Ο Ιωσήφ Μαρινάκης έχει πολλές ζωές να σου διηγηθεί

Όταν έχεις ασχοληθεί με την υπόθεση “ποτό” στην Ελλάδα, ξέρεις ότι υπάρχουν μερικές ιστορικές φιγούρες του bartending, θαμμένες σε κάτι ξεχασμένα bar του κέντρου. Άνθρωποι που το να σου σερβίρουν ένα ποτό στο ποτήρι είναι το λιγότερο που θα κάνουν για εσένα εκείνο το βράδυ. Άνθρωποι που πάνω απ’ όλα θα σταθούν απέναντί σου και θα ακούσουν αυτό που έχεις να τους εκμυστηρευτείς.

Αυτή η κοινότυπη αλλά και τόσο ουσιαστική σχέση του ανθρώπου πίσω από το bar με εκείνο μπροστά από αυτό, θεωρώ ότι είναι που οδήγησε το netwix.gr στην παραγωγή 7 bar stories. Σε μία σειρά συνεντεύξεων που έχει κάνει ο Ιωσήφ Μαρινάκης σε 7 διαφορετικούς ανθρώπους. Από τον Μύρωνα Στρατή στη Λάουρα Νάργες, από τη Μαλού στον Γιάννη Δρακόπουλο και τον Mikeius (σήμερα το βράδυ), από τον Παναγιώτη Χατζηδάκη στη Μαρία Κορινθίου (το περιμένουμε 22/01 το επεισόδιο με τη Μαρία).

Η παραγωγή στηρίζεται, όπως μπορεί να θυμάσαι από τα δικά μας motto για το 2015, σε 7 αξίες. Και ο Ιωσήφ Μαρινάκης, όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ στο παρακάτω βίντεο, ήταν ο κατάλληλος για να σταθεί μέσα από τη μπάρα του αγαπημένου μας (να τα λέμε κι αυτά) Recipe bar στην Κηφισιά τόσο για αυτές τις 7 συνεντεύξεις του www.netwix.gr/7barstories όσο και για τη δική μας.

Κι ήταν ο κατάλληλος όχι μόνο γιατί ο ίδιος δούλεψε για πολλά χρόνια στη νύχτα πριν ασχοληθεί με την υποκριτική αλλά γιατί αν τον γνωρίσεις, θα καταλάβεις ότι είναι από εκείνους τους ανθρώπους που μετά από μισή ώρα μαζί τους αναρωτιέσαι τι σε έπιασε και του άνοιξες την ψυχή σου. “Είμαι πολύ καλός στο να ακούω τους άλλους. Ίσως η δουλειά να με έμαθε να ακούω. Προσπαθούσα να ψυχολογήσω τη διάθεση του κάθε πελάτη, το τι περίμενε από εμένα για να περάσει καλά. Υπήρχαν άνθρωποι που έρχονταν στο μαγαζί και όταν δεν δούλευα έφευγαν”.

Στο 7 bar stories είναι η πρώτη φορά που δεν τον είδα στα στενά όρια ενός ρόλου. Που δεν τον είδα να υποδύεται κάποιον. “Μου άρεσε πολύ αυτή η παραγωγή γιατί ήταν χαλαρή, σε πολλά σημεία ήταν χύμα. Δεν είχα πολλούς περιορισμούς στο πώς θα στηθώ και τι θα πω. Είναι πάρα πολύ ωραίο ότι στο internet μπορείς να είσαι περισσότερο ο εαυτός σου. Την αγαπάω την ελευθερία σε αυτά που κάνω”.

Βλέποντας τα ονόματα των καλεσμένων του, έπρεπε να τον ρωτήσω αν πέρασε καλά με όλους. Αν το διασκέδασε σε κάθε κουβέντα. Νομίζω είναι τύπος που θα το παραδεχόταν αν είχε βαρεθεί με κάποιον. “Ήταν ευτύχημα ότι με όλους η εμπειρία ήταν καλή. Θα μπορούσαν να μου έχουν φέρει έναν και να μην τον συμπαθούσα. Την Κορινθίου ήξερα μόνο καλά, είναι φίλη μου, οπότε περάσαμε ούτως ή άλλως καλά. Τον Μύρωνα τον γούσταρα πάρα πολύ. Προσγειωμένο, ξηγημένο, ωραίο παιδί με πολύ ωραία αύρα και ενέργεια. Και με την Λάουρα διασκέδασα πολύ. Την χάρηκα, έχει κρυμμένη τη χαρά της ζωής μέσα της”.

