Ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος έβγαλε τον πρώτο του δίσκο κατά λάθος

Είναι πολλά τα δεκαέξι γράμματα για μια λέξη. Ειδικά όταν θες να την χωρέσεις σ’ ένα τετράγωνο πλαίσιο 31×31 εκ. μαζί με μία μεγάλη φωτογραφία ενός προσώπου και μερικές ακόμα λέξεις.

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όσο χάζευα τους ευφάνταστους τρόπους που είχαν βρει οι γραφίστες των εξωφύλλων των βινυλίων του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου για να χωρέσουν το ‘Χ-α-ρ-ι-τ-ο-δ-ι-π-λ-ω-μ-έ-ν-ο-ς’ πλάι ή κάτω από το ‘Κώστας’, μαζί με τον τίτλο του δίσκου, αλλά και την κεντρική φωτογραφία.

‘CHARITO

        DIPLO

  MENOS’, έγραφε το ένα.

‘ΧΑΡ

ΙΤΟ

ΔΙ

ΠΛΩ

ΜΕΝΟΣ’, έγραφε ένα άλλο.

Σ’ ένα τρίτο το ‘Χαριτοδιπλωμένος’ ήταν γραμμένο κάθετα στο πλάι, ενώ σε δύο άλλα ήταν γραμμένο με μικρή γραμματοσειρά πάνω στα μαύρα μπουκλωτά μαλλιά της φωτογραφίας του καλλιτέχνη. Όσο περίμενα τον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο, στο στούντιό του στη Βούλα, απορούσα, γιατί καμία από τις δισκογραφικές που συνεργάστηκε δεν του ζήτησε ν’ αλλάξει το επίθετό του σε κάτι πιο εύχρηστο.

”Μου είχαν προτείνει να το αλλάξω, αλλά δεν ήθελα. Στη συνέχεια, όμως, άλλαξαν και οι άνθρωποι της εταιρείας γνώμη, αφού πίστευαν πως ο κόσμος θα νόμιζε πως το ‘Χαριτοδιπλωμένος’ δεν είναι το πραγματικό μου επίθετο, αλλά ένα επίθετο που δημιουργήσαμε εμείς. Ένα καλλιτεχνικό επίθετο, που σήμαινε εκείνος που διπλώνει τη χάρη”, μου είπε αργότερα.

Ο Κώστας, όπως μου ζήτησε να τον φωνάζω από την πρώτη στιγμή των συστάσεών μας γλιτώνοντας με από κάμποσα σαρδάμ, έβγαλε τον περασμένο μήνα καινούργιο τραγούδι δίνοντάς μου μια πολύ καλή αφορμή να τον γνωρίσω από κοντά.

Τα πρώτα ‘γκρούτσου-γκρούτσου’ στην κιθάρα

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

”Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Φωκίωνος Νέγρη. Μέχρι την 4η δημοτικού πήγα στο 30ο που βρισκόταν στην Πλατεία Κυψέλης και μετά έδωσα εξετάσεις και μπήκα στο Κολλέγιο Ψυχικού. Δεν ήμουν και ο Αϊνστάιν, αλλά τα κατάφερνα σαν μαθητής.

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνω μουσικός. Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω πιλότος ή πυροσβέστης. Η μουσική μπήκε στη ζωή μου από τη στιγμή που βρήκα στο σπίτι μια παλιά κιθάρα του πατέρα μου και άρχισα τα πρώτα ‘γκρούτσου-γκρούτσου’. Μου την κούρδισε ο πατέρας μου και άρχισα να βγάζω μόνος μου διάφορα κομμάτια των Beatles, ενώ σιγά σιγά άρχισα να μαθαίνω και πιάνο. Το πρώτο μου τραγούδι το έγραψα στα 14 στις Σπέτσες. Ήταν καλοκαίρι, είχα πάρει την κιθάρα με ένα φίλο, είχαμε πιει μια μπίρα ο καθένας και έγραψα ένα κομμάτι”.

Ο Κώστας είναι αυτοδίδακτος στη μουσική, όπως και ο πατέρας του, ενώ η μητέρα του είχε σπουδάσει πιάνο. Από τη στιγμή που ήρθε σε επαφή με την πρώτη του κιθάρα δεν εγκατέλειψε ποτέ την μουσική. ”Στο σχολείο πάντα έπαιζα μουσική. Είχαμε μια μπάντα, τους ‘The Broom’ (η σκούπα) και παίζαμε σε πάρτι που διοργάνωνε το Κολλέγιο και το Αρσάκειο. Παίζαμε Santata, Βeetles και ό,τι ήταν τότε στη μόδα.

