Ο Λευτέρης Πετρούνιας προσγειώνει 600 κιλά με τα πόδια του

Έχοντας δημιουργήσει ένα σερί έξι πολύ μεγάλων νικών και λίγο πριν διεκδικήσει το δεύτερο χρυσό του σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ο Λευτέρης ήρθε στο στούντιο του Ραδιοφώνου 24|7 και μίλησε για το κίνητρο που τον κάνει να κυνηγά συνέχεια την κορυφή, για τα χρόνια που τα παράτησε όλα και για όλα αυτά που σκέφτεται όταν κάνει το σταυρό (του) στους κρίκους.

(φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

“Όλα είναι στο παιχνίδι. Ο τρόπος που προετοιμάζω το μυαλό μου για να κερδίζω είναι πάρα πολύ απλός. Μου αρέσει να κερδίζω, λατρεύω αυτό που κάνω και όσο έχω την υγεία μου και μπορώ να κερδίζω, θα το κάνω γιατί βλέπω ανταπόκριση από τους ανθρώπους που με αγαπάνε, από τους Έλληνες, και γουστάρω, για να στο πω απλά”.

“Ο προπονητής μου (σ.σ. ο Δημήτρης Ράφτης) μου φορμάρει το μυαλό πλέον, με μια πάρα πολύ απλή ατάκα. ‘Κάνε σαν ολυμπιονίκης, δείξ’ τους γιατί είσαι ολυμπιονίκης’. Εκεί λες, ναι ρε φίλε, θα ανέβω να σας δείξω γιατί είμαι εδώ που είμαι και δεν έφτασα τυχαία”.

“Ιδίως από τότε που ‘έφυγε’ ο πατέρας μου, ο προπονητής μου είναι δίπλα μου και σαν φίλος και σαν πατέρας και σαν ό,τι μπορείς να φανταστείς”.

“Όταν τελειώσει η καριέρα μου, θα μου άρεσε να κάνω κάτι πολύ μεγάλο που να απασχολήσει πολλά παιδιά μέσα από τις γνώσεις που μπορώ να μεταφέρω. Δεν θα με ενδιέφερε να καταπιαστώ με έναν αθλητή και να τον φτάσω ψηλά. Ο σκοπός μου είναι να κάνω κάτι μεγάλο που θα βοηθήσει να βγάλουμε πολλά παιδιά στον αθλητισμό και κυρίως στην ενόργανη, με καλές βάσεις (κάτι που είναι σπάνιο), χωρίς να βιαζόμαστε να κάνουν σταυρούς και ψαράκια στους κρίκους”.

“Από το Σεπτέμβριο μετά το Ρίο, το γυμναστήριο της ενόργανης στο Αιγάλεω τίγκαρε από συμμετοχές, δεν μπορούσαν να δεχτούν άλλες. Επίσης, είχαμε περισσότερες εγγραφές στην ενόργανη (450 για την ακρίβεια) απ’ όσες στο μπάσκετ στη Νέα Σμύρνη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μετάλλιο για μένα και μάλιστα για πολλούς λόγους. Είναι πολύ υγιές για ένα παιδάκι να έχει για πρότυπο έναν αθλητή και να θέλει να του μοιάσει, γεγονός που αμέσως θα το κάνει να ξεφύγει από κακές παρέες, ναρκωτικά ή οτιδήποτε άσχημο ενώ ταυτόχρονα θα γυμνάζεται για την υγεία του”.

“Η πρώτη φορά που ανέβηκα στους κρίκους συνέβη την πρώτη φορά που μπήκα στο γυμναστήριο του Πανιωνίου. Ήμουν τεσσάρων. Άρχισα να τρέχω, να πηδάω σε σκάμματα, να ανεβαίνω σε τραμπολίνα, ε και έπιασα και κρίκους. Το σκάμμα, το τραμπολίνο και οι κρίκοι ήταν τα αγαπημένα μου”.

Ακούστε ολόκληρο το Rec με τον Λευτέρη Πετρούνια:

“Η πίεση που δέχεται το σώμα όταν προσγειώνεται από τους κρίκους είναι δώδεκα φορές το βάρος σου. Και μετά μου λένε ότι έχω chicken legs, κατάλαβες; Είναι αδύνατα τα πόδια μου, γι’ αυτό σηκώνω τόσο εύκολα το σώμα μου στους κρίκους. Τα πόδια μου είναι αδύνατα, όχι αδύναμα” (γέλια)

“Κανονικά, κατά την εκτέλεση της άσκησης, δεν πρέπει να σκέφτεσαι τίποτα. Αυτό που εμείς λέμε ‘πρόγραμμα’, στα αγγλικά το λένε ‘routine’. Είναι ρουτίνα, πρέπει να φτάσεις σε ένα σημείο να το κάνεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Με τον προπονητή μου, το ‘χουμε καταφέρει αυτό. Είναι εξαιρετικός στο να καταστρώσει μια προετοιμασία που θα βγάλει το καλύτερο σημείο της δύναμής σου πάνω στον αγώνα”.

“Σίγουρα θα σκεφτώ να μην τρέμω, να μην κάνω κουνήματα, να κρατήσω πάνω τα δυναμικά στοιχεία όσο περισσότερο χρόνο μπορώ, να κάνω προσγείωση χωρίς βήμα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ταλαιπώρια του μυαλού. Όταν έχεις φτάσει στο φινάλε ενός προγράμματος, κοιτάς το έδαφος από τα τρία μέτρα και έχεις να κάνεις μια εξαιρετικά δύσκολη έξοδο με τα χέρια σου να μην μπορούν να κρατήσουν πια τους κρίκους από την κούραση, εσύ πρέπει να συγκεντρωθείς για να κάνεις μια σωστή έξοδο. Θυμάμαι να σκέφτηκα στο Ρίο ότι δεν αντέχω άλλο, ότι έσκασα από την κούραση, αλλά κάτι μ’ έκανε να σφιχτώ στα χέρια και την κοιλιά για να γυρίσω την πιρουέτα και να έρθω όρθιος”.

“Το Ρίο είναι μακράν η μεγαλύτερη ανατριχίλα της ζωής μου. Είναι η Ολυμπιάδα, αυτό που περιμένεις τέσσερα χρόνια, αυτό που δεν προκρίνεσαι εύκολα, αυτό που ονειρεύεται κάθε αθλητής”.

“Επίσης έπαιζα στη Βραζιλία με Βραζιλιάνο αντίπαλο. Το κοινό στο Ρίο δεν ήταν καλό, φώναζε σε πάρα πολλούς αθλητές, χειροκροτούσε όταν έκαναν λάθος, ας πούμε. Σε μένα πάντως δεν ακουγόταν τίποτα, την ώρα που εκτελούσα. Με σεβάστηκαν και τους ευχαριστώ γι’ αυτό”.

Το Rec με τον Λευτέρη Πετρούνια μεταδόθηκε το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου στο Ραδιόφωνο 24|7.