O Greg Nicotero υπόσχεται ότι το The Walking Dead θα είναι αμείλικτο

Το ταξίδι μου στο Λονδίνο χάρη στους καλούς ανθρώπους του FOX International Channels Greece είχε πάρα πολλές σημαντικές στιγμές, τις οποίες θα παρουσιάσω ξεχωριστά μέσα από το Oneman, όπως τους πρέπει.

Πριν καν μπω στο αεροπλάνο για το βροχερό Λονδίνο όμως (δεν έβρεξε καθόλου όσο ήμουν εκεί, αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι υποχρεωτικό να βάζεις τη λέξη βροχερό πριν το Λονδίνο) είχα κυκλώσει με κόκκινο μαρκαδόρο ένα όνομα: Gregory Nicotero.

Τι εστί Nicotero; Ένας εκ των παραγωγών, σκηνοθετών και ο υπεύθυνος για τη δημιουργία των make-up εφέ στο αγαπημένο μας The Walking Dead. Ο οποίος επίσης έχει δουλέψει σε ΟΛΕΣ τις ταινίες του Ταραντίνο και έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Wes Craven κι ο Steven Spielberg.

Τον συνάντησα στα πλαίσια των εκδηλώσεων της FOX στο Λονδίνο και στα πρώτα λεπτά της συνέντευξης το μόνο που σκεφτόμουν ήταν “είμαι στο ίδιο δωμάτιο με τον Greg Nicotero”. Πάλι καλά που υπήρχε το μαγνητοφωνάκι κι έτσι μπόρεσα να καταγράψω τις απαντήσεις του. Μετά θυμήθηκα ότι έχω χρέος προς τους αναγνώστες μας να μάθω τι συμβαίνει στη συνέχεια της σειράς.

Το The Walking Dead

Είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που έχει σκηνοθετήσει σχεδόν μια σεζόν ολόκληρη μιας εκ των δημοφιλέστερων σειρών των τελευταίων ετών. Θα ήμουν τουλάχιστον χίπστερ αν ξεκινούσα ρωτώντας οτιδήποτε διαφορετικό. The Walking Dead λοιπόν κι η πρώτη ερώτηση αφορά τη στροφή της σειράς προς νέους ήρωες και την ανάδειξη των προσωπικών ιστοριών δευτερευόντων μέχρι και πέρσι χαρακτήρων με ολόκληρα επεισόδια αφιερωμένα σε αυτούς. 

“Ο κόσμος των χαρακτήρων διαρκώς μεγαλώνει. Θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι όλοι αυτοί οι πρόσθετοι χαρακτήρες δεν είναι απλά κομπάρσοι πολυτελείας. Ξοδεύουμε πολύ χρόνο για να βρούμε αυτούς τους ηθοποιούς. Την Katelyn Nacon ας πούμε, η οποία υποδύεται την Enid, την επέλεξα εγώ προσωπικά . Είναι περίπλοκο το θέμα, γιατί αν φαίνεται ότι όλοι οι νέοι χαρακτήρες δεν έχουν τι να κάνουν θα καταλήξουν να μοιάζουν με ‘γλάστρες΄. Θέλουμε να επεκτείνουμε τον κόσμο του The Walking Dead προσθέτοντας λεπτομέρειες στο παρασκήνιο περισσότερων χαρακτήρων. Κάνει τον κόσμο μας πλουσιότερο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι πετυχημένοι, υπάρχει κόσμος που λέει ‘αυτόν δεν τον συμπαθώ, πότε θα τον σκοτώσετε;’. Χρειάζεται όμως αυτή η ισορροπία στη σειρά, να υπάρχουν χαρακτήρες που κάθε τόσο τσεκάρεις τι κάνουν” σχολιάζει σχετικά με τα νέα δεδομένα της ιστορίας. 

Ιδανική στιγμή για να ζητήσω από τον Greg να σχολιάσει το “Fear The Walking Dead”. Αν το έχει δει φυσικά. “Το έχω δει ναι. Μου αρέσει ότι πρόκειται για μια πολύ διαφορετική σειρά. Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θέλουμε να κάνουμε ένα CSI με ζόμπι. Είναι ο καλύτερος τρόπος να επεκτείνουμε το σύμπαν του The Walking Dead”.

