Ο Λάκης Γαβαλάς έχει χτυπημένη τη φυλακή στο κεφάλι του

Στην πρώτη μισή ώρα είχε κοιμηθεί. Ακολούθησαν άλλες οκτώμιση με τον καλλιτέχνη που του χάραζε δημιουργικά το μισό ημισφαίριο του κεφαλιού του να απορεί πώς είναι δυνατόν ο πελάτης του να έχει αποκοιμηθεί. Με τόση φασαρία και με (λογικά) τόσο πόνο που πρέπει να νιώθει.

Η βελόνα στο κεφάλι του Λάκη Γαβαλά ξεκίνησε να παίζει ρυθμικά τον ήχο του νανουρίσματος λίγες μέρες αφότου βγήκε από τις φυλακές Κορυδαλλού. Εννέα ώρες αργότερα, ανανεωμένος από τον βαθύ ύπνο και με ένα τεράστιο τατουάζ στο δεξί μέρος του κρανίου του ο Λάκης Γαβαλάς ήταν έτοιμος να πατήσει πόδι στην ελευθερία του. Και το πάτησε.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Η συνάντησή μας έγινε στο Polis Hammam της οδού Αυλητών στο Μοναστηράκι. Καθόλου περίεργο μέρος αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που στο πετσί του (μεταφορικά) έχει χτυπημένες λέξεις όπως αναζωογόνηση, χλιδή, ηρεμία. 

Αφορμή για να τον συναντήσω στάθηκε η συμμετοχή του στο επερχόμενο Erotic Art Festival που ξεκινά στις 26 και μέχρι τις 29 Μαΐου θα φιλοξενείται στο Gazi Music Hall, το ACRO και το ΦΩΣ. Πριν τον ρωτήσω, σκέφτηκα μέσα μου πόσο περιττή θα ήταν μία ερώτηση του στυλ ‘πώς και από εδώ;’ στον προ φυλακής Λάκη. Ωστόσο, η φυλακή λένε ότι τον αλλάζει τον άνθρωπο. Γι αυτό, ‘Λάκη, ποια είναι η συμμετοχή σου στο Erotic Art Festival;’

“Πέρα από το να συμμετέχω σε όργιο με 17 άτομα δεν έχω κάποια άλλη συμβολή“. Γελάει δυνατά, και συνεχίζει: “Φυσικά, αστειεύομαι. Όταν με τη βοήθεια του χαμάμ και άλλων θεραπειών επανέφερα το σώμα μου και αφού άρχισα να το αγαπάω ξανά άρχισα κατά κάποιον τρόπο να απελευθερώνομαι και σεξουαλικά. Όλο αυτό το γεγονός θέλω πολύ με κάποιον τρόπο να το πω χωρίς αυτό να διαστρεβλωθεί, χωρίς να βρομίσει και χωρίς να αλλοιωθεί“. Αλλάζει ήχο φωνής και διδακτικά μου λέει “Το σεξ είναι ιερό πράγμα“. Μετά η έντασή του επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα.

“Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω σε μία εκδήλωση που λέγεται Erotic Art Festival και να παρουσιάσω την αριστοκρατική υπόσταση του σεξ που απευθύνεται σε μία αρκετά μεγάλη μερίδα του κόσμου. Που προφανώς, δεν είναι αυτοί που βλέπουν τσόντες, δεν είναι αυτοί που κάνουν όργια. Είναι αυτοί που απολαμβάνουν τον έρωτα με τον ή την σύντροφό τους μετά από ένα υπέροχο dinner, σε ένα πολύ ωραίο ξύπνημα“.

Laki Boy

Στα 19 του, πήγε στην Ιταλία. Ένας scouter, τον ‘τσίμπησε’ από την ομάδα του Βαγγέλη Σειληνού που ανήκε εκείνη την περίοδο. Πριν από εκεί, χόρευε δίπλα στον Φώτη Μεταξόπουλο και ακόμα πιο πριν, καθάριζε τσάντες σε ένα τσαγκαράδικο στο Μοναστηράκι. Δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα στην συνέντευξη θα πει τη φράση “έχω περάσει πολλές κακουχίες στη ζωή μου” αλλά δεν θα θελήσει να συνεχίσει δίνοντας παραδείγματα.

Στην πρόταση του Ιταλού είπε αμέσως ναι. Από την μία είχε τα ιταλικά που του άρεσαν πολύ σαν γλώσσα και ήξερε ότι μπορούσε να την μάθει χάρη στα άριστα γαλλικά του. Κάπου εδώ, στριμώχνουμε μία παρένθεση που λέει ότι έβγαλε τη γαλλική σχολή St Paul “όπως αρμόζει σε ένα παιδί καλής οικογένειας με γαλλικά και πιάνο“.

