Ο Γιάννης Σπαλιάρας γεννήθηκε για να καβαλάει (μηχανές)

Τον έχεις συνηθίσει να ποζάρει ημίγυμνος δείχνοντας τους κοιλιακούς του σε εξώφυλλα περιοδικών. Όχι, όχι. Τον έχεις συνηθίσει με μαγιό σε μια παραλία να προσπαθεί να ‘σφάξει’ καρύδες. Ή μήπως σε κάποιο σίριαλ ή πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής; Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν τον έχεις συνηθίσει με δερμάτινα πάνω στην old school μηχανή του. Ο Γιάννης Σπαλιάρας, λίγους μήνες μετά την επιστροφή του από τον Άγιο Δομίνικο, μας πήγε μια βόλτα στα νότια προάστια και ως άλλος Easy Rider πάτησε γκάζι και πόζαρε για φωτογραφίες. Του αρέσει, δεν το κρύβει άλλωστε. Το κυριότερο όμως είναι πως σε αυτή τη βόλτα δεν σταμάτησε να μιλάει κι εμείς να τον ακούμε.

Ο Spal, όπως πλέον τον φωνάζουν ακόμη και οι πέτρες, είναι ο πιο κουλ τύπος που θα μπορούσες να γνωρίσεις. Άνετος, ακομπλεξάριστος, ένας άνθρωπος που σπάνια θα σου πει όχι, αν του ζητήσεις κάτι. Όσοι τον μάθαμε καλύτερα μέσα από το Survivor είχαμε πάρει μια ιδέα για την ευθύτητα και την ειλικρίνεια που τον διακατείχε, αλλά όταν τον γνωρίζεις από κοντά καταλαβαίνεις αμέσως πως δεν είναι τα μόνα καλά στοιχεία του χαρακτήρα του.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Έφτασε στο σημείο όπου είχαμε δώσει συνάντηση για την φωτογράφιση με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Για την ακρίβεια ενθουσιάστηκε τόσο από την τοποθεσία, που δεν παραπονέθηκε λεπτό για τις άπειρες φωτογραφίες και πόζες που τον βάλαμε να κάνει (αν δεν τις κάνει αυτός τότε ποιος;). Τι κι αν τα έχει ζήσει στον υπερθετικό βαθμό όλα αυτά τόσα χρόνια, ξέρει πως είναι μέρος της δουλειάς του και απολαμβάνει αυτό που κάνει.

Από που πρωτοσχολίασα βλέποντάς τον ήταν φυσικά το λουκ του, το οποίο ήταν αρκετά ‘born to be wild’ φάση. Την μηχανή την είχαμε, μας έλειπε μόνο ένας αμερικάνικος δρόμος για να ολοκληρωθεί το σκηνικό. “Ακούω πάρα πολλή μουσική. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν ροκ. Είναι η βάση της μουσικής”, μου είπε και γκάζωσε, παροτρίνοντας παράλληλα τη Φραντζέσκα (τη φωτογράφο μας) να μη σταματήσει τα κλικ στη φωτογραφική μηχανή της, όσο εκείνος έκανε βόλτες στο δρόμο. Αν και δεν είχε δει τη σειρά ‘Sons of Anarchy‘, του είπα πως κάλλιστα θα μπορούσε με αυτή την αμφίεση να κάτσει στο τραπέζι της λέσχης, δίπλα στον Τζαξ Τέλερ.

Οδηγός επιβίωσης σε τροπικό νησί

Αφού βγάλαμε τις πρώτες φωτογραφίες μου είπε από μόνος του με δόση πλάκας “ας ξεκινήσουμε από τις ερωτήσεις για το σεξ”. Ωστόσο, είπαμε να το πάμε χρονικά και να μιλήσουμε αρχικά για την πρόσφατη εμπειρία του στον Άγιο Δομίνικο και το Survivor. Πολλοί είπαν όταν μπήκε στο παιχνίδι επιβίωσης, πως ήταν ο πιο διάσημος από τους Διάσημους. Κατ’ εμέ έτσι ήταν. Επίσης ήταν από τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Παρόλα αυτά όμως έφτασε μια ανάσα από τον τελικό.

