Ο Αναστάσης Ράμμος είναι ο Joey του ελληνικού πενταγράμμου

Τρίτη μεσημέρι στο γραφείο και η Δευτέρα δεν λέει να περάσει. Στην οθόνη του κινητού μου εμφανίζεται ένας άγνωστος αριθμός. Απαντάω. Ο διάλογος που ακολούθησε πήγε κάπως έτσι.

–Ναι γεια σας από την Ασφάλεια Αττικής σας τηλεφωνώ, παρακαλώ θα ήθελα να μου επιβεβαιώσετε τον αριθμό της άδειας κυκλοφορίας σας.

-Ναι γεια σας, δεν είμαι στο αυτοκίνητο αυτή τη στιγμή και συνήθως δεν κυκλοφορώ παρέα με την άδεια του αυτοκινήτου μου.

Παύση – γέλιο -παύση και μετά: “Γεια σου Έρρικα, ο Αναστάσης είμαι. Δεν ψάρωσες ε;“

Η αλήθεια είναι ότι είχα ψαρώσει κάπως αλλά μου τη σπάει όταν το κάνω αυτό οπότε το έπαιξα άνετη: “Εντάξει, ψάρωσα λίγο. Σε περιμένω στις 15.00 σωστά;“

Στις 14.59 ο Αναστάσης ήταν στα γραφεία της 24 Media (συγκεκριμένα στο πάρκινγκ)έτοιμος να ποζάρει στο φακό της Φραντζέσκας και να μου μιλήσει για τα κομμάτια που γράφει και τραγουδάει, να μου σχολιάσει το πώς ανακαλύφθηκε από την Panik Records μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Youtube, να μου αναλύσει τη θεωρία του για τα τατουάζ τα οποία καλύπτουν σχεδόν το 1/3 του σώματός του.

Στο περίπου.

Η αλήθεια είναι ότι όταν γνώρισα τον Αναστάση χρειάστηκα περίπου πέντε λεπτά για να καταλάβω ότι η συνέντευξή μας αποκλείεται να ακολουθήσει το οποιοδήποτε πρόγραμμα. Στην δε Φραντζέσκα, πήρε λίγο περισσότερο.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Αεικίνητος, ετοιμόλογος και υπερβολικά εκφραστικός για να μη γίνει ηθοποιός. Αν μου ζητούσε κάποιος να δώσω τρία χαρακτηριστικά για τον Αναστάση θα ήταν αυτά τα τρία. Του τα ανέφερα. “Παλιά, σχεδόν όλοι μου έλεγαν να γίνω ηθοποιός. Οι γονείς μου, οι φίλοι μου. Η αλήθεια είναι ότι όντως, δεν ντρέπομαι καθόλου την κάμερα” μου απάντησε και έτρεξε να πάρει έναν πυροσβεστήρα από την σκάλα, κοίταξε την Φραντζέσκα και της είπε “Να ρίξω μία στον αέρα; Ψήνεσαι; Πλάκα θα έχει“. Και το έκανε. 

Έπειτα ξαναγύρισε σε εμένα και συμπλήρωσε την απάντησή του: “Απλώς το θέμα είναι ότι για την ώρα, θέλω να κάνω κάτι που ξέρω να το κάνω καλά. Κάτι που το έχω μάθει“.

Δεν ξέρω αν είναι ο πιο απρόβλεπτος συνεντευξιαζόμενος που έχω συναντήσει, πάντως είναι σίγουρα η επιτομή της φράσης ‘βράζει το αίμα του’ που μου λέει η γιαγιά μου κάθε φορά που βλέπει πεσμένη ψυχολογικά ‘βρε, εσύ είσαι στην καλύτερη ηλικία, τώρα εσένα θα έπρεπε να βράζει το αίμα σου‘. Τον ρώτησα πώς και ασχολήθηκε με τη μουσική και μου εξήγησε ότι η σχέση του μαζί της είναι η πιο μακροχρόνια σχέση της ζωής του (εντάξει, στο περίπου). “Από μικρή ηλικία μου άρεσε να ακούω μουσική. Άκουγα Παυλίδη, Τρύπες, Κίτρινα Ποδήλατα. Έπειτα, στο Γυμνάσιο φτιάξαμε μία μπάντα με κάτι άλλα παιδιά. Παίζαμε μέταλ“.