 

Από την άλλη, η σκέψη του να ξενιτευθεί όντας σε ένα γκρουπ του φαινόταν εξαιρετικά καλή ιδέα. “Ήταν σαν να πηγαίνω σε ένα κολέγιο στην Ελβετία. Κάναμε 8-10 ώρες πρόβες την ημέρα. Γαλουχήθηκα εκεί με ανθρώπους που είχαν ισάξιες απαιτήσεις από τη ζωή τους. Δηλαδή δούλευαν πολύ για να πετύχουν, να κάνουν ένα ωραίο σώμα“.

Σε αυτό το σημείο, είναι που του βγήκε το πρώτο παράπονο: “Ήμουν πάντα παιδί της ομάδας. Γι αυτόν το λόγο και αργότερα, εμπορεύθηκα και υπηρέτησα πολλούς σχεδιαστές γιατί ήθελα να γνωρίζει ολοένα και περισσότερους ο κόσμος“.

Η μιζέρια του ‘είμαστε λίγοι’ ή ‘μοναδικοί’ δεν μου αρέσει. Μοναδικοί είμαστε στον εαυτό μας και όταν αποτραβιόμαστε από το σύνολο. Στο σύνολο πρέπει να το αγαπάμε και να το φροντίζουμε για να μας φροντίζει

Απέναντί μου, φανερά ανανεωμένο και κρυφά ταλαιπωρημένο, είχα τον άνθρωπο που θα μπορούσε να εικονογραφήσει τη λέξη ‘χλιδή’ σε οποιοδήποτε σύγχρονο λεξικό. Το να τον ακούω να μου μιλάει για μιζέρια παραήταν άβολο. Γι αυτό και του ζήτησα να σταματήσει. Και να μιλήσει για τις χρυσές εποχές των γιοτ, των διασήμων, του χαβιάρι, των πάρτι.

The Laki Show: Η χλιδή, τα μπάζα, οι χαδιάρηδες

“Η χλιδή είναι πολλαπλή. Για κάποιον που την υπηρέτησε και την είχε απλόχερα, όπως εγώ μπορεί να την κρίνει σε διάφορα στάδια. Σε κάθε περίπτωση όμως, την απόλυτη χλιδή την έχει ένας άνθρωπος που είναι καλά με τον εαυτό του και όταν κάνει την απολέπισή του δεν γδέρνεται, απλά, προετοιμάζει ένα υπέροχο δέρμα για να χαϊδευτεί (σ.σ.: Τεντώνει τα χέρια του το ένα δίπλα στο άλλο και τα χαϊδεύει).

“Στις θαλασσοθεραπείες που έκανα στην Γκιμπρόν στη Γαλλία, τους έβρισκα όλους. Τον Richard Geer, όλους όλους”.

“Την απόλυτη χλιδή την απολαμβάνει αυτός που δαμάζει τις χορδές του ώστε να έχει μία γλυκιά φωνή όταν μιλάει με τον άνθρωπό του και δεν χάνει το μαχαίρι ή το πιρούνι την ώρα που τρώει κοιτώντας τον σύντροφό του στα μάτια. Για μένα, χλιδή είναι όλο αυτό το κοντρόλ“.

“Από την άλλη, υπάρχει και η λεγόμενη βιτρίνα της χλιδής. Τα πολύ ωραία ρούχα, τα πολύ ωραία κοσμήματα κτλ. Βέβαια, έχω δει κοπέλα με ένα απλό τζιν και ένα φανελάκι και είναι ‘ναρα- μουν’ και έxω δει κυρία γεμάτη στα Channel να μην την παίρνει ούτε η ερπύστρια να τη σείρει στα μπάζα. Είναι ενδεικτικό στον καθένα πώς θα του κάτσει η χλιδή“.

Φυσικά μου αρέσει το χαβιάρι αλλά δεν πετάω τον χαδιάρη

Κοίταξε με χάρη προς το παράθυρο ενώ εγώ προσπάθησα να μην κάνω την σύνδεση με τα στιχάκια της Πέπης Τσεσμελή. Τα ψιλοκατάφερα. Πάμε πίσω στη χλιδή τώρα.

“Είμαι πολύ εξοικειωμένος με τη χλιδή και αυτό γιατί η ζωή μου και η ιδιότητά μου με έκαναν να ζήσω δίπλα σε μεγιστάνες με πάρα πολύ μεγάλα σκάφη. Έχω περάσει πρωτοχρονιά στου Paul Allen το σκάφος, έχω πάει στα σπίτια όλων των επωνύμων στην Ελβετία, στο Παρίσι, στο Λονδίνο. Στο Παρίσι έχω δικούς μου δύο ορόφους της Hermes για να σχεδιάζω, πιο χλιδή δεν υπάρχει“.

“Από όλα αυτά, διαλέγω έναν καλό ύπνο το βράδυ. Και να καταφέρω επιτέλους να τελειώσω το βιβλίο μου που μου έχουν απομείνει δύο σελίδες“.

