Ο Dylan O’Brien περιμένει ακόμα το Χόλιγουντ να αλλάξει γνώμη για την επιτυχία του

Ένα πολύ επικίνδυνο ατύχημα στα γυρίσματα του τελευταίου Maze Runner τον είχε βγάλει για καιρό εκτός δράσης, δημιουργώντας μάλιστα μία δική του μικρομυθολογία για τη αλλαγμένη του, υποτίθεται, εμφάνιση που τον εμπόδιζε να βγει από το σπίτι, και για την απόσυρσή του από μία βιομηχανία που τον έπλαθε για τον επόμενο μεγάλο leading star αλλά δεν είχε μπορέσει να τον προστατεύσει.

Και παρότι τα ρεπορτάζ για το πρώτο αποδείχτηκαν παραφουσκωμένα, ο Dylan O’Brien δεν έχει ποτέ θελήσει έκτοτε να μιλήσει με λεπτομέρειες για το ατύχημά του.

Ο ηθοποιός δεν επέστρεψε όμως απλώς δριμύτερος. Το βιογραφικό του συνέχισε μεγαλώνει πολυσυλλεκτικά. Δοκιμάστηκε στο voice acting, συνεργάστηκε με τον Antoine Fuqua, έκανε ένα τέλειο πέρασμα από το Curb Your Enthusiasm, πρωταγωνίστησε στο ευρηματικό Love and Monsters του Netflix που βρέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ, έγινε viral με το All Too Well της Taylor Swift, και έχει τουλάχιστον τέσσερα ακόμη πρότζεκτ στα σκαριά.

Στα Young Hollywood Awards με το καστ του Teen Wolf / Photo by Danny Moloshok/Invision/AP

Αυτές τις μέρες θα τον βρεις στις ελληνικές αίθουσες με το The Outfit, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του οσκαρικού σεναριογράφου Graham Moore (The Imitation Game) που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Ένα ‘50s whodunnit με γκάνγκστερ παγιδευμένους στο γωνιακό κατάστημα ενός ράφτη (Mark Rylance), όπου ο O’Brien εξερευνά τα πιο σκοτεινά όρια της ηθικής στον ρόλο του κακομαθημένου, ακατάλληλου για την ηγεσία γιου του «αφεντικού».

Εμείς μιλήσαμε μαζί του για τη βουτιά του στο νουάρ, την εξέλιξη της καριέρας του και την εμμονή του με τις οντισιόν, και είχαμε ένα σύντομο bonding moment γύρω από την κοινή μας λατρεία για τον Mark Rylance.

Πες μου για την αντίδρασή σου στο σενάριο του The Outfit. Διάβασα κάτι, ότι άρχισες να χειροκροτάς στο αεροπλάνο;

Dylan O’Brien: Κι όμως! Κι όμως. Ναι. Ήμουν στο αεροπλάνο όταν το πρωτοδιάβασα και πέρασα φανταστικά. Σηκώθηκα πάνω και άρχισα να χειροκροτάω. Ήταν τόσο διασκεδαστικό ως ανάγνωσμα. Είναι και το υψόμετρο όμως, ε; Σε επηρεάζει (γέλια). Ήταν τόσο ψυχαγωγικό, κουλ και, πώς να το πω, πολύχρωμο. Με πολλά επίπεδα, πανέξυπνο. Μία ωδή σε παλαιού τύπου γκανγκστερικές ταινίες που δε βλέπουμε ιδιαίτερα πια, αλλά μία φρέσκια εκδοχή τους. Ήταν ένα απ’ τα πιο κουλ πράγματα που έχω διαβάσει και ήμουν σίγουρος ότι δε θα ήμουν στο καστ. Ήθελα όμως τουλάχιστον να γνωρίσω τον Graham.

Ήθελα να σε ρωτήσω γι’ αυτό. Έκανες οντισιόν;

Dylan O’Brien: Ναι. Δε θυμάμαι πού πήγαινα, αλλά με το που προσγειώθηκα έκανα μία κασέτα και την έστειλα απευθείας στον Graham μαζί με ένα σημείωμα που έλεγε πόσο μου άρεσε το σενάριο και πόσο θα ήθελα να έχω μία συνάντηση μαζί του.

Και ποια ήταν η εισαγωγή σου στον χαρακτήρα; Δεν είναι τόσο σκληρός όσο θα ήθελε να πιστεύει. Πώς συνδέθηκες μαζί του;

Dylan O’Brien: Πολύ καλή ερώτηση. Γιατί όταν πρωτοδιάβαζα το σενάριο τον αντιμετώπιζα σαν έναν κακό τύπο, όμως μέχρι να φτάσω στη σελίδα 50 είχα καταλάβει ότι ήταν ο πιο αδύναμος απ’ όλους τους. Υπήρχε ένα έντονο στοιχείο νεότητας σ’ αυτόν.