Ένα ‘Μέταλ;‘, μου ξέφυγε και εκείνος γέλασε “δεν το περίμενες ε;” Η αλήθεια είναι πως όχι, δεν το περίμενα. Ο άνθρωπος που έγραψε το κομμάτι που ακολουθεί, τραγουδούσε μέταλ στο Γυμνάσιο. Μάλιστα.

Έπνιξε ένα γέλιο, το ίδιο και εγώ και συνεχίσαμε. Ο Αναστάσης, είναι 24 ετών και όπως σου είπα παραπάνω τον εντόπισε η Panik Records μέσα από τα τραγούδια που ανέβαζε στην προσωπική του σελίδα στο Youtube. Όταν ωστόσο του ζήτησα να μου συστηθεί, πατώντας το rec, η απάντηση που έλαβα ήταν η εξής: “Είμαι ο Αναστάσης από την ασφάλεια Αττικής δεν με θυμάσαι; Μιλήσαμε πριν στο τηλέφωνο“.

Δεν ξέρω αν το πιστεύεις και εσύ τώρα που  διαβάζεις γι αυτόν αλλά αν τον γνωρίσεις είμαι σίγουρη ότι θα του προτείνεις όπως και εγώ να κάνει κάτι σε stand up. “Ροκ κάνω. Ροκ θέλω να κάνω. Επειδή όμως είναι λογικό σε κάποιον να μην αρέσουν όλα τα τραγούδια μου εκείνο που λέω είναι ότι θέλω από τον κόσμο είναι να περνάει καλά μαζί μου“. Σε εκείνο το σημείο, ήρθε το ‘Πώς θέλεις να σε ξέρει λοιπόν ο κόσμος; Ως μουσικό, ως διασκεδαστή;‘

Κάτι ακόμα που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση με τον Αναστάση, είναι ότι στον κόσμο του δεν υπάρχουν σκηνές, αλλά σκηνή. “Για μένα είναι σκηνή και επαφή με τον κόσμο. Δεν τα διαχωρίζω. Αν έμπαινα στα μπουζούκια, θα τραγουδούσα τα πιο κωμικά κομμάτια, φάση Μηλιώκα“.

“Σε ποιον θα ήθελες να γράψεις ένα τραγούδι” τον ρώτησα και εκείνος έξυσε το κεφάλι του όλο περιέργεια. “Μου αρέσουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες, για πολλούς θα ήθελα να γράψω αλλά δεν ξέρω“. Εκείνη την ώρα έκανα ένα fast rewind στην ώρα που τον συνάντησα και φυσούσε τόσο πολύ που εκείνος έριξε μία νότα από τον Πεχλιβάνη. “Γιατί δεν γράφεις για τον Θανάση“, του είπα. “Δεν μπορώ να γράψω για το Θανάση. Κανείς δεν μπορεί να γράψει για το Θανάση“.

Φίλοι μου με τατουάζ υποστηρίζουν ότι είναι αγενές να ρωτάς τον άλλο τι συμβολίζει το τατουάζ του όσο και αν αυτό βρίσκεται σε εμφανές σημείο. Αλλά ούτως ή άλλως, δεν φημίζομαι για την ευγένειά μου. “Το πρώτο μου τατουάζ το έκανα σε ηλικία 17 χρονών. Μου το έκανε ένας φίλος.. Τότε δεν είχαμε ιδεά από τατουάζ κτλ, απλώς μας άρεσε το μελάνι. Βλέπαμε και τα συγκροτήματα στο εξωτερικό που τα μέλη τους ήταν γεμάτα τατουάζ, ε, δεν θέλαμε και πολύ“. Ο Αναστάσης παλιά, δούλευε σε τατουατζίδικο. Δεν ‘χτυπούσε’, ήταν στη ρεσεψιόν. “Με είχαν για να μιλάω με τον κόσμο. Όπως καταλαβαίνεις, είμαι καλός στο μπλα μπλα“. Αν το καταλαβαίνω λέει.

