Ο George Zervos είναι ο Έλληνας Elvis

Εκτός από solo καριέρα ως George Zervos, είναι και μέλος της μπάντας Swingin’ Cats, που μετρούν σχεδόν 10 χρόνια παρουσίας στα ελληνικά μουσικά δρώμενα με εκατοντάδες εμφανίσεις σε venues και φεστιβάλ ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συναντηθήκαμε στο Tiki Bar στο Κουκάκι, όπου για δύο ακόμα Πέμπτες ο Γιώργος θα εμφανίζεται ζωντανά, σε μια προσπάθεια να μας μυήσει στους ξέφρενους ρυθμούς των ’60s. Το παρουσιαστικό του είναι λογικό να σου θυμίζει τον Elvis Presley. Άλλωστε ο ‘Βασιλιάς της Rock n’ Roll’ στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει ο Ζερβός τη solo καριέρα του. Όμως, πίστεψέ με είναι πολλά περισσότερα από τον Έλληνα Elvis.

Γεννήθηκα στην Κάλυμνο και έμεινα εκεί μέχρι τα 18 μου. Μετά πήγα Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, αλλά παράλληλα ασχολούμουν και με τη μουσική. Από μικρός ήμουν αρκετά ανήσυχος. Ήθελα να μπω στο χώρο της μουσικής. Μου άρεσε πάντα. Τραγούδαγα και έπαιζα κιθάρα από μικρή ηλικία.

Το πρώτο μου live ήταν στο νησί όταν ακόμα πήγαινα δευτέρα γυμνασίου στα μακρινά ‘90s. Είχαμε φτιάξει μια μπάντα και παίζαμε metal και rock. Μας παραχώρησε ο δήμος το θεατράκι, στήσαμε τον εξοπλισμό μας, φτιάξαμε αυτοσχέδιες προσκλήσεις και είχε τεράστια επιτυχία. Νομίζω πως παίξαμε χάλια, αλλά δεν είχε καθόλου σημασία. Το απολαύσαμε. Είχαν έρθει φίλοι και γνωστοί και γούσταραν όλοι. Εκεί έζησα για πρώτη φορά τη φάση rock n’ roll και είπα πως αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Μέχρι τότε δεν το είχα εκφράσει στους γονείς μου, αλλά από εκείνη την ημέρα άλλαξαν όλα.

Σπίτι ακούγαμε πολύ rock. Pink Floyd, Led Zeppelin, Doors, αλλά και αρκετό blues. Άκουγα βέβαια και Σαββόπουλο, Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Χιώτη, καθώς και παραδοσιακή μουσική του τόπου.

Όταν μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη άνοιξε ένας νέος κόσμος για εμένα. Τότε στο νησί ήταν σαν να μεγαλώνεις στα ‘70s. Δεν είχαμε πολλά μαγαζιά με όργανα, δεν ήταν διαδομένο το ίντερνετ, δεν μπορούσες να κάνεις πολλά πράγματα.

Τότε ήταν που αρχίσαμε να παίζουμε πιο επαγγελματικά μουσική. Βέβαια, περισσότερο το κυνήγησα όταν τελικά ήρθα στην Αθήνα, μετά από σπουδές και στρατό και είπα πως τώρα θα αρχίσω να βιοπορίζομαι από αυτό.

Αυτό που πάντα ήθελα, ήταν να ζήσω όλη τη γκάμα της μουσικής παραγωγής. Να μπω σε στούντιο ηχογράφησης, να γράψω μουσική και να παίξω live. Μέσα στα πρώτα δύο, τρία χρόνια που ασχολήθηκα το κατάφερα. Έκανα και συνεργασίες με ανθρώπους που αποτελούσαν όνειρο ζωής κάποτε, όπως με τον Adam Levy και τον Διονύση Σαββόπουλο.