Έμεινε πέντε μήνες, τρεφόταν με καρύδες, έχασε περίπου είκοσι κιλά, αλλά κατάφερε να γίνει ο πλέον αγαπητός παίκτης, μαζί με τον Ντάνο που κέρδισε το έπαθλο. Α ναι, φυσικά. Απείχε και πέντε μήνες από το σεξ (πάντα γυρνούσε εκεί η κουβέντα).

Στο Survivor ήταν το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου που δεν έκανα σεξ

Από τα 16 μου όταν και ξεκίνησε η ερωτική μου ζωή δεν είχα ξανακάτσει τόσους πολλούς μήνες χωρίς να κοιμηθώ με γυναίκα”. Εντάξει, όχι ότι είχαμε αμφιβολία για αυτό.

Στο παιχνίδι ο Spal δεν μπήκε ούτε για την εμπειρία, ούτε για το ταξίδι στον Άγιο Δομίνικο. Αποφάσισε να πάρει μέρος γιατί βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση (όπως πολλοί σήμερα) και δεν διστάζει να το παραδεχθεί. Όπως επίσης δεν κρύβει ότι δυσκολεύτηκε πάρα πολύ τους πρώτους δύο μήνες στο νησί. “Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε ότι με ένα κομμάτι καρύδα έπρεπε να αντέξουμε μία, δύο ή και τρεις μέρες. Καταλάβαμε όμως τι δυνάμεις έχει το σώμα μας. Ανακαλύψαμε ο καθένας ποια είναι τα όριά του. Ήταν μια δύσκολη και τεράστια εμπειρία που πραγματικά σου αλλάζει τη ζωή”.

Τον διέκοψα ρωτώντας τον αν περίμενε ποτέ ότι θα καθόταν τόσο καιρό εκεί και γέλασε. “Αλήθεια, δεν μπορώ να πιστέψω πως άντεξα τόσους μήνες, πώς έκανα ό,τι έκανα. Τα βλέπω τώρα και δεν το πιστεύω. Αρχικά πήγα με την πεποίθηση να μείνω ένα μήνα τουλάχιστον για να μην ξεφτιλιστώ κυρίως. Να έχω μια αξιοπρεπή παρουσία”. Τα κατάφερε ωστόσο. Μπορεί να μην ήταν ο πιο αθλητικός παίκτης, μπορεί να δυσκολευόταν σε αρκετά αγωνίσματα, αλλά το πάλευε. Και σιγά σιγά έδειχνε να απολαμβάνει τη ζωή εκεί.

“Μετά τους δύο μήνες που τα έπαθλα έγιναν ακόμη καλύτερα και περιελάμβαναν ακριβά ξενοδοχεία και καλό φαγητό, ήταν πιο ευχάριστα. Η πιο όμορφη στιγμή ήταν όταν άλλαξα ομάδα. Ανακουφίστηκα και ένιωσα πολύ καλύτερα στους Μαχητές”.

Επεισόδια του Survivor δεν έχει κάτσει να δει. Μόνο κάποια αποσπάσματα που αφορούσαν τον ίδιο. Κυρίως γιατί δεν προλαβαίνει λόγω υποχρεώσεων, αφού όπως μου είπε με το που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα δεν σταμάτησε να χτυπάει το κινητό του από φίλους, αλλά και επαγγελματικές προτάσεις που δεχόταν. “Ήμουν τόσους μήνες μακριά από τεχνολογία, βιβλία και τηλεόραση. Όλα ήταν καινούργια για εμένα. Ξεσυνήθισα να οδηγώ, να χειρίζομαι το κινητό. Ήρθα και δεν ήξερα τι κάνω και πού βρίσκομαι”.