Όταν τελείωσα το σχολείο, ο πατέρας μου ήθελε να πάω στην Αγγλία για σπουδές. Πήγα στο Λονδίνο και με ό,τι λεφτά μου είχε δώσει, αγόρασα μία Gibson και γύρισα πίσω

Δεν με σήκωνε το κλίμα εκεί. Ο αρχικός στόχος ήταν να σπουδάσω οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων, τα οποία τελικά σπούδασα στο Deree. Εκείνη την περίοδο αγόρασα κι ένα μαγνητόφωνο τετρακάναλο, γιατί χαθήκαμε με τους φίλους που είχαμε το γκρουπ και άρχισα να ηχογραφώ τον εαυτό μου. Έτσι, ξεκίνησα να γράφω πιο συστηματικά τραγούδια μέχρι που στα τελειώματα του barchelor έγραψα αυτό, το ‘Lost in the night”, μου λέει απαθής, δείχνοντας με τον δεξί του δείκτη τον ομώνυμο δίσκο.

Το ‘Lost in the Night’ που πήγε τούρμπο

Πρώτον, στην μουσική του καριέρα όπως μου την είχε διηγηθεί ο Κώστας μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχε συμβεί ένα τεράστιο άλμα (από τους ‘The Broom’ στο ‘Lost in the Night’) που δεν δικαιολογούνταν με κανένα τρόπο και δεύτερον δεν είχε αφιερώσει ούτε δευτερόλεπτο για να μου μιλήσει για το τραγούδι που τον έκανε γνωστό όχι μόνο σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη.

”Ώπα Κώστα”, μου βγήκε αυθόρμητα, ‘‘το ξέρεις ότι το ‘Lost in the Night’ δεν είναι ένα απλό κομμάτι. Θες να μου πεις πιο αναλυτικά πώς έφτασες στο σημείο να το γράψεις και να στο βγάλει μια δισκογραφική;”. Χαμογέλασε και συνέχισε:

”Αφότου πήρα το τετρακάναλο άρχισα να γράφω demos με τον εαυτό μου. Εν τω μεταξύ, είχα έναν φίλο που έγραφε και εκείνος τραγούδια και είχε μια επαφή με την EMI μέσω της γιαγιάς του. Με παίρνει μια μέρα τηλέφωνο και μου λέει να έρθει στο σπίτι μου να του φτιάξω ένα demo με το μαγνητόφωνό μου. Έλα, όμως, που δεν είχα άδεια κασέτα. Οπότε έγραψα δύο τραγούδια του, πάνω σε μία κασέτα με δικά μου κομμάτια. Πήγε, λοιπόν, την κασέτα στην δισκογραφική και του λέει ο διευθυντής: ‘Τα δύο πρώτα τραγούδια δεν μου κάνουν. Το τρίτο και το τέταρτο ποιανού είναι; Αυτά θέλω’. Οπότε έβγαλα το ‘ITCHIKA’, τον πρώτο μου δίσκο, κατά λάθος. Για ξενόγλωσσος δίσκος στην Ελλάδα πήγε σχετικά καλά, για αυτό και μου ζήτησαν να γράψω και κάτι ακόμα. Έτσι, το 1984 προέκυψε το ‘Lost in the Night’.

(Ο πρώτος του δίσκος με πολύ προκλητικό για την εποχή εξώφυλλο)

Στην Ελλάδα το συγκεκριμένο κομμάτι πήγε τούρμπο. Το είχα δώσει και σε μερικούς dj’s που έπαιζαν στην παραλία, οπότε το καλοκαίρι, το άκουσε ένας Ιταλός παραγωγός, το πήρε και το πήγε στην Many Records της Ιταλίας, όπου έγινε το μπαμ, με το τραγούδι να φτάνει μέχρι το νούμερο ένα των ιταλικά charts. Στη συνέχεια, βγήκε από την Black Scorpion στη Γαλλία, ενώ κυκλοφόρησε και στην Ισπανία.

Κάπου εκεί ήρθε μια πρόταση από την EMI Αγγλίας. Μου έδιναν 1.000.000 λίρες να μείνω για έξι χρόνια εκεί και να κάνω δίσκους

Πού να πήγαινα; Έπρεπε να είμαι όλη την ώρα μέσα σε αεροπλάνα, τα οποία δεν πολυσυμπαθώ, δεν μου πήγαινε και το κλίμα, είμαι και λίγο Ελληναράς, οπότε αρνήθηκα. Εν τω μεταξύ, είχα ήδη παρατήσει τη θέση μου στη Unilever στο μάρκετινγκ μάνατζμεντ, γιατί δεν προλάβαινα να τρέχω σε Γαλλίες και Ισπανίες.

