Ο Ludovico Einaudi θυμάται την μητέρα του κάθε φορά που παίζει πιάνο

Το αδύνατο μίας φαντασμαγορικής υπεροχότητας.

Στο 1.43′ ακριβώς, το δεξί μου ακουστικό σταμάτησε να παίζει. Το Whirling Winds αναγκάστηκε να βολευτεί με το ακουστικό που χαζοχορεύει εδώ και ώρα δίπλα από το αριστερό μου αυτί. Για τις επόμενες αμέτρητες φορές, η μελωδία θα ποτίσει το κεφάλι μου με όλες τις λέξεις που δεν θα είναι ικανές να περιγράψουν επαρκώς την φύση της.

Έπρεπε να περάσει μία ώρα γραψίματος και σβησίματος για να αποδεχτώ ότι δεν πρόκειται να καταφέρω να περιγράψω λεκτικά όλο αυτό που πρεσβεύει η μουσική του Ludovico Einaudi.’Η αλλιώς του συνθέτη που σε παγκόσμιο επίπεδο μας έχει χαρίσει μεταξύ άλλων, το soundtrack της γαλλικής ταινίας ‘Άθικτοι’ και σε προσωπικό, ευθύνεται για την αρχή, την μέση, το τέλος των περισσότερων κειμένων μου (Fact: ακούω το Primavera σχεδόν κάθε φορά που ξεκινάω να γράφω).

Παρότι διάφορες λέξεις φουσκώνουν γεμάτες υπερηφάνια με λίγο ήλιο και ίπτανται σαν ζέπελιν πάνω από το κεφάλι μου καμία δεν μου είναι αρκετή για να σταθεί δίπλα στο μεγαλείο του Ιταλού συνθέτη και να το περιγράψει. Γι αυτό από το να υπερβάλω χρησιμοποιώντας βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς ή φράσεις, προτίμησα να μην γράψω τίποτα.

Η τηλεφωνική μας επικοινωνία κανονίστηκε χάρη στην προσεχή συναυλία του στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 20 Ιουνίου. Όταν μιλήσαμε, εκείνος ήταν στο σπίτι του στο Μιλάνο και είχε μόλις επιστρέψει από τον καθημερινό του περίπατο. Του ζήτησα να συγχωρήσει τα όχι και τόσο καλά ιταλικά μου και εκείνος με καθησύχασε ότι τα δικά του ελληνικά είναι χειρότερα.

(Μέχρι να κλείσουμε το τηλέφωνο δεν είχα πιστέψει ότι το τελευταίο τέταρτο μιλούσα με τον άνθρωπο που έχει εμπνευστεί και γράψει μουσικές όπως αυτές που θα βρεις στο κείμενο ή αργότερα, θα ψάξεις στο Youtube)

Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΩΔΙΑΣ

“Τον ήχο του πιάνου τον άκουσα πρώτα από την μητέρα μου. Την θυμάμαι να παίζει και να γεμίζει το σπίτι μελωδίες. Το πιάνο έχει το άρωμα της οικογένειάς μου“.

“Νιώθω ευλογημένος που γεννήθηκα μέσα στην μουσική. Που ξεκίνησα να παίζω πιάνο γιατί αυτό ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα που μπορούσα να ξεκινήσω να κάνω“.

Στο καθημερινό του πρόγραμμα, εντάσσεται μία βόλτα. Μία οποιαδήποτε βόλτα που θα βάλει τα πόδια του σε κίνηση και “θα χαλαρώσει την ψυχή του“. “Κάθε μέρα φροντίζω να έχω χρόνο για ένα ωραίο περπάτημα. Ανεξαρτήτως το μέρος που βρίσκομαι, είτε αυτό είναι το Μιλάνο είτε η Αθήνα, ψάχνω και βρίσκω εκείνη την διαδρομή που θα μου χαρίσει μία ακόμη ωραία βόλτα. Είναι ίσως η μοναδική δραστηριότητα που δεν έχω αφήσει να χαθεί από την καθημερινότητά μου“.

Έχει περπατήσει στην Ακρόπολη, την Πλάκα, “τα διάφορα στενάκια εκεί τριγύρω από τον λόφο τον πώς τον λένε;” (Λυκαβηττό).

ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

“Η μουσική μου δεν έχει μόνο ένα χρώμα. Είναι ένας συνδυασμός χρωμάτων που συνθέτει το πεντάγραμμο. Και αυτός, αναλόγως την εποχή και την κατάσταση αλλάζει και παίρνει άλλα χρώματα. Θα έλεγα ότι αυτήν την περίοδο παίζει με το τριανταφυλλί, το μπλε, το πράσινο, το γκρι“.

Τα περισσότερα κομμάτια του έχουν ένα όνομα παρμένο από την φύση. Κάποιο φαινόμενο, μία εικόνα. “Η φύση είναι η πιο βασική μούσα των καλλιτεχνών. Συγγραφείς, ποιητές, μουσικοί, όλοι θα εμπνευστούμε από αυτήν. Είναι τόσες οι μεταφορές που μας δίνει απλόχερα. Την σύνδεσή της με την ανθρώπινη υπόσταση είναι σχεδόν αχαριστία να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη στα έργα μας“.

“Το ‘divenire’ (γίνομαι) είναι μία ωδή στα πρωτεύοντα συναισθήματα της ζωής. Είναι ένα ‘ξεσήκωμα’ αντίστοιχο με αυτό της φύσης όταν αναλαμβάνει να πάρει την όποια κατάσταση στα χέρια της“.

“Το ‘le onde’ (τα κύματα) απευθύνεται στην ορμή με την οποία τα συναισθήματα κατακλύζουν την ζωή και την αφήνουν να εξελιχθεί εν ειρήνη“.

Το πιο αστείο στιγμιότυπο της τηλεφωνικής μας συνομιλίας ξεκίνησε με την απορία αν το κομμάτι ‘choros’ έχει ελληνικές ρίζες. Εκείνος με απόλυτη σιγουριά μου είπε “ναι, φυσικά” και έπειτα με ρώτησε: “choros δεν σημαίνει ‘μαζί’;” Γέλασε δυνατά όταν έμαθε την ερμηνεία της λέξης. Έπειτα μου είπε: “Υπάρχουν πολλές ελληνικές λέξεις που μου αρέσουν και τις χρησιμοποιώ στους τίτλους μου. Μου αρέσει η ακουστική τους“.

Μία σκέψη: “Αν το Ηρώδειο ήταν νότα, θα ήταν η ΜΙ. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, ίσως επειδή η Μι είναι μία νότα σημαντική. Και το Ηρώδειο είναι μία σημαντική τοποθεσία“.

Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗΣ

(Σε περίπτωση που δεν το έχεις δει)

“Το Elegía para el Ártico ήταν μία ιδέα της WWF για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο πάνω στο θέμα των κλιματικών αλλαγών. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ το ανέλαβα με μεγάλο ενθουσιασμό και χαρά. Με έβρισκε σύμφωνο από την αρχή μέχρι το τέλος του”.

“Ο στόχος ήταν (και είναι) να απλοποιήσουμε τα πράγματα και έπειτα να τα διηγηθούμε στον κόσμο που μας ακολουθεί, μας εκτιμά, μας πιστεύει“.

Το ότι δεν πρέπει ‘να πετάμε πλαστικά στις παραλίες’ είναι κάτι που όλοι ξέρουμε. Το να βλέπουμε την ομορφιά που αυτό χαλάει μία τέτοια κίνηση είναι ίσως ένας πιο άμεσος τρόπος ευαισθητοποίησης

“Η αδιαφορία ενός ολόκληρου πλανήτη απέναντι στην καταστροφή της φύσης είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα βρούμε μπροστά μας. Γι αυτό πρέπει ο καθένας από εμάς, στο βήμα που του δίνεται να εκφράζεται επί του θέματος και να επικοινωνεί την ανησυχία του. Εφόσον την έχει“.

“Το Elegía para el Ártico ήταν μία προσπάθεια να αφήσουμε την μουσική να δείξει το δρόμο“.

Μία ανησυχία: “Αν σκεφτούμε ότι τα τελευταία πενήντα-εξήντα χρόνια ο κόσμος έχει υποστεί τεράστιες αλλαγές, τότε προφανώς και με απασχολεί το μέλλον“.

Σε περίπτωση που θέλεις να παρακολουθήσεις από κοντά τον Ludovico Einaudi στο Ηρώδειο στις 20 Ιουνίου και να τον αφήσεις να σε ταξιδέψει με τα πλήκτρα του, τότε πρέπει να σπεύσεις να αγοράσεις το εισιτήριό σου γιατί τα εναπομείναντα δεν είναι πολλά.