“Μου αρέσει να διαβάζω ερωτικές ιστορίες οι οποίες συνήθως, έχουν κακό τέλος. Έχουν μία μεγάλη ταπείνωση. Επειδή έχω ζήσει την ταπείνωση, μου αρέσει να παρατηρώ πώς την αντιμετώπισα εγώ και πώς την αντιμετωπίζουν οι άλλοι“.

Η αιώνια λιακάδα ενός πάντα-χαρούμενου παιδιού

 

“Πάντα στη ζωή μου είχα δυσκολίες” μου λέει. ‘Πώς καταφέρνεις και δείχνεις συνέχεια μες στην τρελή χαρά’ του απαντώ.

Γουρλώνει τα μάτια με απορία στιγμιαία και έπειτα τινάζει το χέρι του προς τα πίσω με τρόπο που στη γλώσσα του σώματος, σημαίνει ‘α, πανεύκολο’. “Έλα ντε, δεν ξέρω πώς το κάνω. Σκέψου ότι σήμερα από το πρωί είχα κανονισμένα τρία πράγματα συν και τρία μείον. Δηλαδή είχα πράγματα που σε κάνουν να θες να πιάσεις το ηλεκτρικό ρεύμα και να φύγεις από αυτόν τον κόσμο ωραίος και μαυρισμένος. Αλλά είχα και πράγματα που με έκαναν να θέλω να μπω σε ένα ανθοπωλείο, να αγοράσω μία αγκαλιά λουλούδια και να τα προσφέρω“.

Εγώ θέλω να κάνω ομορφιές. Να είμαστε όλοι καλά, να γελάμε. Αυτό το ‘Α ρε μαλάκα, α ρε καριόλη’ δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει ο κόσμος. Έτσι εκτονώνονται δηλαδή;

Μου έδωσε και ένα παράδειγμα: “Μπορεί να έκανα ένα ταξίδι 400 χιλιομέτρων σε μία ημέρα και το βράδυ να πρέπει να είμαι υπέροχος και χαριτωμένος για να κάνω μία φωτογράφιση ή να παρευρεθώ σε ένα ωραίο dinner“.

“Η καθημερινότητα και η ζωή μου είναι έτσι. Όταν έχω ηρεμία και αποθέματα, τσιτώνω τον εαυτό μου να κάνει πράγματα. Τον κουράζω, αλλά έχει απολαβές. Με αυτήν την έννοια λοιπόν, επειδή οι ρυθμοί είναι πάντοτε ψηλά, βιώνω συχνά την κακουχία. Από την άλλη μεριά έχω συχνά και αναλαμπές“.

Έγκλημα και αυτοτιμωρία

Σαν σημείωση κάπου εδώ, πρέπει να μπουν οι στίχοι του Φοίβου σε απαγγελία Λάζαρου από το Είσαι το Ταίρι μου: ‘Επιτέλους, πάψε να αυτοτιμωρείσαι’. Παρά το γεγονός, ότι σύμφωνα με τον ίδιο δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να τα βρεις με τον εαυτό σου. Ωστόσο, για μισό λεπτό. Όταν λέμε αυτοτιμωρία, τι εννοούμε.

“Πηγαίνω σε ένα εξωτικό μέρος και κάθομαι σε αφωνία για μία εβδομάδα. Τους λέω ‘έχω έρθει εδώ για αυτόν τον σκοπό’, τους δίνω και ένα πρόγραμμα με τη διατροφή μου και όλα καλά. Δεν είναι τόσο δύσκολο“.

“Άρχισα να κουράζομαι εγώ με μένα. Είπα ‘Λάκη, α είσαι πολύ τρελός, κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορώ άλλο. Δεν μπορώ να σε βλέπω, δεν μπορώ να σε ακούω. Σταμάτα να έχεις αυτές τις εμμονές’. Και σταματάει. Και μετά, ξαναρχίζει“.

 

“Όταν στερώ από τον εαυτό μου την δυνατότητα του να μιλάει, έχει αργότερα την απολαβή της ευχαρίστησης όταν τελικά, θα είναι σε θέση να ανοίξει το στόμα του. Να πει ‘Κοίτα, θαύμα’“.

‘Τι κάνεις σε ένα τέτοιο μέρος’, σκέφτηκα δυνατά. “Βόλτες στη θάλασσα για να ακούς τον ήχο της. Ξέρεις όταν δεν έχεις δική σου φωνή, όταν δεν ακούς τις δικές σου χορδές για να έχεις έναν αντίλογο, ακούς τους υπόλοιπους ήχους πολύ πιο έντονα. Πρέπει να το κάνεις“. Ένωσε τα χέρια του και καθάρισε τις παλάμες την μία πάνω στην άλλη στο ύφος του ‘πάει και τελείωσε’.

‘Λάκη, τι ύφασμα έχει η ευτυχία;’ τον ρώτησα. “Η ευτυχία έχει αδιάβροχο ύφασμα” μου απάντησε αμέσως.“Γιατί πρέπει να αντέχει σε όλους τους καιρούς. Και στην ηλιοφάνεια ακόμη, σε ένα τροπικό μέρος, το βράδυ κάνει ψύχρα“.

“Η Τζαμάικα είναι ένα από τα μέρη που πηγαίνω για να κάνω αφωνία. Έχω πάει και στην Τουλούμ στο Μεξικό. Σε ένα μέρος γεμάτο σχεδιαστές και φασαρία. Σε τέτοια μέρη δαμάζεις τον εαυτό σου“.

“Γι αυτό και θα με δεις να κάνω φασαρία σε ένα ησυχαστήριο. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, την περίοδο που έκανα γιόγκα έχω πάει στην Άνδρο με αρκετά μεγάλη πίεση αφού εκείνο το διάστημα άνοιγα κατάστημα στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, δεν μπορούσα να μην πάω. Είχα πει, πρώτα ο εαυτός μου. Ήμασταν στην Άνδρο λοιπόν, και εγώ χρειάστηκε να στείλω κάποια μηνύματα, ξέρεις, για τον συντονισμό. Έβαλα λοιπόν το κινητό κάτω από το τραπέζι και άρχισα να στέλνω. Ο δάσκαλος το κατάλαβε και άρχισε να μου φωνάζει. Με έκανε ρεζίλι. Αισθάνθηκα τόσο καταπιεσμένος εκείνη την στιγμή. Γιατί δεν ήταν επιλογή μου. Ωστόσο, τιμώρησα τον εαυτό μου και δεν έφαγα για μία ημέρα“.

Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

– Είχα την εντύπωση ότι αγαπάς πολύ τον εαυτό σου.
– Τον αγαπάω πολύ. Τον βάζω σε δοκιμασίες απλώς.
– Ποια είναι η πιο δύσκολη δοκιμασία που του έχεις βάλει;
– Όταν ήμουν μικρός, δεν ήθελα να μάθω ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες. Είχα γδάρει τα γόνατά μου, τα πόδια μου. Στο τέλος, έβαλα μπεταντίν και ρόδες.

Ο επίμονος κηπουρός: Η φυλακή, η απόδραση, η ντεκαπάζ και η Ursula Andres

 

Τους τρεις πρώτους μήνες της φυλακής, πέρασε πάρα πολύ άσχημα. Όχι τόσο για τις συνθήκες αυτές καθεαυτές της φυλάκισης αλλά κυρίως για την ‘κοροϊδία’ όπως την αναφέρει. “Έρχονταν δικηγόροι και σου έλεγαν, σου έταζαν, μόνο και μόνο για να σου αποσπάσουν χρήματα. Σε έβλεπαν ως εμπόρευμα. Έτσι και αλλιώς ήξεραν πολύ καλά όλοι ότι δεν επρόκειτο να βγω γρήγορα. Και αυτό γιατί το κράτος ήθελε να δείξει ότι είναι αυστηρό“.

“Παρόλο που ήμουν αθώος γιατί μου χρωστάνε λεφτά, δεν τους χρωστάω, ήξερα ότι δεν έπαιζε να βγω στο τρίμηνο“.

Όταν το κατάλαβε αυτό είπε ”Λάκη μου, εδώ είσαι σε ένα φιλμ που λέγεται Φυλακή. Είδες, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο πήρε κιλά, η άλλη ξύρισε το κεφάλι της. Ε, εσύ πρέπει να μείνεις στη φυλακή’. Βέβαια θα μου πεις, αυτοί έβγαλαν εκατομμύρια και εγώ έχασα αλλά η ανθρώπινη ύπαρξη την ίδια ταλαιπωρία τραβάει σε όλες τις περιπτώσεις“.

“Γιατί και τα εκατομμύρια να κερδίσεις πού ξέρεις ότι θα μπορείς να τα απολαύσεις; Εξάλλου, όταν είσαι εργαλείο και βγάζεις χρήματα αργά ή γρήγορα θα σε πλησιάσουν τα φιλανθρωπικά, οι συγγενείς, το ναυπηγείο που θα σου πει να πάρεις ένα σκάφος μεγάλο, έρχεται ο ελικοπτεράς που σου λέει να πάρεις ελικόπτερο και τελικά, καταλήγεις με ένα άγχος τρελό. Μην νομίζεις“.

“Εγώ το μόνο που είχα, ήταν να προστατεύσω τον εαυτό μου“. Πήγε λοιπόν στην εισαγγελέα και της είπε ότι για να σωφρονιστεί, θέλει να δουλέψει. “Με ρώτησε τι θέλω να κάνω και εγώ της είπα: ‘Κοιτάχτε, δεν θέλω δουλειά γραφείου, θέλω να προσφέρω’“. Έτσι, τον έβαλαν στον κήπο. “Αφού τσέκαραν ότι είμαι καθαρός από ναρκωτικά κτλ και ότι δεν θα φυτέψω κανένα παράνομο δεντρίλιο ή δεν θα πηδήξω την μάντρα να φύγω παρότι είμαι πολύ αίλουρος και θα μπορούσα άνετα να το κάνω. Εδώ το έκαναν άλλοι άχρηστοι και έφευγαν πόσο μάλλον εγώ που ήμουν και γυμνασμένος“.

