Neal Moritz: “Λάτρεψα την ιδέα ανθρώπων που φεύγουν αναζητώντας αλλού νέες ζωές”

Πώς φτιάχνεις μια ταινία με πρωταγωνιστές δύο χαρακτήρες και ένα διαστημόπλοιο;

Ειδικά από τη στιγμή που δεν βασιζόταν σε κάποια προϋπάρχουσα ιδέα ή κάποιο γνωστό brand, η πρόκληση πίσω από το ‘Passengers’, το οποίο βγαίνει αυτή την Πέμπτη στις αίθουσες από την Feelgood, έμοιαζε εξαρχής μεγάλη. Όχι για τον Neal Moritz, τον βετεράνο χολιγουντιανό παραγωγό (βρίσκεται πίσω από το franchise του ‘Fast and Furious’ οπότε κάτι ξέρει από επιτυχία) ο οποίος όπως μας αποκάλυψε, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν ώστε να εξασφαλίσει τα δικαιώματα του σεναρίου του Jon Spaihts.

To ‘Passengers’ κυκλοφορούσε για χρόνια χέρι με χέρι στο Χόλιγουντ ως ένα από τα κορυφαία σενάρια που δεν έχουν ακόμα γίνει ταινίες. Αφορά δύο ανθρώπους, έναν άντρα και μια γυναίκα, που ξυπνούν εκτός προγράμματος στη διάρκεια ενός ταξιδιού διάρκειας 120 χρόνων από τη Γη προς τις αποικίες. Μόνοι στο διάστημα, μέσα σε ένα αχανές διαστημόπλοιο όπου οι πάντες κοιμούνται, οι δυο τους θα έρθουν αντιμέτωποι με δυσκολίες και ηθικά διλήμματα.

“Νιώθαμε πως γυρίζαμε όντως σε ένα διαστημόπλοιο,” μας είπε ο Moritz όταν τον συναντήσαμε το καλοκαίρι στη Βαρκελώνη για να μιλήσουμε για το ‘Passengers’. “Χτίσαμε όλο αυτό το σκηνικό. Ήμασταν σε δωμάτια χωρίς παράθυρα για 14 ώρες τη φορά. Νιώθαμε πως ήμασταν όντως στο διάστημα.” Σίγουρα βοηθούσε πως ήταν στο ‘διάστημα’ παρέα με τον Chris Pratt και τη Jennifer Lawrence, δύο από τους πιο πετυχημένους ηθοποιούς του Χόλιγουντ αυτή τη στιγμή.

Το PopCode μίλησε και μαζί τους, αλλά αυτή τη συνέντευξη θα τη δείτε αύριο.

Για την ώρα, αφήνουμε τον Neal Moritz να μας εξηγήσει αναλυτικά, όλη την διαδρομή του ‘Passengers’ από το χαρτί στις αίθουσες. Μας εξηγεί πώς κατάφερε να μην αφήσει στο στούντιο την επιλογή να αρνηθεί την ταινία, μας μιλάει για τους πρωταγωνιστές του και το πώς οι δύο τους δούλευαν μαζί, και φυσικά μας μιλά και για το ‘Fast and Furious’ και το πώς διαφέρει ένα franchise πό την απόλυτη πρόκληση ενός ακριβού, πρωτότυπου sci-fi σεναρίου.

***

Για την δυσκολία του να γυριστεί σήμερα μια πρωτότυπη ιδέα.

Νομίζω σήμερα είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να κάνεις ταινία από μια πρωτότυπη ιδέα και ειδικά όταν η ταινία είναι ακριβή. Ο συνδυασμός πρωτότυπης ιδέας και κόστους σημαίνει πως είναι ευκολότερο για ένα στούντιο να γυρίσει την επόμενη ταινία με τη Μπάρμπι από ό,τι αυτό. Αλλά εκεί που σταθήκαμε τυχεροί είναι που είχαμε ένα σενάριο κατά κοινή ομολογία αγαπητό από όλους, όπου κάθε στούντιο προσπαθούσε να το αποκτήσει.