Ας μείνουμε όμως σε αυτό το σύμπαν που ξέρουμε κι ας ξεκινήσουμε λίγο την ονοματολογία. Τι να περιμένουμε από τον κάθε χαρακτήρα; “Θα δείτε ότι ο Spencer γίνεται όλο και πιο σημαντικός, ειδικά μετά τα γεγονότα των τελευταίων επεισοδίων της προηγούμενης σεζόν. Ο Aaron περνάει επίσης μια διαδικασία αλλαγής, οι φωτογραφίες κι η τσάντα που εντόπισε τον έκαναν να συνειδητοποιήσει πως μπορεί να είναι υπεύθυνος για την ανακάλυψη της Alexandria κι αυτό τον επηρεάζει τρομερά” αποκαλύπτει και νομίζεις ότι εκείνη την ώρα το σύμπαν του The Walking Dead έχει ζωντανέψει μπροστά μας. Ωπ, να κι η Sasha με τον Daryl, τον Rick και τους υπόλοιπους.

“Στο τέλος της σεζόν βλέπουμε ακόμη ότι η Sasha έχει συμφιλιωθεί με αυτό που είναι. Ο κόσμος της σειράς είναι σαν ένα καζάνι που το ανακατώνεις συνέχεια, υπάρχει διαρκής εξέλιξη στις ιστορίες. Η Sasha είναι ήρεμη γιατί δεν πυροβόλησε τον Gabriel στο κεφάλι, συνειδητοποίησε ότι δεν είναι αυτό που ήθελε τελικά. Από την άλλη ο Abraham επηρεάζεται από το γεγονός ότι ήταν δίπλα στον Pete όταν τον πυροβόλησε ο Rick, επηρέαζεται δηλαδή από κάτι που είδε. Όλες αυτές οι καταστάσεις αλλάζουν τους χαρακτήρες και τα δεδομένα της σειράς, τις συμμαχίες και τις μεταξύ τους σχέσεις. O Daryl είναι φανερό πως ασπάζεται τη γνώμη του Aaron και θέλει να περιπλανηθεί αναζητώντας περισσότερους ανθρώπους. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Rick είναι να σταματήσει να διαχωρίζει τους ανθρώπους σε ‘εμείς και αυτοί’ και να θεωρεί ότι το να πεθάνει κάποιος από την Alexandria δεν πειράζει και τόσο. Είναι φανερό ότι θέλει να προστατεύσει μόνο τους δικούς του. Αυτό δεν είναι διαβίωση όμως, είναι απλή επιβίωση. Σύντομα θα τον δούμε όμως να διευρύνει τους οριζόντές του και να ενδιαφέρεται και για τους υπόλοιπους”. Θα γίνουν πραγματάκια με λίγα λόγια.

Όσο για τον Paul Monroe και κάποιες φωνές περί ανακριβούς μεταφοράς του χαρακτήρα του από τα κόμιξ; “Ο Paul Monroe είναι μια πολύ πιστή μεταφορά από τα κόμιξ. Είναι σπουδαίος χαρακτήρας, έχει γοητεία, χιούμορ. Υπάρχουν 1-2 χαρακτήρες ακόμα που θα δείτε αυτή τη σεζόν, οι οποίοι θα είναι πολύ αληθινοί σε σχέση με το κόμικ“.

Η τελευταία ερώτηση για έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα αφορούσε την Carol. Όχι που θα την αφήναμε στην απ’ έξω. Τι φάση με το killing frenzy της; “H Carol δεν απολαμβάνει να σκοτώνει, το κάνει από ανάγκη να επιβιώσει. Όλοι την αποκαλούν ‘badass’ όμως πραγματικά πιστεύω ότι θα της στοιχίσει εσωτερικά αυτή η συμπεριφορά. Η είσοδος του Morgan και η άποψη ότι ‘η ζωή μας είναι πολύτιμη, δεν χρειάζεται να σκοτώνεις, μπορούμε να το συζητήσουμε’ θα προκαλέσει αλλαγές. Η σειρά θα ασχοληθεί αρκετά με τις επιπτώσεις των δολοφονιών της Carol στην ψυχολογία της. Όλο αυτό μας πάει πίσω στην τέταρτη σεζόν, όταν ξέσπασε ο ιός στη φυλακή κι αναγκάστηκε να κάψει τα δυο πτώματα κι ο Rick την πέταξε έξω”.