Από τον κήπο επέστρεφε κάθε μέρα στο κελί του γύρω στις 9 το βράδυ. Έβλεπε τον Σουλεϊμάν και κοιμόταν. Όταν άρχισε να περνάει ο καιρός, έβαζε δύο τρεις κρατούμενους να του κουρεύουν τα μαλλιά. Έπειτα φέρανε μέσα και το ντεκαπάζ και τους ζητούσε να του τα βάψουν. “Το ζούσα έτσι” είπε και κούνησε για μία ακόμη φορά το χέρι του σε φάση ζαμάνφου που λένε και οι παλιοί Γάλλοι.

Κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία και “πρέπει να ομολογήσω ότι ήρθα πιο κοντά. Εν τω μεταξύ επειδή ήμουν και προσκοπάκι ήξερα όλες τις προσευχές και όλοι απορούσαν γύρω μας πού έχω μάθει τα λόγια“. Με έναν κάποιο ενθουσιασμό άρχισε να μου μιλάει για τις βραδιές κινηματογράφου εντός φυλακής.

 

“Είχαμε και μία αίθουσα που παρακολουθούσαμε ταινίες. Κατά καιρούς, έρχονταν κάποιοι άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης και μιλούσαν. Εγώ απαίτησα τότε και κατάφερα ώστε να έρθουν ο Παντελής Βούλγαρης και η Ιωάννα Καρυστιάνη οι οποίοι εντυπωσιάστηκαν με μένα και εγώ με αυτούς. Παρακολουθήσαμε μία ταινία όλοι μαζί και έπειτα συζητήσαμε για αυτήν λέγοντας ο καθένας πώς την βλέπει“.

Στη φυλακή έκανε παρέα με δύο τρεις πληγωμένους που δεν θα ξαναέβλεπαν τα κορίτσια τους. Στο κελί του, ήταν τέσσερα άτομα. Στο απέναντι κελί ήταν 30 άτομα στοιβαγμένα. Σε ένα άλλο, ήταν οκτώ. Εκείνος είχε να κάνει με ανθρώπους που ήταν μέσα και αυτοί για οικονομικό έγκλημα. “Αλλά να σου πω κάτι;” με ρωτά και απαντά μόνος του. “Οι φονιάδες εκεί μέσα μπορεί να σωφρονιστούν καλύτερα από έναν απατεώνα απλό. Αν έβλεπες πώς μιλούσαν και πώς φέρονταν, θα το καταλάβαινες αυτό που σου λέω. Αυτός που ήταν μέσα για οικονομικό έγκλημα ήταν πιο αλήτης από τον αλήτη που είχε μπει μέσα γιατί έκλεψε ή γιατί σκότωσε ή γιατί έπαιρνε ναρκωτικά“.

Πιο πολύ από όλα, του έλειπε η καθαριότητα. Ωστόσο, αυτό του συμβαίνει και εκτός φυλακής. “Είχα ζήσει στη ζωή μου στριμώγματα” λέει και πριν διανοηθεί να ρίξει το βλέμμα του προς τα κάτω συνεχίζει: “Αγαπήθηκα και πάρα πολύ στη ζωή μου όμως. Και ξέρεις αυτό, δεν εξατμίζεται εύκολα. Ούτε πετιέται. Όταν ήμουν μικρός, δεν ξέρω γιατί όλοι ήθελαν να με κάνουν παρέα. Και αυτό με στρεσάριζε πολύ“.

Είχα ηθοποιούς, την Raquel Welch, την Ursula Andres, όλες αυτές τις παλιακές γιατί και εγώ παλιακός είμαι και με είχαν σαν παιδάκι τους. Ξέρεις, είχα σγουρά μαλλιά, ήμουν αδυνατούλης και με ερωτευόντουσταν οι κοπέλες πολύ εύκολα. Έμεινα με μία γυναίκα εννέα χρόνια

Για μία στιγμή όλα αλλάζουν στο πρόσωπό του. Κατατρομαγμένος, σαν να είδε φάντασμα με διέταξε να προσέχω. Σίγουρη ότι κάποιος πίσω μου θέλει να μου πάρει το κεφάλι γυρνάω για να ζήσω τις τελευταίες μου στιγμές. Ο δήμιός μου ήταν μία κατσαρίδα η οποία εξολοθρεύτηκε με τις συνοπτικές διαδικασίες. Ο Λάκης, αφού ξεφύσηξε, μου είπε πόσο deja vu ήταν όλο αυτό που μόλις συνέβη. Θυμάται τότε που όντας στη φυλακή χτύπησε την κατσαρίδα με την Vogue που κρατούσε εκείνη την στιγμή στο χέρι.