Στο τι του έλειψε περισσότερο αυτούς τους μήνες, εκτός από τους ανθρώπους του, ήταν ειλικρινής. “Δεν σου λείπουν τα υλικά αγαθά. Δεν μου έλειψε το κινητό ή τα χρήματα. Όταν πεινάς και σου λείπουν τα βασικά για την επιβίωση, όλα τα υπόλοιπα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Πάντως, μου έλειψε μια μπριζόλα και μακαρόνια με κιμά. Μόλις βγήκα την πρώτη βδομάδα, στο ξενοδοχείο γέμιζα τρία πιάτα από το μπουφέ το πρωί, τρία το μεσημέρι και τρία το βράδυ. Πήρα 10 κιλά σε έξι μέρες. Οι γύρω με κοιτούσαν πολύ περίεργα με τις στοίβες από τα πιάτα στο τραπέζι”.

Μπορεί να αποχώρησε λίγο πριν το φινάλε, όμως κέρδισε το έπαθλο. Όχι το χρηματικό, λίγη σημασία έχει αυτό άλλωστε. Κέρδισε το έπαθλο της αγάπης του κόσμου. “Έχω πάρει πάρα πολλή στήριξη και αγάπη από τον κόσμο. Είναι πολύ συγκινητικό όλο αυτό που γίνεται. Όσο ήμουν μέσα δεν ξέραμε τι γίνεται έξω, ποιος είναι συμπαθής και αντιπαθής. Βέβαια μετά από δύο τρεις μήνες που έβγαινα συνέχεια προτεινόμενος, από ένα σημείο και μετά αφού έβλεπα πως παρέμενε στο παιχνίδι κατάλαβα πως υπάρχει κοινό που με στηρίζει εκεί έξω”. Κάπου εκεί σταμάτησε για λίγο. Το σκέφτηκε και συνέχισε “Μου φαίνεται όμως υπερβολικό το πάθος του κόσμου για ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα. Οι μικρές ηλικίες κυρίως παθιάζονταν. Το ευχάριστο είναι όμως πως τα παιδάκια βγήκαν στις αλάνες, στα προαύλια των σχολείων τους και έφτιαξαν το δικό τους Survivor. Άφησαν λίγο τα κινητά και τους υπολογιστές. Βγήκαν στο δρόμο να παίξουν, όπως γινόταν παλιότερα”.

Ανάμεσα στα πολλά που είπαμε για την εμπειρία του στον Άγιο Δομίνικο, μεταξύ άλλων πήρε και θέση υπέρ του γυμνισμού που έκανε κάτι φορές στο παιχνίδι. ‘Έδωσε’ βέβαια και έναν συμπαίκτη του. “Ο Χρανιώτης έκανε από την αρχή γυμνισμό. Κυκλοφορούσε πολλές ώρες γυμνός. Εμένα μου πήρε λίγο χρόνο. Αν είμαι σε μια ερημική παραλία θα κάνω. Φυσικά και έχω κάνει στη ζωή μου. Όλοι θα έπρεπε να κάναμε, αν βρισκόμασταν σε μια ερημική παραλία”.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος ήταν από τους παίκτες με τους οποίους ήρθε πιο κοντά όσο βρέθηκε στο παιχνίδι και μάλιστα απ’ ότι λέει ο Spal, ο Ντάνος τον έκανε να πιστεύει ακόμη περισσότερο στο Θεό. Αν είχε κομποσκοίνια ίσως να τα φιλούσε κι εκείνος πριν αγωνιστεί δηλαδή. “Όχι, όχι δεν είμαι προληπτικός. Δεν έχω γούρια. Στον Θεό πιστεύω, ναι. Μέσα στο παιχνίδι ήταν πολλές οι φορές που προσευχόμουν και ζητούσα τη βοήθεια του Θεού. Το πρωί όταν ξυπνούσα ή πριν κοιμηθώ το βράδυ. Με επηρέασε και ο Αγγελόπουλος πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι, γιατί περνούσαμε πολλές ώρες μαζί. Προσευχόμασταν και μαζί”.

Πριν κλείσουμε το κεφάλαιο ‘Survivor’ και να προχωρήσουμε, του έθεσα μια υποθετική ερώτηση. Αν βρισκόταν μόνος του σε ένα έρημο νησί και έπρεπε να διαλέξει τρία πράγματα που θα ήθελε να έχει μαζί του, ποια θα επέλεγε; Για το πρώτο που είπε ήμουν σχεδόν βέβαιος, το δεύτερο με ξάφνιασε θετικά, αλλά η τρίτη απάντηση ήταν ό,τι καλύτερο.