Διέκοψε την αφήγησή του και μου έδειξε δύο δίσκους. Ήταν συλλογές ξένων δισκογραφικών που περιλάμβαναν τις επιτυχίες της χρονιάς και είχαν το ‘Lost in the Night’ ανάμεσα σε κομμάτια των Duran Duran, της Tina Turner, του David Bowie και των Talk Talk.

Δεν μπορούσα να πιστέψω πως έστω κάποια στιγμή στη ζωή του δεν μετάνιωσε που δεν δέχτηκε την αγγλική πρόταση. Τα χρήματα και η δόξα που θα κέρδιζε εκεί θα ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που του πρόσφερε η καριέρα του στην Ελλάδα. ”Δεν είχα ποτέ ουσιαστική ανάγκη από χρήματα, αφού προερχόμουν από αστική οικογένεια. Είχα το αυτοκινητάκι μου και τη δουλίτσα μου. Να πήγαινα στην Αγγλία για ποιο λόγο; Γούσταρα που έμεινα εδώ και έκανα τη μουσική μου. Δεν πήγα έξω συνειδητά. Δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Από τον αγγλικό στίχο στο ‘Τούρτα Σοκολάτα’

Την εποχή μετά το ‘Lost in the Night’ ξεκινά μια τάση των δισκογραφικών εταιρειών προς το ελληνικό τραγούδι, οπότε μου ζήτησαν ν’ αρχίσω να γράφω σε ελληνικό στίχο. Γράφω τις ‘Σεϊχέλες’ στην Πωλίνα και γίνεται χαμός, πούλησε 50-60.000 δίσκους. Γράφω στην Αλέξια και γίνεται πάλι χαμός. Οπότε λέω, ‘γιατί δεν κάνω και κάτι δικό μου στα ελληνικά’; Και έτσι κάνω τον πρώτο μου ελληνικό δίσκο που λεγόταν ‘Κώστας Χαριτοδιπλωμένος’, ο οποίος περιλάμβανε τραγούδια όπως το ‘Τούρτα Σοκολάτα’, το ‘Ζωή και Κότα’, αλλά με ξένο, μοντέρνο ήχο.

Έγραφα τους στίχους, τη μουσική, έκανα την ενορχήστρωση και έπαιζα μόνος μου κάθε όργανο ξεχωριστά. Εκείνη την περίοδο τέτοια μουσική κάναμε μόνο εγώ, ο Ρακιντζής, ο Μπίγαλης και αρκετά χρόνια αργότερα ο Κορκολής

Η συζήτηση είχε φτάσει πλέον στα ’90s. Ο Κώστας θεωρεί ότι ανήκει στα ’80s όσον αφορά τον αγγλικό στίχο και στα ’90s όσον αφορά τα ελληνικά του κομμάτια. Τι είναι αυτό, όμως, που μας κάνει νοσταλγούμε τα ’90s, τι μας λείπει από εκείνη την εποχή;

”Εμένα δεν μου λείπει κάτι συγκεκριμένο από αυτή την περίοδο. Από τον κόσμο λείπει. Πάνε όλοι στα κλαμπ και κάθονται και κοιτάζονται. Δεν χορεύουν, δεν κουνιούνται δεν διασκεδάζουν. Ε, δεν είναι μαλακία αυτό; Απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Δεν υπαρχει ανθρώπινη επαφή, ενώ εκείνα τα κομμάτια σ’ έκαναν να θες να έρθεις επαφή με τους άλλους. Ήταν πιο παρεΐστικα. Για αυτό και όταν τα ακούν οι νέοι σήμερα, αρχίζουν και χορεύουν. Στο Κύτταρο, όπου τραγουδούσα τα τελευταία 2-3 χρόνια με την Πωλίνα και τον Μπίγαλη, γινόταν χαμός από κόσμο από 18 μέχρι 70 χρονών. Στην ουσία στα 90’s δημιουργείται για πρώτη φορά το ελληνικό ποπ τραγούδι.

