O Γρηγόρης Αρναούτογλου νιώθει σαν λαβωμένο λιοντάρι

 

Αυτή που ο Γρηγόρης έχει τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στο γραφείο του (απέναντι από μια αφίσα του Casa de Papel και δίπλα σε εκείνη που δείχνει τους Beatles στην Αράχωβα). Αυτή που κοιτάζει και ο ίδιος κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν. Εσύ, δεν ξέρω τι βλέπεις. Εκείνος πάντως, αυτό που διαβάζει κοιτάζοντας στα μάτια του θηρίου, είναι ότι το λαβωμένο λιοντάρι συνεχίζει να μάχεται. Και μάλιστα δυο φορές πιο σκληρά.

Αυτό -μαζί με το άγχος που νιώθει για το μεγάλωμα του εξάχρονου γιού του- είναι το πιο αληθινό πράγμα που μπορώ να σου επιβεβαιώσω για εκείνον. Ότι είναι μαχητής. Και το, οτιδήποτε του καταλογίζεις, του δίνει απλώς καύσιμο για να συνεχίσει.

“Με την φάση του παιδιού βγήκαν στο προσκήνιο οι μεγαλύτερες φοβίες μου. Σκέφτομαι από τώρα ότι είναι ευαίσθητος και ότι θα τον πληγώσουν. Σκέφτομαι από τώρα την πρώτη φορά που θα μου πει ότι παίρνει το αυτοκίνητο για να βγει βόλτα με τους φίλους του. Προσπαθώ να του δώσω ό,τι καλύτερο μπορώ. Να του μεταφέρω αυτά τα πολύ ωραία για το ήθος, τη σημασία του να είσαι τίμιος, κιμπάρης και να φοράς παντελόνια, που μου έμαθε ο δικός μου πατέρας”.

Όχι γιατί ο Γρηγόρης, που ξεκίνησε να κάνει τηλεόραση στα 17 του (λέγοντας ψέματα ότι είναι 19) θεωρεί ότι έχει να αποδείξει κάτι σε κάποιον. Με τέτοιου τύπου ματαιοδοξίες έχει ντιλάρει επαρκώς αποτελεσματικά εδώ και αρκετά χρόνια, με ένα συνδυασμό Αγίου Όρους και ψυχοθεραπείας. Αλλά γιατί τον ενοχλεί -ακόμη και αν δεν το παραδέχεται χωρίς τσίγκλισμα- η έλλειψη σεβασμού απέναντι στην διάρκεια της προσωπικής του διαδρομής και άλλων εκπροσώπων της παλιοσειράς του.

“Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία πίσω στο 2006, το εξάμηνο που έσπασα το πολύ δυνατό συμβόλαιο που είχα στο Mega γιατί δεν μπορούσα πλέον να κάνω πρωινό για ψυχολογικούς λόγους. Επειδή ακριβώς ήμουν τόσα χρόνια συνεχόμενα στο γυαλί, είχα τότε άγχος ότι ο κόσμος θα με ξεχάσει και ότι θα τελειώσει αυτό το πράγμα. Οπότε έκανα μια τεράστια δουλειά με τον εαυτό μου. Πλέον νιώθω ότι αν κάποιοι άνθρωποι σε έχουν συμπαθήσει, έχουν πει ‘αυτό το παιδί μας έκανε να γελάσουμε λίγο’, αν έχεις αφήσει το δικό σου μικρό στίγμα, δεν χάνεσαι τόσο εύκολα”.

Εξού και το πρώτο πράγμα που τον ρωτάω, ακριβώς για να τον μπριζώσω, είναι κατά πόσο ‘ζηλεύει’ την Ιωαννα Μαλέσκου. Υπό την έννοια ότι είναι νέα και άκαφτη και ότι, πριν καν βάλει το δάχτυλο του ποδιού της στην μεγάλη τηλεοπτική πισίνα, άρχισαν ήδη οι συγκρίσεις με την Μενεγάκη.