Θα διάλεγα ένα τσεκούρι, που θα μπορούσε να βοηθήσει στο φαγητό ή στις δουλειές. Ένα βιβλίο, γιατί οι ώρες είναι ατελείωτες. Και τη φουσκωτή κούκλα που έχω σπίτι

Φυσικά δεν γινόταν να μην ρωτήσω για το πρώτο (και τελευταίο;) τραγούδι που έγραψε. Μιλάω ασφαλώς για τον ‘Σφάχτη της καρύδας’ που δεν γίνεται να μην έχεις ακούσει. Τι έχει να πει ο Spal γι’ αυτό; “Πάρα πολλοί με ρωτούν γι’ αυτό. Το είχα γράψει κάπου, αλλά το θυμόμουν την επόμενη ημέρα. Μου βγήκε τελείως αυθόρμητα. Δεν είχα στο παρελθόν ποτέ καμιά τέτοια απόπειρα. Νομίζω ότι είχε να κάνει με την απομόνωση και την ηρεμία εκεί. Ψάχναμε τρόπους κάπως να διασκεδάσουμε. Τους θυμάμαι τους στίχους ακόμα”.

Εκείνες κι αυτός

Θυμάμαι πως όταν έμαθα πως ο Γιάννης Σπαλιάρας, ο πλέον αναγνωρισμένος ως ‘γυναικοκατακτητής’, θα πάρει μέρος στο Survivor είχα πει από μέσα μου πως όλο και κάτι θα γίνει που θα μας δώσει θέματα να γράφουμε. Πώς δεν θα κρατηθεί και κάτι θα κάνει. Ή θα του κάνει κάποια. Του το είπα και από κοντά. Ειδικά, όταν επέμενε πως πέντε μήνες δεν έκανε τίποτα εκεί. Ούτε αυνανίστηκε ας πούμε; Δεν μπορεί.

“Είναι εύλογο ερώτημα και το καταλαβαίνω. Όταν η πείνα είναι τόσο έντονη όμως, το ερωτικό περνάει σε δεύτερη μοίρα. Μεταξύ ανδρών το συζητούσαμε. Λέγαμε ο ένας στον άλλο, εσύ τίποτα; εγώ τίποτα. Ήμασταν σε βαθύ ύπνο. Όπως στο στρατό τον πρώτο καιρό που μιλάς με τον διπλανό σου για αυτό. Ήμασταν μέσα στη βρώμα όλη μέρα. Τα κορίτσια από την πρώτη εβδομάδα τα βλέπαμε σαν τον κολλητό μας.

Δεν υπήρχε φλερτ και γκομενοσυζητήσεις. Δεν υπήρχε καθόλου διάθεση. Δεν μας σηκωνόταν, αν θες να το πούμε έτσι

Ας επιστρέψουμε όμως στην Ελλάδα και ας μιλήσουμε για την ερωτική του ζωή πριν (κυρίως), αλλά και μετά από το παιχνίδι. Έχει τη φήμη άλλωστε πως έχει πάει με περίπου 4.000 γυναίκες. Δεν είναι κάτι που μπορείς εύκολα να μην σχολιάσεις. Πες μας λοιπόν Γιάννη. Πώς το κάνεις αυτό; Πώς μπορούμε και εμείς, οι απλοί θνητοί να φτάσουμε αυτό τον αριθμό; “Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Προσεγγίζεις μια κοπέλα κι από τις αντιδράσεις καταλαβαίνεις αν θα συνεχίσει κάτι ή όχι. Αν δεις πρόσφορο έδαφος, μια ματιά. μια κίνηση, κάτι, προχωράς”.