Αρχικά είχα σκεφτεί ότι θα ήμουν οριακά ακατάλληλος γι’ αυτόν, ότι παραείμαι μικρός, όμως αντίθετα η ηλικία μου είναι που τον κάνει κάπως να λειτουργεί. Είναι σαν ένα παιδί σε ρούχα μεγάλων. Δεν είναι έτοιμος να αναλάβει τα ηνία όπως αναμένεται από εκείνον, και είναι και κάπως κουφιοκέφαλος αλλά με έναν τρόπο που τον κάνει πολύ ανθρώπινο.

Παρελαύνει σε έναν κόσμο γεμάτο γκάνγκστερ προτάσσοντας το προνόμιό του, γνωρίζοντας πως δε μπορούν να τον τραμπουκίσουν. Μπορεί αρχικά να τον εκλάβεις ως ένα μη καλό άτομο, όμως στην πορεία αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ένα ψάρι έξω απ’ τα νερά του που προσπαθεί να επιβιώσει. Αν μη τι άλλο, η ανικανότητά του να δράσει όταν το χρειάζεται – κυριολεκτικά και μεταφορικά – μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι στο τέλος της μέρας είναι ένα φοβισμένο αγόρι.

Μαζί με τη Zoey Deutch στο The Outfit. / Courtesy of Nick Wall / Focus Features

Πώς ήταν ο Graham Moore ως πρωτάρης σκηνοθέτης; Τον ξέρουμε ως οσκαρικό σεναριογράφο.

Dylan O’Brien: Έχει τόσο καλές ιδιότητες ως σκηνοθέτης. Ως σεναριογράφος ξέρουμε πόσο έξοχος είναι, οπότε η αφετηρία μας ήταν πολύ ανεπτυγμένη, δυνατή και ακονισμένη. Ήξερε ακριβώς τι ήταν, είχε ολοκληρωμένους χαρακτήρες και δε χρειαζόταν πολλή δουλειά έξω από τις σελίδες. Ως σκηνοθέτης είναι υπέροχος καθοδηγητής. Είναι καταρχάς ένας πολύ, πολύ καλός άνθρωπος. Είναι συνεπής και ήρεμος στην ιδιοσυγκρασία του, και αυτό δημιουργεί καλό κλίμα.

Είναι ένα κάπως ακαθόριστο χαρακτηριστικό αυτό που δεν είναι πάντα εκεί, αλλά σε σχέση με τη δημιουργία ενός καλού δημιουργικού περιβάλλοντος είναι μεγάλη βοήθεια. Νιώθουν όλοι ασφαλείς, ότι έχουν φωνή, ότι η δουλειά είναι ομαδική.

[Ο Graham] το έχει εκ φύσεως αυτό και έτσι όλοι νιώθουν αναμεμειγμένοι και εμψυχωμένοι. Είναι ανοιχτός σε ιδέες, καθόλου control freak. Αυτό έρχεται συνήθως με τον χρόνο και την εμπειρία, είναι σπάνιο για νέο σκηνοθέτη να έχει τέτοιου είδους αυτοπεποίθηση στους γύρω του. Και είναι επίσης πολύ αποφασιστικός, ξέρει τι θέλει. Είναι καλή ισορροπία αυτή, να είσαι αποφασιστικός, να έχεις όραμα και να οδηγείς το πλοίο, αλλά να είσαι ταυτόχρονα ανοιχτόκαρδος.

Πώς ήταν ο Mark Rylance ως scene partner; Για να είμαι ειλικρινής, θέλω απλά να μου επιβεβαιώσεις ότι είναι η ήρεμη δύναμη που θέλω να πιστεύω ότι είναι. Δε θέλω να μου τον καταστρέψεις. Είναι όσο σπουδαίος πιστεύω ότι είναι;

Dylan O’Brien: Είναι απαίσιος! Ιωσηφίνα, δεν καταλαβαίνεις. Είναι φρικιαστικός.

Ω θεέ μου!

Dylan O’Brien: Όχι, είναι εκπληκτικός (γέλια). Ήρεμη δύναμη, το είπες τέλεια. Εκπέμπει μία πολύ ήπια ενέργεια. Έρχεται πάντα νωρίτερα, τουλάχιστον 1 ώρα νωρίτερα, και είναι στο καμαρίνι του με κεριά και μουσική και διαλογίζεται. Είναι μέρος της ρουτίνας του. Ενώ όμως έχει αυτή την ενέργεια, δεν τσιγκουνεύεται καθόλου τον χώρο που αφήνει στους άλλους. Δεν ρουφάει τον αέρα απ’ το δωμάτιο. Δεν είναι συνηθισμένο για ηθοποιό με το δικό του εκτόπισμα.