Η φάση με τον Elvis προέκυψε μεταγενέστερα. Είχα μια επαγγελματική πρόταση, όπου μου ζήτησαν να κάνουμε ένα αφιέρωμα στα τραγούδια του. Αυτό πήγε πάρα πολύ καλά και ήταν η ευκαιρία μου να κάνω κάτι προσωπικό, πέρα από τους Swingin’ Cats. Μέσα από αυτό το αφιέρωμα, μελέτησα πολύ τον Elvis, την προσωπικότητα, αλλά και τη μουσική του.

Δεν θέλω να βάλω στον εαυτό μου αποκλειστικά την ταμπέλα του Elvis. Είμαι μεν φανατικός οπαδός της μουσικής των ’50s και ’60s, όπου ο Elvis ήταν σημαίνουσα προσωπικότητα τότε. Όπως ήταν φυσικά και οι Beatles.

Ο κόσμος με γνώρισε ως τον Έλληνα Elvis και είναι λογικό. Έτσι τους συστήθηκα στην αρχή. Ήταν ωραίο, αλλά με προβλημάτιζε πάντα μια τέτοια σφραγίδα, γιατί έχω και άλλα πράγματα εκτός από αυτό. Βέβαια, τώρα το να σε χαρακτηρίζει κάποιος έτσι, τι να πω; Τιμή είναι.

Τις φαβορίτες τις είχα πάντα, δεν τις άφησα λόγω Elvis. Όλοι είχαν εκείνες τις δεκαετίες. Ίσως να ήταν τελικά και το κάρμα μου.

Αγαπημένο κομμάτι μου από τον Elvis είναι το ‘Crawfish’, το οποίο το διασκεύασα, το δισκογράφησα και κατά κάποιον τρόπο το έκανα και δικό μου.

Οι Έλληνες πάντα άκουγαν Rock n’ Roll. Οι Charms παίζουν ακόμα, οι Aphrodite’s Child το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Η νέα γενιά ακούει επίσης αρκετά. Έρχονται πολλά νέα παιδιά στα lives μου.

Δεν θα έλεγα πως θα ήθελα να ζήσω εκείνη την εποχή. Την ζω άλλωστε μέσα από τα τραγούδια μου σήμερα. Είναι ωραίες οι αλλαγές που έρχονται όσο περνούν τα χρόνια.

Το κομμάτι μου ‘Threesome’ που βγάλαμε πριν τρία χρόνια ήταν κάτι διαφορετικό. Και το κλιπ ήταν για κάποιους στα όρια του ακραίου, αλλά εγώ το ήθελα περισσότερο ακραίο. Βγήκε σκοτεινό και έχει ωραίο νόημα. Έξι είναι ο ιδανικός αριθμός, είναι μια φαντασίωση που τελικά την έκανα τραγούδι. Δεν νομίζω ότι θα βρούμε κάποιον, άντρα ή γυναίκα, που θα αρνιόταν πως κάτι τέτοιο αποτελεί φαντασίωση.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το video single μου με τίτλο “My life in her hands” αφιερωμένο στον γυναικείο ηρωισμό, και τώρα παρουσιάζουμε στο Tiki Bar μεταξύ άλλων και τα νέα μου κομμάτια “Blond Blondie You”, “Get in the car” και “Danger”, τα οποία θέλω να τα κόψω σε βινύλιο.

Είμαι συνεχώς σε ηχογραφήσεις, πρόβες και lives. Ζω το όνειρό μου σήμερα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Πάλεψα πολύ, γι’ αυτό που σήμερα απολαμβάνω. Σωματικά έχει πάρα πολύ κούραση, αλλά όταν κάνεις κάτι που απολαμβάνεις, δεν το σκέφτεσαι καθόλου.

Τι θέλω τα επόμενα χρόνια; Να κάνω τη μουσική μου όσο πιο γνωστή γίνεται. Ίσως να καταφέρω να κάνω και κάποιο tour στο εξωτερικό. Θα δούμε.

Τον George Zervos μπορείς να τον ακούσεις live σήμερα Πέμπτη (5/3), αλλά και την επόμενη Πέμπτη (12/3) στο Tiki Bar (Φαλήρου 15, Κουκάκι).