Ο ίδιος τι προσέχει σε μια γυναίκα για να κάνει την κίνησή του; “Αυτό που μας τραβάει είναι το βλέμμα και η εξωτερική εμφάνιση στην αρχή. Όμως, για να θες να μείνεις με έναν άνθρωπο ή να ερωτευτείς, πρέπει να σε τραβήξει και η προσωπικότητά του. Προσέχω το βλέμμα και την αύρα που έχει η κάθε γυναίκα. Μου αρέσουν οι κοπέλες που δεν είναι δήθεν, που έχουν χιούμορ και είναι ανεξάρτητες”. Αν είσαι γυναίκα λοιπόν και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σημείωνε.

Βέβαια, ο Spal δεν είναι μόνος του το τελευταίο διάστημα, αλλά οι προτεραιότητές του είναι διαφορετικές. “Έχω μια σχέση εδώ και κάποια χρόνια. Κάποιες στιγμές πριν το Survivor χωρίζαμε, μετά τα ξαναβρίσκαμε. Πριν μερικούς μήνες έχασα τον πατέρα μου και άλλαξαν λίγο αυτά που σκεφτόμουν. Με ενδιαφέρει περισσότερο η δουλειά και η οικογένειά μου αυτή τη στιγμή και τα ερωτικά περνάνε σε δεύτερη μοίρα”.

Κι ενώ πιστεύεις πως ένας άνθρωπος σαν αυτόν που έχει χορτάσει αν μη τι άλλο από το κομμάτι δεν γίνεται να μπορεί να ερωτευτεί, έρχεται να σε διαψεύσει. “Έχω ερωτευτεί. Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ ακόμα και ερωτεύομαι και δεν έχω αποκτήσει αντισώματα. Ο έρωτας είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα και είναι ο απόλυτος εγωιστής. Έρωτας χωρίς πόνο και πάθος δεν υπάρχει άλλωστε”. Στιχουργικό ακούστηκε αυτό. Μάλλον ο ‘Σφάχτης της καρύδας’ που έγραψε, δεν ήταν τυχαίος τελικά.

Επίσης έχει φάει κι ο Spal χυλόπιτα όπως όλοι μας (δικαίωση). Ποιος ξέρει πόσο θα το έχει μετανιώσει σήμερα εκείνη η κοπέλα που πλήγωσε την παιδική του καρδιά. Ναι, ήταν στο γυμνάσιο όταν ‘έφαγε’ το τελευταίο ‘Χ’ από γυναίκα. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή του, όπως είναι λογικό. Και σίγουρα είναι ο άνθρωπος που μπορεί να μου μιλήσει για το one night stand. “Νομίζω ότι χρειάζεται στους άνδρες σαν εμπειρία. Πάντως ένας άνθρωπος όπως και εγώ που το έχω περάσει, αν το κάνει συνέχεια, νιώθει ένα κενό. Υπάρχει ένα συναισθηματικό κενό που στο δημιουργεί η συχνή εναλλαγή συντρόφων”.

Πλέον, όχι μόνο δύσκολα κάποια γυναίκα του λέει όχι, αλλά έχει μεγάλη πέραση και στο ανδρικό φύλο “Υπάρχουν άνδρες που με φλερτάρουν, περισσότερο από κινητό, όχι τόσο από κοντά. Θεωρώ ότι ο θαυμασμός είναι καλοπροαίρετο συναίσθημα από οποιαδήποτε μορφή, σε οποιαδήποτε μορφή. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει προσβολή ή σωματική επαφή δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλεί”.

Όσο για το αν θα έλεγε ‘ναι’ σε πρόταση για να πρωταγωνιστήσει σε ταινία πορνό, θα το έκανε μόνο σε μία περίπτωση. “Θα έπρεπε να είναι η τελευταία μου δουλειά και μετά να φύγω στα βάθη της Ασίας”.

Το βράδυ στο σπίτι του Χέφνερ

Υπήρχαν διάφοροι λόγοι που θα μπορούσαν να με κάνουν να ζηλέψω τον Γιάννη Σπαλιάρα όση ώρα μιλούσαμε. Η φοβερή μηχανή που καβαλούσε, το Survivor, η αγάπη του κόσμου, η πέρασή του στις γυναίκες. Όμως όχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν ζήλεψα περισσότερο από την βραδιά που μου περιέγραψε πως πέρασε στο Playboy the Mansion, παρέα με τον Χιου Χέφνερ. Και η τραγική σύμπτωση είναι πως η συζήτηση αυτή έγινε μόλις λίγες ημέρες μετά το θάνατο του ιδρυτή του Playboy.