Ο Κώστας έχει γράψει πάνω από 500 τραγούδια που έχουν δισκογραφηθεί, ενώ υπάρχουν ακόμα δεκάδες σε demos και υπολογιστές που δεν έγιναν ποτέ γνωστά στο ευρύ κοινό. Του ζήτησα να μου μιλήσει για τον τρόπο που εμπνέεται και γράφει μουσική. ”Όταν είσαι σε μία δισκογραφική, πρέπει να βγάζεις έναν δίσκο το χρόνο. Όταν βλέπεις ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται αφού του αρέσει αυτό που κάνεις, τότε βρίσκεσαι σε εγρήγορση και θες να συνεχίσεις να γράφεις για τον κόσμο”.

-Με τα κορίτσια πώς τα πήγαινες;

”Τα κορίτσια με προσέγγιζαν, αλλά πού να βρεις χρόνο; Έτσι και αλλιώς εκείνη την περίοδο παντρεύτηκα και έκανα παιδιά. Δεν ήμουν ποτέ all around και του one night stand. Ήμουν πολύ σχεσάκιας και βλαξ”.

-Ποια είναι η καλύτερη ηλικία για έναν άντρα;

”Όταν αρχίζει να βγάζει λεφτά. Γιατί όταν τον γυρνάς ανάποδα και δεν πέφτει ούτε ευρώ, ασ’ τα, ξεφτίλα. Δεν μπορείς να πας την γυναίκα ούτε για καφέ”.

-Τελικά, τι θέλουν οι γυναίκες;

”Οι γυναίκες είναι σαν τις γάτες. Θέλουν καλοπέραση, χάδια, ζεστασιά, εξασφάλιση και αγάπη”.

Από τις γυναίκες η κουβέντα επέστρεψε στη μουσική και πήγε για λίγο στα μπουζούκια, αφού θυμήθηκα το ‘Ναι’, το αγαπημένο μου κομμάτι από τον Χαριτοδιπλωμένο, που έχει τραγουδήσει με την Άντζελα Δημητρίου. ”Η πιο αντισυμβατική συνεργασία που έχω κάνει στην καριέρα μου.

Εκείνη την περίοδο βρισκόμουν στην BMG και μου ζήτησαν να κάνω ένα ντουέτο. Μου πρότειναν να τραγουδήσω είτε με την Bonnie Tyler είτε με την Άντζελα Δημητρίου

Ήθελα Άντζελα με χίλια. Θεώρησα πολύ πιο challenging αυτή τη συνεργασία. Να φέρω το λαϊκό κοντά στο ποπ. Τελικά με την Tyler συνεργάστηκε η Σοφία Αρβανίτη με την οποία ήμασταν στην ίδια εταιρεία.

 

Η μουσική βιομηχανία τρέχει. Στη διεθνή μουσική προκύπτουν νέοι ήχοι, ενώ έχει έρθει ξανά στη μόδα η new disco. Από την άλλη, στην Ελλάδα έχουμε το φαινόμενο των μπουζουκιών που πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι τηλεκατευθυνόμενος. Να βγάζει συνεχώς σουξέ για να επιβιώσει στα μεγάλα μαγαζιά και να υπάρχει στη δισκογραφία. Έχω τραγουδήσει κι εγώ σε νυχτερινή πίστα, αλλά τότε ήταν διαφορετικά. Υπήρχε πρώτο πρόγραμμα από τις 23:00 μέχρι τις 02:30, στο οποίο έβγαινα και τραγουδούσα μοντέρνα και μετά ξεκινούσε το λαϊκό. Υπήρχε σκηνογραφία και μπαλέτο. Δεν ήταν μπουζούκια όπως τα σημερινά. Τότε πήγαινες σ’ ένα μαγαζί και μπορούσες να ακούσεις όλα τα είδη μουσικής.

Το come back

 

Μετά από μερικά χρόνια που είχε περιοριστεί στο να γράφει τραγούδια για άλλους, τον Αύγουστο, ο Κώστας έβγαλε το ‘Σε έχω βάλει στο μάτι’ σε μουσική δική του και στίχους δικούς του και της μάνατζέρ του, Χρύσας Δρακοπούλου. ”Η Χρύσα με ξεσήκωσε να κάνω το come back. Ένα come back που θέλει και ο κόσμος. Γράψαμε μαζί τους στίχους σε αυτό το κομμάτι, αλλά και σε ακόμα 4-5 που θα κυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες. Παράλληλα, θέλω να κάνω ρεμίξ μερικά από τα παλιά μου τραγούδια για να τα μάθει και κόσμος που δεν τα ξέρει”.

To ‘Σε έχω βάλει στο μάτι’: