O Jack Dorsey ξέρει να βγάζει χρήματα

Εδώ και λίγες μέρες που το Twitter μπήκε στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, ο Jack Dorsey έχει γίνει ο πέμπτος -κατά Forbes- πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη.  Ο  Dorsey έχει 23,5 εκατομμύρια μετοχές (σχεδόν 5%) της εταιρείας, κάθε μία εκ των οποίων έφτασε τα 45 δολάρια την πρώτη μέρα της διαπραγμάτευσης ήτοι κάτι παραπάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια επιπλέον στην προσωπική του περιουσία.

Λιγότερα, δηλαδή, από τα 1,5 και 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια των υπολοίπων συνιδρυτών που έχουν ακόμα στα χέρια τους μετοχές αλλά καθόλου άσχημα για κάποιον που η κανονική του δουλειά είναι ένα άλλο -λίαν ελπιδοφόρο- startup. Ο Jack Dorsey σήμερα είναι περισσότερο ο ιδρυτής / διευθυντής  στο Square και λιγότερο ο πρόεδρος του Twitter. Εκεί περνάει τον περισσότερο χρόνο του και ας είναι οι δύο εταιρείες στην ίδια γειτονιά.

Σε αυτό το νέο project, o -μεγαλωμένος με αυστηρές Καθολικές αρχές- Dorsey ονειρεύεται να φτιάξει μια πλατφόρμα πληρωμών μέσω πιστωτικής κάρτας. Ή καλύτερα να πληρώνει τα αγαπημένα του προϊόντα με πιστωτική κάρτα αλλά χωρίς την ταλαιπωρία της πιστωτικής κάρτας. Ο χρήστης θα κάνει login στην πλατφόρμα μέσω smartphone, add τα αγαπημένα του καταστήματα και θα χρεώνει ο ίδιος την πιστωτική του μέσω ενός card reader που μπαίνει στην υποδοχή των ακουστικών.

Ακούγεται απλό αλλά ακόμα και για τον ιδρυτή του Twitter ήταν πολύ δύσκολο να πείσει την πιάτσα πως κάτι τέτοιο μπορεί να βγάλει χρήματα. Μέχρι τότε οι επενδυτές ήξερα ότι ο Dorsey έκανε όνομα bloggάροντας το τι τρώει για πρωινό και πόσα χιλιόμετρα έτρεξε.  Και μπορεί το Twitter μπορεί να ήταν το κεντρικό startup στην επανάσταση του microblogging, μπορεί να μετέδωσε τις επαναστάσεις στην Αραβική άνοιξη, αλλά καθυστέρησε αρκετά να βρει το δρόμο προς τα κέρδη.

Στο Twitter, βέβαια, το πρόβλημα ήταν ότι λαλούσαν πολλοί κοκόροι. Όταν ο Dorsey ήταν CEO έδινε πάντα προτεραιότητα στο uptime και το design του σέρβις με τη λογική να δημιουργηθεί κάτι σούπερ cool που θα κερδίσει αμέσως χρήστες.  Ο άλλος συνιδρυτής, ο Evan Williams, και οι επενδυτές ήθελαν διαφημίσεις ακόμα κι αν έπρεπε να δυσαρεστήσουν μερικούς χρήστες. Κάπου εκεί ξεκίνησε το γαϊτανάκι των προέδρων.

Ο Dorsey παραχώρησε τη θέση του στο Williams που θεωρητικά είχε περισσότερη εμπειρία στο bussiness κομμάτι.  Όταν είδαν ότι ο Williams είναι άπειρος για κάτι τέτοιο έφεραν έναν ψημένο CEO, τον Dick Costolo από τη Google. Και στο τέλος ξαναφώναξαν το Dorsey να βάλει ένα χεράκι στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη νέων λειτουργιών (ενώ ήδη έστηνε το Square).

Στο Square, αντίθετα, o Dorsey όχι μόνο δεν προσπάθησε να πείσει τους επενδυτές ότι ξέρει από χρήμα αλλά τους έδωσε και πολλούς λόγους που η εφαρμογή θα μπορούσε να αποτύχει. Αυτό έδιωξε όλους εκείνους μυρίζονταν “αίμα” ή ονειρεύονταν ένα νέο PayPal και έδωσε στο Dorsey την ευκαιρία να αναπτύξει το προϊόν και την εταιρεία με τους δικούς του όρους. Χωρίς εσωτερικές τριβές ήταν ελεύθερος να δημιουργήσει την εταιρική κουλτούρα που ήθελε.

Όσοι δουλεύουν στο Square, για παράδειγμα, είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε σημειώσεις στα meeting. Μετά οι σημειώσεις αυτές μοιράζονται σε όλη την εταιρεία προκειμένου να μην υπάρχει μουρμούρα του ύπου “τι δουλειά έχει ο marketing με τον chieft technology “ ή “γιατί δε με φώναξαν εμένα σε αυτό το meeting;” Όλοι επίσης ακολουθούν τον κανόνα “show don’t tell”. Οι μηχανικοί πρώτα έφτιαξαν το πρώτο card reader και μετά το έδειξαν στο Dorsey. Όταν ολοκλήρωσαν την πλατφόρμα οι προγραμματιστές δεν έβγαλαν ανακοίνωση αλλά του έστειλαν το πρώτο δολάριο.

Κάπως έτσι το Square, μέσα σε τέσσερα χρόνια λειτουργίας και χωρίς να έχει κέρδη, εκτιμάται γύρω στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι ρυθμοί αύξησης χρηστών και συναλλαγών είναι αντίστοιχοι του Twitter ενώ οι πωλήσεις θα κλείσουν κάπου στο μισό δισεκατομμύριο δολάρια από συναλλαγές περίπου είκοσι δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και κάπως έτσι, το Square είναι αυτή τη στιγμή είναι σε συζητήσεις με τους υπεύθυνους της Wall Street για να μπει στο χρηματιστήριο το 2014.

Οπότε ναι, ο Jack Dorsey ξέρει κι αλλιώς να βγάζει χρήματα