Οι ρόλοι είχαν πλέον αντιστραφεί και ήταν εκείνος που μιλούσε για τη δική του ιστορία σε εμένα. Τον ρώτησα σε ποιον από τους 7 που πήρε συνέντευξη θα μπορούσε να ανοίξει εκείνος την ακρδιά του. “Εγώ είμαι δύσκολος ρε συ, δεν μιλάω. Νομίζω θα μπορούσα να κάνω παρέα με τον Μύρωνα. Ή με τον ψηλό, τον Χατζηδάκη. Μου φάνηκε κι αυτός πολύ οκ άτομο. Αλλά δύσκολα θα ανοιγόμουν εγώ σε κάποιον”.

Το 7 bar stories του netwix.gr ήρθε σε μια χρονιά που ο Μαρινάκης είναι στο Ρουά Ματ του ΑΝΤ1. Είχε τρεις σεζόν να βρεθεί σε τηλεοπτική σειρά και καταλάβαινα από την κουβέντα μας ότι το ήθελε πολυ. “Την αγαπάω την τηλεόραση. Σε βάζει μέσα στο σπίτι των ανθρώπων. Πας σε κάτι απομονωμένα χωριά και βλέπεις κάτι γιαγιάδες και σε αγκαλιάζουν, σου λένε “γιε μου”. Πού αλλού να το νιώσεις αυτό; Το θέατρο είναι πολύ διαφορετικό. Έχει άλλη κατάθεση ψυχής, θέλει άλλα πράγματα. Η τηλεόραση σου προσφέρει την αμεσότητα με τον κόσμο”.

Προσπαθώ να θυμηθώ ρόλους που έχει παίξει στην τηλεόραση. Του ομολογώ ότι δεν μου άρεσαν όλοι. Και τον ρωτάω αν ο ίδιος βλέπει όλα όσα κάνει, όλες τις σειρές, όλα τα επεισόδια, όλες τις συμμετοχές. “Αν δεν νιώθω καλά για κάτι που έχω κάνει, δεν το βλέπω. Νιώθω για έναν περίεργο λόγο ότι αν δεν το δω εγώ δεν θα το δει και κανένας. Πρέπει όμως να βλέπουμε τις δουλειές μας για να γινόμαστε καλύτεροι. Ψείρας δεν είμαι αλλά βλέπω τα λάθη μου”.

Αναπόφευκτα τον ρωτάω αν έχει υποδυθεί ποτέ έναν τύπο που να μην τον πάει μία. Που να τον αντιπαθεί. Που να είναι πολύ μαλάκας για να τον συμπαθεί κάποιος. “Προσπαθώ να αγαπάω όλους τους χαρακτήρες που κάνω. Γιατί αν δεν τους αγαπήσεις, δεν γίνεται να τους υποδυθείς. Ο πιο μαλάκας τύπος που έχω παίξει είναι αυτός ο καραγκιόζης στο Λάκη το Γλυκούλη. Εκείνο το άθλιο υποκείμενο που πηδούσε τη γυναίκα του αδερφού του, έκλεβε την περιουσία του αδερφού του. Κάποιος που τον βλέπεις στο δρόμο και τον φτύνεις. Αλλά ακόμα κι εκεί είχα βρει την ισορροπία μέσα μου. Έλεγα ότι αυτός ο άνθρωπος για κάποιο λόγο τα κάνει αυτά. Δεν γινόταν αλλιώς να στηρίζεις δυο χρόνια αυτόν τον χαρακτήρα”.

Είχα διαβάσει σε παλαιότερες συνεντεύξεις ότι άργησε να γίνει ηθοποιός. Πάντα με συναρπάζουν τέτοιες ιστορίες. Που δεν είναι το κλασικό παραμύθι εκείνου που το ήθελε από 5 χρονών. “Τυχαία ξεκίνησα αυτή τη δουλειά. Στα 25 μπήκα στη σχολή και στα 35 ξεκίνησα να δουλεύω σαν ηθοποιός. Δούλευα πολλά χρόνια νύχτα και κάποια στιγμή μπούκωσα. Σκεφτόμουν ένα πρωί ότι δεν γίνεται να πάω 40 χρονών και να μου λέει κάποιος να του βάλω ένα νερό ή να μου κολλάει ο άλλος το πιστόλι στον κρόταφο για να με ρωτήσει πόσα χρωστάει. Ήθελα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό κι από εκεί που έβγαζα στη νύχτα 1 εκατομμύριο το μήνα, ήρθα στην Αθήνα με 50 χιλιάδες και άλλες 100 για τη σχολή μου. Δεν είχα σκοπό να γίνω ηθοποιός, ήθελα να κάνω τη σχολή. Μου άρεσε να διαβάζω, να ψάχνω, να ασχολούμαι. Με έστελναν οι καθηγητές σε δουλειές και τους έλεγα ότι δεν ξέρω αν θέλω να γίνω ηθοποιός”.