“Στην τηλεόραση είναι λες και είναι ξέφραγο αμπέλι”

“Δεν έχω μπει στην διαδικασία να αξιολογήσω τα καινούργια πρόσωπα, γιατί θέλω να τους δώσω λίγο χρόνο ακόμη. Ειδικά φέτος που έχει γίνει μια πραγματική απόβαση από τραγουδιστές και ηθοποιούς στην τηλεόραση, οι οποίοι συνειδητοποιούν σιγά-σιγά ότι η παρουσίαση δεν είναι τελικά καθόλου εύκολη. Είμαι, πάντως, φοβερά τσαντισμένος και οργισμένος, γιατί, γαμώτο μου, δεν μπορείς να κάνεις έτσι εύκολα συγκρίσεις. Μόνο στην δικιά μας δουλειά συμβαίνει αυτό. Αν είσαι 30 χρόνια γιατρός, μηχανικός αυτοκινήτων, ηθοποιός ή τραγουδιστής, ο άλλος το εκτιμάει. Στην τηλεόραση είναι λες και είναι ξέφραγο αμπέλι.

Αυτό με πειράζει στην Ελλάδα, γιατί στην Αμερική τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν σημαίνει ότι ντε και καλά πρέπει να αρέσει σε κάποιον η Ελένη ή εγώ. Αλλά τα 30 χρόνια κολλημένα ένσημα που έχουμε κάτι σημαίνουν. Δεν μπορείς να τα πετάς έτσι. Ακόμη και αν πεις ‘δεν σε γουστάρω καθόλου, ρε φίλε’, σεβάσου ότι κάνω αυτή την δουλειά τόσο καιρό. Σκέψου ότι εγώ αντίστοιχα, που έχω μια σχέση καλή και φιλική με τον Γιώργο Παπαδάκη, όταν μπαίνει στο δωμάτιο σηκώνομαι αυτόματα από σεβασμό που είναι ο Γιώργος. Γιατί είναι εύκολο να φτάσεις στην κορυφή. Το δύσκολο είναι να παραμείνεις εκεί”.

Είπαμε. Θέλω συνειδητά να του κάνω όλες τις δύσκολες ερωτήσεις για να καταγράψω το πραγματικό ποιόν του χαρακτήρα του. Οπότε καπάκι τον ρωτάω πόσο συχνά και συνειδητά αντιγράφει.

“Όλα αυτά που έχω φτιάξει, από το πρωινό έως το Πολύ την Κυριακή, είναι μια συρραφή ξένων ιδεών που προσπαθούσα να τις αλλάξω και να τις εντάξω στην ελληνική πραγματικότητα με τον δικό μου τρόπο. Θυμάμαι να μου στέλνει ο αδελφός μου (σ.σ. ο μετεωρολόγος Σάκης Αρναούτογλου) από την Γερμανία, όπου ήταν, βιντεοκασέτες με επεισόδια του Jay Leno και διαφόρων show που γίνονταν εκεί. Αντιγραφή, όπως το εννοείς, έχω να κάνω από την εποχή έδινα για δεύτερη φορά για δίπλωμα οδήγησης στα σήματα. Και, πριν από αυτό, στο σχολείο που ήμουν συνέχεια στα σκονάκια. Δεν θυμάμαι, πραγματικά, να έχω γράψει ποτέ διαγώνισμα κανονικά”.

Kαι αμέσως μετά, για τα κιλά που πήρε στην καραντίνα (σ.σ. στα ίδια είμαστε, αλλά σε εκείνον φαίνονται λιγότερο), προσπαθώντας να καταλάβω γιατί μπήκε στη διαδικασία να απαντήσει σε τηλεοπτική εκπομπή που έκανε σχετικό σχόλιο για ένα photoshop στην αφίσα της ραδιοφωνικής του εκπομπής (καθημερινά 06.00-10.00 το πρωί στο Sfera 102,2).

“Δεν είναι προσωπικό. Θα τσαντιζόμουν αν μιλούσαν για τα κιλά οποιουδήποτε. Δεν μπορώ πραγματικά να διανοηθώ το 2020 να μιλάμε για σεξουαλικότητα, για τα κιλά ή για την εμφάνιση οποιουδήποτε ανθρώπου. Ούτε καν για πλάκα. Πρέπει να κάνουμε αγώνα για να τελειώσει όλο αυτό”.

Η κατάντια μου, μιας και βλέπω ότι δεν τσιμπάει; Φτάνω στο σημείο να τον τσιμπήσω κανονικά στο μπράτσο, προκειμένου να διαπιστώσω -και καλά- αν είναι όσο σκληρόπετσος πρέπει για αυτή την δουλειά.

“Αυτή την στιγμή αισθάνομαι περισσότερο ο εαυτός μου από ποτέ. Απαντάω σε αυτά που γράφονται όχι γιατί είμαι θυμωμένος, αλλά γιατί όλα αυτά τα χρόνια που δεν απαντούσα δεν ήταν αληθινό. Δεν ήταν δίκαιο αυτό που έκανα στον εαυτό μου. Μέσα μου καιγόμουν. Γιατί μπορεί να μου έλεγαν όλοι ότι ‘δεν χρειάζεται να απαντάς, ότι κάνεις επιτυχίες και ότι άστους να λένε’, αλλά εγώ ήμουν τσαντισμένος. Μου είχαν προσάψει πράγματα που δεν έκανα. Έχω ακούσει για μένα μυθεύματα και ιστορίες σοκαριστικές. Σε τέτοιο σημείο που, φεύγοντας από αυτή την δουλειά, υπάρχουν άνθρωποι που θέλω να πάω και να τους πω απλά ‘Ντροπή σου’. Κριτικοί που έχουν βγάλει τόση χολή και οι οποίοι δεν έχουν γράψει, όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ κάτι καλό. Κάτι που δεν είναι νορμάλ. Πες, ρε παιδί μου, ‘εγώ δεν τον γουστάρω, αλλά πρέπει να πούμε ότι αυτή την εποχή κάνει 35% θεαματικότητα και σαρώνει’. Γιατί δεν το γράφεις; Αφού είναι αλήθεια”.

Με μεγάλο φινάλε, εκ μέρους μου, το ‘Πότε σταμάτησες να παίρνεις ψυχοφάρμακα όσον αφορά την εμμονή με τα νούμερα τηλεθέασης;’.

“Έχω πράγματι εμμονή με τις θεαματικότητες”

“Έχω εμμονή με τις θεαματικότητες. Απλώς, από εκεί που κρατούσε και μια εβδομάδα το να είμαι χάλια, πλέον, αν κάτι δεν πηγαίνει καλά, μου κρατάει η στεναχώρια πέντε λεπτά. Αυτό που έχω ανακαλύψει είναι πως, ότι είναι να γίνει θα γίνει και δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνω τα πάντα για να το διορθώσω”.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει όπως βγαίνει μέχρι τώρα η συνέντευξη. Οπότε θα μου επιτρέψετε να φύγουμε για λίγο από τα τηλεοπτικά και να πάμε στα πιο ουσιαστικά. Τις ιστορίες ενός ανθρώπου που έχει ζήσει πολλά και έχει μάθει ακόμη περισσότερα.

“Στην εφηβεία μου έμπλεξα. Έφυγα από το σπίτι στα 15 και πέρασα δύσκολα. Αν δεν είχα τον φόβο του πατέρα μου, που ήταν πολύ αυστηρός, δεν ξέρω τι θα είχε γίνει. Μου είχε πει ‘Aν ποτέ κάνεις κάτι, θα έρθω και θα σε ρωτήσω αν το έκανες. Αν μου πεις όχι, θα πεθάνω για να αποδείξω ότι είσαι αθώος. Αν μου πεις το έκανες, δεν πρόκειται να κάνω τίποτε και θα κάτσεις να δεχτείς την τιμωρία. Έμαθα έτσι από νωρίς ότι πρέπει να παραδέχεσαι και να πληρώνεις τα λάθη σου”.

Ζωγραφίζοντας με το χέρι του Θεού

Ένας νεαρός ιερέας ζωγραφίζει καταπληκτικά την Αγία Τράπεζα ενός μοναστηριού στο Άγιο Όρος. Εντυπωσιασμένος, ο 35άρης παρουσιαστής που έχει πάει στην Μονή Αγίας Λάβρας για να ξεφύγει λίγο από τον θόρυβο της δημοσιότητας, τον πλησιάζει και του εκφράζει τον θαυμασμό του για το έργο του. Εκείνος του απαντά κοφτά ‘Δεν ζωγραφίζω εγώ’ και συνεχίζει. Πέντε λεπτά αργότερα, ο Γρηγόρης τον πλησιάζει ξανά και του λέει ‘Μάλλον δεν με καταλάβατε. Η ζωγραφιά σας είναι φανταστική’. Η απάντηση του -θυμωμένου πλέον- ιερέα; ‘Κύριε, σας είπα, δεν ζωγραφίζω εγώ’.