Πιάσαμε μία ευρύτερη συζήτηση περί τατουάζ και άλλων στερεοτυπικών δαιμονιών. Μέσα σε αυτήν εκείνος μου εξήγησε ότι δεν υπέρ στο να αφαιρείς τα τατουάζ σου, καθώς “Το τατουάζ σου υπενθυμίζει μία στιγμή” αλλά ότι δεν διαφωνεί με κάποιον που θα ήθελε να καλύψει ένα παλιό με ένα καινούριο. “Κοίτα εντάξει, αν είναι πολύ χάλια και έχεις τη δυνατότητα να πας σε ένα στούντιο να σου το βελτιώσουν ή να το καλύψουν εντελώς, τι να πω η αλήθεια είναι ότι αλλάζουν και τα γούστα μας. Αλλά το να μπεις στη διαδικασία να το αφαιρέσεις το θεωρώ πολύ λάθος. Άσε που είναι μία εξαιρετικά επίπονη διαδικασία. Σκέψου το είχα δοκιμάσει ένα τσικ για να καταλάβω τον πόνο, και δεν παλευόταν“.

Στο πίσω μέρος της πλάτης του, “Είναι ένας ρόμβος που κρύβει μέσα μία κατσαρίδα που στα φτερά της είναι σχηματισμένη μία νεκροκεφαλή” μου είπε και έσπρωξε την μπλούζα προς τα κάτω για να μου το δείξει.”Αν τον ψάχνεις πολύ με τα τατουάζ καταλήγεις σε ένα σημείο που σε ενδιαφέρει ο καλλιτέχνης και όχι το τα τατουάζ αυτό καθεαυτό. Ο Ηλίας ο Παπαδήμας που μου έκανε το συγκεκριμένο ειδικεύεται στα new traditional. Είχε βγάλει λοιπόν κάποια φλασάκια και μέσα σε αυτό ήταν και η κατσαρίδα. Ε, και το διάλεξα“.

Εγώ και μόνο στο άκουσμα της κατσαρίδας, αηδίασα. Πριν αλλάξω θέμα, εκείνος μου εξήγησε.

Παρότι το έθεσε πολύ ωραία, συνέχισα να θέλω να σταματήσω να μιλάω για σιχαμερά έντομα. Του έδειξα το πάνω μέρος της παλάμης του. Αυτό; “Είναι ένα μάτι που μου το έχει σχεδιάσει ο Γιώργος Μαυρίδης μόλις είχε γυρίσει από γυρίσματα του World Party. Είχε έρθει στο τατουατζίδικο του Κώστα Μπαρώνη στο οποίο και δούλευα, μου είπε ότι είχε τρεις ώρες στη διάθεσή του, και του λέω ‘έλα, γρήγορα γρήγορα να μου κάνεις ένα τατού’.

Παρεμπιπτόντως, με τον Γιώργο Μαυρίδη δεν έμειναν στο τατουάζ, έκαναν και τραγούδι για να επισφραγίσουν την φιλία τους.

Μου φάνηκαν πολλές οι τρεις ώρες. “Για το μανίκι στο χέρι μου έκατσα οχτώ ώρες. Είναι τέσσερις φιγούρες που απεικονίζουν την κίνηση από την όρθια θέση μέχρι το σημείο που γονατίζεις“. Απόρησα αν όλα του τα τατουάζ είναι έτσι περίεργα, εκείνος με καθησύχασε “Στα μπούτια μου έχω τον Venom“. Και συνέχισε, “Οι επιρροές είναι από τα πιστεύω σου, τη μουσική που ακούς, και σίγουρα παίζει ρόλο η μόδα. Παντού βλέπουμε πυξίδες και ρολόγια“.

Είπε μόδα, σκέφτηκα μόδα, τον ρώτησα για μόδα.

Ο Αναστάσης, παρότι βρίσκεται στην ηλίκια που όλοι βλέπουν το εξωτερικό να τους κλείνει λάγνα το μάτι, δεν θέλει να φύγει. “Σε πέντε χρόνια από τώρα τι θα ήθελες;” αυτή ήταν η τελευταία μου ερώτηση. “Να ζω“, ήταν η στιγμιαία του απάντηση. “Να έχω την υγεία μου, να έχω ανθρώπους που με αγαπάνε. Να γράφω, να τραγουδάω, να κάνω αυτό που μου αρέσει“.

Η φράση που θα έλεγε ο Αναστάσης ότι τον αντιπροσωπεύει είναι η ‘θετική ενέργεια’ και ως εξωτερικός παρατηρητής θα έλεγα ότι έχει καλή αυτογνωσία. Πράγματι, είναι ένα παιδί που ξεχειλίζει από ενέργεια, χαμόγελο και καλή διάθεση. Είναι ένας Joey. Στο πα και στην αρχή.