Free Laki: Δύο χρόνια πριν τον εγκλεισμό

 

“Άρχισα να έχω τα ζόρια μου δύο χρόνια πριν μπω στη φυλακή. Έβλεπα την εταιρεία μου να καταρρέει, έβλεπα την Ελλάδα να καταρρέει. Ήμουν ο πρώτος που αισθάνθηκε αυτήν την κατάρρευση το 2010 στην Αμερική. Όταν πήγα και είδα τους τζίρους στα μαγαζιά να έχουν πτώση Νοέμβριο μήνα 80%, είπα ότι ‘παιδιά, έρχεται μεγάλο τσουνάμι στην Ελλάδα’. Παρόλα αυτά, δεν το έβαλα κάτω και επένδυσα σε τρία καινούρια μαγαζιά. Γιατί εμένα μου είχαν υποσχεθεί την παγκοσμιοποίηση και έπρεπε να προετοιμάζομαι γι αυτήν“.

Είχα λοιπόν εγώ τη Ferrari και έτρεχα μπροστά και όλοι οι άλλοι έτρεχαν πίσω μου με το 500αράκι, τη σούστα, την άμαξα και όπως καταλαβαίνεις έπρεπε με κάποιον τρόπο να με φέρουν πίσω. Και τελικά, αυτό συνέβη.

“Παρότι Πρόεδρος της εταιρείας, δεν είχα τα οικονομικά της εγώ. Τα είχε ο συγγενής μου που κατείχε και το 25% της εταιρείας οπότε πίστευα ότι εγώ δεν χρειαζόταν να ελέγχω κάτι. Δεν είχα και το χρόνο άλλωστε. Όταν άρχισα να αναλαμβάνω και συγκεκριμένα όταν είπα στους λογιστές ‘ελάτε να δούμε τι γίνεται’ και αυτοί το απέφευγαν άσχημα με το να αρρωσταίνουν ο ένας μετά τον άλλον, ε τότε κατάλαβα όλο αυτό που μου συμβαίνει ήταν επικίνδυνο. Ήταν μία κλίκα πέρα από το κράτος που και αυτοί έκλεβαν σωρηδόν. Φαντάσου ότι ήταν άτομα που είχα στην εταιρεία μου 15-20 χρόνια. Από την άλλη, ήταν και το κράτος που δεν βοηθούσε καθόλου. Ε δεν ήθελε πολύ να γίνει“.

“Βέβαια θα μου πεις, αυτοί τώρα είναι στις βίλες τους και δεν τους κουνάει κανείς ενώ εγώ είμαι στα 80 τετραγωνικά μου. Αλλά αυτή ήταν η τιμωρία του κράτους προς εμένα. Υπάρχουν σήμερα κάποιοι που λένε ο ‘Γαβαλάς είναι άμεμπτος’ ή ‘ο Γαβαλάς είναι αλήτης’. Δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο“.

Block-Delete: Ο διαδικτυακός Λάκης

 

Μιλώντας περί αλητείας, θέλησε να μοιραστεί μαζί μου ένα περιστατικό που συνέβη δύο ημέρες πριν την συνάντησή μας.

“Έτυχε προχθές ένα περιστατικό που με αναστάτωσε πάρα πολύ. Ήμουν στο Facebook και βρέθηκα πάνω σε ένα ποστ από αυτά που σου λένε ‘δες με ποιον μοιάζεις’. Πάτησα λοιπόν πάνω και επειδή έχω τη σημαία σαν σύμβολο, μου έβγαλε ότι μοιάζω με τον Παντελή Παντελίδη. Δίχως να το σκεφτώ πολύ το έκανα share γράφοντας από πάνω ‘Μα καλά, δεν μπορούσε να με βγάλει ότι μοιάζω με κάτι σαν την Marilyn Monroe ή την Μελίνα Μερκούρη’. Με το που διαβάζουν κάποιοι αυτό το ‘κάτι’ γίνεται ένα πράγμα κάτω από το ποστ. Αρχίζουν γυμνόστηθες γυναίκες και μπράβοι της νύχτας να με βρίζουν και να υπερασπίζονται τον Παντελίδη. Γεγονός το οποίο αν εγώ ήμουν γονιός του Παντελίδη θα τους έκανα μήνυση γιατί δεν επιτρέπεται τέτοια εκτρώματα να είναι τα icons που άφησε ο Παντελίδης και διασκέδαζαν“.

“Συγκεκριμένα, η κοπέλα στην οποία έκανα και μήνυση έχει στο προφίλ της μόνο φωτογραφίες με βυζιά και ξώκοιλα. Δεν θα μπορούσε να πάθει ποτέ πλευρίτη αυτή γιατί είναι γυμνή χειμώνα καλοκαίρι“.