“Βγήκα έξω απορημένος μέχρι που ο δικός μας ιερέας μου εξήγησε τι συμβαίνει. Ότι ‘Γρηγοράκη, του έκανες ό,τι χειρότερο μπορείς να φανταστείς. Αυτός ο άνθρωπος ήρθε και κλείστηκε εδώ μεσα μέσα ακριβώς για να καταπολεμήσει αυτό που του είπες εσύ. Το να του λέει δηλαδή ο κόσμος πόσο καταπληκτικός ζωγράφος και πόσο φοβερό ταλέντο είναι. Το ‘εγώ’ του καταπολεμάει. Και εσύ εκείνη την ώρα εμφανίστηκες σαν σατανάς’. Ένα μικρό μάθημα καταπολέμησης του εγωισμού που ποτέ μου δεν ξέχασα. Γιατί αν ο τύπος ήταν παρουσιαστής, θα ήταν ο καλύτερος του κόσμου. Οπότε είπα στον εαυτό μου από τότε ‘Δεν υπάρχεις αδελφέ. Σκύψε το κεφάλι και κάνε απλά την δουλίτσα σου. Γιατί μπορεί να σου δίνει χαρά όταν ακούς ότι τι καλός που είσαι, αλλά μέχρι εκεί. Μην δίνεις παραπάνω σημασία από ότι πρέπει’”.

Μια χαρακτηριστική ιστορία για το πως ο Γρηγόρης έφτασε να είναι εδώ. Η οποία, προσωπικά, μου λέει πολλά. Ιδανικά αν την συνδυάσω με την παιδική χαρά με την οποία -αφού παραδέχθηκε ότι είναι ατάλαντος σε ό,τι έχει σχέση με μαγειρική, τραγούδι, τεχνολογία, μηχανικά (π.χ. άλλαγμα λάστιχων) και ηλεκτρολογικά (παρότι έχει δουλέψει ως ηλεκτρολόγος, δεν θυμάται τίποτα πια)-  μου μίλησε για το πραγματικό του ταλέντο. Που όχι, δεν είναι αυτό που νομίζεις.

“Το μεγαλύτερό μου ταλέντο είναι του σερβιτόρου”

“Έχω ένα καταπληκτικό ταλέντο πάνω στο οποίο μπορώ να κοντραριστώ με όποιον θέλεις, αυτό του σερβιτόρου (σ.σ. μια δουλειά που έκανε παράλληλα με τα πρώτα βήματά του στην τηλεόραση). Το να φύγεις από το τραπέζι μου ευτυχισμένος ήταν για μένα απερίγραπτη ηδονή. Έβλεπα για παράδειγμα ότι τελειώνουν σε κάποιον τα τσιγάρα και πήγαινα και του αγόραζα πριν μου το ζητήσει. Είναι μια υπέροχη δουλειά. Σαν να ανοίγεις, όπως μου είχε πει κάποτε ένας βετεράνος σερβιτόρος, το φερμούαρ της καρδιάς του άλλου. Είσαι αυτός που του φέρνει το φαγητό την μια ώρα μέσα στην ημέρα που εκείνος αφήνει πίσω του όλα τα άγχη του (δουλειά, παιδιά, γυναίκα) και κάθεται να ηρεμήσει. Πρέπει να φύγει ευτυχισμένος για να πάρει δύναμη για την συνέχεια. Για μένα είναι πολύ μεγάλο πράγμα αυτό”.

Ουσιαστικά αυτό που κάνει ο Γρηγόρης εδώ και 29 χρόνια είναι να φέρεται στους καλεσμένους του λες και κάθονται ακόμη στο τραπέζι στο εστιατόριο που δουλεύει. Γιατί, σε αντίθεση με άλλους, εκείνος δεν τρέφεται από τον πόνο τους. Εκείνον αυτό που τον νοιάζει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

“Με νοιάζει ο καλεσμένος να φύγει και να πει ότι τον σεβάστηκα. Γι’ αυτό και αν μου πει ότι δεν θέλει να τον ρωτήσω κάτι, ότι μια ερώτηση μπορεί για παράδειγμα να του δημιουργήσει πρόβλημα στο σπίτι του, δεν τον ρωτάω ποτέ. Δεν κάνω εγώ τέτοια. Γι’ αυτό έρχονται και ξαναέρχονται όλοι με πολύ αγάπη. Άλλα, πέρα από την συνέντευξη, πέρα και εκτός από την δουλειά, αυτό με το οποίο τρέφομαι είναι το χαμόγελο και το γέλιο. Θα ακουστεί τρελό, το ξέρω, αλλά υπάρχει περίπτωση καθώς περνάω με το αυτοκίνητο μπροστά από μια καφετέρια και ακούσω μια παρέα να γελάει, να σταματήσω για λίγο για να τους δω και να τους ακούσω. Πεθαίνω, τρελαίνομαι με αυτό. Μου φτιάχνει την διάθεση. Ίσως γιατί τα τελευταία χρόνια, λόγω διαφόρων θεμάτων ψυχολογικής πίεσης, το γέλιο είναι κάτι που μου έχει λείψει”.

Το πόσο καλός οικοδεσπότης είναι ο Γρηγόρης μπορώ να στο επιβεβαιώσω και εγώ, από προσωπική πείρα. Σε σκλαβώνει πραγματικά. Αυτό που δεν είχα καταλάβει μέχρι που μιλήσαμε, είναι το πόσο υπαρξιακή ανάγκη το έχει αυτό ο ίδιος. Ότι μοιάζει φτιαγμένος για αυτό. Είτε μπροστά στην κάμερα είτε εκτός.

Η Σοφία από την Πάτρα και το girl power

Εννοείται πως δεν θα μπορούσα να έχω μπροστά μου ένα άντρα γεμάτο εμπειρίες και να αφήσω χαμένη την ευκαιρία να μιλήσουμε για γυναίκες. Είτε αυτές που φέρνει φέτος στο προσκήνιο έχοντας εντάξει στο φετινό The 2Night Show τρεις Σφήκες (βλέπε Χρύσα Κατσαρίνη, Super Κική, Φελίσια Τσαλαπάτη).

“Είμαι γενικότερα λάτρης του γυναικείου φύλου. Όσον αφορά την εκπομπή, θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή της σάτιρας από γυναίκα, γιατί μέχρι τώρα είναι ανδροκρατούμενη η κατάσταση. Στην τηλεόραση πάντα μιλάω γιατί stand up comedian γυναίκες έχουμε. Οπότε λέω ‘θα κάνω το πρώτο βήμα και θα το προτείνω, μου βγει δεν μου βγει’. Άσε που έχει αλλάξει ήδη και η μυρωδιά της εκπομπής. Από εκεί που ‘βρωμούσαμε’ τεστοτερόνη, τώρα μυρίζω παντoύ Chanel No5 και άλλα τέτοια αρώματα. Σκέψου ότι  το όνειρό μου πριν πεθάνω είναι να δω και γυναίκα πρωθυπουργό. Λατρεύω πολύ το πως σκέφτεται μια γυναίκα”.

Είτε αυτές τις γυναίκες στις  οποίες ενδεχομένως χρωστάει μια συγνώμη για τον άστατο -λόγω ενθουσιασμού- προτέρου βίου του.

“Όταν ήμουν εργένης, υπήρξα πολύ αμαρτωλός”

“Αυτή τη στιγμή είμαι σε σχέση και είμαι πολύ καλά. Όταν ήμουν εργένης, υπήρξα πολύ αμαρτωλός. Tα τελευταία χρόνια ηρέμησα. Επειδή είμαι σε σχέση σταμάτησα να απατώ. Σταμάτησαν και να με απατάνε. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Θέλω πραγματικά να ζητήσω συγνώμη από όποια κοπέλα στεναχώρησα εκείνη την εποχή επειδή δεν ήμουν έτοιμος να κάνω σοβαρή σχέση. Αν και δεν είπα ποτέ μου ψέματα. Ούτε σε εκείνες, ούτε στον εαυτό μου. Ούτε ποτέ ξέχασα αυτό που μου είπε η μητέρα μου, ότι ‘Ευχή και κατάρα σου δίνω να μην κοροϊδέψεις ποτέ κορίτσι. Μην του πεις ότι θα το παντρευτείς. Μην της τρως το χρόνο τσάμπα. Πες της ‘εγώ θέλω να περάσουμε απλά καλά’. Και αμα θέλει, να κάτσει’. Τι συνέβαινε; Ερωτευόμουν στα αλήθεια. Την ώρα που την έβλεπα ήταν όλη μου η ζωή, πέθαινα για αυτή. Ένα μήνα αργότερα, έβλεπα μια άλλη και ερωτευόμουν εκείνη. Οπότε η κοπέλα μπορεί να ένιωθε ότι θελει να προχωρήσουμε και εγώ ξαφνικά να έφευγα. Μου έχει τύχει να παίρνω το λεωφορείο και να πηγαίνω μέχρι την Ιταλία για ένα ΣΚ. Και, την ώρα που επέστρεφα, να γνώριζα μια κοπέλα στο λεωφορείο και να ερωτευόμουν εκείνη”.