Καλύτερα όμως να αφήσω τον ίδιο να τα περιγράψει όπως τα έζησε. “Τρομερή εμπειρία δεν το συζητώ, ήταν περίπου πριν καμιά δεκαριά χρόνια νομίζω. Πώς έγινε; Εγώ έκανα τότε το διαφημιστικό μιας γνωστής βότκας και υπήρχε συνεργασία με το Playboy. Έτσι ο Χέφνερ κάλεσε άτομα που είχαν να κάνουν με τη συγκεκριμένη εταιρεία, από όλες τις χώρες του κόσμου.

Το εντυπωσιακό που θυμάμαι ήταν πως για να φτάσουμε στο πάρτι έπρεπε να μας μεταφέρει εκεί διαπιστευμένο όχημα. Δεν μπορούσες καν να πλησιάσεις την περιοχή σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου γύρω από το σπίτι, αν δεν ήσουν σε διαπιστευμένο όχημα. Περάσαμε τρεις φορές σωματικό έλεγχο για να μπούμε μέσα, παρότι είχαμε προσκλήσεις σκέψου. Ο τύπος έβαλε στην αυλή του 10.000 κόσμο. Το σπίτι πρέπει να είχε πάνω από 200 δωμάτια. Δεν μπορούσες να γυρίσεις με τα πόδια όλο το οικόπεδο. Υπήρχε ο τεχνητός καταρράκτης με την πισίνα αν έχετε δει από φωτογραφίες, αλλά και μπαρ από πάγο.

Από τους 10.000 που βρισκόντουσαν στην αυλή του Χέφνερ, τα 7.000 ήταν κουνελάκια και οι 3.000 ήταν άνδρες

Τον σταμάτησα για να πιω λίγο νερό και να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς μου είχε πει κι ύστερα τον άφησα να συνεχίσει “Το dress code ήταν κουστούμι για τους άνδρες και εσώρουχα για τις γυναίκες. Ό,τι εσώρουχο μπορείς να φανταστείς και δεν έχεις δει ποτέ στη ζωή σου. Βλέπαμε γυναίκες με περούκες τύπου γαλλική επανάσταση, με κορσέδες και γυαλιά για παράδειγμα.

Υπήρχε ένας τύπος μέσα στο πάρτι, ο οποίος φορούσε την μπορντό ρόμπα του Χέφνερ, αλλά ήταν ο σωσίας του. Τον είχε βάλει να βγάζει φωτογραφίες με τον κόσμο. Στην αρχή λέγαμε πως είναι αυτός, αλλά παρά ήταν άνετος. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο κανονικός Χέφνερ σε ένα τραπέζι με επίσημους προσκεκλημένους, το οποίο είχε τόσους μπράβους που δεν γινόταν καν να πλησιάσεις”.

Ωραία όλα αυτά Γιάννη μου, αλλά είσαι ο Σπαλιάρας και βρίσκεσαι σε μια αυλή με 7.000 κουνελάκια που φορούν μόνο εσώρουχα. Πώς κύλησε αυτό το βράδυ; “Το πάρτι ξεκίνησε στις 20.00 και στη 1.00 είχε τελειώσει. Στο τέλος ήταν όλοι μεθυσμένοι. Έβλεπες όλα τα κορίτσια να παραπατάνε”. Η ιστορία άρχισε να αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον και προσπάθησα να τον στριμώξω για να μου πει λεπτομέρειες για τα όσα έγιναν μετά το τέλος του πάρτι. Περιορίστηκε στο “Ήταν εύκολοι στόχοι τα κορίτσια, να το πω έτσι. Έκανα πολλές γνωριμίες εκείνο το βράδυ και όλα καλά”. Στα off the record πάντως, είπε περισσότερα.