Η έκτη σεζόν του The Walking Dead έρχεται αποκλειστικά στο FOX με τα καινούργια επεισόδια να προβάλλονται κάθε Δευτέρα στις 22.45. Το κανάλι FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω Nova, ΟΤΕ TV, hol και Cyta Hellas. Τα νέα επεισόδια «The Walking Dead» θα είναι επίσης διαθέσιμα on demand μέσω FOX Play!

Η συνέχεια της σειράς 

Το The Walking Dead διανύει αισίως την έκτη του σεζόν κι ήδη γίνεται ένας σχετικός χαμός, όπως θα έχεις δει κι εσύ και θα έχεις διαβάσει στα reviews κάθε επεισοδίου στο Oneman. Τι να περιμένουμε από εδώ και πέρα;

“H συνέχεια της φετινής σεζόν θα είναι αμείλικτη. Είναι με μεγάλη διαφορά η αγαπημένη μου. Λατρεύω αυτό που έχουμε κάνει στη σειρά, όλα κυλάνε τόσο ομαλά, όλα βγάζουν νόημα. Ανυπομονώ να το δείτε”. Για το τέλος της σεζόν μπορεί να αφήσει μια υπόσχεση; Θα μείνουμε και πάλι να κοιτάμε την οθόνη μετρώντας αντίστροφα για την πρεμιέρα της νέας σεζόν; “Το φινάλε θα αφήσει σίγουρα κάποιο cliffhanger, μόνο αυτό μπορώ να αποκαλύψω προς το παρόν“.

Η σκηνοθεσία

Ο Greg Nicotero είναι από τους κορυφαίους δημιουργούς make up εφέ, έχοντας συνεργαστεί με κάποιους εκ των κορυφαίων σκηνοθετών. Για τις ανάγκες του The Walking Dead όμως, έχει περάσει στην άλλη όχθη, σκηνοθετώντας ο ίδιος αρκετά επεισόδια. Αρχικά, θέλησα να μάθω πώς προέκυψε αυτό το βήμα. Ήταν κάτι που επεδίωκε καιρό;

“Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να σκηνοθετήσω, προέκυψε φυσικά, ο Frank Darabont μια μέρα με ρώτησε ‘θες να σκηνοθετήσεις το δικό σου επεισόδιο;΄ κι απλά το δέχτηκα. Έχω δουλέψει δίπλα στους μεγαλύτερους σκηνοθέτες, Spielberg, Wes Craven, Tarantino, Darabont, Carpenter, Rodriguez και στα μεγαλύτερα σετ των τελευταίων 30 ετών κι αυτό για μένα ήταν η καλύτερη εκπαίδευση”. Ξεχωρίζει κάποιο από τα επεισόδια του The Walking Dead που έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος;

“Δύσκολο, είναι όλα τα επεισόδια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Μόλις τελείωσα το 12ο της φετινής σεζόν και σκεφτόμουν ‘πωπω το αγαπώ αυτό το επεισόδιο’. Πάντα βρίσκεις κάτι για να ξεχωρίσεις ένα επεισόδιο. Αν έπρεπε πάντως να διαλέξω ένα, θα ήταν το πρώτο επεισόδιο που σκηνοθέτησα, αυτό στο οποίο πέθανε ο Dale στη δεύτερη σεζόν. Όταν ο Darabond με ρώτησε αν θέλω να σκηνοθετήσω, μου είπε να διαλέξω αν θέλω επεισόδιο με πολλά ζόμπι ή πιο χαλαρό. Τελικά επέλεξα ένα πιο χαλαρό κι η ειρωνία ήταν το επεισόδιο που έμοιαζε με το ‘12 Angry Men’, είχε πολύ δράμα και συναίσθημα και το απόλαυσα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Χρησιμοποίησα την πείρα μου στα εφέ για να κάνω τις ανθρώπινες αληλλεπιδράσεις όσο πιο αληθοφανείς γίνεται” παραδέχεται, αποφεύγοντας την υπεκφυγή μιας διπλωματικής απάντησης τύπου “δεν μπορώ να διαλέξω το αγαπημένο μου παιδί”. Είπαμε είναι γαμώ τα παιδιά ο Greg. 