Αγάπησε στιγμιαία την ωραία ατάκα του και σοβάρεψε ξανά. “Μιλάμε για ειλικρινά χυδαιότατα άτομα στα οποία φυσικά και απάντησα γιατί δεν θέλω να αισθάνομαι ότι είμαι ηλίθιος“.

Δεν γίνεται να εξυμνούμε τον θανόντα και καλά κάνουμε, και να ξεφτιλίζουμε τον ζώντα. Πρέπει να πεθάνεις δηλαδή για να σε εκτιμήσει κάποιος;

Με τα social media η σχέση του Λάκη θα λέγαμε ότι είναι καλή. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Έχει ένα Instagram και ένα Facebook. “Το πρώτο μου προφίλ στο Instagram κάποιος χάκερ, πώς τους λένε αυτούς, μου το υπέκλεψε οπότε αναγκάστηκα να φτιάξω καινούριο. Δεν ακολουθώ κανένα γιατί δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό. Έχω και το lakigram. Δεν παθιάζομαι πολύ με τέτοια πράγματα“.

 

“Το να είναι κάποιος πανέμορφος με ένα φίλτρο και ένα σκάφος, τι νόημα έχει; Εγώ δεν κοιτάζω ένα Facebook για να εντυπωσιαστώ ή να εντυπωσιάσω κάποιον. Γενικά, εγώ δεν είμαι εδώ για να κάνω τον ήρωα ότι έχω περάσει πολλά. Εγώ είμαι εδώ για να ξαναέχω μία επιχείρηση, να έχω τα 300 άτομα που απασχολούσα, να μπορώ να συνεργάζομαι με πολυεθνικές εταιρείες που με κατευθύνουν εμπορικά και να είμαι αξιόλογος και χρήσιμος. Και βέβαια, να απολαμβάνω τις χλιδές μέσα από τη δουλειά μου“.

“Τώρα, το να πάω έξω από τα μπουζούκια και να βλέπω ένα Hummer φτιαγμένο το οποίο είναι του τάδε το τέταρτο αυτοκίνητο από τα είκοσι και να έχει μέσα μία γκόμενα που έχει βάλει 10 κιλά βυζιά, 100 extensions και 303 κιλά νύχια, δεν το δέχομαι“.

Lack(i) of faith: Τα όμορφα γυναικεία κορμιά, όμορφα καίγονται

Ζήτησα την γνώμη του για τις πλαστικές. Αφού έπιασε με χάρη το πρόσωπό του και με ρώτησε αν του πάνε, πήρε το σοβαρό του: “Λυπάμαι τα όμορφα κορίτσια που επεμβαίνουν στη φύση τους. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει και οι γονείς να τους μιλάνε για κάποια πράγματα“.

“Βλέπεις λοιπόν, μερικές γυναίκες που είναι χαλασμένες και αυτές ψάχνουν να μπουν σε μία BMW και να έχουν ένα τραπέζι στα μπουζούκια προκειμένου να κάνουν ένα στόρι. Αυτό, με θλίβει πραγματικά. Αυτά τα κορίτσια, ασχολούνται μόνο με αυτό. Το χειρότερο όμως, είναι οι παρτενέρ που τις δέχονται έτσι. Αν και, νομίζω ότι τις εμπορεύονται“.

Δεν καταλαβαίνω γιατί μία όμορφη κοπέλα δεν πάει ένα ωραίο σινεμά, δεν πάει με τις φίλες της κάπου να πιει έναν καφέ και αντ αυτού, κάθεται και μιλάει για τον Τάκη, τον Γιώργο, τον Θανάση ο οποίος έχει ένα ωραίο αυτοκίνητο

Αλήθεια, ποια είναι η τέλεια γυναίκα κατά Λάκη; “Αγαπώ την λεπτότητα, αλλά ως ομορφιά διαλέγω αυτήν την μεσογειακής γυναίκας. Εκείνης που έχει το δικό της στήθος, που έχει μία φόρμα νορμάλ στο σώμα της κάτι σαν την Σοφία Λόρεν του τότε και την Δωροθέα Μερκούρη του σήμερα“.

H καλύτερη ατάκα για την ‘νέα’ Μύκονο και η αντίστοιχη για την υπαρκτή ομοφοβία

 

Ένα από τα μεγαλύτερα icons της Μυκόνου, ντυμένος στα λευκά με εξαίρεση τις πολύχρωμες κάλτσες του βρισκόταν στον καναπέ δίπλα μου. Η ερώτηση άργησε, αλλά ήρθε. ‘Τι πιστεύει για την εξέλιξη της Μυκόνου’;

“Η Μύκονος έβαλε βυζιά, extensions και νύχια και ζητάει πρώτο τραπέζι πίστα“.

Αφού συνεχάρει τον εαυτό του για αυτήν την ατάκα συνέχισε: “Αυτό όμως δεν είναι όλο. Υπάρχουν και τα φουαγιέ των υπέροχων θεάτρων. Υπάρχουν και οι θέσεις σε ένα θεωρείο που μεταξύ μας, οι ευγενείς εκεί πήγαιναν, δεν πήγαιναν πάνω στη σκηνή“.

