ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο James Castrission έμαθε να αγνοεί τα όρια

Ένας Ελληνοαυστραλός που μετράει τη ζωή του σε περιπετειώδεις αποστάσεις, μιλά στο ONEMAN λίγες μέρες πριν την ομιλία του στο TEDx Athens 2013.

Τι κάνει έναν άνθρωπο να θέλει να διανύσει με σκι μια απόσταση 2.275 χιλιομέτρων από την άκρη της Ανταρκτικής ως τον Νότιο Πόλο; Τι τον ωθεί στο να διανύσει τη Θάλασσα της Τασμανίας κωπηλατώντας για 3.318 χιλιόμετρα χωρίς βοήθεια; Πόση τρέλα και πόση δίψα για περιπέτεια μπορεί να χωρέσει στο bucket list ενός ανθρώπου;

Ο James Castrission είναι ένας από τους κεντρικούς ομιλητές του TEDx Athens 2013 που θα πραγματοποιηθεί το διήμερο 29 και 30 Νοεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Και είναι ίσως από τους λίγους ο οποίος ταιριάζει τόσο κυριολεκτικά στην φετινή θεματολογία του TEDx, το Uncharted Waters.

 

Σε περιοχές που πολλοί δοκίμασαν και απέτυχαν, που λίγοι τόλμησαν και που πάρα πολλοί φοβήθηκαν να πλησιάσουν. Οι δυο αυτοί “τρελάρες” όμως όχι μόνο τόλμησαν αλλά τα κατάφεραν.

Το ONEMAN είχε την τύχη να μιλήσει με τον James Castrission δύο εβδομάδες πριν το TEDx Athens 2013. Μήπως καταλάβουμε ποια είναι αυτή η κινητήριος δύναμη που τους σπρώχνει σε τέτοια εγχειρήματα. Μήπως πάρουμε κι εμείς λίγη έμπνευση να κολυμπήσουμε στα δικά μας αχαρτογράφητα νερά.

Υπήρχε στιγμή στη ζωή σου που να παρακολουθούσες ανάλογα εγχειρήματα στην τηλεόραση και να αναρωτιόσουν τι είδους τρελοί είναι αυτοί που τα επιχειρούν;

Εννοείται. Ο σύντροφός μου στην περιπέτεια και εγώ ήμασταν πάρα πολύ geeks στο σχολείο. Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν είχαμε φανταστεί ότι θα ζήσουμε κάποιες περιπέτειες σαν κι αυτές.

 

Ποιο είναι το καύσιμο εδώ; Τι σε ωθεί όταν δεν είναι κανείς τριγύρω πέρα από έναν τύπο που είναι εξίσου κουρασμένος αλλά ενδεχομένως και εξίσου αποφασισμένος;

Το κίνητρο για να σπρώξουμε τους εαυτούς μας παραπέρα από αυτό που θεωρούμε εφικτό συνεχώς αναπτύσσεται και αλλάζει. Κάποιες φορές είναι ένας παιδικός ενθουσιασμός να κυνηγήσεις το άγνωστο, άλλες φορές είναι ο φόβος της αποτυχίας ή απλά το να μην θες να απογοητεύσεις τον φίλο σου.

Σε άκουσα να αστειεύεσαι σε μία συνέντευξη ότι θα παίζατε πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί αν κάποιος έπρεπε να φαγωθεί από τον άλλον. Πέρασαν τίποτα τέτοιες σκοτεινές κινηματογραφικές σκέψεις από το μυαλό σου πριν εγκαταλείψεις την ασφάλεια του σπιτιού σου για το ταξίδι στον Νότιο Πόλο;

Χαχα πρέπει να είναι δίκαιο. Το πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί είναι η απόλυτη μέθοδος επίλυσης διαφωνιών στις περιπέτειές μας.

Τσακωθήκατε καθόλου σε αυτές τις 89 ημέρες στον πάγο;

Φυσικά. Και ήταν πιο πολύ μία αντίδραση στην κούραση και το στρες παρά ένας τσακωμός επειδή υπήρχε κάποιο πρόβλημα μεταξύ μας.

Τι αναζητάς περισσότερο σε μια τέτοια εμπειρία; Είναι η αδρεναλίνη ή μήπως η φήμη που απολαμβάνεις εκπληρώνοντας τέτοιους στόχους;

Τίποτα από τα δύο. Περπατώντας στο χιόνι για 3 μήνες ή κωπηλατώντας στην Θάλασσα της Τασμανίας για 62 ημέρες είναι απελπιστικά μονότονο. Ο Jonesy και εγώ αντλούμε δύναμη πιο πολύ από την ίδια την περιπέτεια, δεν το κάνουμε για να εντυπωσιάσουμε άλλους.

 

Ο Sir Edmund Hillary συνήθιζε να λέει ότι τέτοιες ενέργειες πραγματοποιούνται από συνηθισμένους ανθρώπους. Είναι αλήθεια αυτό; Νιώθετε έτσι; Μπορεί ένας απλός τύπος να αποφασίσει μια μέρα να ξεκινήσει για τον Νότιο Πόλο και να το καταφέρει;

Φυσικά. Ο Jonesy κι εγώ είμαστε απόλυτα νορμάλ και φυισολογικοί. Έχουμε απλά ιδιαίτερη αγάπη στην εξοχή και την περιπέτεια αλλά και κίνητρο να μην τα παρατήσουμε.

