Nicolas Cage, ποιες ήταν οι επιρροές σου για να υποδυθείς τον Δράκουλα;
- 12 ΜΑΙ 2023
Κάποιες φορές πολύ απλά δεν χρειάζονται περιττά λόγια. Γιατί κάποιες φορές, πολύ απλά, έχεις τον Nicolas Cage να δίνει μια ξέφρενη ερμηνεία ως Δράκουλας σε μια κωμωδία τρόμου και τότε το μόνο που θες να ξέρεις είναι… «πώς;;;».
Ηθοποιός-θρύλος που έτσι κι αλλιώς ποτέ του δεν συνάντησε έναν ρόλο για τον οποίο δεν είχε μια δική του, πολύ συγκεκριμένη, ακραία οπτική, ο Nicolas Cage επιτέλους φορά την πιο διάσημη κάπα στην ιστορία του σινεμά τρόμου παίζοντας την εμβληματικότερη ίσως φιγούρα όλων: Του ίδιου του Δράκουλα.
Στην ταινία Renfield που κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer, ο Cage παίζει τον Άρχοντα του Σκότους κι ο Nicholas Hoult (The Great) παίζει τον Renfield του τίτλου, δηλαδή τον πιστό υπηρέτη του Δράκουλα. Η πρωτοτυπία της ταινίας είναι πως εξερευνά αυτή τη σχέση άρχοντα-υπηρέτη μέσα από τον φακό μιας τοξικής αλληλοεξάρτησης, παραδίδοντας άπλετο gore με μια κωμική αιχμή.
Μέσα στο μακελειό, το χιούμορ, τα εφέ, και την ιστορία που αυτή τη φορά παρουσιάζεται περισσότερο μέσα από την οπτική του Renfield, ο Δράκουλας μοιάζει με μια ακόμα πιο υπερβολική, εξωτική οντότητα που έχει έρθει κατευθείαν μέσα από τον μύθο. Πώς έπιασε λοιπόν ένας μοναδικός ηθοποιός σαν τον Nicolas Cage έναν μοναδικό χαρακτήρα σαν τον Δράκουλα; Πώς θέλησε να παίξει τον ρόλο; Και γιατί έχει ως σημεία αναφοράς, από τον Elephant Man μέχρι την Mrs. Robinson στον Πρωτάρη;(!).
Με αφορμή την κυκλοφορία του Renfield, το OneMan εξασφάλισε αποκλειστικά δηλώσεις του Cage, στις οποίες ο ηθοποιός εξηγεί αναλυτικά το πώς δημιουργήθηκε ο δικός του Δράκουλας.
***
Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν άκουσες για το Renfield;
Σκέφτηκα πως θα μας έδινε την ευκαιρία να παίξουμε ίσως με έναν τόνο που πραγματικά θαυμάζω από τότε που είδα το An American Werewolf in London. Αν μπορείς να πετύχεις αυτό το κέντρο του στόχου ανάμεσα στην κωμωδία και τον τρόμο, έχεις κάτι πραγματικά ιδιαίτερο και νοστιμότατο.
Πώς σου φάνηκε το σενάριο;
Η πρώτη μου αντίδραση διαβάζοντάς το ήταν πως ήταν κάτι γενναίο και μοναδικό. Το Renfield είναι πρωτότυπο και είναι με κάποιον τρόπο σαν μια σπουδή πάνω σε τοξικές σχέσεις που βλέπουμε τόσο συχνά. Μου φάνηκε αστείο αλλά και καυστικό. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή εδώ ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία χάρη στην ευαίσθητη προσέγγιση του Nicholas Hoult στον χαρακτήρα του Renfield. Οπότε είναι ένας προσεκτικός τόνος που πετυχαίνει ο Chris McKay και κάποιου είδους άσκηση ισορροπίας.
Έχουμε δει πολλές αποδόσεις του Δράκουλα. Ποιες ήταν οι επιρροές σου στο να δημιουργήσεις αυτή τη μοναδική απεικόνιση;
Ναι, ο Δράκουλας είναι ένας χαρακτήρας που έχει παιχτεί πολύ. Οι αναμνήσεις που έχω πάνε πίσω στην εποχή που ήμουν τέσσερα ή πέντε, όταν ο πατέρας μου θα έπαιζε σπίτι ασπρόμαυρες ταινίες του βωβού κινηματογράφου, και μια από αυτές ήταν το Nosferatu με τον Max Schreck. Και πρέπει να πω το εξής, όταν βλέπεις αυτή την ταινία σε τόσο νεαρή ηλικία με αυτόν τον ηθοποιό να κάνει αυτά τα τρελά πράγματα με τα μάτια και με τα δάχτυλά του, αφήνει μια ανεξίτηλη εντύπωση. Δε φεύγει με τίποτα!