Πλέον, θεωρεί τον εαυτό του έτοιμο σκηνοθέτη; Έχει μάθει όσα απαιτούνται για τη δουλειά; “Κάθε μέρα μαθαίνω, είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα της δουλειάς μου, συνέχεια μαθαίνω κάτι καινούριο. Το σπουδαιότερο που έμαθα όμως είναι πως δεν πρέπει να δίνεις εντολές στους ηθοποιούς για τον τρόπο που πρέπει να παίξουν τις σκηνές. Συζητάω μαζί τους, τους ρωτάω πώς φαντάζονται τη σκηνή και προσπαθώ να εξερευνήσουν όλες τις δυνατότητες. Αυτό προσφέρει μια αίσθηση εμπιστοσύνης με τους ηθοποιούς. Τα τεχνικά τα ήξερα, ήμουν πολλά χρόνια σε γυρίσματα, το που πάει η κάμερα ήταν κάτι που το ήξερα. Το πώς θα βάλω συναίσθημα σε μια σκηνή, αυτό ήταν που δεν ήξερα”.

“Κάτι ακόμα που έμαθα σκηνοθετώντας είναι πως οι λεπτομέρειες κάθε σκηνής προκύπτουν οργανικά, βγαίνουν από μέσα σου, δεν τις προγραμματίζεις αρκετούς μήνες πριν. Θυμάμαι στο ‘Django’, όταν έπρεπε να προετοιμάσω τα εφέ, ρώτησα τον Tarantino πώς φαντάζεται μια σκηνή που θα γυρίζαμε αρκετές εβδομάδες μετά. Μου απάντησε κάτι σαν ‘dude, δεν είμαι εκεί ακόμα’. Τότε μου έκανε εντύπωση, πλέον το καταλαβαίνω απόλυτα. Η σκηνοθεσία με έκανε καλύτερο και στα εφέ, πλέον δημιουργώ κάτι με μεγαλύτερη κατανόηση πάνω στο πώς θα το χρησιμοποιήσει ο σκηνοθέτης”.

Ειδικός στα make-up εφέ, παραγωγός και σκηνοθέτης. Τι προτιμάει απ’ όλες αυτές τις ιδιότητες; “Όλα πλάκα έχουν. Ετοιμάζομαι να σκηνοθετήσω το 15ο μου επεισόδιο στη σειρά και μου φαίνεται απίστευτο το γεγονός πως έχω σκηνοθετήσει σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν. Αυτή τη στιγμή γυρίζουμε το επεισόδιο 14, ετοιμάζουμε το 15 κι εγώ θα σκηνοθετήσω το 16ο. Μου αρέσουν όλα όμως, μου αρκεί να βρίσκομαι στα γυρίσματα και να έχω την ευκαιρία να γίνομαι δημιουργικός και να κάνω κάτι κουλ”. Όσο για το αν θα έκανε το μεγάλο βήμα της σκηνοθεσίας μιας ταινίας;

“Θα το έκανα, ναι. Το κάθε επεισόδιο του The Walking Dead γυρίζεται μέσα σε εννιά ημέρες. Αισθάνομαι ότι αν είχα τρεις εβδομάδες για να γυρίσω μια ταινία θα τα κατάφερνα. Σε μια σειρά κυνηγάς πάντα το ρολόι, ο χρόνος σε πιέζει, δεν έχεις ώρα για πολλές λεπτομέρειες. Στη σειρά φροντίζω ώστε μια σκηνή να μπορεί να γυριστεί με ένα πλάνο, σε μία λήψη. Στην ταινία είσαι πιο χαλαρός, γυρίζεις 4-5 σκηνές την ημέρα ενώ στη σειρά γυρίζεις 14-15. O Scott Gimple το βλέπει πιο θεατρικά, νιώθει ότι ο Rick βρίσκεται πάνω σε μια σκηνή και του αρέσει να υπάρχει μόνο ένα πλάνο, αισθάνεται ότι ο κόσμος συναισθάνεται το δράμα περισσότερο έτσι. Όλο αυτό είναι τρομερά κουραστικό, είναι σαν να κάνεις σπριντ σε ένα μαραθώνιο για να προλάβεις τη σεζόν”.

