Νυχτερινός Εκφωνητής: Μιλήσαμε με τους συντελεστές της ταινίας του Ρένου Χαραλαμπίδη
- 4 ΜΑΙ 2024
Ένας βετεράνος νυχτερινός ραδιοφωνικός εκφωνητής τη βραδιά που γίνεται 50 και συνειδητοποιεί με αμηχανία ότι πια δεν συγκαταλέγεται στους νέους, ξετυλίγει στον αέρα τη ζωή του. Άξονας της εκπομπής είναι η αναζήτηση ενός ξεχασμένου έρωτα σε εκκρεμότητα από την εποχή που υπηρετούσε ως εύζωνας, μέσα από τα ερωτικά και όχι μόνο μηνύματα που διέσωσε ένας παλιός τηλεφωνητής.
Βγάζοντας στον αέρα τα παθιασμένα ηχογραφημένα μηνύματα από τις αρχές του 1990, προσπαθεί να εντοπίσει αυτήν τη γυναίκα και να την πείσει από το μικρόφωνο να του τηλεφωνήσει. Ανάμεσα σε απαρχαιωμένα τεχνικά μέσα (κασετόφωνο, μπομπινόφωνο, πικάπ, τηλεφωνητή) και τις σύγχρονες ψηφιακές τεχνολογίες αιχμής, στέλνει τα ραδιοκύματα για να διαχυθούν στην αθηναϊκή νύχτα. Να ανασύρουν ξεχασμένα πρόσωπα, αστικά τοπία, τα ερείπια της αρχαίας Αθήνας ονειρικά ιδωμένα με νοσταλγία και ραδιοφωνικό ρεμβασμό, τις αναμνήσεις ενός μακρινού έρωτα και της θητείας του στην προεδρική φρουρά, καθώς εξελίσσεται ένας μεταμεσονύχτιος μαραθώνιος που μια συνομήλικη δρομαίας τον ακούει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να του τηλεφωνήσει.
Σε ένα αφηγηματικό πλαίσιο που φτιάχνει η μαγεία του νυχτερινού ραδιοφώνου, η εκπομπή των δύσκολων αυτών γενεθλίων του θα γίνει ένα ταξίδι λυτρωτικής αυτογνωσίας.
Αυτός είναι ο Νυχτερινός Εκφωνητής του Ρένου Χαραλαμπίδη, η νέα -πέμπτη κατά σειρά (No Budget Story, Φτηνά Τσιγάρα, Η Καρδιά του Κτήνους, 4 Μαύρα Κοστούμια)- σκηνοθετική δουλειά του, που παίζεται αυτές τις μέρες στα θερινά -και στα κλειστά- σινεμά της πόλης. Πώς γεννήθηκε άραγε στο μυαλό του η ιδέα για την ιστορία του Νυχτερινού Εκφωνητή;
«Το πέρασμα μου στα 50 και γενικότερα ο αποχαιρετισμός της νιότης υπήρξε η μεγάλη δεξαμενή της έμπνευσης. Δεν ήξερα ότι η νεανική φρεσκάδα καραδοκούσε. Το εντυπωσιακά παράξενο είναι ότι το όλο εγχείρημα ξεκίνησε πριν εμπλακώ με το ραδιόφωνο. Λες και η μεταφυσική κανονίζει την πορεία του Νυχτερινού Εκφωνητή».
Στην ταινία υποδύεται τον νυχτερινό ραδιοφωνικό εκφωνητή, με την Ελευθερία Στάμου, χορεύτρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, να κρατά τον ρόλο της μπαλαρίνας που είχε ερωτευτεί ο εύζωνας και την ηθοποιό και voice actor Μαργαρίτα Αμαραντίδη να δανείζει τη φωνή της στην μπαλαρίνα.
Μαζί με τον τενόρο Γιάννη Χριστόπουλο, που τραγουδάει στην ταινία, οι τέσσερίς τους απάντησαν στο Q&A του OneMan.
Ο Νυχτερινός Εκφωνητής παίζεται στα θερινά της πόλης. Μπορείτε να θυμηθείτε μία ταινία σε ένα αθηναϊκό θερινό σινεμά που πραγματικά απολαύσατε;
Μαργαρίτα Αμαραντίδη: Τον Αλαντίν με τον Will Smith στο Σινέ Θησείο. Το θερινό Σινέ Άνεσις, επίσης, μου είχε σώσει κάποτε τη ζωή ως μωρομάνα, με την πανέμορφη ταράτσα και τους καναπέδες πίσω-πίσω. Εκεί απήλαυσα κάθε ταινία, με το αεράκι του καλοκαιριού και το μωράκι μου να θηλάζει ή να κοιμάται δίπλα μου απαλά. Και τώρα ξανά σινέ Άνεσις, κάθε τρεις και λίγο (πάντα πίσω στους καναπέδες) να απολαμβάνω και τον Νυχτερινό Εκφωνητή. Επίσης, όταν μπαίνεις στο Σινέ Διονύσια στην Καλλιθέα ζω κάθε φορά ένα σινεματικό matrix. Μπερδεύω πραγματικότητα και εποχές για πλάκα.