Είναι περίεργο πράγμα η υποκριτική, ο κόσμος παρασύρεται αν δεν έχει την αυτογνωσία ώστε να βάλει φρένο στην αλαζονεία του. Δεν είναι πάντα εκεί κάποιος για να σε φρενάρει και αυτό μπορεί να σημαίνει μεγάλο ξόδεμα από την ενέργεια των υπολοίπων.

Είναι απολαυστικό να βλέπεις τη διαδικασία του Mark, την αφοσίωσή του, τη βαθιά, βαθιά σκέψη του για τα πάντα, τη λατρεία και την ενθουσιώδη ενέργειά του – είναι μεταδοτική και εμψυχωτική – αλλά την ίδια στιγμή να μπορούν όλοι να πετύχουν γύρω του. Είναι ομαδικός παίκτης. Παρότι είναι ο πρωταγωνιστής εναρμονίζεται τελείως στο σετ, είναι εκπληκτικός με όλους, και του αρέσει να σπάει πλάκα. Δε νιώθεις ποτέ να νυχοπατάς γύρω του.

Τα λέω όλα αυτά γιατί υποθέτω ότι υπάρχει μία αναμονή όταν πρόκειται να συνεργαστείς με ηθοποιό τέτοιου επιπέδου, αναλογίζεσαι τι μπορείς να περιμένεις. Γιατί οι ηθοποιοί είναι συχνά παράξενοι! (γέλια). Προσωπικά τον απόλαυσα στην τέχνη του, αλλά πρωτίστως σαν άνθρωπο.

Ωραία, ευχαριστώ που δε μου τον κατέστρεψες.

Dylan O’Brien: Κοίτα, τα επινόησα όλα. Είναι piece of shit! (γέλια).

Μου άρεσε πολύ που η ταινία ήταν στημένη σα θεατρική παράσταση σχεδόν, και με εξέπληξε. Σε έκανε να θες να ασχοληθείς με το θέατρο καθόλου; Εντός ή εκτός Broadway.

Dylan O’Brien: Ναι! Είχα πάντοτε περιέργεια για το θέατρο. Δε θέλω να κοιτάξω πίσω μία μέρα στο τέλος της καριέρας μου και να μην έχω κάνει κάποιου τύπου θέατρο. Είχα κάνει κάτι πολύ μικρό στην όταν είχα πρωτοξεκινήσει να παίζω, ήταν μία παράσταση στο Λος Άντζελες όταν ήμουν 18, για ένα φεστιβάλ θεατρογράφων όπου προσλαμβάνουν ηθοποιούς για να παίξουν τα σενάρια γραφιάδων από 18 και κάτω.

Ήταν πολύ μικρή αλλά τη θυμάμαι πάντοτε ως κάτι φοβερά ξεχωριστό παρότι ήταν στην εκκολαπτήρια, αν θες, φάση μου. Ήμουν πολύ φρέσκος αλλά είχα την επίγνωση ότι ως μέσο έκφρασης και υποκριτικής είναι μοναδικό και γόνιμο. Υπάρχει κάτι πολύ ξεχωριστό στο να δίνεις πνοή σε μία ιστορία και να μη σε διακόπτουν, μπροστά σε ένα κοινό που είναι εκεί για να την αποδεχτεί. Υπάρχει λόγος που οι περισσότεροι ηθοποιοί αγαπάνε τη σκηνή, το κατάλαβα κι ας ήταν τόσο σύντομη η εμπειρία μου.

Συγνώμη για την τόσο μακροσκελή απάντηση σε κάτι που θα μπορούσα να απαντήσω απλά με ένα ναι ή με ένα όχι (γέλια).

Α, μην ανησυχείς, μου αρέσουν οι μακροσκελείς απαντήσεις.

Dylan O’Brien: Τότε θα με λατρέψεις!

Με την Taylor Swift και τη Sadie Sink (Stranger Things) στην πρεμιέρα της μικρού μήκους All Too Well στη Νέα Υόρκη / Photo by Evan Agostini/Invision/AP

Είχες άραγε κάποια προϋπάρχουσα ιδέα για το πώς θα μπορούσε να είναι η Taylor Swift ως σκηνοθέτρια; Δε γίνεται, πρέπει να ρωτήσω!

Dylan O’Brien: Εννοείται πρέπει! Κοίταξε, όχι, τουλάχιστον όχι έξω από τη δική μου προσωπική αίσθηση ή αντίληψη του πώς είναι ως καλλιτέχνιδα. Δεν εξεπλάγην που ήταν τόσο καλή στον ρόλο της σκηνοθέτριας γιατί βάζει τόση σκέψη σε ό,τι κάνει. Είναι χαρισματική αφηγήτρια και στιχουργός, και κοιτώντας την καριέρα της αντιλαμβάνεσαι το πόσο σκόπιμη γίνεται με όλα όσα κάνει. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που αρμόζουν στη σκηνοθεσία.

