Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης ξέρει τι θα κάνει αν συναντήσει εξωγήινο

Ηθοποιός. Πρωταγωνιστεί στην παράσταση ‘Ήρωες’ στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου δίπλα στους Γιάννη Φέρτη και Δημήτρη Πιατά, ενώ αναβιώνει τις παλιές λαϊκές πίστες στο Πετρογκάζι με τη ‘Συνοικία Ασμάτων’. Ήρθε στο Ραδιόφωνο 24/7 για να αφηγηθεί ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια με πολλά μαθηματικά και άλλη τόση λούφα. Επιπλέον, δεν είχε καθόλου καλές σχέσεις με το γήπεδο, αλλά παραμένει Ηρακλιδεύς.

(φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

“Προσπάθησα η ‘Συνοικία Ασμάτων’ να έχει το ύφος και το άρωμα μιας άλλης εποχής, όπως ήταν τα μπουζούκια του ’60. Το αστείο είναι ότι τραγουδάω κι εγώ. Με κριτήρια τραγουδιστή, είμαι σχετικά φάλτσος, ναι. Με κριτήρια ηθοποιού, νομίζω ότι είμαι στη μεσαία κατηγορία”.

“Αγαπάω το ελληνικό τραγούδι, το ξέρω καλά. Έκανα παρέα με πολλούς μουσικούς, από ρεμπετολάγνους μέχρι πολύ σημαντικούς συνθέτες και στιχουργούς που ήξεραν πολλά. Για μένα, αυτός ήταν ένας τρόπος μύησης”.

“Οι συμμαθητές μου με φωνάζαν ‘Κλάκη’. Ήταν δύσκολο το όνομά μου για παιδιά 7-8 χρονών. Ο αδερφός του παππού μου ήταν Ιεροκλής, θέλω να πω, δεν ήταν ψώνιο των γονιών μου να βάλουν ένα αρχαιοπρεπές όνομα. Ήταν λίγο βαρύγδουπο. Εγώ πάντως δεν γκρίνιαξα ποτέ, ήμουν εξοικειωμένος με το όνομα. Δεν είχα πρόβλημα”.

“Ήμουν ένας πάρα πολύ καλός μαθητής, όλοι ήταν σίγουροι ότι θα γίνω γιατρός ή αεροναυπηγός ή κάτι στο Πολυτεχνείο, γιατί είχα μια κλίση στα μαθηματικά και τη φυσικοχημεία. Εμένα η αγάπη μου ήταν τα φιλολογικά, δεν με αφήνουν να πάω στο Κλασικό, και κάποια στιγμή, σε μια δύσκολη εφηβεία, τρώω μια φλασιά και λέω, δεν με ενδιαφέρει τίποτα από αυτά, θα γίνω ηθοποιός”.

Ακούστε ολόκληρο το Rec με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη:

“Δεν ήταν συντηρητικοί άνθρωποι οι δικοί μου, ήταν άνθρωποι που πηγαίνανε στο θέατρο… Η μάνα μου έκανε οικοκυρικά, είχε δουλέψει και ως εργάτρια και ως μοδίστρα στην Αυστραλία, ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός ηλεκτροσυγκολλητής. Ήταν άνθρωποι που κοινωνικά δεν είχαν καμία προκατάληψη. Απλά θεωρούσαν ότι δεν ήταν επάγγελμα το να γίνεις ηθοποιός”.

“Αγαπούσα τα βιβλία μου, διάβαζα Μπρεχτ και Γκόρκι και στα χειρωνακτικά (και όλα αυτά), ήμουν λουφαδόρος”.

“Ως ηθοποιός σε σίριαλ, το ‘Είμαστε στον Αέρα’ ήταν η πρώτη μου δουλειά. Και πάρα πολύ αγαπημένη. Υπήρχε (κακώς) η παρεξήγηση ότι αυτό ήταν το σίριαλ των Αγάμων, επειδή είχα ζητήσει να έρθει ο Αθερίδης και ο Σταρόβας. Αυτό που έζησα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ήταν πάρα πολύ ωραίο. Το ‘Είμαστε στον Αέρα’ εισήγαγε μια νέα αισθητική στο ελληνικό σίριαλ, ήταν μια δραμεντί”.

“Στο θέατρο και το σινεμά, δεν έχω κάνει τίποτα που να μη μου αρέσει 100%. Στην τηλεόραση, τους έλεγα ότι πρέπει να μ’ αρέσει το σενάριο και όλη η δουλειά 70%”.

“Είχα πολλές προτάσεις για να κατέβω στην πολιτική, αλλά δεν νομίζω πως είμαι κατάλληλος. Ήμουν ευγενέστατος στις αρνήσεις μου”.

“Υπήρξα ΑΕΚτζής πιτσιρικάς με τον Μίμη Παπαϊωάννου, αλλά μετά έγινα Ηρακλής λόγω Χατζηπαναγή. Δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις με το γήπεδο και με χλεύαζαν οι φίλοι μου. Με θεωρούσαν πολύ φλώρο. Σχεδόν όλοι οι Άγαμοι είναι Ηρακλειδείς”.

Το Rec με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη μεταδόθηκε το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου στο Ραδιόφωνο 24/7.