Ο Εμμανουήλ Καραλής βλέπει τον κόσμο από τα 5.70

Στην πραγματικότητα μας βλέπει από το 1m και 85cm αλλά σαν πιάσει το κοντάρι στα χέρια του μεταμορφώνεται σε ρουκέτα εδάφους – αέρος που ξεπερνά ολοένα και υψηλότερα εμπόδια. Όταν σόκαρε τον κόσμο του επί κοντώ σημειώνοντας δύο συνεχόμενα παγκόσμια ρεκόρ παίδων, σας τον συστήσαμε, τώρα ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Το όνομά του είναι Εμμανουήλ Καραλής και πετάει ψηλά.

Δύο χρόνια μετά την πρώτη επιτυχημένη εκτόξευση από το ‘ακρωτήριο ΣΕΦ’, το δικό του Κανάβεραλ, έχει καταφέρει να φτάσει στη στρατόσφαιρα του 5.70. Αγωνιζόμενος πια στην κατηγορία των εφήβων αλλά με τους στόχους να μην έχουν διαφοροποιηθεί πολύ. Απλά ο πήχης ανεβαίνει, κάθε φορά και λίγο πιο ψηλά. Γνώριζα τα κατορθώματά του, δεν γνώριζα τον Εμμανουήλ. Πήγα λοιπόν στις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ για να τον συναντήσω και να τον ρωτήσω από το δικό μου ταπεινό 1.69, πως βλέπει τα πράγματα από εκεί ψηλά.

(Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

Η πρώτη επαφή είναι με τη ‘φύλακα άγγελό’ του, τη μαμά Σάρα. Με υποδέχεται ενόσω περιμένουμε να τελειώσει η προπόνηση του Εμμανουήλ. “Θες να δούμε τι κάνουν;” με ρωτάει και καθώς η περιέργεια που έφαγε τη γάτα με μένα τύχη δεν έχει, γνέφω καταφατικά. Πάμε στο κλειστό γυμναστήριο και διαβαίνοντας την πόρτα σηκώνω το κεφάλι, περιμένοντας να δω υψηλές πτήσεις. Δεν… Το επί κοντώ περιλαμβάνει πολλά στάδια με το άλμα να αποτελεί την κορύφωση. Όμως εκείνη τη στιγμή, ο προπονητής του, Βασίλης Μεγαλοοικονόμου, επικεντρώνεται σε ζόρια επί Γης. Βλέπω τον Εμμανουήλ να κρατά ένα δίσκο βαρών – πολλών βαρών – και να κάνει σπριντ. Κοκαλώνω. “Τι κάνει το παλικάρι;”, αναρωτιέμαι χωρίς να έχω εύκαιρη απάντηση στη συζήτηση με τον εαυτό μου.

Είδα ό,τι έπρεπε να δω, η προπόνηση τελειώνει σε λίγο, επιστρέφουμε στο γυμναστήριο να περιμένουμε τον ‘Manolo’ όπως είναι το παρατσούκλι του. Η μητέρα του φιλική, χαμογελαστή και ξεκάθαρα από τις πρώτες κουβέντες που ανταλλάξαμε, πάσχει από σύνδρομο οξείας ‘γονιοπερηφάνιας’. Ποιος να την αδικήσει; Είναι σύνηθες ακόμα κι αν το παιδί σου πηδήξει από το πρώτο σκαλί, πόσο μάλλον αν ‘πετάει’ στα 5.70. Ειδικά για αυτή αλλά και τον πατέρα του, Χάρη, όντας αμφότεροι πρωταθλητές στο στίβο, το να βλέπουν το γιο τους να διαπρέπει έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Το καλό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως όταν έχεις κάνει πρωταθλητισμό, ξέρεις που πρέπει να σταματάει η περηφάνια και που πρέπει να επιβάλλεται η αυστηρότητα σε ότι αφορά στη δουλειά. Family with a plan.

((Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

Ο Εμμανουήλ τελειώνει την προπόνηση και έρχεται φουριόζος να μας συναντήσει. Λες και έχει καταναλώσει λίτρα από το προϊόν του χορηγού του, δείχνει να ξεχειλίζει από ενέργεια. Από μπροστά μου περνάει η εικόνα του να τρέχει με τα βάρη και εξαντλούμαι εκ μέρους του. Εκείνος, αντίθετα, δείχνει να έχει γεμάτες μπαταρίες και ένα τεράστιο χαμόγελο. Άσε στην άκρη επιδόσεις, μεθοδολογίες, ρεκόρ. Το παιδί αυτό βγάζει θετική ενέργεια.

