Ο Eugene Hutz είναι ο τρελός του παγκόσμιου χωριού

O Eugene Hutz είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη που θα αποκαλούσες σελέμπριτι. Σταρ; Ναι, έχει όλα τα χαρακτηριστικά. Αλλά σελέμπριτι; Για έναν τύπο με Κολοκοτρωνέικο μύστακα, μπλε άσπρα ριγέ μπλουζάκια του ένδοξου Σοβιετικού ναυτικού, φωσφοριζέ γραβάτες, φανταχτερά παντελόνια και αυτοκόλλητα στην ακουστική του κιθάρα;

Και όμως αυτόν τον τύπο τον ξέρει όλο ο πλανήτης, είναι φιλοξενούμενος στα μεγαλύτερα talk show και έχει κάνει fashion editorial στο ρωσικό Vogue. Εντάξει, εκεί έχει παίξει στυλίστας, αλλά οι βασικές ιδέες είναι δικές του.

Άσε που, κατά το ό,τι δηλώσεις είσαι, ο Hutz είναι ηθοποιός, μοντέλο, DJ και μουσικός. Και αν τα είχες διαβάσει αυτά χωρίς να έχεις δει τις φωτογραφίες που του κωλοτρίβεται η Μαντόνα  θα νόμιζες ότι πρόκειται για μοντέλο που μόλις βγήκε από τα καλλιστεία που αμολάει το ένα κλισέ μετά το άλλο.

Εντάξει, θα μου πεις όπου γάμος και γιορτή και η Μαντόνα πρώτη. Και καλά κάνει. Στα Grammies, στα Emmies, στη Μπερλινάλε, με το Psy, παντού. Αλλά με τον Eugene Hutz; Ο τύπος εκτός του ότι μοιάζει με πολύχρωμη έκδοση του Τσε Γκεβάρα στο δικό της μυαλό μπορεί να βρωμάει ή να ετοιμάζει τρομοκρατικό χτύπημα;

Ε, λοιπόν, αυτός ο τύπος είναι άντρας, το πραγματικό του όνομα είναι Γεβγένι Αλεξάντροβιτς Νικολάγιεφ-Σιμόνοφ, έφυγε με την οικογένεια του από την Ουκρανία μετά το Τσέρνομπιλ, έχει ζήσει πρόσφυγας στη μισή Ευρώπη και ανακαλύπτοντας τις γύφτικες ρίζες του έγινε πρώτη μούρη στη celebrity σκηνή της Νέας Υόρκης.

Υπάρχει και μια πολιτική χροιά σε όλο αυτό που ονομάζεται Eugene Hutz και δεν μπορείς να την παραγνωρίσεις. Η μουσική είναι μία μίξη ska punk με παραδοσιακά Ρομά βιολιά, οι στίχοι έχουν μηνύματα.

Απλά οι Gogol Bordello, που πλέον βρίσκονται στον έκτο δίσκο και σε μερικές μέρες θα δώσουν δύο live στη χώρα μας (Stage: Volume 1στις 8/5 και Principal στις 7/5) δεν παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους και τα live τους είναι ξέφρενα πάρτι με πολύ αλκοόλ και χτύπημα.

Αν θες ο προτού το Νικολάγιεφ γίνει Hutz, o τρελός Ουκρανός είχε ήδη γίνει θέμα στο section της μόδας του New York Times Magazine. Με τη πρώτη του μπάντα του Fags είχε δημιουργήσει αρκετό hype την εποχή που το κίνημα της world music έπαιρνε μπρος και όλοι οι συντάκτες μόδας είχαν πάθει πλάκα με το Ρομά-χίπικο παρουσιαστικό του.

Και δεν μπορείς να πεις ότι στην Αμερική τα βρήκε όλα έτοιμα. Το Burlington που μεγάλωσε μπορεί να μην είναι το Bronx αλλά δεν είναι και το Greenhaven. Στη Νέα Υόρκη πήγε με τρύπιες τσέπες και όπως λέει τίποτα δεν του πήγαινε καλά για ένα μεγάλο διάστημα. Απλά έγραφε τραγούδια, έπαιζε μουσική και το ένα έφερε το άλλο.

