Μικρός, ο Γιώργος Συρίγος νόμιζε πως είναι ο Γκάλης

Η Ελλάδα πέρασε με τα πολλά στη φάση των 16 και το πρώτο Rec της σεζόν δεν θα μπορούσε να μην είναι αφιερωμένο στο μπάσκετ. Καλεσμένος της εκπομπής ο Γιώργος Συρίγος, ο κύριος που ακούτε καθημερινά παρέα με τον Παντελή Βλαχόπουλο στο ‘Είναι να Γελάει Κανείς’ στον Sport24 Radio 103.3.

Γιος του θρυλικού Φίλιππου Συρίγου, βαθύς μπασκετικός και με τις βαλίτσες έτοιμες για το Ευρωμπάσκετ, ο Γιώργος ήρθε στο στούντιο του Ραδιοφώνου 24|7, αφηγήθηκε ιστορίες από το ΣΕΦ του ’87, έκανε τις εκτιμήσεις του για το φετινό τουρνουά και απέδειξε ότι εκτός από μπάσκετ, ξέρει κάμποσα και από μουσική. Είναι περιττό να σημειωθεί ότι τα τραγούδια της εκπομπής ήταν όλα δικές τους επιλογές.

(φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

“Το ’87 ήμουν 11 χρονών. Ήταν όλα σχετικά στο μυαλό μου. Θυμάσαι κι εσύ ότι στα 11, κάναμε σε δευτερόλεπτα την απόσταση πραγματική-εικονική ζωή και πολλές φορές τις μπερδεύαμε κιόλας. Σε ένα από τα ματς της πρώτης φάσης, με πήρε μαζί του ο πατέρας μου και στα τελικά, σε όλα τα νοκ-άουτ, ήμουν δίπλα του. Καθόμουν δεξιά τους, φόραγα ακουστικά και έμαθα και τα πρώτα κόλπα της μετάδοσης πχ. τα κουμπιά της κονσόλας”.

“Κάποια στιγμή λέει ο πατέρας μου Σαμπόνις, πατάω το κουμπί, του λέω ο Σαμπόνις είναι στη Λιθουανία, Τσατσένκο εδώ πέρα, κι εκείνος σαν να μην τρέχει τίποτα, διορθώνει και το προσπερνάει. Κάποια στιγμή μπορεί να το ξανάπε κιόλας”.

“Όποιος της ηλικίας μου υποστηρίζει ότι έβλεπε μπροστά τότε ή μπορούσε να συμπυκνώσει γνώση προηγούμενων ετών για να καταλάβει τι έζησε το ’87, μάλλον λέει ψέματα. 11 χρονών δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα. Ζεις στη λογική ότι με πήραν στο ωραιότερο λούνα παρκ. Γυρίσαμε το κεφάλι περιφερειακά, μείναμε με το στόμα ανοιχτό, νιώσαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα και γενικότερα ήμασταν σε μια γιγαντιαία παιδική χαρά”.

“Μ’ άρεσε πάντα όλη αυτή η ιστορία με τη δημοσιογραφία. Επειδή όμως ήμουν κάκιστος μαθητής, έχω πάρει απολυτήριο Λυκείου, με 12. 7 στην Κοινωνιολογία, 11 στην Έκθεση. Η πλάκα είναι πως στο summer school στην Αγγλία το ’91 γυρνούσα με κάτι βαθμούς B+ και 82/100. Η μάνα μου λοιπόν, πήρε τηλέφωνο στην Αγγλία βέβαιη ότι έχω κάνει πλαστογραφία του ελέγχου. Τελικά τι αποδείχτηκε μετά από χρόνια που πήγα στο Βρετανικό Συμβούλιο; Δεν μπορούσα καθόλου με το ελληνικό σύστημα και τη μέθοδο της παπαγαλίας”.

“Στα 17,5 και με το μυαλό μου πάνω από το κεφάλι, ο πατέρας μου συγκαλεί οικογενειακό συμβούλιο και ανακοινώνει ότι ‘από Δευτέρα ξεκινάς μαθητευόμενος στην Ελευθεροτυπία. Έτσι και δεν έρθεις, τελείωσες’. Ε, δεν είχα και πολλά περιθώρια όπως καταλαβαίνεις”.

Ακούστε ολόκληρο το Rec με τον Γιώργο Συρίγο:

“Το 2005, δεν πήγα στο Βελιγράδι. Έχω βγάλει εισιτήρια, είμαι έτοιμος για τον ημιτελικό και παίρνω τον πατέρα μου, υπεύθυνος Τύπου της Εθνικής τότε,  να του πω έρχομαι, έρχομαι. ‘Τι έρχεσαι ρε’, μου λέει, ‘άλλαξε τα εισιτήρια και πήγαινε Θεσσαλονίκη, έχει τουρνουά ο ΠΑΟΚ, πήγαινε να μεταδώσεις’. Του λέω, ‘δεν έχεις άλλον’; Μου λέει, ‘και να είχα, πάλι εσένα θα έστελνα’. Κι έτσι είδα τον ημιτελικό και τον τελικό από την τηλεόραση. Μας έκοψε ο κύριος”.

“Δεν περιορίστηκα ποτέ μόνο στο μπάσκετ. Η μάνα μου είναι πρωταθλήτρια κολύμβησης, κολύμπαγα από πέντε χρονών. Αν με ρωτήσεις για μια παιδική ανάμνηση, σίγουρα θα σου πω το γκολ του Ταρντέλι, η πρώτη αθλητική εικόνα που έχω από έξι χρονών, αλλά μέσα στις 4-5 βασικές, θα σου πω και τη σκυταλοδρομία του ’84, Αμερική εναντίον Δυτικής Γερμανίας, φεύγει ο Γκρος ενάμιση σώμα πίσω, τον πιάνει τον Αμερικάνο και τελικά χάνει στη χεριά”.

“Έπαιξα μπάσκετ, ναι. Παιδικό και εφηβικό στον Πρωτέα Βούλας. Έπαιζα στη θέση 2, νόμιζα ότι είμαι ο Γκάλης. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ήμουν καθόλου καλός συμπαίκτης. Ατομιστής”.

“Όταν κάνεις μετάδοση, υπάρχουν χίλια δεδομένα στο γήπεδο, τα οποία δεν μπορείς να σταθμίσεις. Ξεκινάς λοιπόν με το δεδομένο ότι για κάποιο από αυτά θα κάνεις λάθος. Όποιος ξεκινάει απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι θα κάνει λάθος, θα κάνει την καλύτερη μετάδοση. Όποιος ξεκινήσει με τη λογική ότι είναι αλάνθαστος, θα γίνει ρεζίλι. Είναι τόσο απλά τα πράγματα”.

“Εδώ και αρκετά χρόνια, η Εθνική ζει με τη δαμόκλειο σπάθη του μεγάλου νοκ άουτ παιχνιδιού πάνω από το κεφάλι της. Φτάνει σε αυτό, αλλά τρώει τα μούτρα της. Πρέπει να πάρουμε επιτέλους ένα νοκ άουτ. Βήμα-βήμα. Ας πάρουμε ένα δυνατό νοκ άουτ και ό,τι παραπάνω καλοδεχούμενο”.

Το Rec με τον Γιώργο Συρίγο μεταδόθηκε το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου στο Ραδιόφωνο 24|7.