Ένας Spal όπως όλοι μας

Εκτός από γυναίκες και φωτογραφίσεις ο Γιάννης Σπαλιάρας έχει και μια άλλη πλευρά που δεν την ξέρει πολύς κόσμος. Όσο κι αν δεν του φαίνεται, είναι αρκετά ευαίσθητος και όσοι τον γνωρίζουν καλύτερα μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Τον τελευταίο καιρό που έχει επιστρέψει από τον Άγιο Δομίνικο επισκέπτεται συχνά παιδιά που πάσχουν από διάφορες αρρώστιες, προσπαθώντας να χαρίσει χαμόγελα, ενώ πρόσφατα έγινε και δότης μυελού των οστών.

“Ο καθένας από τη μεριά του πρέπει να βάζει ένα λιθαράκι και να προσπαθεί για τον συνάνθρωπο. Όταν έχω χρόνο προσπαθώ να βοηθάω. Έχω πάει αρκετές φορές σε νοσοκομεία να δω παιδάκια, μόνος μου ή και μαζί με τον Αγγελόπουλο”. Αναμφίβολα ένας διαφορετικός Spal. Τον έχει επηρεάσει σίγουρα και η απώλεια του πατέρα του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν μερικούς μήνες.

Έχω αλλάξει αρκετά το τελευταίο διάστημα. Από μικρή ηλικία είμαι ανεξάρτητος, από τα 20 άρχισα να ταξιδεύω. Ποτέ δεν ήμουν κοντά στην οικογένεια, κυρίως λόγω της δουλειάς μου. Ο αδερφός μου ήταν πιο κοντά, είχε διαφορετική δουλειά και έμενε στο ίδιο κτήριο. Εγώ συνήθως έπαιρνα τηλέφωνο να δω τι φαγητό έχει και να πάω. Τώρα πηγαίνω ό,τι φαγητό και να έχει. Περισσότερο για να δω και να στηρίξω τη μητέρα μου”, μου είπε και εκείνη ακριβώς τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν κατά σύμπτωση η μητέρα του, στην οποία απάντησε πως θα την πάρει λίγο αργότερα, γιατί έδινε συνέντευξη.

Στη συνέχεια τον ρώτησα για τον πατέρα του και οι λέξεις που έβγαλε από το στόμα του έσταζαν αγάπη, αλλά και θαυμασμό: “Τον θυμάμαι πάντα ψηλό και σωματώδη. Με κρατούσε από το χέρι όταν ήμουν μικρός και τον έβλεπα σαν τον Σούπερμαν. Είχε μεγάλη σωματική δύναμη. Μια φορά που τσακωνόμασταν με τον αδερφό μου, μπήκε στη μέση να μας χωρίσει και με μια σπρωξιά φύγαμε και οι δύο”. Και μιας και η συζήτηση πήγε στην οικογένεια μου αποκάλυψε και μία από τις εφηβικές του αταξίες.

Ήμουν από μικρός μηχανόβιος και έκλεβα τη μηχανή του αδερφού μου όταν κοιμόταν

Έκανα την απαραίτητη φιγούρα και πήγαινα να δω την τότε κοπέλα μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα όταν καβάλησα την πρώτη μου μηχανή. Μου έφυγε η μαγκιά όταν κύλησε το δάκρυ ξεπερνώντας τα 100 χιλιόμετρα. Με αυτοκίνητα άργησα να αποκτήσω σχέση. Σκέψου δίπλωμα αυτοκινήτου έβγαλα στα 28 μου”.

Απ’ ότι μου είπε, το μέρος που μπορεί εύκολα να τον πετύχει κάποιος είναι το γυμναστήριο, αφού δεν χάνει προπόνηση. “Περίπου μια ώρα την ημέρα τουλάχιστον την περνάω στο γυμναστήριο. Αν δεν κάνω τίποτα αισθάνομαι πως σκουριάζω. Μου αρέσει να γυμνάζομαι, έχω εθιστεί σε αυτή την έκρηξη ορμονών”. Με body buliding αλήθεια πώς και δεν ασχολήθηκε μιας και είναι και της μόδας τα τελευταία χρόνια; “Δεν με ενδιέφερε ποτέ. Καλώς ή κακώς τα περισσότερα παιδιά εκεί κάνουν και χρήση αναβολικών. Εγώ είμαι κάθετος, δεν έχω πάρει ποτέ. Συμπληρώματα διατροφής, πρωτεΐνες και βιταμίνες χρησιμοποιώ από 16-17 χρονών, αλλά είμαι καθαρά ενάντια στα ανοβολικά και στεναχωριέμαι που έχει γίνει μόδα και τα παίρνουν σαν καραμέλες χωρίς να γνωρίζουν”.