Όταν έφτιαξε τους Gogol Bordello τα πράγμα είχαν ήδη μπει σε μια τροχιά. Ο Hutz βρισκόταν ακριβώς εκεί που έπρεπε, τη στιγμή που έπρεπε και πλαισιωμένος από τους σωστούς ανθρώπους. Σειρά είχαν οι συντάκτες της μουσικής για να γράψουν για το άστρο αυτού του φαινομενικά μουρλού τύπου.

Το ταξίδι στην κεντρική Ευρώπη ήταν αυτό που καθόρισε τη μουσική των Gogol Bordello. Ήδη από την Ουκρανία, ο Hutz είχε πειραματιστεί με διάφορες μπάντες και είχε κατασταλάξει. Η μουσική του θα είχε Ρομά όργανα αλλά θα ήταν uptempo rock ‘n’ roll με δουλεμένο στίχο όπως οι ροκ μπάντες στη Ρωσία που ο Hutz είχε για πρότυπο και θεωρεί ότι δεν υπάρχουν όμοιες.

Τώρα αν είναι η μουσική αυτό που εκτόξευσε τους Gogol Bordello στο παγκόσμιο stardom ή η περσόνα του Hutz, θα προτιμήσω το δεύτερο. Τι να πεις δηλαδή για έναν τύπο που όταν του κάνουν την πιο βαρετή μουσικογραφιάδικη ερώτηση για το στιλ των Goglol Bordello και αν αισθάνεται πρωτοπόρος απαντάει “εγώ το ανακάλυψε φίλε”.

Τα σπαστά του αγγλικά απλά συμπλήρωνουν το σουρεαλιστικό σκηνικό αφού μετά από τόσα χρόνια στη διεθνή σκηνή και στη Νέα Υόρκη δεν μπορείς να ξέρεις αν είναι αληθινή προφορά ή μέρος της παράστασης.

Ισως είναι αυτός ο συνδυασμός χιούμορ και αυτοπεποίθησης που τον κάνει σκέτη μηχανή δημοσιότητας. Οι δημοσιογράφοι τρελαίνονται να του πάρουν συνέντευξη γιατί ακόμα και στις πιο κλισέ ερωτήσεις θα βρει κάτι έξυπνο να πει, δεν θα τους προσβάλλει, θα βγάλει ατάκες και θα διαβαστεί.

Θα βάλει και τους προβληματισμούς του μέσα, θα μιλήσει για ηθική, για μειονότητες, για μουσική βιομηχανία, για μετανάστες, για κοινωνική ενσωμάτωση, για κινήματα. Αλλά τη στιγμή που σου μιλάει δεν κάνει κήρυγμα με βαρύγδουπες εκφράσεις. Στο περνάει με τη δική του γλώσσα, μέσα από τη δική του εμπειρία.

Και αυτό το χάρισμα είναι που πήραν πρέφα οι παραγωγοί του κινηματογράφου δίνοντας μια εντελώς διαφορετική διάσταση σε αυτό που λέμε Eugene Hutz. Μετά από μερικές απόπειρες μικρού μήκους, ο Hutz προτάθηκε για ένα δεύτερο ρολάκι πίσω από τον Elijah Wood στο “Everything Is Illuminated”. Ναι. Πίσω από τον Eliah Wood. Ναι, του Lord Of The Rings.

Είναι αυτή η πάστα του τρελού του χωριού που έχει φυτρώσει σε αυτό που λέμε star system χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει ούτε κάλτσα. Και αυτό το πράγμα είναι τόσο δόκιμο και τόσο αποδεκτό που δύσκολα πιστεύεις ότι είναι αληθινό.

Κάπως έτσι ο τρελός του παγκόσμιου χωριού είναι αυτό που λέμε σελέμπριτι.