“Αυτήν την στιγμή δεν συζητάει κανείς για την Ιμπίζα. Φοβάμαι και δεν το εύχομαι για την Μύκονο να γίνει έτσι. Όσα χρήματα έρθουν, τόσο μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει“.

“Εάν και εφόσον η Μύκονος είχε δύο μαγαζιά για φαγητό αξιοπρεπή όχι αυτά που είναι μοδάτα και έχουν πολλά λεφτά γιατί είναι σε όλον τον κόσμο, και άλλα δύο αντίστοιχα για διασκέδαση ούτε του πολύ γκέι αλλά και ούτε του πολύ στρέιτ, σε πληροφορώ ότι θα ήταν άλλο κρατίδιο“.

Εγώ αγαπώ τον γκέι που φοράει κασμίρ και όχι αυτόν που έχει παντού μέταλλα και τρύπες στο κορμί του και ιδρώνοντας η τεστοστερόνη που έχει πιει μυρίζει δεκαπέντε στενά. Αντίστοιχα, και τις γκέι κοπέλες. Αγαπώ να βλέπω δύο όμορφα κορίτσια να είναι μαζί.

Η τελευταία φράση του μου θύμισε τους υποστηρικτές του ‘Δεν είμαι ομοφοβικός, απλά δεν θέλω έναν γκέι στην παρέα μου‘ έχουν ως όπλο το γεγονός ότι δεν μπορούν τους ανθρώπους που κινούνται και συμπεριφέρονται εκκεντρικά. Την μοιράστηκα μαζί του. Και εκείνος, μου έδωσε την απάντηση του εκατομμυρίου.

“Εμείς τώρα προσπαθούμε να βγάλουμε μία καλοσύνη στον κώλο της Καρντάσιαν. Δεν ξέρω αν κάποιος καταφέρει να την αποσπάσει από εκεί αυτήν την καλοσύνη πού θα μπορούσε να τη δώσει. Να την δώσει σε έναν τελειωμένο γκέι; Να την δώσει σε μία λεσβία; Να την δώσει σε έναν αριστοκρατικό γκέι και μία εκπληκτική κοπέλα που τις αρέσουν όμοιες; Δεν ξέρω. Όταν θα παρθεί το πάθος από τον κώλο της Καρντάσιαν τότε, το ξανασυζητάμε“.

Την περιγραφή του κομβικού σημείου της Κιμ την κάνει με τέτοια αποστροφή στο βλέμμα που βρίσκει την απόλυτη συμπαράστασή μου. Άραγε ποιες άλλες εικόνες να του δημιουργούν τέτοια αηδία;

“Συνήθως αυτές οι εικόνες είναι σε στιγμές τελετών. Φέρε ειπείν είμαι σε έναν επιτάφιο και βλέπω ένα άτομο το οποίο μόνο για τον επιτάφειο δεν βρίσκεται εκεί. Έναν άντρα που κάνει καμάκι ή μία γυναίκα φτιασιδωμένη όχι για επιτάφιο. Εγώ είμαι πολύ με τα ήθη και τα έθιμα“.

‘P.S.: I Laki you’: Ένας διάσημος που πρέπει να του γυρίσεις την πλάτη

Το ταξίδι που θα πρότεινε να επισκεφθείς: “Μου αρέσουν τα μέρη που έχουν λίγη ψυχρούλα. Όπως είναι ένα βουναλάκι στα τέλη του Αυγούστου. Η Αόστα μου αρέσει πολύ στην Βόρεια Ιταλία, οι Πρέσπες στην Ελλάδα. Μου αρέσει να φοράω το κασμιράκι μου, την ωραία μου πασμίνα και να κυκλοφορώ. Πιστεύω ότι στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν Αιγύπτιος γι αυτό θέλω να είμαι συνέχεια καλυμμένος“.

Ο διάσημος που θα πρότεινε να αγνοήσεις αν ποτέ πέσετε μούρη με μούρη: “Ο πιο αγενής που έχω γνωρίσει είναι ο Robert Pattinson. Πολύ βρώμικος και αγενής. Τον συναντούσα συνήθως στις Κάννες και μετά στο Λος Άντζελες. Τον γνώρισα δύο χρόνια αφότου έγινε γνωστός και η εντύπωση που μου έδωσε ήταν η χείριστη. Του το είπα και του ίδιου“.

Η στάση ζωής που θα πρότεινε να ακολουθήσεις (όπως κάνει και ο ίδιος): “Ζω για να ταλαιπωρώ αυτούς που με αμφισβητούν“.

Δεύτερο Υστερόγραφο: Τον Λάκη μπορείς να τον δεις από κοντά στο Erotic Art Festival που θα φιλοξενηθεί από τις 26 έως τις 29 Μαΐου στο Gazi Music Hall, το ACRΟ και το ΦΩΣ.