O Donald Glover μας εξήγησε γιατί το ‘Solo’ είναι μια millennial ταινία
Στο Φεστιβάλ Καννών συναντήσαμε τον δημιουργό του ‘Atlanta’/ράπερ Childish Gambino για να μιλήσουμε για τη θέση του στο σύμπαν του ‘Star Wars’.
- 18 ΜΑΙ 2018
Το PopCode σας μεταφέρει στην Κρουαζέτ με καθημερινές ανταποκρίσεις από το 71ο Φεστιβάλ Καννών. Ταινίες, εικόνες και πρόσωπα του Φεστιβάλ θα βρίσκονται εδώ από τις 8 ως τις 19 Μαΐου.
***
Επειδή το Φεστιβάλ Καννών είναι κατά βάση συνδεδεμένο με στενάχωρο ευρωπαϊκό σινεμά, αυτό δε σημαίνει πως δε μπορούμε να το ρίχνουμε και λίγο έξω. Ή, για την ακρίβεια, να καβαλήσουμε κι ένα Millennium Falcon αν μας δοθεί η ευκαιρία.
Στο πλαίσιο του φετινού, 71ου Φεστιβάλ, η μεγάλη μπλοκμπάστερ πρεμιέρα ήταν το πολυαναμενόμενο νέο κεφάλαιο του Star Wars σύμπαντος, το ‘Solo’, όπου ακολουθούμε τις περιπέτειες του νεαρού Han Solo. Όμως παρόλο που η ταινία έχει για πρωταγωνιστή τον εμβληματικό χαρακτήρα που ενσάρκωσε στις κλασικές ταινίες ο Harrison Ford, στην πραγματικότητα υπάρχει ένας κρυφός MVP.
Τι κρυφός δηλαδή, κι αυτός κι οι κάπες του είναι παντού στο πρόμο της ταινίας, στις αφίσες, στα τρέιλερ, και αν το σύμπαν έχει ελάχιστη λογική τότε σύντομα θα τον δούμε και στη δική του spin-off περιπέτεια. Τον Lando Calrissian, έτσι κι αλλιώς σπουδαία φιγούρα από μόνος του, παίζει αυτή τη φορά ο Donald Glover, που αναλαμβάνει να αποδώσει τη νεανική εκδοχή του ήρωα του Billy Dee Williams.
O Glover φυσικά δεν περίμενε το ‘Star Wars’ για να κερδίσει το ενδιαφέρον μας. Είναι στην πραγματικότητα από τους πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες αυτή τη στιγμή, ισορροπώντας καριέρα στην τηλεόραση ως δημιουργός και πρωταγωνιστής (όπου το ‘Atlanta’ του είναι ίσως η πιο σημαντική σειρά της τελευταίας τριετίας), στη μουσική ως Childish Gambino (με διακρίσεις στα Grammy και με βίντεο σαν το ‘This Is America’ να τον κάνουν κεντρικό σημείο της pop culture συζήτησης), και στο εμπορικό σινεμά ως, ναι, Lando.
Συναντήσαμε από κοντά τον Glover στην Κρουαζέτ, δυο μέρες μετά την επίσημη πρεμιέρα του ‘Solo’ στο Φεστιβάλ. Δε μπορώ να περιγράψω ακριβώς με λόγια την αύρα του- τον κοίταζα κι ένιωθα πως καταλάμβανε περισσότερο χώρο από όσο καταλάμβανε στα αλήθεια, σα να τον έβλεπα φορώντας μεγευθυντικά γυαλιά που μεγαλώνουν μόνο τον ίδιο κι όχι τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι επιβλητική παρουσία χωρίς να έχει απαραίτητα κάτι το συγκεκριμένα επιβλητικό πάνω του. Και, την ίδια στιγμή, όταν ενθουσιαστεί με κάτι για το οποίο μιλάει, μεταβάλει τις εκφράσεις του προσώπου του με τρόπο συναρπαστικά καρτουνίστικο, σα να ήταν ο ίδιος ένα τεράστιο stop-motion.
Τελοσπάντων, ο Donald Glover είναι μια απόλυτα σημαντική περσόνα στην κουλτούρα αυτή τη στιγμή, οπότε μιλήσαμε αναλυτικά για κάπες και πώς να τις φοράς.