Λέει αλήθεια. Και αν χρειάζεσαι απόδειξη, μπορείς να απευθυνθείς στην Κρητικιά φιλόλογό του στο γυμνάσιο. Εκείνη που τον είδε να σηκώνεται στην μέση του μαθήματος, να βγάζει ένα μπουκέτο λουλούδια κάτω από το θρανίο και να της το δίνει λέγοντάς της ‘Έχω μια ανθοδέσμη για εσάς’.

“Ήταν μια πραγματικά ωραία γυναίκα με την οποία ήμουν ερωτευμένος. Ήθελα να της δείξω έτσι τον θαυμασμό μου.  Όταν της έδωσα τα λουλούδια κοκκίνισε και έπαθε σοκ. Χρόνια αργότερα, στο Πολύ την Κυριακή, την πήρα τηλέφωνο, της θύμισα την ιστορία και της είπα και πάλι πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί της”.

Είπαμε. Ο Γρηγόρης ήταν (και παραμένει) αλάνι. Για την ακρίβεια ένα αλάνι με μεγάλη αυτοπεποίθηση, όσον αφορά τις γυναίκες.

“Είχα την πρώτη μου σεξουαλική εμπειρία στα 16 μου στα Λαδάδικα. Πήγαμε 12 φίλοι στον οίκο ανοχής και μείναμε τελικά έξι. Το όνομά της ήταν Σοφία, ήταν από την Πάτρα και της είμαι ευγνώμων γιατί με βοήθησε πολύ. Κάθισε και μου μίλησε, με ανέβασε ψυχολογικά λέγοντάς μου ότι είμαι καλός (παρότι εγώ δεν ήξερα τι συμβαίνει) και γενικώς φρόντισε ώστε οι πρώτες μου φορές να είναι καλές. Κάτι πολύ σημαντικό αφού είχα φίλους με κακές εμπειρίες που έκαναν χρόνια να πάρουν τα πάνω τους ψυχολογικά. Διευκρινίζω, για όσα παιδιά διαβάζουν, ότι μιλάμε για άλλες εποχές. Τότε ακόμη και αν ήσουν 18 χρονών και είχες δεσμό, μπορεί να πέρναγε και ένας χρόνος πριν κάνεις σεξ”.

Τι μένει για το τέλος; Η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ αγαπάει ο Γρηγόρης το late night show ως είδος, ξεχωρίζοντας ως ορόσημο την προπερσινή παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο The 2Night Show.

“Στην Αμερική δεν υπάρχει περίπτωση πρόεδρος να μην περάσει από late night και να μπει σε διαδικασία αυτοσαρκασμού. Να τραγουδήσει, να παίξει, να μας κάνει να δούμε ένα διαφορετικό μέρος του χαρακτήρα του. Στην Ελλάδα το έκανε μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ήρθε πρόπερσι, μπήκε μέσα στις Μύγες και κράτησε μέχρι και τη σημαία του ΠΑΣΟΚ. Θεωρώ ότι με αυτό περάσαμε στο επόμενο στάδιο και μακάρι να μπορέσουμε να κάνουμε και άλλα πράγματα γιατί στην Ελλάδα ο κύκλος των καλεσμένων είναι πολύ μικρός”.

Το παράπονό του γιατί ότι, σε αντίθεση με το εξωτερικό, εκείνος δεν είχε ποτέ του ούτε ένα σεναριογράφο να του γράφει μόνολογο και κείμενα (“Ονειρεύομαι να βρω ανθρώπους να μου γράψουν ωραία κείμενα. Θα ήθελα πολύ μια Δήμητρα Παπαδοπούλου που μου αρέσει πολύ το χιούμορ της”) και τα εφηβικά κολλήματά του (Football Manager στο Playstation και Headball στο κινητό) που τον κάνουν να ξενυχτά ως τις τρεις τα ξημερώματα.

Και, πάνω από όλα, η προσπάθειά του να γίνει πιο σοφός απομακρύνοντας τον θόρυβο από την ζωή του.

“Ανακάλυψα ότι για να γίνεις έξυπνος, πρέπει να βάζεις κάθε μέρα κάτι στο μυαλό σου. Για να γίνεις σοφός, για την πάρτη σου πάντα, πρέπει να βγάζεις κάθε μέρα κάτι από το μυαλό σου. Το πρόβλημα, το θόρυβο, το εφήμερο. Εγώ είμαι σε αυτή την φάση τώρα. Και είμαι καλά”.

Είπαμε. Ο Γρηγόρης μοιάζει αποφασισμένος να είναι ο εαυτός του περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Υπόσχεση; Απειλή; Πάρτο όπως θες.