“Από μικρός μου άρεσε να σκαρφαλώνω, να κάνω διαρκώς κάτι. Είχα τόση ενέργεια μέσα μου που ακόμα κι όταν πήγαινα ποδόσφαιρο, με έδιωξαν γιατί έκανα κωλοτούμπες. Με είχαν τερματοφύλακα αλλά επειδή δεν είχε δράση, εγώ έκανα κωλοτούμπες, με αποτέλεσμα να πουν στη μητέρα μου πως δεν έκανα για αυτό το άθλημα”, λέει γελώντας. Αυτό εξηγεί πολλά.

(Φωτογραφία: Θεοφύλακτος Μιχαήλ)

Βέβαια δεν ήταν μόνο το ποδόσφαιρο, πέρασε από διάφορα άλλα αθλήματα σε παιδική ηλικία. Έκανε κολύμπι, μπάσκετ, ταε κβο ντο. Δεν μου διευκρίνισε αν έκανε και εκεί τούμπες για να περνά η ώρα αλλά σίγουρα δεν έκανε τούμπες από ενθουσιασμό. Έψαχνε και ψαχνόταν, αναζητούσε το άθλημά του και τελικά το βρήκε στο άλμα επί κοντώ.

Ήταν 12 ετών όταν ο μπαμπάς του, πρωταθλητής στο δέκαθλο, τον έκανε τουρνέ σε όλα τα σπορ του στίβου. Έτσι δοκίμασε και το συγκεκριμένο που κακά τα ψέματα, δεν είναι από τις πρώτες επιλογές των παιδιών. Δεν ξέρω κανέναν που να ασχολείται με αυτό το σπορ.

Σίγουρα η σωστή οικογενειακή καθοδήγηση βοήθησε τον Εμμανουήλ να βρει το σωστό μονοπάτι σε αυτόν τον λαβύρινθο αθλημάτων.

Τι ήταν αυτό, όμως, που τον κέρδισε στο άλμα επί κοντώ; “Από την πρώτη στιγμή μου άρεσε η αίσθηση να βρίσκομαι στον αέρα. Να πετάω. Μου άρεσε που έκανα ένα άθλημα στο οποίο κυριολεκτικά πετάς”, λέει με ενθουσιασμό. “Μικρός ήθελες να γίνεις Super Man;” ήταν η – πιο προβλέψιμη πεθαίνεις – ερώτηση που κάνω, με την απάντηση να με αιφνιδιάζει καθώς ο ‘Manolo’ επιλέγει τον Green Lantern. Κι αυτός πετάει βέβαια. Βέβαια για κάθε παιδί αθλητή που προσπαθεί να κατακτήσει τον αθλητικό κόσμο, ο πρώτος ήρωας είναι ο μπαμπάς. Και το βασικό σημείο αναφοράς.

(Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

“Σίγουρα είναι και θέμα γονιδίων αφού και οι δυο γονείς μου ήταν αθλητές. Είναι μονίμως στο πλάι μου, στις προπονήσεις, όταν χρειάζομαι κάτι είναι εκεί και με βοηθούν. Όταν έχω μία απορία, ως επαγγελματίας αθλητής ο πατέρας μου ξέρει πως νιώθω και μπορεί να με βοηθήσει”, λέει πλέον σοβαρά. Πολλές φορές είναι δυσδιάκριτη η διαφορά ανάμεσα στο ‘δίνω κίνητρο’ και το ‘πιέζω’. Ευτυχώς όχι για την οικογένεια Καραλή. “Με πίεζε πριν κάνω το 4.70. Ο πατέρας μου είχε ρεκόρ 4.65 και πριν περάσω το ρεκόρ του μου έλεγε: ‘’Ακου Εμμανουήλ, όταν θα περάσεις το ρεκόρ μου, τότε θα μπορείς να μιλάς, να κάνεις ό,τι θέλεις κτλ’. Άρα είχα ένα κίνητρο παραπάνω. Να τον περάσω. Κι όταν το έκανα, τον πλησιάζω με ύφος και του λέω: ‘Μπάμπα, ξέρεις, τέλος όσα κάναμε έως τώρα. Από αύριο, εγώ έχω το contol’”.

(Φωτογραφία: Θεοφύλακτος Μιχαήλ)

Γελάει δυνατά, κοιτάει τον πατέρα του, επιστρέφει πάλι σε μένα. “Είναι πάρα πολύ σημαντική η βοήθεια από την οικογένειά σου, διότι μία οικογένεια πρέπει να στηρίζει και στις λύπες και στις χαρές”. Σαν καλός οπαδός πρέπει να είναι και ο γονιός λοιπόν. Όμως δεν είναι μόνο αυτός. Ένας αθλητής χρειάζεται μία ομάδα ανθρώπων να τον στηρίζει αν θέλει να διακριθεί. Μοιάζει ατομικό σπορ, όμως αν σκεφτείς το ρόλο του προπονητή, του ψυχολόγου, του μασέρ, του γιατρού, του διατροφολόγου, αντιλαμβάνεσαι πως είναι άκρως ομαδικό. Μιλάει με ενθουσιασμό για τον προπονητή του και το υπόλοιπο team, αναγνωρίζει και με το παραπάνω το πόσο σημαντικά γρανάζια αποτελούν στη μηχανή. “Στο επί κοντώ ο προπονητής είναι τα μάτια και ο αθλητής το σώμα“, τονίζει χαρακτηριστικά.

(Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

Τη γυμναστική δείχνει εξ αρχής πως την αγαπάει, το μόνο που τον δυσκολεύει, παραδέχεται πως είναι η διατροφή. Η αδυναμία στα γλυκά. Αλλά είναι συνειδητοποιημένος, ξέρει πως όσο περνάει ο καιρός οι απαιτήσεις αυξάνονται, τα πράγμα ζορίζουν. Δεν υιοθετεί τη λέξη θυσίες. “Εγώ τις βλέπω ως επιλογές. Δεν θα βγω για να κάνω προπόνηση ή για να είμαι ξεκούραστος κι όταν θα φτάσει η ώρα του αγώνα να είμαι έτοιμος και σίγουρος ότι έκανα τα πάντα σωστά”, ξεκαθαρίζει.

Το μυαλό του είναι καλά εγκλωβισμένο στο κεφάλι του και δεν ταξιδεύει στα πέρατα όπως των συνομήλικων του. Λογικό είναι. Δεν είναι ένας συνηθισμένος έφηβος. Είναι ένας αθλητής προικισμένος με πλούσιο ταλέντο το οποίο αποδεικνύει πως δεν θέλει να το αφήσει να πάει στράφι. Και οι επιτυχίες που σημειώνει από πολύ νωρίς, τον έχουν βοηθήσει να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερα κίνητρα.

Νιώθει δέος που πηγαίνει σε αγώνες στο εξωτερικό και τον χαιρετούν Ολυμπιονίκες, αθλητές όπως ο Renaud Lavillenie ή ο Sam Kendricks, αθλητές που ανήκουν στην ελίτ του σπορ. Παραδέχεται πως νιώθει περίεργα ανάμεσά τους. Ξέρει όμως πως σύντομα θα μετατραπούν από αθλητές που θαυμάζει, σε αντιπάλους που πρέπει να κερδίσει. Ευτυχώς για εκείνον, το απόλυτο ίνδαλμά του δεν πρόκειται ποτέ να το βρει μπροστά του ως αντίπαλο. Ο Sergey Bubka έχει προ πολλού αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Έχει όμως σταθερά ενεργή επίδραση στον Εμμανουήλ.

“Έχει κάνει 36 παγκόσμια ρεκόρ, είχε φοβερή τεχνική, ήταν τρομερός αθλητής, με άπειρα μετάλλια στο ενεργητικό του. Ο τέλειος αθλητής”, λέει με το βλέμμα απλανές. Ξέρω που ταξιδεύει τώρα το μυαλό του, ήταν το 2015 στην Κολομβία όταν ανέβηκε στο βάθρο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος K18 και αναπάντεχα είδε τον Ρώσο να τον πλησιάζει για να περάσει το μετάλλιο στο λαιμό του!

