O Mads Mikkelsen κάνει την ‘ψυχοπάθεια’ να μοιάζει εύκολη

‘Ποιόν πήδηξες για να πάρεις τον ρόλο; Πες αλήθεια. Γιατί εγώ χρειάστηκε να περάσω πέντε castings για να είμαι εδώ’. Αυτό γύρισε και του είπε ψιθυριστά (και προφανώς για πλάκα) ο Daniel Craig την πρώτη φορά που συναντήθηκαν στα γυρίσματα του Casino Royale, κατά την διάρκεια της περιβόητης σκηνή βασανισμού. Όταν δηλαδή ο πρώην χορευτής και κατ’ εξακολούθηση ψηφισμένος ως πιο σέξι άντρας της Δανίας ‘συστήθηκε’ στο παγκόσμιο κοινό. Εννοείται ως, τι άλλο, αρχι-κακός.

Οχτώ χρόνια μετά ο Mads, που στην πραγματικότητα είναι οικογενειάρχης και καθόλου εκκεντρικός, βασανισμένος ή ιδιόρρυθμα ‘αρτιστίκ φλούο’, είναι η No1 επιλογή όσων αναζητούν μια ‘δυνατή’ φάτσα, από αυτές που μένουν χαραγμένες ανεξίτηλα στον συλλογικό υποσυνείδητο των θεατών, προκειμένου να κάνουν την ταινία ή την τηλεοπτική τους σειρά αξιομνημόνευτη.

Όπως ακριβώς συνέβη με τους παραγωγούς του ‘Ο θρύλος του Μάικλ Κόλχαας’ που τον θεώρησαν ιδανικό για τον ρόλο του εμπόρου αλόγου που ξεκινάει μια επανάσταση όταν αδικείται από ένα ευγενή.

Και, πάνω από όλα, όπως συμβαίνει εδώ και δυο χρόνια με το τηλεοπτικό Hannibal. Εκεί που ο Mads τόλμησε και δικαιώθηκε να αναμετρηθεί με το ‘φάντασμα’ του Hannibal Lecter από την Σιωπή των Αμνών. Παρόλο που στην αρχή είχε πει όχι επειδή δεν μπορούσε να βρει στο μυαλό του πως μπορεί να ‘βελτιωθεί’ ο τρόπος που τον υποδύθηκε ο Sir Anthony Hopkins.

Το μυστικό του; Σύμφωνα με τον ίδιο το ότι προσπαθεί να βρει τι είναι αυτό που συμπαθεί σε ένα κακό χαρακτήρα και αυτό που σιχαίνεται σε ένα καλό. Και ότι, συγκεκριμένα για τον Hannibal, τον αντιμετωπίζει ως ‘έκπτωτο άγγελο’.

Η αλήθεια είναι ότι είναι κρίμα που χρειάστηκε ο Mikkelsen να πατήσει τα 40 για να τον προσέξουμε. Εκτός αν ανήκεις σε εκείνους τους ελάχιστους που τον θυμούνται ήδη από τον ρόλο του ως Tristan στo King Arthur ή τον έχουν δει ως ‘Τόνι ο έμπορος ναρκωτικών’ στα Pusher και την τηλεοπτική σειρά Unit One, όλα δανέζικα, μέσα από τα οποία έγινε αρχικά γνωστός. Ή τουλάχιστον σε εκείνους που έτσι ισχυρίζονται.

Από την άλλη είναι εξίσου κρίμα, πλέον, να τον έχουμε στο μυαλό μας μόνο από το Hannibal και την συγκλονιστική του παρουσία στο Valhalla Rising (ο ορισμός της μονόφθαλμης εκδίκησης). Ειδικά όταν στο ‘παλμαρέ’ του έχει ερμηνείες όπως αυτές του The Hunt για το οποίο βραβεύτηκε και στο φεστιβάλ Καννών και ως Stravinsky απέναντι στην Anna Mouglalis στο Coco Chanel & Igor Stravinsky.

Εννοείται πως ο Mads δεν είναι απλά ένας κακός με περίεργη φάτσα αλλά ένας ταλαντούχος ηθοποιός που μπορεί να παίξει και άλλα πράγματα. Όπως εννοείται πως δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να συμβεί ενώ βρίσκεται στο Χόλιγουντ (σ.σ. πλέον, εξαιτίας του Hannibal, μένει μόνιμα στο Τορόντο).

Δεν πειράζει. Μπορεί να μην είναι δίκαιο για εκείνον, αλλά εμείς ακόμη δεν έχουμε χορτάσει την ‘κακία’ και την κουλ εκδοχή της ψυχοπάθειας που εκπροσωπεί τόσο ιδανικά.

Τώρα το μόνο που μένει είναι κάποιος να τον βάλει να παίξει τον κακό απέναντι στον Liam Neeson. Ή να βρεθεί ένας τρόπος να συναντηθεί ξανά με τον James Bond.