Όταν της ανήκει κάτι και ξέρει τι θέλει να κάνει με αυτό έχει πολύ συγκεκριμένο όραμα, το γνώριζα πάντα αυτό για εκείνη, ότι είναι παθιασμένη με ό,τι αγαπάει και ότι έχει στόχους στην καριέρα της που κοιτάζει να πετύχει. Οπότε είχα υποθέσει ότι θα ήταν πολύ καλή και όντως ήταν.

Επίσης, πώς μπήκες στο ραντάρ του Larry David για το Curb Your Enthusiasm;

Dylan O’Brien: Έκανα οντισιόν. Έκανα μία αυτοσχεδιαστική οντισιόν μαζί του μέσω Zoom και πήρα τον ρόλο. Ήταν πολύ κουλ, το pitch ήταν πως όποιος προσλάμβαναν θα έπαιζε τον εαυτό του. Η ιδέα ήταν να σπάσεις πλάκα με σένα, να σε κοροϊδέψεις, κάτι που μου βγαίνει πολύ εύκολα (γέλια).

Ανυπομονείς για τη φάση της καριέρας σου που δε θα χρειάζεται να κάνεις οντισιόν ή νιώθεις ότι σε κρατάνε σε εγρήγορση;

Dylan O’Brien: Όταν δεν έχει χρειαστεί να περάσω από οντισιόν νιώθω πάντα λιγότερο άνετα. Γιατί μετά πας εκεί και σκέφτεσαι «σκατά, δεν ξέρουν ποια είναι η εκδοχή μου γι’ αυτό που ζητάνε». Κι αν δεν είναι του γούστου τους; Γιατί με αυτόν τον τρόπο μπαίνεις στη διαδικασία ενώ κανείς από τα δύο μέρη δεν έχει ελέγξει τον άλλο από δημιουργικής άποψης.

Έχουν υπάρξει φορές που μου έχουν προσφερθεί πράγματα αλλά και πάλι εγώ έχω στείλει πίσω μία κασέτα με τη δική μου βερσιόν, απλά για να ξέρουν τι παίρνουν (γέλια). Απλώς αισθάνομαι πιο άνετα όταν ξεκινάω κάτι γνωρίζοντας πως η ιδέα μου για τον χαρακτήρα είναι αποδεκτή από το πρόσωπο στο οποίο ανήκει η ιστορία.

Είναι σα να τους λες, είστε σίγουροι; Είστε σίγουρα σίγουροι;

Dylan O’Brien: Είναι ακριβώς αυτό! (γέλια). Δείτε τι θα πάρετε, να το, αυτό είναι. Αν θέλετε να πείτε όχι, πείτε το τώρα.

Η συνθήκη του να είσαι ο Dylan O'Brien σε fan screening / Photo by Jerritt Clark/Getty Images

Πριν κλείσουμε θέλω οπωσδήποτε να σε ρωτήσω για το Love and Monsters, γιατί είχα περάσει καταπληκτικά με την ταινία. Υπάρχει περίπτωση σίκουελ;

Dylan O’Brien: Αχ, σε ευχαριστώ τόσο! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Όχι, αλήθεια, τη λάτρεψα. Και ήθελα πάρα πολύ να πάρει το Όσκαρ των Εφέ κιόλας. Είχα γράψει σχετικά.

Dylan O’Brien: Ευχαριστούμε πάρα πολύ! Καλά, από το πουθενά, «ΤΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ LOVE AND MONSTERS». Με κάνεις χαρούμενο γιατί την είχα αγαπήσει πολύ εκείνη την ταινία, είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου. Κοίτα, αυτά τα πράγματα προφανώς δεν εξαρτώνται από μένα και, κυρίως, περνάμε μία περίοδο όπου τα στούντιο δεν επενδύουν σε μεγάλες, ορίτζιναλ ιδέες. Έτσι δεν είναι;

Σωστά. Δυστυχώς.

Dylan O’Brien: Απ’ όταν φτιάξαμε την ταινία το σκηνικό έχει αλλάξει τόσο πολύ, ακόμα και σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει απ’ τα γυρίσματα. Ήταν και τότε κάπως απίθανο που συνέβη, ένα μικρό θαύμα. Τώρα ακόμη περισσότερο. Από την άλλη πήγε πολύ καλά και ο κόσμος είχε ανταποκριθεί, οπότε είναι πάντα πιθανό. Είναι πολύ ξεχωριστή αυτή η ταινία στην καρδιά μου, θα το ήθελα πάρα πολύ, οπότε κράτα τις ελπίδες σου!

Το The Outfit κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 19 Μαΐου από την Tulip Entertainment.