Οπότε, στο Renfield ήθελα να φέρω λίγη από αυτή την εκτίμησή μου για το πόση επίδραση είχε πάνω μου αυτή η ερμηνεία του Schreck, αλλά και επίσης για τον ίδιο τον πατέρα μου – ο οποίος μιλούσε με μια μεσο-Ατλαντική προφορά και ήταν αδιανόητα έξυπνος, γνωρίζοντας πως ήταν πάντα ο εξυπνότερος άνθρωπος σε όποιο δωμάτιο έμπαινε. Και μετά σκέφτηκα, «ας το επεκτείνουμε λίγο αυτό κι ας κοιτάξουμε σε κάποιες από τις σπουδαίες γυναικείες ερμηνείες που θα μπορούσα να ταιριάξουν σε αυτή την εκδοχή του Δράκουλα».
Σκεφτόμουν συγκεκριμένα τη σχέση του χαρακτήρα της Anne Bancroft με τον Dustin Hoffman στον Πρωτάρη. Οπότε, η φωνή της άρχισε να έρχεται στο μυαλό μου, κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο. Επίσης πιστεύω πως η ερμηνεία του Gary Oldman ως Δράκουλα ήταν φοβερή επειδή έφερε κάτι το τρωτό σε αυτόν, κι ελπίζω να έχω κάτι τέτοιο κι εγώ παρόλο που η δική μας ταινία είναι περισσότερο κωμωδία. Ο Frank Langella ήταν επίσης φοβερός γιατί έφερε μια τρομερή γοητεία, οπότε θέλησα να παίξω και με αυτό.
Και υπάρχει κι ένα κλείσιμο του ματιού στον Bela Lugosi που έπαιξε το χαρακτήρα για την Universal, και που παραμένει αυτός που όλοι θεωρούν τον απόλυτο Δράκουλα, με αυτό τον κυματισμό στη φωνή του όταν μιλάει που πάει πολύ βαθιά στον ψυχισμό του χαρακτήρα.
Αλλά ο Δράκουλας που νομίζω ότι είναι ο πιο παρόμοιος με τον δικό μου, κυρίως επειδή ο πατέρας μου μοιάζει τόσο πολύ με αυτόν, είναι του Christopher Lee. Είναι η ερμηνεία που έμοιαζε ευκολότερο και φυσικότερο να φορέσω. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν απορροφώ και λαμβάνω από όλες αυτές τις επιρροές, τα φιλτράρω όλα μέσα από το δικό μου όργανο.
Και πώς θα περιέγραφες το λουκ του δικού σου χαρακτήρα εδώ;
Η Jules Holdren από το τμήμα του hair styling έχει δημιουργήσει κάτι πολύ όμορφο πάνω στο ‘60s λουκ του Christopher Lee, κι η Christien Tinsley στο μακιγιάζ έχει φέρει κάτι που είναι συναρπαστικό και παραδόξως αληθινό και μαγικό την ίδια στιγμή. Ελπίζω πως αυτά τα δύο στοιχεία, το εξωτερικό και το εσωτερικό, θα συγκρουστούν με έναν τρόπο που θα έχουν αποτέλεσμα έναν αξιομνημόνευτο Δράκουλα.
Στην αρχή της ταινίας μας, ο Δράκουλας παραμορφώνεται φρικτά από μια επίθεση, οπότε αναζωογονείται πίνοντας αίμα. Αλλά είναι μια μακρά, επίπεδη και φρικτή διαδικασία που αρχίζει με το πιο γκροτέσκο λουκ φτάνοντας σιγά σιγά στο groovy ύφος του χαρακτήρα που βλέπουμε αργότερα. Υπό αυτή την έννοια πάντα σκέφτομαι τον John Hurt και την απίστευτη ερμηνεία του ως Elephant Man, όπου είχες ακόμα πολύ συναίσθημα από τη γλώσσα του σώματός του, από το βλέμμα, από τη φωνή του.
Ήσουν πάντα φαν του είδους του τρόμου και ειδικά του Δράκουλα;
Απολαμβάνω το χώρο του τρόμου επειδή μου αρέσει οτιδήποτε ενεργοποιεί τη φαντασία μου, κι ο Δράκουλας κι οι ταινίες με βαμπίρ είναι φανταστικές για αυτό το λόγο. Οπότε πάντα ήμουν φαν, και ειδικά της Hammer Horror. Υπάρχει μια γοητεία στο αίμα που δε μοιάζει εντελώς αληθινό.