Η ταινία είχε φτάσει πολλές φορές κοντά στο να γυριστεί και το σενάριο ήταν για χρόνια στην κορυφή της λίστας των καλύτερων σεναρίων που δεν έχουν μπει σε παραγωγή. Ζήλευα για καιρό που δε μπορούσα να κάνω εγώ αυτό την ταινία οπότε με το που έγινε το σενάριο διαθέσιμο έκανα ό,τι μπορούσα για να το πάρω.

Για το πώς ήρθαν μαζί η Jennifer Lawrence και Chris Pratt.

Στο μυαλό μου, με το που διάβασα το σενάριο, ήθελα για τους ρόλους την Jennifer Lawrence και τον Chris Pratt. Αυτούς ήθελα. Το διάβασα και παρόλο που δεν ήταν γραμμένο για αυτούς, εγώ ένιωθα πως ήταν. Οπότε τους το στείλαμε και ήθελαν κατευθείαν να το κάνουν. Μετά η πρόκληση γίνεται πώς συντονίζεις μια ταινία με τους δύο πιο πολυάσχολους ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Πώς συντονίζεις τα προγράμματά τους.

Αλλά μόλις το καταφέραμε αυτό, το στούντιο είπε “ας κάνουμε αυτή την ταινία”. Θα ήταν αδύνατο για το στούντιο να πει όχι σε αυτή την ταινία. Γιατί θυμάμαι να λέω σε κάποιον επικεφαλής, “δεν ξέρω πόσες φορές θα σου τύχει να έχεις την Jennifer Lawrence και τον Chris Pratt κι ένα πρωτοκλασάτο σενάριο στην αγκαλιά σου, πρέπει να κάνεις αυτή την ταινία”. Ήμασταν τυχεροί. Δημιουργήθηκε μια από εκείνες τις συνθήκες όπου το στούντιο δεν γινόταν να πει όχι.

Για την αναγκαιότητα ενός εχθρού σε κάθε ιστορία.

Νομίζω πως οι ταινίες πρέπει να έχουν πράγματα που ξεπερνούν οι βασικοί μας χαρακτήρες. Οι εχθροί έρχονται σε όλα τα σχήματα και όλα τα είδη. Μπορεί ας πούμε να έχεις το φαινόμενο του θερμοκηπίου ως εχθρό, όχι έναν εξωγήινο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να έχεις villains. Και δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες αλλά υπάρχει villain και σε αυτή την ταινία, υπάρχει ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουν, όπως και εμπόδια στη σχέση τους που πρέπει να ξεπεράσουν. Είναι μια από αυτές τις ταινίες που ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι έρχεται μετά. Είναι ενδιαφέρον, γιατί έχεις μόνο δύο βασικούς χαρακτήρες αλλά πρέπει να υπερβούν τόσες ανατροπές. Είμαι σίγουρος ότι η ταινία θα συγκριθεί με το ‘Ναυαγό’, με τον ‘Τιτανικό’, με το ‘Gravity’, και υπάρχουν και αναφορές στη ‘Λάμψη’ με το μπαρ, αλλά δε χωράει σε ένα κουτί, είναι πρωτότυπη σε κάθε στροφή της.

“Όλοι μας είμαστε εδώ και προερχόμαστε από οικογένειες που έχουν πιθανότατα μεταναστεύσει από κάπου αλλού.”

Για τα ανθρώπινα κίνητρα πίσω από το concept της ταινίας.

Στην ταινία, 5,000 επιβάτες έχουν αποφασίσει πως θα αφήσουν τη Γη για 5,000 διαφορετικούς λόγους, και θα ζήσουν σε άλλο πλανήτη. Και όλοι μας είμαστε εδώ και προερχόμαστε από οικογένειες που έχουν πιθανότατα μεταναστεύσει από κάπου αλλού οπότε είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να νιώσουμε σύνδεση. Σε αυτή την περίπτωση, ο χαρακτήρας του Pratt επισκευάζει και φτιάχνει πράγματα όμως στη Γη της ταινίας τα πράγματα δεν επισκευάζονται πια, τα πετάνε. Οπότε δε νιώθει πως ταιριάζει πια εκεί. Ενώ εκείνη θέλει να ταξιδέψει για χρόνια για να γράψει τη μεγάλη αμερικάνικη νουβέλα και μετά να ταξιδέψει πίσω άλλα 120 χρόνια για να επιστρέψει σπίτι, όπου κανείς που ήξερε δε θα είναι ακόμη ζωντανός.

Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια πολύ ανθρώπινη πλευρά σε αυτή την ιστορία, να καταλάβουμε γιατί αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν από εκεί που ζουν. Και λάτρεψα την ιδέα ανθρώπων που φεύγουν αναζητώντας αλλού νέες ζωές. Και φυσικά κάτι συμβαίνει 30 χρόνια στην πορεία του ταξιδιού, οπότε αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις. Ενδιαφέρουσα ιδέα. Και βρίσκεσαι σε ένα πλοίο που έχει οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς, εκτός από το ανθρώπινο στοιχείο.

Για το αν τη σκεφτόταν ως οσκαρική ταινία.

Δε θα πήγαινα ποτέ να κάνω μια ταινία σκεπτόμενος “ω είναι ταινία για Όσκαρ”. Είναι εξαιρετική, και θα ήταν υπέροχο αν συνέβαινε κάποια τιμή, αλλά είμαι υπερβολικά κοντά στην ταινία για να ξέρω. Θα δούμε πώς θα φανεί στο κοινό, αλλά νομίζω πως είναι εξαιρετική, είναι η καλύτερη ταινία με την οποία έχω εμπλακεί. Οι πάντες έφεραν τον καλύτερο εαυτό τους. Όποιον κι αν ζητήσαμε για την ταινία, όλοι κορυφαίοι στους τομείς τους, όλοι ήθελαν να κάνουν την ταινία. Όλοι το ήθελαν. Κανείς δεν το έκανε για την επιταγή.

Για τις προηγούμενες δυσκολίες να γυριστεί η ταινία.

Δεν γνωρίζω γιατί δεν γυρίστηκε ποτέ, δεν είχα εμπλοκή τότε. Οι προηγούμενοι συνδυασμοί δεν δούλεψαν, σταμάτησαν στην προ-παραγωγή. Είχαν ξεκινήσει να χτίζουν και σκηνικά μια φορά. Αλλά από τη στιγμή που έγινε διαθέσιμο το σενάριο ο ανταγωνισμός για την απόκτησή του ήταν φρενήρης. Και βρισκόμασταν σε παραγωγή μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο από όταν το αποκτήσαμε. Οπότε δεν ξέρω τι πήγε στραβά πριν. Αλλά όταν το πήραμε εμείς… Δηλαδή θέλω να σου πω, το σενάριο αυτό διαφημιζόταν από μόνο του. Δεν υπήρχε λόγος να αλλάξουμε τίποτα. Όλοι έρχονταν για το σενάριο. Και πολλές φορές όταν άνθρωποι εμπλέκονται με ένα σενάριο θέλουν αλλαγές, οι σκηνοθέτες συχνά κάνουν τα δικά τους, και άλλες φορές γίνεται λίγο καλύτερο, άλλες όμως λίγο χειρότερο. Και αυτή τη φορά είπα, αυτό το σενάριο θα μείνει ως έχει.

“Δεν ξέρω πόσες φορές θα σου τύχει να έχεις την Jennifer Lawrence και τον Chris Pratt κι ένα πρωτοκλασάτο σενάριο στην αγκαλιά σου.”

Γιατί ήθελε την Lawrence και τον Pratt.

Ο Chris είναι σαν ένας κανονικός τύπος που όμως μπορεί να ελαφρύνει και να δώσει χιούμορ σε μια κατάσταση και μοιάζει πολύ κοντά στον μέσο άντρα. Αυτό τον κάνει τόσο σπάνιο. Δεν έχω δουλέψει με ηθοποιό που να δουλεύει πιο σκληρά. Ό,τι του ζητάγαμε το έκανε. Ήθελε να δείξει και μια διαφορετική πλευρά του, πιο δραματική, κάτι που να μην έχει δει ο κόσμος. Ό,τι του ζητήσαμε, το έκανε και με το παραπάνω.

Όσο για τη Jennifer, υπάρχει μια ευφυία πάνω της αλλά και μια ζεστασιά. Είναι και επαγγελματίας όμως κάτι που χρειαζόμασταν για ένα τέτοιο ρόλο. Θυμάμαι μια στιγμή από τα γυρίσματα να σου πω, της μιλούσα για κάτι, για το δείπνο νομίζω, και γελάγαμε, και κάποιος της είπε “σε χρειάζονται στο σετ” και αυτή απλά σηκώθηκε, πήγε στο σετ και έδωσε το πιο δραματικό βλέμμα που έχεις δει. OMG,  κυριολεκτικά μόλις μιλούσαμε για φαγητό και 20” μετά δίνει μια απίστευτη ερμηνεία. Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό;

Για τα ‘Fast and Furious’.

Με τα αυτές τις ταινίες αναπτύξαμε μια μυθολογία, και πλέον ξέρεις ήδη τους χαρακτήρες και δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε χρόνο για να τους μαθαίνουμε, υπάρχουν προϋπάρχουσες σχέσεις και εξελίξεις. Είναι πιο εύκολο έτσι. Υπάρχει μια επίγνωση όσο αφορά στο brand. Και πριν κάνουμε μια νέα ταινία ξέρουμε ήδη πως ο κόσμος θέλει να τη δει, είναι πιο εύκολο από το ‘Passengers’ όπου ξεκινάς από το μηδέν. Είναι πιο εύκολο με το franchise, αλλά από την άλλη δε θες και να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.

Είναι πολύ συνειδητή η προσπάθειά μας να εξελίξουμε τη σειρά και είμαι πολύ περήφανος για αυτό που έχουμε καταφέρει. Κι αυτό που κάνουμε τώρα είναι διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα. Η πρόκληση είναι πώς κάνεις πάντα κάτι διαφορετικό από την τελευταία φορά. Γι’αυτό φέραμε τη Charlize Theron και την Helen Mirren και έχουμε και ένα εντελώς διαφορετικό twist σε αυτή την ταινία. Ένα σωρό διαφορετικά πράγματα. Για να κρατάμε το franchise φρέσκο.

Για τη χημεία των πρωταγωνιστών.

Όταν καθόμασταν στην άκρη ήταν οι δυο τους σαν αδέλφια. Στην ταινία είχαν τόσο καυτή χημεία, αλλά στο περιθώριο των γυρισμάτων ήταν σαν αδέρφια. Και νομίζω δεν γνωρίζονταν καν πριν, ήταν απλά φίλοι φίλων. Δεν είχαν γνωριστεί. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις δύο ηθοποιούς τέτοιους βεληνεκούς στο Χόλιγουντ, με τις καριέρες που έχουν, να γνωρίζονται στο σετ σου. Είχαν μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλο.

Για τον σκηνοθέτη Morten Tyldum.

Ήμουν μεγάλος φαν του ‘Headhunters’ και αγάπησα και το ‘Imitation Game’, και τον θέλαμε για την ταινία. Στο ‘Passengers’ έφερε το συναισθηματικό storyline. Υπάρχει μια στιγμή που συνοψίζει την συνεισφορά του, όταν ο χαρακτήρας του Pratt ζητά την ανθρώπινη επικοινωνία και περπατά προς ένα άδειο διαστημικό κουστούμι και το αγκαλιάζει και  κρατά τα χέρια του. Αυτό δεν υπήρχε στο σενάριο και κάθε φορά που βλέπω αυτή τη σκηνή ραγίζει η καρδιά μου. Ο τύπος αυτός ήταν στα άκρα, είχε στο πλοίο ό,τι μπορούσε ο καθένας να φανταστεί, αλλά όχι ανθρώπινη επικοινωνία, αυτό δηλαδή που ήθελε. Νομίζω ήταν πολύ ιδιαίτερη στιγμή.

*Το ‘Passengers’ κυκλοφορεί στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου από την Feelgood.