Μιλήσαμε και για τον κόσμο του ‘Star Wars’, για τον Ron Howard, για τον έρωτα του Han με τον Chewbacca, για το πώς είναι να ισορροπεί ένα προσωπικό πρότζεκτ με κάτι τόσο τεράστιο. Αλλά κυρίως μιλήσαμε για κάπες.
***
Πόσες φορές πιστεύεις πως είχες δοκιμάσει να κάνεις το χαμόγελο του Billy Dee Williams πριν πάρεις το ρόλο του Lando, ΚΑΙ μετά;
Σίγουρα λιγότερες αφού πήρα το ρόλο! Απλά επειδή δεν ήθελα να κάνω μίμηση, πιστεύω ο κόσμος θα ξενέρωνε. Αλλά υπήρχαν μερικά πράγματα που πιστεύαμε πως θα βοηθούσαν, που θα ήταν χαριτωμένα για να το πω έτσι. Όπως αυτό που κάνει το [κάνει το χαμογελάκι] αυτά ήταν κουλ, τέτοιοι μικροί μανερισμοί.
Αλλά πολλά από αυτά ήρθαν από τα κουστούμια, δηλαδή το κουστούμι σε αναγκάζει να αλλάξεις το σώμα σου, οι κάπες για παράδειγμα σε υποχρεώνουν να έχεις τα χέρια σου [κάνει μια κίνηση τοποθετώντας τις παλάμες αντικρυστά, πολύ κοντά τη μία στην άλλη, μπροστά από το στέρνο του], αλλιώς είσαι συνέχεια σε φάση [κάνει αγχωτικές κινήσεις σα να προσπαθεί με τα χέρια του να ανοίξει βαριές κουρτίνες], πρέπει να έχεις δηλαδή συνέχεια τα χέρια σου σαν ανάμεσα στις κουρτίνες. Το κάνεις συνέχεια αυτό.
Λατρεύω το γεγονός ότι ο Lando απλά έχει μια ολόκληρη γκαρνταρόμπα από κάπες.
Κι εγώ το ίδιο. Αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι συνέχιζα να τις φοράω και… κάποιες από αυτές τις φορούσα και απορούσα γιατί δεν αισθάνομαι καλά, και συνειδητοποίησα ότι η αίσθησή τους είναι καλή μόνο άμα σταματάνε εδώ [δείχνει με το χέρι στη μέση, λίγο πάνω από τη λεκάνη], αν πάνε πιο κάτω αρχίζεις να νιώθεις πως α, φορά μια βασιλική κάπα, έχω έρθει εδώ για να κάνω μια πολύ σημαντική ανακοίνωση. Σε φάση… πώς να το πω; Δε θες να είναι ο μάγος. [γελάει] Θες να είσαι κουλ.
Ο Billy Dee είδε την ταινία;
Θα πω ναι. Μου έστειλε μήνυμα και είπε πως έκανα καλή δουλειά, το οποίο είναι κουλ.
Κάνεις όλα αυτά τα προσωπικά πρότζεκτ αυτή την ίδια ακριβώς στιγμή, το ‘Atlanta’, το ‘This Is America’, και τώρα είσαι εδώ με μια τόσο μεγάλη ταινία, πώς είσαι το να ισορροπείς προσωπικές δουλειές με μια μεγάλη ταινία ‘Star Wars’;
Ναι, είναι ωραίο να μπορείς απλά να μην σε νοιάζει το θα περαστεί άλλο ένα γράψιμο στο σενάριο και τέτοια πράγματα. Απλά να είσαι στο σετ και να είσαι παρών στη στιγμή, νιώθεις πως καβαλάς ένα κύμα. Στο ‘Star Wars’ δεν έχω κανέναν έλεγχο πάνω στο μοντάζ, δεν έχω κανέναν έλεγχο πάνω στο σενάριο, δεν έχω ΚΑΝΕΝΑΝ έλεγχο απολύτως, είναι κυριολεκτικά σα να είσαι σε ένα κύμα και είναι σε φάση ότι ελπίζεις πως μπορεί να βρεις λίγη μαγεία σε μια σκηνή και να είσαι «Ω! Αυτό είναι πολύ καλό!». Σκέφτεσαι πως είναι κουλ και διασκεδάζεις με αυτό τον τρόπο, και μετά βγάζεις την κάπα και πας σπίτι και δουλεύεις… [χαμογελάει] δουλεύεις σε κάτι που είναι εσύ, και που ελέγχεις τα πάντα σε αυτό. Κι αυτό σε τρελαίνει με ένα διαφορετικό τρόπο. Εκεί μπορείς να αφήσεις όλες σου τις νευρώσεις μέσα σε αυτό το πράγμα. Είναι μια ωραία ισορροπία επειδή στο ένα είσαι [κάνει πως χαλαρώνει με κουλ βλεμματάκι] και στο άλλο είσαι σε φάση [γουρλώνει μάτια, αγκαλιάζει με μανία τον χώρο μπροστά του] «αυτό είναι δικό μου», ξέρεις;
Το ‘Star Wars’ προφανώς δεν είναι προσωπικό πρότζεκτ αλλά με την ταινία αυτή ένιωθες κάποιου άλλου είδους πίεση, λόγω την κληρονομιάς και των φαν;
Κανείς απολύτως στο σετ δεν είναι χαλαρός, αυτό είναι το τρελό. ΚΑΝΕΙΣ. Πας εκεί και κυριολεκτικά βλέπεις ανθρώπους με σταυροβελονιές να φτιάχνουν κουστούμια γούκι και κανείς δεν είναι κουρασμένος ποτέ και στρεσαρισμένος. Πας και σε ρωτάνε «α θες να δεις αυτό;» και βλέπεις κάτι με 250 μύες στο πρόσωπό του και κάνουν ένα εξωγήινο κεφάλι να μιλάει και όλοι πανηγυρίζουν μεταξύ τους και είναι χαρούμενοι. Τα πάντα μοιάζουν ανεκτίμητα. Κι αυτό δεν είναι κάτι που πετυχαίνεις συχνά ειδικά σε αυτά τα franchise νομίζω.
Πώς ήταν η συνεργασία με τον Ron Howard σε αυτή την ταινία;
Ναι, θέλω να πω είναι πραγματικά…. Ήταν ήδη τρελό, είναι μια ‘Star Wars’ ταινία, και μετά έρχεται κι ο Ron Howard να σκηνοθετήσει, είναι πολύ σουρεάλ για μένα. Αλλά ήταν σουρεάλ επειδή από όταν ήμασταν ήδη στα γυρίσματα και δεν ήταν ο σκηνοθέτης ακόμα, ήμασταν στα Pinewood Studios που ήταν περίεργη φάση, ήταν σαν το κολέγιο, συνέχεια πετύχαινα ανθρώπους που ήξερα, και κάποια στιγμή νιώθω ένα ταπ-ταπ στον ώμο μου, ήταν μια μικροκαμωμένη κοπέλα που μου κάνει «ο Ron Howard θα ήθελε να δειπνήσετε» και εγώ είμαι… «ΤΙ» και μου λέει πως θέλει απλά να φάμε μαζί. Πήγα και ήταν πολύ γλυκός και πολύ καλός, μιλάγαμε για πολλή ώρα, και μετά από μήνες και μήνες ξαφνικά σκηνοθετεί την ταινία. Ήταν σαν… σαν ραντεβού. [γελάει] «Ναι!» Ένιωσα πως ήταν κάτι κισμετικό και περίεργο. Αλλά είναι προφανώς ταλαντούχος, έχει κάνει κάθε είδους ταινίες και ήταν ωραίο να τον έχουμε μαζί μας.
Η μετάβαση από τους Lord & Miller πώς ήταν; Ένιωσες διαφορές;
Όχι. Εννοώ δε θέλω να είμαι… ναι, προφανώς τα στυλ τους ήταν διαφορετικά αλλά δεν ένιωσα ΤΙΠΟΤΑ. Ήταν ένα από κοινού διαζύγιο μάλλον, έτσι το ένιωσα εγώ, δεν κατάλαβα τίποτα. Δεν υπήρξε δράμα. Και δεν έχω κάνει μεγάλη ταινία ξανά, αυτή είναι η μεγαλύτερη ταινία που έχω κάνει και πιθανότατα που θα κάνω ποτέ, είναι μια ταινία ‘Star Wars’ οπότε κάθε τι καινούριο που τύχαινε σκεφτόμουν «α, υποθέτω έτσι συμβαίνει στις μεγάλες ταινίες». Δεν ήξερα τίποτα στην πραγματικότητα οπότε τα πάντα έμοιαζαν φυσιολογικά επειδή δεν είχα πλαίσιο αναφοράς.