Δεν μου αρέσει ο αδικαιολόγητος χαρακτήρων των slasher movies και νομίζω ότι το γούστο του Chris McKay είναι πιο βίαιο από το δικό μου. Αλλά από την άλλη, το κάνει εδώ με έναν κωμικό τρόπο. Οπότε είναι σαν μια ακραία βία που φτάνει σε μια τέτοια περιοχή που δεν μπορείς παρά να σοκαριστείς, όπως όταν συνέβη το Scanners κι ο Cronenberg.
Πώς βλέπεις τη σχέση του Δράκουλα με τον Renfield σε αυτή την ταινία;
Είναι μια τοξική σχέση, με σωματική και λεκτική βία. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα όπου ο αφέντης κι ο υπηρέτης έχουν αυτή τη σχέση αγάπης-μίσους από την οποία δε μπορούν να αποδράσουν. Εδώ εφαρμόζουμε αυτή την ιδέα σε μια υπερφυσική κωμωδία τρόμου, αλλά το ίδιο το αντικείμενο δεν είναι αστείο. Βασικά είναι φρικτό και κάτι που σε αναστατώνει, παρόλο που στη ρίζα αυτής της σχέσης υπάρχει ένα είδος αγάπης– αλλά μετά υπάρχουν όλες αυτές οι στιγμές που είναι απλώς βία και εκμετάλλευση. Εξερευνούμε την σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων, που δεν είναι ένα εύκολο θέμα να πιάσεις και να το αποτυπώσεις ως κωμωδία. Είναι λεπτό…
Και τι πιστεύεις πως φέρνει στον χαρακτήρα του Renfield ο Nicholas Hoult;
Η ερμηνεία του Dwight Frye ως Renfield είναι πιθανότατα ακόμα πιο συναρπαστική και περίπλοκη από του Bela Lugosi στον κλασικό Δράκουλα του 1931. Νομίζω πως αυτό που ο Frye έφερε στον χαρακτήρα ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο εκείνη την εποχή.
Δούλεψα ξανά παλιότερα με τον Nicholas Hoult στο Weather Man, όπου έπαιξε τον γιο μου, οπότε ήξερα πως είναι όμορφος και με μάτια γεμάτα ψυχή. Αυτό που κάνει αυτό τον Renfield όμως τόσο συναρπαστικό είναι το πώς ο Hoult παραδίδει πάθος και κάτι το πληγωμένο. Είναι εκεί μέσα στην ερμηνεία του, και επιπλέον έχει και μια α λα Chaplin κωμική γοητεία που λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά στην κάμερα. Αγαπώ την δική του εκδοχή στον χαρακτήρα του Renfield.
H Awkwafina παίζει έναν ρόλο κλειδί στην ιστορία ως Rebecca, το πρόσωπο που φέρνει τη σπίθα στο ενδιαφέρον του Renfield να τερματίσει αυτή του την τοξική σχέση με τον Δράκουλα.
Της είπα κατευθείαν ήδη από την πρώτη ανάγνωση του σεναρίου πόσο μεγάλος της φαν είμαι. Νομίζω πως έχει πολύ απλά την καλύτερη φωνή που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο χώρο, και το timing της είναι αψεγάδιαστο. Ήθελα να δουλέψω με την Awkwafina από τότε που την είδα στο Crazy Rich Asians. Και παρόλο που στο Renfield δεν είχαμε τόσα να κάνουμε μαζί, μπορώ να πω ότι φαίνεται πως είναι ένα πολύ καλό άτομο.
Και ο σκηνοθέτης Chris McKay πώς σου φάνηκε;
Είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Ο λόγος που ήθελα να δουλέψω μαζί του είναι επειδή μου άρεσε πολύ αυτό που έκανε με το Lego Batman Movie. Το χιούμορ εκεί ήταν όσο καλό μπορεί να είναι. Και βλέποντας τι έκανε και με το Tomorrow War ως προς το λουκ των τεράτων, ήξερα πως μπορεί να χειριστεί όλα τα εφέ εδώ με έναν εξαιρετικό τρόπο. Είναι πολύ καλός στο να θέτει τον τόνο και να δίνει καλές σκηνοθετικές οδηγίες.
Μια από τις δουλειές μου ως ηθοποιός είναι να μπορώ να διευκολύνω το όραμα του σκηνοθέτη, οπότε προσπάθησα να του δώσω ό,τι αναζητούσε, με μια σιγουριά πως ήταν σωστά. Νομίζω πως ο Chris επίσης φέρνει καρδιά και πάθος στην ταινία, ειδικά λόγω του θέματος. Οπότε, το αποτέλεσμα είναι κωμωδία και τρόμου, με λίγο από Ανατολικά της Εδέμ μέσα.
*Το Renfield κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer.