Ελευθερία Στάμου: Αυτή την ταινία που κάπως έχω συνδυάσει με τα θερινά είναι το In the mood for love του Wong Kar -Wai.
Ρένος Χαραλαμπίδης: Στη γειτονιά που μεγάλωσα στο Ζωγράφου, στο Σινέ ΑΛΕΚΑ στην αρχή και στο τέλος του καλοκαιριού έπαιζε το Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος με κόπια φιλμ υπερβολικά φθαρμένη, σχεδόν κατεστραμμένη και με υπότιτλους στο πολυτονικό. Δασίες, οξείες και περισπωμένες. Τότε νομίζω βίωσα τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές ηδονές.
Γιάννης Χριστόπουλος: Οι θερινοί κινηματογράφοι είναι στολίδια της πόλης. Μια από τις διαχρονικές αιτίες που ομορφαίνουν οι καλοκαιρινές μας βραδιές. Επομένως, ένα κινηματογραφικό στολίδι όπως ο Νυχτερινός εκφωνητής, δεν θα έβρισκε ιδανικότερους χώρους από τους θερινούς κινηματογράφους για να μας συστηθεί στο κοινό.
Η αγάπη μου για τους θερινούς κινηματογράφους κρατά από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι σαν χθες ένα Αυγουστιάτικο βράδυ παραμονή της Παναγίας το 1986 όταν με τον πατέρα μου είχαμε πάει στον κινηματογράφο Θησείο και είχαμε δει το Diamonds are Forever με τον Sean Connery. Ίσως, εκείνο το βράδυ έβαλε για πάντα στην καρδιά μου τα θερινά σινεμά.
Η πιο αγαπημένη σας καλοκαιρινή συνήθεια στην Αθήνα;
Μ. Α.: Οι συναυλίες και τα lives. Τα γέλια με μεγάλες παρέες τα βράδια. Τα θερινά σινεμά. Ένα κοκτέιλ στην Πράσινη Τέντα στον Λυκαβηττό. Η πανσέληνος. Να τζαμάρουμε μουσική με φίλους στου Φιλοπάππου. Τα διάφορα φεστιβάλ. Εξόρμηση για μπανάκι στη θάλασσα με κοριτσοπαρέα. Η καλοκαιρινή Αθήνα για μένα μοιάζει με μεγάλη γιορτή, αλλά κυριότερα είναι η νύχτα.
Ελ. Στ.: Το καλοκαίρι στην Αθήνα, συνηθίζω να κάνω απογευματινές βόλτες με τον σκύλο μου στην Πλάκα και στου Φιλοπάππου, εξερευνώντας τις όμορφες γειτονιές της πόλης. Απολαμβάνω να τρώω σε παραδοσιακές ταβέρνες με φίλους και το βράδυ να πηγαίνω σε θερινά σινεμά.
Ρ. Χ.: Η ραστώνη του Ιουλίου σε καφενεία στο κέντρο, να διαβάζω Κυριακάτικες εφημερίδες.
Γ. Χρ.: Να περπατώ στην πόλη μετά τη Δύση του ήλιου. Ακόμα μου αρέσει να κάθομαι στα καφέ. Τα καφέ της Αθήνας είναι στην πλειονότητα τους από τα πιο όμορφα σε όλη την Ευρώπη έχουν δεν τα τελευταία χρόνια μια μοναδική ανάπτυξη και διαμορφώνουν μια ιδιαίτερη αισθητική.
Υπάρχει κάποιο σημείο στην πόλη που αποπνέει κατά τη γνώμη σας ερωτισμό, που το έχετε ταυτίσει με δικές σας αναμνήσεις από έρωτες, που είτε ζήσατε, είτε έμειναν για πάντα ανεκπλήρωτοι;
Μ. Α.: Η βόλτα στους δρόμους γύρω από το Θησείο. Όλοι οι δρόμοι με νεραντζιές την Άνοιξη, η οδός Μεθώνης, Η Πνύκα. Η παραλιακή στο ηλιοβασίλεμα. Το Ηρώδειο.
