Ο Γιώργος Λυκουρόπουλος πρέπει να δημοσιεύσει τα inbox της Αθλητικής Κυριακής

Η φωνή του Γιώργου Λυκουρόπουλου, για ένα μεγάλο διάστημα, για μια δεκαετία σίγουρα, ήταν η φωνή του Σαββατοκύριακού μου. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν δύο χρόνια και να δεχτεί να έρθει στο Rec λίγες μέρες πριν ταξιδέψει στο Κίεβο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Συζητήσαμε για τη δημοσιογραφία που πρεσβεύει ο ίδιος, για τον Γιώργο Μίνο και για την Ικαρία. Μεταξύ πολλών άλλων.

(φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

“Η πρώτη μου ολόκληρη μετάδοση ήταν ένα Δόξα Δράμας-ΑΕΚ. Εγώ πάντα πρόσεχα και την ανθρωπογεωγραφία των αποστολών μας -ετοιμάζω κι ένα βιβλίο σχετικά. Πήγα για πρώτη φορά στη Δράμα, είχε πολλή ζέστη, μείναμε σε ένα παλιό Ξενία και θυμάμαι αυτό το καλτ του γηπέδου που είχε ακόμα τις ‘τούρκικες’ τουαλέτες. Περιγράφω το ματς και με βρίσκει μετά στο κανάλι ο Παλομπαρίνι και μου λέει ‘μ’ αρέσει όπως σπικάρεις, είσαι κουλ”.

“Έπαιξα κανονικά ποδόσφαιρο. Ήμουν χαφ και επίθεση. Έπαιξα για δέκα χρόνια στα γήπεδα του Πειραιά, περίπου 250 επίσημα ματς και αν δεν με απέτρεπε συνέχεια ο πατέρας μου, θα είχα γίνει επαγγελματίας. Μου πήρε καμιά διετία (σ.σ. στις μεταδόσεις) για να μην έχω την οπτική του ποδοσφαιριστή, αλλά του δημοσιογράφου”.

“Υπήρχε η σχολή του Αλέξη Σπυρόπουλου ο οποίος κλεινόταν στο δωμάτιο, διάβαζε για ώρες και ερχόταν στη μετάδοση και έλεγε φοβερά πράγματα. Τότε ήμουν ρεπόρτερ και τον είχα σαν πρότυπο. Και υπήρχε και η σχολή του Μανώλη Γρηγοράκη, που δεν νομίζω να υπάρξει ξανά κάτι παρόμοιο. Ούτε τσάντα δεν έπαιρνε στα ταξίδια. Έπρεπε να διαλέξω λοιπόν ανάμεσα στη σχολή με τα χιλιάδες στατιστικά και την άλλη. Νομίζω ήμουν κάπου ανάμεσα”.

“Σιχαίνομαι τη στατιστική στο ποδόσφαιρο. Δεν μπορείς να το ερμηνεύσεις τόσο με τους αριθμούς, όσο το μπάσκετ”.

“(σ.σ. Η οπαδική δημοσιογραφία σήμερα) με αηδιάζει, δεν υπάρχει άλλη λέξη. Υπάρχει η κατάντια οι δημοσιογράφοι να είναι τόσο οπαδοί που να γράφουν στο Facebook (που στο κάτω κάτω είναι η δημόσια έκφρασή μας) εμετικά πράγματα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Αν περάσεις αυτό το όριο, είσαι κατάπτυστος. Κι επειδή το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν θα αλλάξει ποτέ, δεν θα αλλάξουν ούτε αυτοί”.

“Αν δημοσιεύσω ποτέ τα inbox της Αθλητικής Κυριακής σε βιβλίο, θα καταλάβεις ότι είναι ντροπή να κατηγορούμε τους παράγοντες όταν το 80% των φιλάθλων έχουν την ίδια αρρωστημένη νοοτροπία”.

“Όταν πήγα στην εκπομπή, απαίτησα η σύνδεση με Θεσσαλονίκη να γίνεται με στούντιο γιατί μέχρι τότε γινόταν από ένα δωμάτιο με κακή τεχνική σύνδεση. Εκεί ήρθε και το φαινόμενο του Γιώργου Μίνου. Ο Γιώργος δεν είναι δημοσιογράφος, είναι ένας εκπρόσωπος της κουλτούρας του κατοίκου της δυτικής Θεσσαλονίκης. Είναι οι Αμπελόκηποι, οι συνοικίες, είναι ένα σύμβολο, δεν είναι ένας ρεπόρτερ. Οπότε δεν έχω να πω κάτι για τον Γιώργο. Για μένα, είναι ακίνδυνος”.

“Το ’94-’95 είναι η πρώτη χρονιά που κάνω μεταδόσεις και έρχεται η ώρα να πάω πρώτη φορά στην Τούμπα. Για μας που μεγαλώσαμε στην Αθήνα, η Τούμπα ήταν ένας μύθος. Και το έζησα ήδη 2-3 ώρες πριν το ματς που πήγαμε να στήσουμε με τον τεχνικό. Ειλικρινά σου μιλάω, ανατρίχιασα. Η Τούμπα είναι ένα θέμα. Πω πω πω”.

“Εγώ έζησα τη βραδιά της επιστροφής του Μπάγεβιτς στη Φιλαδέλφεια με τη φόρμα του Ολυμπιακού. Είμαι ρεπόρτερ κάτω, τη μετάδοση την κάνει ο Σπυρόπουλος. Είναι ένα τρελό διήμερο, διότι έχει πέσει μια καταρρακτώδης βροχή κι έχει γίνει βούρκος το γήπεδο, και το ματς αναβάλλεται για την επόμενη βραδιά. Όταν είσαι ρεπόρτερ, βιώνεις τρομακτικά το παιχνίδι. Θα έκανα το ρεπορτάζ στον πάγκο του Ραβούση”.

“Περπατάω ακριβώς την ίδια διαδρομή που κάνει ο Μπάγεβιτς από την καταπακτή μέχρι τον πάγκο για να ζήσω την εμπειρία. Είναι σκηνικό τρομερής έντασης και βίας σε έναν άνθρωπο. Του πετάνε ό,τι μπορείς να φανταστείς κι αυτός επειδή ήταν πάντα ένας πολύ αγέρωχος τύπος δεν θέλει να δείξει ότι μασάει και πετάει μια φόρμα που πάνε να του βάλουν στο κεφάλι. Έκατσα σχεδόν δίπλα του. Το λέω πάντα και θα το υπογράφω. Το ματς εκείνο δεν το έχει δει. Πιστεύω πως το έχει ζήσει ως ένα τεράστιο ψυχικό πρόβλημα και το 90λεπτο το βλέπει όπως βλέπεις ένα όνειρο αλλά δεν το θυμάσαι. Απ’ όσο έμαθα μετά, για μια εβδομάδα δεν κοιμήθηκε ούτε ένα λεπτό. Ήταν σαν αρχαία τραγωδία αυτό το σκηνικό”.

Το Rec με τον Γιώργο Λυκουρόπουλο μεταδόθηκε το Σάββατο 26 Μαΐου στο Ραδιόφωνο 24/7.