έχω δει αγώνες του, αλλά και κάποια video με τον Μάικ Τάισον. Όμως, γενικά δεν βλέπω ταινίες σχετικές με το μποξ. Δεν έχω δει ούτε ένα Rocky! Έτσι κι αλλιώς, δεν προλαβαίνω. Παρακολουθώ κυρίως τα sparring και αγώνες πυγμαχίας.
Τεχνικά μου αρέσει πολύ ο Τάισον και δουλεύω τεχνικές του. Μου αρέσει ο τρόπος που βγαίνει από την αποφυγή κι έπειτα χτυπάει. Αποφυγή είναι όταν σκύβεις αριστερά ή δεξιά. Πολλά νοκ-άουτ του Τάισον έχουν προκύψει από αυτή την κίνηση. Κάνει την αποφυγή -δηλαδή φεύγει από το χτύπημα- και επανέρχεται με ένα κροσέ, για παράδειγμα. Αυτή η κίνηση είναι μια από τις αγαπημένες μου τεχνικές και την κάνω κι εγώ. Την έχω αντιγράψει αρκετά καλά. Βγήκε και στους αγώνες μου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Έπιασε στην τακτική που είχα σχεδιάσει!
Στο Ευρωπαϊκό ήθελα να τους τελειώσω όλους γρήγορα. Ήταν θέμα τακτικής, επειδή είδα ότι αδίκησαν κάποια παιδιά από την ομάδα μας και σκέφτηκα ότι πρέπει να τους τελειώσω όλους με νοκ-άουτ, για να μην προλάβουν να αδικήσουν κι εμένα οι κριτές. Τους περισσότερους αγώνες τους κέρδισα στο δεύτερο γύρο.
Ήθελα το χρυσό μετάλλιο και στο προηγούμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στο Μαυροβούνιο. Νίκησα στον πρώτο αγώνα, μετά νόσησα με covid και δυστυχώς δεν κατάφερα να συνεχίσω. Μπήκα καραντίνα στο ξενοδοχείο. Έτσι κι αλλιώς τις περισσότερες ώρες τις περνάμε στο ξενοδοχείο στις αποστολές και δεν έχουμε χρόνο να ανακαλύψουμε την πόλη που επισκεπτόμαστε κάθε φορά. Μου αρέσει πολύ που ταξιδεύουμε για αγώνες. Βλέπουμε άλλες χώρες και κουλτούρες, γνωρίζουμε άλλους λαούς. Είναι πολύ ωραίο. Το ταξίδι καλλιεργεί τον σεβασμό προς τους άλλους λαούς.
Μου αρέσει πολύ να μαθαίνω τον πολιτισμό των χωρών που επισκεπτόμαστε με την Εθνική ομάδα, αλλά λόγω των αγώνων, των προπονήσεων και της ξεκούρασης που απαιτείται δεν έχουμε τον χρόνο που χρειάζεται. Παλαιότερα φοβόμουν και τα αεροπλάνα πάρα πολύ. Τώρα, τα έχω συνηθίσει. Μπαίνω, φοράω τα ακουστικά και κοιμάμαι. Ευτυχώς, κοιμάμαι πολύ γρήγορα.
Επειδή ανέφερα τα νοκ-άουτ, να μην ξεχάσω να πω ότι σπάνια βλέπουμε νοκ-άουτ στους δικούς μας αγώνες. Τα γάντια μας, τα γάντια της ερασιτεχνικής πυγμαχίας δηλαδή, είναι πιο μεγάλα ώστε να αποφεύγονται οι τραυματισμοί. Όταν είναι μεγάλα τα γάντια είναι δύσκολο να βγάλεις κάποιον νοκ-άουτ, να «σβήσει», να πέσει για ύπνο. Στους αγώνες μου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχαμε διακοπή από τον διαιτητή. Στο τρίτο knock down το σταματάει ο διαιτητής. Όπως και αν διαπιστώσει ότι ο πυγμάχος που δέχθηκε τα χτυπήματα δεν είναι καλά».
Η αγάπη για τον Λευτέρη Πετρούνια
Η πυγμαχία τέθηκε εκτός από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2028 και η ΔΟΕ έχει ζητήσει αλλαγές από την παγκόσμια ομοσπονδία του αθλήματος προκειμένου να το επαναφέρει στη διοργάνωση. Ο λόγος που η πυγμαχία αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα -ενώ αρχικά υπήρχε- είναι οι ισχυρισμοί για εκτεταμένη χειραγώγηση αγώνων στο σπορ. Το τελικό πρόγραμμα του Λος Άντζελες θα αποφασιστεί το 2023 στη σύνοδο της ΔΟΕ.
Προς το παρόν, είναι άγνωστο πότε και αν θα επιστρέψει το μποξ στους Αγώνες. Πολλοί, εκ των πυγμάχων ειδικότερα αυτοί που βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους αντιμετωπίζουν τους Αγώνες στο Παρίσι ως την τελευταία ευκαιρία που έχουν για ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Ο Μιχάλης Τσαμαλίδης ετοιμάζεται να διεκδικήσει την πρώτη συμμετοχή του στη διοργάνωση.
«Ο κύριος στόχος μου είναι η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Θέλω να πάρω την πρόκριση. Σε κάθε κατηγορία θα προκριθούν 18 άτομα και είναι αρκετά δύσκολο. Παλαιότερα συμμετείχαν 32 πυγμάχοι σε κάθε κατηγορία. Τουλάχιστον, δε θα χρειαστεί να αλλάξω κατηγορία. Το 80 κιλά είναι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έβλεπα πυγμαχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Φυσικά, είδα και τα ελληνικά μετάλλια.
Ο Πετρούνιας είναι από τους αγαπημένους μου αθλητές. Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω. Τον ακολουθώ στα social media. Φαίνεται ότι είναι πολύ καλό παιδί. Με την ευκαιρία να πω και πολλά συγχαρητήρια για όσα έχει πετύχει. Είναι πολύ ωραίο αγώνισμα οι κρίκοι.
Θα έκανα κρίκους και ο στίβος μου αρέσει πολύ. Γενικά μου αρέσει ο αθλητισμός. Μου αρέσει επίσης το κολύμπι, με το οποίο ασχολούμαι. Το έχω στο σκέλος της αποθεραπείας μου. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν βλέπω τους Έλληνες αθλητές να αγωνίζονται, να κερδίζουν. Κι εγώ συγκινήθηκα όταν έζησα αυτή τη στιγμή, που ανέβηκα στο βάθρο και ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος. Ήταν η πρώτη φορά που Έλληνας πυγμάχος -σε άνδρες και έφηβους- κατέκτησε χρυσό μετάλλιο».