Όταν είδα τον Bubka, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο δυνατά. Μου είπε ότι του άρεσε ο τρόπος που πηδούσα και πως κάποια στιγμή αν συνέχιζα θα μπορούσα να φτάσω ψηλά

Μαζί με την περιγραφή κάνει και ηχητική αναπαράσταση. Ζει ξανά τη στιγμή. “Ήταν πάρα πολύ ωραία τα λόγια που άκουσα από το ίνδαλμά μου“. Αυτά κι αν είναι κίνητρα. Με τα λόγια του Bubka εφόδιο ο Καραλής πετάει ολοένα και πιο ψηλά.

Πως είναι άραγε ο κόσμος από εκεί πάνω; “Από εκεί ψηλά όλα φαίνονται αλλιώς! Είναι ωραία, πολύ ωραία. Καταρχήν όταν βλέπεις τον πήχη να παραμένει σταθερός…“, σταματάει την περιγραφή με λόγια, ξεφυσάει για να δείξει να ανακούφιση συνεχίζοντας να είναι άκρως παραστατικός. Και συνεχίζει: “Ξαλαφρώνεις, λες ‘το πέρασα’, συνεχίζουμε. Είναι πάρα πολλά συναισθήματα σε πολύ λίγα δευτερόλεπτα. Δεν σκέφτεσαι, ζεις τη στιγμή”

(Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

Κι αν δεν τον περάσεις τον πήχη; Είναι σαφές πως για η ψυχολογία αποτελεί νευραλγικό κομμάτι αυτού του σπορ.

“Είναι το ‘Α’ και το ‘Ω’, ειδικά στο επί κοντώ. Γιατί ουσιαστικά με ένα ξύλο, πρέπει να περάσεις ένα συγκεκριμένο ύψος. Οπότε και μόνο που το σκέφτεσαι, αν έχεις κακή ψυχολογία θα σου φαίνεται τεράστιο. Αν όμως έχεις καλή ψυχολογία, αποκτάς το θάρρος, την ψυχική δύναμη να πηδήξεις όσο ψηλά πρέπει. Εγώ προσπαθώ να είμαι ήρεμος και έχω σκεφτεί ήδη ότι το έχω περάσει το εμπόδιο. Οπότε συνήθως έχω σχετικά καλή ψυχολογία”.

Τον ρωτώ αν έχει κάποιο τρικ για να ηρεμεί τις κρίσιμες στιγμές. “Απλά παίρνω ανάσες, χαλαρώνω, ηρεμώ λίγο, δεν ακούω τίποτα. Μπαίνω στο διάδρομο, πιάνω το κοντάρι, δεν σκέφτομαι τίποτα. Απλά είμαι αφοσιωμένος και επικεντρωμένος στο άλμα μου“. Αυτά με ουδέτερο κοινό. Γιατί ο Εμμανουήλ είναι από τους αθλητές που βγάζουν φτερά αν έχουν και την υποστήριξη της κερκίδας. “Ναι, η παρουσία κοινού με επηρεάζει και μάλιστα πάρα πολύ. Μου αρέσει να υπάρχει κοινό στην κερκίδα, να φωνάζει ο κόσμος, να γίνεται χαμός. Μου δίνει φτερά! Όταν έχει κόσμο, χτυπάς παλαμάκια και μετά ακούς ένα ρυθμικό παλμό πριν το άλμα σου, είναι σα να σε ανεβάζει. Νιώθεις πως πρέπει να περάσεις”, λέει με ενθουσιασμό λες και σε μία υψηλή συχνότητα που δεν πιάνει το δικό μου αυτί, εκείνος ακούει μία κερκίδα να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του.

Πέρα από την ψυχολογία, όμως, σημαντικό ρόλο παίζει και η στρατηγική, ειδικά στις μεγάλες διοργανώσεις όπου στον τελικό πρέπει να υπολογίσεις 11 ικανούς αντιπάλους.

“Πριν τον αγώνα ξέρουμε περίπου τι ύψη έχουν πηδήξει οι αντίπαλοι και ξέρουμε περίπου από ποιο ύψος θα αρχίσουν τις προσπάθειές τους. Κάνουμε ένα γενικό πλάνο και την ώρα του αγώνα το επανεξετάζουμε ανάλογα με το αν έχουμε για παράδειγμα ένα άκυρο άλμα. Είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός η στρατηγική μας. Είναι περίπλοκο και θέλει μεγάλη εμπειρία για να ξέρεις τι πρέπει να επιλέξεις. Δεν είναι όμως μόνο θέμα του προπονητή, είναι και του αθλητή. Μερικές φορές χρειάζεται και ρίσκο αλλά εμπιστεύομαι πλήρως τον προπονητή μου και δεν έχουμε διαφωνήσει ποτέ για το πλάνο μας“, σημειώνει.