Υπήρξε στιγμή στην πορεία προς τον Πόλο που το να τα παρατήσετε έμοιαζε λογικό; Ή ήσασταν αποφασισμένοι να τερματίσετε με οιοδήποτε κόστος;

Η 30η ημέρα στην Ανταρκτική φαινόταν πάρα πολύ δύσκολη. Δεν τα είχαμε πάει πάρα πολύ καλά σε απόσταση τον πρώτο μήνα και δεν φαινόταν εφικτό να καταφέρουμε να κάνουμε 2275 χλμ χωρίς βοήθεια. Στο μυαλό μας τριγυρνούσαν συνεχώς δικαιολογίες για να τα παρατήσουμε. Είναι πάντα χειρότερο όταν το βιώνεις από όταν το σκέφτεσαι μετά. Χαίρομαι που δεν εγκαταλείψαμε.

Είναι σε τέτοιες περιπτώσεις η πίεση της αποτυχίας ένας τρόπος να κρατήσεις τις δυνάμεις σου; Σκεφτήκατε ποτέ ότι θα ήταν ντροπή να μην φτάνατε στον στόχο;

Ναι, φυσικά. Λιγότερο ντροπιασμένοι. Περισσότερο το ότι δεν θα είχαμε τα μούτρα να σταθούμε μπροστά σε τόσους που μας βοήθησαν (από τους χορηγούς μέχρι την οικογένεια) και οι οποίοι θυσίασαν τόσα πολλά για να κάνουμε εμείς το όνειρό μας πραγματικότητα.

Βάζω στοίχημα ότι σε έχουν ρωτήσει εκατοντάδες δημοσιογράφοι αυτό το πράγμα αλλά ποιο εγχείρημα ήταν πιο δύσκολο; Το “The Ditch” στη θάλασσα ή αυτό στο χιόνι;

Είναι κάτι στο τόσο έντονο κρύο και στον άνεμο που σε διαπερνά που σε εξουθενώνει. Στην Ανταρκτική κάναμε συνεχώς πολύ σκοτεινές σκέψεις εξαιτίας του βαθμού δυσκολίας τους εγχειρήματος. Χάσαμε και οι δύο μαζί 55 κιλά σωματικού βάρους.

 

Είναι ο πάγος πιο εύκολος να τον αντιμετωπίσεις από το παγωμένο νερό;

Στην Ανταρκτική, ο φόβος των κρυοπαγημάτων είναι πανταχού παρών. Υπάρχει ένας κανόνας που λέγεται “The 30 rule” και ο οποίος λέει ότι αν έχει -30 βαθμούς και ο άνεμος πνέει με 30 χλμ την ώρα, αν έχεις κάποιο μέρος του σώματός σου εκτεθειμένο, θα πάθεις κρυοπάγημα σε 30 δευτερόλεπτα. Ας πούμε απλά ότι αυτό κάνει την προσπάθειά σου να πας τουαλέτα πολύ ενδιαφέρουσα.

Οφείλω να σε ρωτήσω αν ήταν βαρετά εκεί. Μου μοιάζει πάρα πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα. Και πριν γίνει ενδιαφέρον ή επικίνδυνο το όλο θέμα, πρέπει να ήταν βαρετό. Ή κάνω λάθος;

Ναι. Απόλυτα βαρετό και μονότονο πολλές φορές. Ήμασταν αρκετά τυχεροί που είχαμε ένα ipod με πολλή μουσική, podcasts και audiobooks για να ψυχαγωγηθούμε.

Πες μου κάτι που ήταν ασυνήθιστο και πραγματικά σου έσπαγε τα νεύρα. Η τουαλέτα που είπες και πριν; Το φαγητό;

Θα σου πω απλά ότι για οικονομία βάρους είχαμε μόνο δύο κομμάτια χαρτί τουαλέτας για τον καθένα μας ημερησίως.

Διάβασα αρκετά για το fund raising και τους σπόνσορες στις περιπέτειές σας. Ενδιαφέρονται οι εταιρείες για τέτοια εγχειρήματα πράγματι;

Το να βρεις χρήματα για ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι είναι πολλές φορές πιο απαιτητικό από το ίδιο το ταξίδι. Πρέπει να μπορείς να προσφέρεις και κάτι σε αντάλλαγμα για κάθε επένδυση. Δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα.

Μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει τέτοιες περιπέτειες εντελώς επιχειρηματικά; Έχουμε δει να γίνονται πολλά ντοκιμαντέρ, ταινίες και βιβλία από τέτοιες περιπέτειες. Έχει αποδειχθεί επικερδές όλο αυτό για εσένα;

Υποθέτω ότι έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε ένα lifestyle με το οποίο να αναλαμβάνουμε συχνά τέτοια εγχειρήματα. Προς το παρόν είμαστε αρκετά απασχολημένοι με ομιλίες και φυσικά με το να σχεδιάζουμε το επόμενό μας εγχείρημα. Όποιος θέλει, μπορεί να μαθαίνει νέα μας από την σελίδα μας στο Facebook.