Ο Alden πώς σου φάνηκε;
Κουβάλησε πολύ καλά την ταινία, ειδικά για έναν νέο ηθοποιό. Μου θύμισε το πώς προσέγγισε ο Heath Ledger τον Joker, με την έννοια πως δεν τσίμπησε το δόλωμα του να προσπαθήσει να επαναλάβει το ίδιο… ήταν λίγο «αφήστε με να το δοκιμάσω έτσι», επειδή νομίζω το όλο νόημα της ταινίας είναι πως δεν είναι ακόμα ο Harrison, είναι πολύ αφελής. Όταν γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον Han λέει ήδη ψέμματα, είναι σε λογική «το κάνω για τα λεφτά, sister» ενώ νομίζω πως ο τύπος εδώ σε αυτή την ταινία είναι σαν από ένα τραγούδι του Bruce Springsteen, θα τρέξουμε μακριά. Φάση… όχι! [γελάει] Είναι ο πιο αφελής χαρακτήρας εκεί μέσα! Και πρέπει να το καταλάβει για να επιβιώσει! Όπως όλοι μας.
Είναι μια πολύ millennial ταινία για μένα, επειδή νιώθω πως οι πάντες αυτή τη στιγμή πιστεύουν πως θα τα αλλάξουν όλα και μετά συνειδητοποιείς πως δεν είναι τόσο ότι οι άνθρωποι είναι κακοί, ότι τα πράγματα είναι άσχημα, είναι ότι είμαστε τόσο ατελείς, κι ότι το σύστημα είναι ελαττωματικό. Και νομίζω πως έκανε πολύ καλή δουλειά στο να δείξει ως το τέλος πως, ω! Όλοι έπρεπε να πούμε ψέματα και να κλέψουμε λιγάκι. Όλοι πρέπει να ζήσουμε με τους εαυτούς μας στο τέλος της μέρας.
Στην ταινία ο Lando έχει ένα περίεργο περίπου ρομάντζο με τον χαρακτήρα της Phoebe Waller-Bridge, πώς το είδες αυτό; [σσ. Είναι ρομπότ.]
Ναι, το λέω συνέχεια, ο έρωτας είναι ασφαλές μέρος, αν μπορείς να δώσεις σε κάποιον ένα ασφαλές μέρος με σεβασμό και μπορούν να σου δώσουν πίσω ένας ασφαλές μέρος με σεβασμό, τότε ό,τι είναι αυτό που κάνεις ή ό,τι σημαίνει καθένας στον άλλον… Ναι, μπορείς να αγαπήσεις τον οποιονδήποτε αν αυτό θέλεις να κάνεις.
… Απλά μιλάμε συνεχώς για τον Han και τον Chewbacca, έτσι; [γελάει] Επειδή σε αυτή την ταινία πραγματικά συνειδητοποιείς πως, α, ο Chewbacca πραγματικά ΔΕΝ έχει να ανάγκη να αράζει με τον Han! [γελάει] Είναι καλύτερος πιλότος, θα ζήσει πιο πολύ, είναι πιο δυνατός, είναι έξυπνος, και κάθε μέρα απλά διαλέγει αυτό τον τύπο, κάθε μέρα λέει, αγαπώ αυτό τον τύπο! Αυτή είναι αληθινή αγάπη, δεν έχει ανάγκη να το κάνει, απλά θέλει.
Σε εξιτάρει μια πιθανή ταινία πάνω στον Lando;
Ναι, θα ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ο κόσμος αυτός πραγματικά μπορεί να μεγαλώσει πολύ και θα ήθελα να δω άλλα μέρη του, και υποθέτω το ερώτημα είναι, τι ΔΕΝ μπορεί να κάνει κάποιος στο σύμπαν του Star Wars. Κι αυτή ήταν πάντα η ερώτηση όταν ήμαστα στο σετ και κάναμε αυτοσχεδιασμούς, το αν μπορούσαμε να πούμε κάτι και κάποιος πεταγόταν κι έλεγε, «όχι, αυτό ΔΕΝ υπάρχει». [γελάει] «ΔΕΝ μπορείς να πεις ‘μπανάνα’». Αλλά ναι, θα ήταν τέλεια.
***
* Το ‘Solo: A Star Wars Story’ κυκλοφορεί στις 24 Μαϊου στους κινηματογράφους από την Feelgood. Το Φεστιβάλ των Καννών ολοκληρώνεται το Σάββατο 19 Μαΐου.
Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