Έως τώρα μιλάμε για επιτυχίες, ρεκόρ, μεγάλες προσωπικότητες. Όμως ο αθλητισμός δεν έχει μόνο δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα. Έχει δυσκολίες, σκαμπανεβάσματα και φυσικά αποτυχίες. Τον φοβίζει τον ‘Manolo’ η αποτυχία;

(Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

“Δεν μπορεί να είσαι αθλητής και να μην υπάρξουν αποτυχίες. Ο δρόμος είναι δύσκολος, δεν μπορεί όλα να πηγαίνουν πάντα καλά. Όμως στις αποτυχίες φαίνεται ο μεγάλος αθλητής. Κι όσο μεγαλώνω, προσπαθώ τις αποτυχίες να τις διαχειρίζομαι όσο γίνεται πιο ήρεμα. Με τη βοήθεια των γονιών μου και του προπονητή μου, νομίζω πως τα έχω καταφέρει σε αυτόν τον τομέα. Θυμάμαι σε ένα ταξίδι στη Λευκορωσία, λίγο αφότου είχα σημειώσει το πρώτο μου παγκόσμιο ρεκόρ, ο Ηλίας Ηλιάδης (σ.σ. Ολυμπιονίκης και Παγκόσμιος Πρωταθλητής τζούντο) μου είπε πει πως είναι δυσκολότερο να διαχειριστείς την επιτυχία, από την αποτυχία. Κι αυτά τα λόγια ήταν πολύ σημαντικά για μένα”, λέει ο Καραλής.

Αυτό το πείσμα να πετύχει, έχει περιορίσει σημαντικά τον ελεύθερο χρόνο του. Έχει σταματήσει τα μαθήματα κιθάρας αν και ‘τζαμάρει’ μόνος του με κάθε ευκαιρία. Ακούει RnB και rap και του αρέσει να βλέπει μπάσκετ. Πηδούν κι εκεί ψηλά, ίσως γι’ αυτό. Μιλώντας για μπάσκετ, από εκεί προέρχεται ο εν ενεργεία αθλητής τον οποίο θαυμάζει όσο κανέναν. Το όνομά του είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο.

“Με εμπνέει γιατί δείχνει πως μέσα από σκληρή δουλειά και πίστη στις ικανότητές σου, μπορείς να καταφέρεις κάθε στόχο. Ξεκίνησε από το τίποτα και εξελίσσεται σε θρύλο. Ένα από τα όνειρά μου είναι να τον δω από κοντά έναν αγώνα του NBA”, λέει με λαχτάρα. Βέβαια ακόμα κι αν οργανώσει ένα τέτοιο ταξίδι για την άλλη άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού, δεν αποκλείεται να χάσει την πτήση του. Κι αυτό διότι τα αεροδρόμια έχουν μία παράξενη επίδραση πάνω του. “Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια αλλά και τα αεροδρόμια. Μπορώ να κάθομαι στο αεροδρόμιο για ώρες, να βλέπω τα αεροπλάνα που φεύγουν, ανθρώπους από διάφορες χώρες. Μου αρέσει πάρα πολύ να βρίσκομαι εκεί”.

Στα χρόνια που έρχονται, σίγουρα θα χρειαστεί να πάρει πολλά αεροπλάνα για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε αγώνες εκτός συνόρων. Που φτάνουν άραγε τα όνειρά του;

(Φωτογραφία: Redbullcontentpool.com)

“Έχω σκεφτεί πολλά για το μέλλον μου. Έχω σκεφτεί Ολυμπιακά μετάλλια, παγκόσμια ρεκόρ, πάρα πολλά. Όμως στη φάση που είμαι τώρα, απλά θέλω να έχω την υγεία μου και να χαίρομαι αυτό που κάνω. Δεν βάζω στόχους για το αύριο, δεν θέλω να χάσω το τώρα. Σκέφτομαι το σήμερα και απολαμβάνω το ταξίδι”, λέει με τα λόγια του να συνοδεύονται από μόνιμο χαμόγελο.

Απόλαυσε το ‘Manolo’ γιατί το ταξίδι τώρα ξεκίνησε και έχει δρόμο ακόμα!