Το φαινόμενο The Walking Dead και το μέλλον του

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το The Walking Dead αποτελεί μια σειρά-φαινόμενο με τεράστια απήχηση σε όλο τον πλανήτη. Πώς είναι αποτελείς κομμάτι της ιστορίας μιας τέτοιας σειράς;

“Είμαστε ενθουσιασμένοι που έχει τέτοια απήχηση, είναι ένα φαινόμενο που δεν περιμέναμε, περιμέναμε απλά ότι θα φτιάξουμε μια κουλ σειρά. Υπάρχει μια παράξενη σύνδεση ανάμεσα σε εμάς και τους φαν της σειράς, είμαστε πολύ πιστοί σε αυτούς. Μας ενώνει η κοινή αγάπη μας για τη σειρά, αγαπάμε τη δουλειά μας και πολλές φορές στα γυρίσματα λέμε μεταξύ μας ότι είμαστε πάρα πολύ τυχεροί. Είναι τρομερό ότι μετά από 6 σεζόν μας παρακολουθούν ακόμα 20 εκατομμύρια άνθρωποι. Έπεσαν λίγο φέτος τα νούμερα κι άρχισαν τα ‘αυτό ήταν, ήρθε το τέλος’. Ξεκολλήστε, δεν ξέρω πολλές σειρές που μετά από τόσα χρόνια έχουν τόσο μεγάλο κοινό”.  Άρα να περιμένουμε πολλές σεζόν ακόμα; “Να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Θα έχουμε 6-7 χρόνια ακόμα πιστεύω, άλλες 6-7 σεζόν. Είναι δύσκολο να σκεφτώ το τέλος, αυτή η σειρά είναι η ζωή μου τα τελευταία 6 χρόνια. Ο γιος μου όταν ξεκίνησε η σειρά ήταν 7 κι η κόρη μου 4, όλη η ζωή της κόρης μου περιλαμβάνει μνήμες από το The Walking Dead”.

Σοκαριστικές μνήμες φαντάζομαι, σχολίασα χαμογελώντας, όμως πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι η ερώτηση μου ήταν άκυρη. Είναι δυνατόν τα παιδιά ενός ανθρώπου με τέτοιο ιστορικό να φοβούνται μερικά ζόμπι; “Τα παιδιά μου το λατρεύουν. Δεν φοβούνται γιατί ξέρουν ότι είναι ψεύτικο, έχουν έρθει στα γυρίσματα. Η κόρη πιο πολύ θα φοβόταν τις πεταλούδες παρά τα ζόμπι”. ‘Όσο για τους δικούς του φόβους; “Πήγαινα συνέχεια σινεμά με τους γονείς μου όταν ήμουν μικρός. Πήγαιναν την Παρασκευή το βράδυ να δουν μια ταινία και μετά ξαναπήγαιναν το Σάββατο και με έπαιρναν μαζί τους, ώστε να ξέρει η μητέρα μου σε ποιες σκηνές να κλείνει τα μάτια μου. Αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα μάλιστα γιατί φανταζόμουν πολύ χειρότερα πράγματα. Μια ταινία που είχα δει μικρός ήταν και το ‘Jaws’ κι έτσι απέκτησα μια μανία με τους καρχαρίες, το είδα δέκα φορές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν εφιάλτη που είδα. Οι γονείς μου ψάρευαν στις Μπαχάμες τη δεκαετία του 60 κι είχαν πιάσει έναν καρχαρία, τον οποίο είχαν κρεμάσει στο πατρικό μας στο Πίτσμπουργκ. Είδα λοιπόν ότι πλημμύρισε το σπίτι και ο καρχαρίας ζωντάνεψε”. Κοίτα να δεις που έχω κάτι κοινό με τον Greg Nicotero, έστω κι αν πρόκειται για έναν φόβο. 