Επηρεασμένος και από όσα λέγαμε πριν για τους ανθρώπους πίσω από το bar τον ρωτάω κατά πόσο τον βοήθησε η νύχτα σε αυτό που αγάπησε στη συνέχεια. “Στο μπαρ είσαι ένας διασκεδαστής αλλά είσαι ο εαυτός σου, δεν υποδύεσαι κάποιον άλλον. Στη δουλειά μας ξυπνάς το πρωί, πας βάζεις τα ρούχα κάποιου άλλου, βάφεσαι, μπαίνεις στη ζωή κάποιου άλλου. Έχει μια τρέλα όλο αυτό το πράγμα. Δεν έχει τόσο λογική”.

Αυτή η τρέλα τον τελευταίο χρόνο έχει έδρα για εκείνον στην Κύπρο και τα γυρίσματα της σειράς που πρωταγωνιστεί. “Στο Ρουά Ματ περνάω πολύ καλά. Αν εξαιρέσεις βέβαια ότι είμαι 4-5 μέρες σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου όταν τελειώνω το γύρισμα. Όλα τα γυρίσματα είναι στην Κύπρο και έτσι είμαι ένα μεγάλο μέρος της εβδομάδας κάτω. Περνάω καλά γιατί είναι μια ωραία παρέα, τόσο εκείνοι μπροστά από την κάμερα όσο και εκείνοι πίσω από αυτές”. Μιλάμε λίγο για την Κύπρο και την ξαφνική άνοδο των παραγωγών εκεί. “Από την Κύπρο λείπει η πείρα και η οργάνωση. Δεν έχουν σε πολλά πράγματα τις γνώσεις που έχουν άλλοι εδώ. Υπάρχει όμως η καλή διάθεση να μάθουν και να δημιουργήσουν”.

Σε όλη την κουβέντα έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο που φαίνεται πολύ ήρεμος, πολύ κατασταλαγμένος με αυτά που κάνει, σχεδόν αδιάφορος για το αν θα του φερθεί καλά η ζωή από δω και πέρα αφού μέχρι τώρα του έχει χαρίσει πολλά. Δεν φαίνεται κουρασμένος αλλά οφείλω να τον ρωτήσω αν κουράστηκε ποτέ από αυτή τη δουλειά. “Υπάρχουν στιγμές που σε κουράζει η όλη κατάσταση τριγύρω. Αυτό το “πάλι απ’ την αρχή” που είσαι αναγκασμένος να πεις, εκεί που λες ότι έχεις φτάσει κάπου, ότι έχεις καταφέρει κάτι. Είμαι ένας άνθρωπος που δουλεύει από τα 15 του. Κι όταν δεν περνάς καλά, κουράζεσαι. Όταν όμως περνάς καλά, όπως εγώ τώρα, είναι οκ”.

Μιλώντας για το www.netwix.gr/7barstories αντιλαμβάνομαι ότι είναι κάτι που το έκανε με μεγάλη όρεξη. Ίσως γιατί τον έβγαλε από την καθημερινότητά του. Περισσότερο μάλλον γιατί βλέπει σε αυτό κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που βλέπουν πολλοί στην Ελλάδα. “Το internet έχει μεγαλύτερο μέλλον από την τηλεόραση. Δεν μπορώ να σου απαντήσω σαν γνώστης γιατί δεν είμαι. Αλλά το πιστεύω πάρα πολύ. Στην Ελλάδα έχουμε τον περιορισμό της γλώσσας αλλά είναι τεράστια η αγορά για να μην αναπτυχθεί. Με αυτά τα μικρά βήματα που γίνονται από πολλές κατευθύνσεις θα βγει πολύ πιο μπροστά από την τηλεόραση. Κυρίως γιατί υπάρχουν παιδιά με διάθεση. Παιδιά που έχουν έρθει και από άλλους χώρους και προσφέρουν σε αυτό. Εγώ μπήκα, έκανα ένα πράγμα και δεν ξέρω αν θα είμαι ποτέ ξανά σε κάποια παραγωγή. Αλλά υπάρχει η διάθεση και οι άνθρωποι που βλέπουν λίγο παραπέρα“.

Το mini series αυτό των 7 συνεντεύξεων είχε σαν θεματικό άξονα κάποιες αξίες. Το πάθος, η αλήθεια, η διαίσθηση, το θάρρος, η ελευθερία, η έμπνευση και το yolo είναι οι αξίες από τις οποίες κάλεσα και εκείνον να επιλέξει. “Διαίσθηση. Την έχω πάρα πολύ τη διαίσθηση. Τόσο πολύ που με τρομάζει. Μέσα μου συνέχεια κάτι μου λέει ναι ή όχι. Κι ενώ ξέρω ότι μου λέει η διαίσθησή μου κάτι, πολλές φορές κάνω του κεφαλιού μου. Αλλά δεν θέλω να προφυλάσσω συνέχεια τον εαυτό μου από πράγματα γιατί τότε χάνεις τη γλυκύτητα και τη μαγεία εκείνου που θα συμβεί το επόμενο λεπτό. Δεν θέλω να χάνω την ελευθερία μου”.

Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου