Ο Ben Foster είναι σαν τον Gosling, απλά καλύτερος

Αφορμή για όλο αυτό δεν είναι ο Ryan, που καλώς κάνει ότι κάνει (το να το παίζει δηλαδή αμίλητα και αμείλικτα κουλ), αλλά ο -συστηματικά υποτιμημένος Foster- που μας έδειξε για άλλη μια φορά το τι μπορεί να κάνει ως Lance Amstrong στο ‘Το πρόγραμμα’ που μόλις κυκλοφόρησε.

Ένας ακόμη ρόλος για τον οποίο έκανε το κάτι παραπάνω. Συγκεκριμένα πήρε τα ίδια αναβολικά με τον Lance, στα πλαίσια της εξοντωτικής έρευνας που κάνει για κάθε ρόλο. Με αποτέλεσμα να τρέχει μετά στους γιατρούς επί 6 μήνες για να έρθει στα ίσα του. Ναι, είναι από αυτούς τους κολλημένους. Τους κολλημένους που κάνουν την διαφορά.

Την πρώτη φορά που στάμπαρα την χαρακτηριστική μουτσούνα του, ήταν το 2006-2007 όταν έκανε και το μεγάλο μπαμ, πρώτα στο Alpha Dog (εκεί που περπατούσε μισότυφλος γιατί επέμενε να βάζει σταγόνες για γλαυκώμα στα μάτια του ώστε να φαίνεται πιο πειστικός ως junkie) και μετά ως ψυχρός δολοφόνος στο 3:10 to Yuma. Εκεί που στάθηκε μια χαρά απέναντι στους Crowe και Bale.

Φυσικά και το γνωρίζω ότι την ίδια περίοδο o Bοστονέζος γιος χίπηδων ιδιοκτητών εστιατορίου ήταν και στο X-Men: Η τελική αναμέτρηση, αλλά μου φαίνεται πολύ γραφικό να το αναφέρω (επίσης, αν και ντρέπομαι να το παραδεχθώ, δεν έβλεπα το Six Feet Under, στο οποίο επίσης ήταν βασικός, οπότε δεν τον θυμάμαι από εκεί).

Όπως και να’ χει, από τότε, τον παρακολουθώ ευλαβικά σε ότι και αν παίζει. Tόσο στα πολύ καλά του, όπως το The Messenger δίπλα στον Woody Harrelson, ως τον φαντάρο που ειδοποιεί τις οικογένειες των πεσόντων τι έχει παίξει. (σ.σ. Οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά, δυο χρόνια μετά, στο επίσης φανταστικό Rampart-εκεί που ο Ben ήταν παραγωγός).

Όσο στα καλά του, όπως το Lone Survivor (μια εξαιρετική πολεμική ταινία, με την προϋπόθεση ότι αντέχει το στομάχι σου την τόση αμερικάνικη σημαία στο τέλος) και το Contraband, όπου -και τις δυο φορές- κλέβει την παράσταση από τον Mark Wahlberg (Ήταν να παίξει και στο Black Hawk Dawn, αλλά τραυματίστηκε στην προετοιμασία).

Τα ‘πως γίνεται να μην το έχεις δει ακόμη’ , όπως το sci fi θρίλερ Pandorum με εκείνον να ξυπνάει μέσα σε ένα διαστημόπλοιο γεμάτο ψυχοπαθείς κανιβάλους. Μια από τις πιο αγαπημένες μου ‘ένοχες απολαύσεις’ που μου αρέσει να βλέπω ξανά και ξανά.

Και το ‘τι κάνεις εσύ εδώ, παλικάρι’ The Mechanic δίπλα στον Jason Statham (ήταν επίσης, παλιότερα, και στο The Punisher).

Ενώ προσεχώς θα τον δούμε και στο Warcraft του Duncan Jones (σκηνοθέτης του Moon, θυμίζω, και κανακάρης του David Bowie). Όπου είμαι βέβαιος ότι και πάλι θα είναι καθηλωτικός.

Και, μέσα σε όλα αυτά, ξέρεις τι με ενοχλεί; Ότι ένας τέτοιος τύπος, αυθεντικά κουλ (σκέψου ότι μέχρι και στο ‘φυτώριο’ του Freaks and Geeks θήτευσε-αγνώριστος, όπως μπορείς να δεις στο βίντεο), δεν έχει γίνει ακόμη πρωτοκλασάτο όνομα.

Ως ηθοποιός γιατί ως άντρας έχει ‘κλείσει’ μετά την θρυλική ατάκα που βγήκε και είπε για εκείνον στο Vanity Fair η -μέχρι πρότινος- σύντροφός του, Robin Wright (πρώην Penn), με την οποία αρραβωνιάστηκαν δυο φορές και χώρισαν τον Αύγουστο. Ότι δηλαδή:

Φαντάζομαι ότι δεν θα τον δούμε να συμπρωταγωνιστεί, στο άμεσο μέλλον, με τον Sean Penn. Εκτός και αν μιλάμε για σκηνή όπου ο θιγμένος Sean τον πλακώνει στο ξύλο.

Επιπλέον, αν κάνεις τον κόπο να κάτσεις να διαβάσεις ή να δεις συνεντεύξεις του, θα συνειδητοποιήσεις ότι το συγκεκριμένο αλάνι, που παράτησε το σχολείο στα 16 για να γίνει ηθοποιός, έχει απίστευτη πλάκα. Και πολλές, πολλές ιστορίες.

Όπως εκείνη για το πως ξύρισε το κεφάλι του (πήρε την ιδέα από τον Willis, με τον οποίο ήταν μαζί στο Hostage), για το πως έγινε ηθοποιός (είδε στα 10 του ένα κλόουν σε μια παράσταση και πήγε και του ζήτησε να γίνει ο babysitter του-μην το ψάχνεις, αυτό είπε) ή πόσες φορές αρνήθηκε στον Harvey Weinstein το να παίξει στο Get Over It, την μοναδική ρομαντική κωμωδία που έχει παίξει ή σκοπεύει να παίξει ποτέ στην ζωή του (τουλάχιστον τα έφτιαξε τότε με την πρωταγωνίστρια Kirsten Dunst, κάτι είναι και αυτό)

OK, είναι πολύ τίμιο αυτό που λέει. Ότι δηλαδή προτιμάει να συνεχίζει να ‘κλέβει’ ταινίες (όντας συνεχός καλύτερος από τους πρωταγωνιστές), από το να τις κουβαλάει στους ώμους του. Αλλά, στα κιτάπια μου, δεν είναι αρκετό. O Ben οφείλει να πάρει την αναγνώριση που του αρμόζει. Ξεκινώντας από αμέσως τώρα.