Δουλεύοντας με τον Ταραντίνο

Σε εκείνο το σημείο, αφού οι κοινοί φόβοι μας είχαν φέρει πιο κοντά, είχε έρθει η ώρα να μπει στην κουβέντα η τεράστια μορφή που ακούει στο όνομα Κουέντιν Ταραντίνο. Είχα απέναντί μου έναν άνθρωπο που έχει συνεργαστεί στενά μαζί του και σκόπευα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα.

“Έχω δουλέψει σε όλες τις ταινίες του Κουέντιν. Όλες οι συνεργασίες μας είναι μια διαρκής άσκηση αφοσίωσης. Για τις ανάγκες της τελευταίας του ταινίας, το ‘Hateful 8’, περάσαμε 2 μήνες σε ένα βουνό του Κολοράντο και μετά γυρίσαμε στο Λος Άντζελες όπου γυρίσαμε την υπόλοιπη ταινία σε ένα στούντιο που είχε σταθερή θερμοκρασία -2 βαθμών  για να μπορείς να βλέπεις την ανάσα των ηθοποιών. Σε έναν κόσμο που θα μπορούσες απλά να προσθέσεις ψηφιακά την ανάσα, ο Κουέντιν είπε ‘όχι, πρέπει να το αισθάνονται, πρέπει να είναι αληθινό”.

Τι να περιμένουμε λοιπόν από την νέα ταινία του Ταραντίνο; “Είναι ένα από τα αγαπημένα μου σενάρια. Τα έχω διαβάσει όλα προφανώς. Η τελευταία αγάπη του Κουέντιν είναι να φωνάζει κόσμο και να διαβάζει δυνατά τα σενάριά του. Με αυτόν τον τρόπο έχει φτιάξει μια ταινία που μοιάζει με θεατρικό έργο, εκτυλίσσεται σε ένα μέρος, με τους κλασικούς ζωντανούς χαρακτήρες του και την τρελή του φαντασία. Θα είναι τρομερή ταινία. Με πήρε τηλέφωνο πριν μερικές εβδομάδες να με καλέσει σε μια ιδιωτική προβολή για φίλους αλλά είχα γυρίσματα. Διαφορετικά θα είχα πάει χωρίς σκέψη, οργανώνει τέτοιες προβολές για 10 κολλητούς φίλους συχνά. Τώρα τελευταία μάλιστα κάνει και κάτι ακόμα, δεν σου στέλνει το σενάριο με e-mail. Πρέπει να πας σπίτι του και να το πάρεις. Εκεί βέβαια θα πιεις μια τεκίλα, μια μαργαρίτα, είναι σαν πάρτυ. Λατρεύω το γεγονός ότι δεν βάζει ένα βοηθό να σου στείλει το σενάριο, είναι old school. Όταν σκηνοθέτησα το πρώτο μου επεισόδιο στο The Walking Dead είχε παθιαστεί να με ρωτάει πώς μου φάνηκε, λατρεύει αυτό που κάνει”, περιγράφει και βλέπεις τον θαυμασμό και τον ενθουσιασμό στα μάτια του. Συνεχίζει να μιλάει για τον Ταραντίνο χωρίς να ρωτήσω κάτι.

“Έχω υπάρξει μαζί του στα γυρίσματα όλων των ταινιών του. Στο ‘Pulp Fiction’ στη σκηνή που ο Τραβόλτα βαράει την ένεση αδρεναλίνης στο στήθος της Therman εγώ βρισκόμουν γονατιστός ακριβώς δίπλα. Η αγαπημένη μου ταινία του είναι το ‘Reservoir Dogs”. Έχω γράψει τρια γράμματα θαυμασμού στη ζωή μου. Το ένα ήταν στον Ταραντίνο μετά την ταινία, του έγραψα ‘γι’αυτό είμαι εδώ, για να συμμετέχω σε τέτοιες ταινίες’. Με θυμάμαι να διαβάζω το σενάριο και να γυρνάω στους φίλους μου και να λέω ‘παιδιά αυτό πρέπει να το διαβάσετε, δεν έχω ξαναδιαβάσει τίποτα τέτοιο, τόσο αυθεντικό και ιδιοφυές’.“

Εγώ πάντως, θα έγραφα σίγουρα ένα γράμμα θαυμασμού στον Greg Nicotero.