Ελ. Στ.: Το σημείο του Αστεροσκοπείου στην Πνύκα εκπέμπει για μένα έναν ιδιαίτερο ερωτισμό. Εκεί έχω ζήσει τα χαμόγελα των πρώτων ραντεβού, αλλά και τα δάκρυα του αποχωρισμού. Η θέα από το Αστεροσκοπείο είναι μαγευτική και πάντα με γεμίζει με αναμνήσεις από έρωτες που άνθισαν και από άλλους που έληξαν άδοξα.
Ρ. Χ.: Μάλλον για τη γενιά μου είναι ο λόφος του Λυκαβηττού. Αυτόνομος, μοναχικός, μυθιστορηματικός, κινηματογραφικός.Σαν να ξέρει να κρατάει μυστικά. Ο Λυκαβηττός είναι εχέμυθος. Και γι’ αυτό απελευθερωτικός. Και γι’ αυτό ερωτικός.
Γ. Χρ.: Η Αθήνα είναι μια πόλη ζεστή, διαυγής με ένα δικό της πανέμορφο ουρανό και αναμφισβήτητα είναι μια πόλη που επενεργεί μέσα σου, αν δεν έχεις καταπιεί την αρνητική κριτική που γίνεται σε βάρος της, πάρα πολύ θετικά. Είμαι Αθηναίος από πατέρα και μητέρα, όλη μου η ζωή είναι αποκλειστικά ταυτισμένη μαζί της. Η Αθήνα κατά την άποψη μου είναι η κατ’ εξοχήν Ερωτική πόλη, ιδιαιτέρως η Πλάκα και όλη η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη εκτός από πανέμορφες, λόγω και της κλίμακας τους προσδίδουν μια τρυφερότητα και γαληνεύουν τις ψυχές μας. Πόσο πιο ερωτεύσιμος είναι ο γαλήνιος άνθρωπος.
Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάποια στιγμή στη ζωή σας που θα θέλατε να πατήσετε pause και να την ξαναζήσετε;
Μ. Α.: Όχι, ξέρω ότι πάντα έρχονται καλύτερα. Μου αρέσουν οι αναδρομές, αλλά τις στιγμές δεν τις νοσταλγώ.
Ελ. Στ.: Αν γύριζα πίσω τον χρόνο, θα ήθελα να πατήσω pause στη στιγμή του περσινού καλοκαιριού όπου ήμουν όλη μέρα με τις φίλες μου στην παραλία κάπου στην Κρήτη. Αφού περάσαμε τη μέρα κολυμπώντας και χαλαρώνοντας, φάγαμε και ήπιαμε σε μια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα. Όταν νύχτωσε, κάναμε βραδινό μπάνιο και τραγουδούσαμε δυνατά «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» από Καίτη Χωματά. Ήμουν απόλυτα παρούσα στη στιγμή καθώς ένιωθα απίστευτη σύνδεση με τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου αλλά και με τη θάλασσα.
Ρ. Χ.: Όλα τα πρώτα φιλιά.
Γ. Χρ.: Θα ήθελα να σταματήσω τη ροή της ζωής μου και να έχω την ευκαιρία να ζητήσω συγνώμη σε ανθρώπους που έχω την εντύπωση ότι τους στεναχώρησα και ίσως τους αδίκησα.
Ας θεωρήσουμε ότι ανοίγετε αυτή τη στιγμή το ραδιόφωνο. Ποια στιγμή/ώρα της ημέρας θα θέλατε να είναι και ποιο τραγούδι να παίζει
Μ. Α.: Πρωί και να παίζει το “Lullaby of Birdland” από τη φωνή του Mel Torme.
Ελ. Στ.: Αν άνοιγα το ραδιόφωνο τώρα, θα ήθελα ιδανικά να είναι βράδυ και να ακούω τον Leonard Cohen στο “I want it darker“, με αυτή την άκρως ερωτική φωνή ή τον Sivert Hoyem (Madrugada) στο “Strange colour blue“, απολαμβάνοντας την ηρεμία και τη μαγεία της νυχτερινής Αθήνας.
Ρ. Χ.: Βαθύ βράδυ. Και ασφαλώς κάποιο nocturne. Νυχτερινά πιανιστικά αποσπάσματα του Μπαχ και του Σοπέν στον βυθό της νύχτας. Ο Μπετόβεν είναι γρουσούζης και τον αφήνω στην απέξω. Περνάει ο καιρός και παραδίδομαι στη μαγεία και ελαφρότητα των κλασσικών. Οι κύριοι ήταν απλά αισθηματίες. Μπερδεμένα παιδιά. Καταλαβαίνω.
Γ. Χρ.: Βράδυ, αν και δεν μπορώ να πω ένα τραγούδι, εξαρτάται από τη διάθεση της στιγμής. Η μουσική αυτό το καλό έχει πάει με κάθε στιγμή της ζωής μας.