Έχοντας περάσει περίπου τρεις ώρες με τον Spal και έχοντας αποκτήσει πλέον μια οικειότητα μαζί του, αρχίσαμε να μιλάμε χωρίς σενάριο, με τις ερωτήσεις να βγαίνουν αυθόρμητα κι εκείνον να απαντάει ακόμη πιο χαλαρά. Θα έλεγε άραγε πώς έχει απωθημένα; “Όχι. Έχω κάνει πολύ περισσότερα από αυτά που ονειρευόμουν όταν ήμουν παιδί και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν έχω όνειρα και στόχους. Προσπαθώ όσο μπορώ να εξελίσσομαι σαν επαγγελματίας, αλλά και σαν άνθρωπος”. Ήταν καλή πάσα αυτή η απάντηση για να ρωτήσω τι ακριβώς ονειρευόταν να γίνει όταν ήταν παιδί “Ήμουν στη γυμναστική ακαδημία, έπαιζα και μπάσκετ σε ημιεπαγγελματικό επίπεδο, οπότε προς τα εκεί κάπου προσανατολιζόμουν. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ το μόντελινγκ και τη showbiz. Προέκυψε”.

Η ζωή του τους τελευταίους μήνες είναι αρκετά ήρεμη. Δεν του λείπει το ξενύχτι, γιατί όπως λέει έχει κορεστεί από το συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά αν το καλέσουν για δουλειά κάπου, θα πάει. Στον ελεύθερό του χρόνο προτιμά τις εξόδους σε πιο ήρεμα μαγαζιά, για φαγητό και συζήτηση. Α, και είναι πωρωμένος με την μπάλα.

“Έχω μεγαλώσει μέσα στον αθλητισμό δεν γίνεται να μην παρακολουθώ. Βλέπω και ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Λατρεύω να κάθομαι στον καναπέ του σπιτιού με φίλους και να βλέπω Champions League. Εντάξει, αλλά χωρίς πίτσα και μπύρα”. Αμάν ρε Γιάννη, με το τελευταίο μου το χάλασες. Τι νόημα έχει χωρίς; Κάπου εκεί τον πείραξα λέγοντάς του πώς γίνεται να αντέχει 90 λεπτά χωρίς σεξ; Πήρα όμως πληρωμένη απάντηση. “Υπάρχει και το ημίχρονο”.

Πριν κλείσω το μαγνητοφωνάκι και ολοκληρώσουμε την κουβέντα τον έβαλα να μου περιγράψει με τρεις λέξεις τον εαυτό του. Το σκέφτηκε κάπως, αλλά ήταν ειλικρινής, αν και χρησιμοποίησε πάνω από τρεις λέξεις. “Θα έλεγα πως είμαι ένας άνθρωπος με χιούμορ, απρόβλεπτος και ανυπόμονος”.

Κούμπωσε το δερμάτινο τζάκετ που φορούσε και λίγο πριν ανέβει στην μηχανή ακούσαμε μερικές παιδικές φωνές από πίσω μας. Ήταν πέντε, έξι παιδάκια που αν δεν κάνω λάθος φώναζε το ένα στο άλλο “εσύ πες το”. Ο Γιάννης, που κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, τα φώναξε από μόνος του δίπλα του να βγάλουν φωτογραφία. Χαμογελούσε και εκείνος μαζί τους και δεν το έκανε προσποιητά. Το ένιωθε. Μπορεί να είναι Easy Rider και να έχει ‘γράψει’ χιλιόμετρα με τη μηχανή του (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αλλά παραμένει ακόμα παιδί. Και το απολαμβάνει.