O Michael Cudlitz φοβόταν ότι θα κάνει το ‘Walking Dead’ μαντάρα

“Όταν κάποιος δεν είναι σε ένα επεισόδιο πιθανότητα είναι κάπου και δίνει συνεντεύξεις,” μου λέει χαμογελώντας ο Μάικλ Κάντλιτζ από τον απέναντι καναπέ, στη διάρκεια μιας τέτοιας συνέντευξης που δίνει στο πλαίσιο ενός διεθνούς “Walking Dead” τουρ. Ο Κάντλιτζ, που στη σειρά παίζει τον Έιμπραχαμ, έναν από τους πιο αγαπημένους σχετικά πρόσφατους χαρακτήρες, βρέθηκε στην Αθήνα μαζί με τον Γκρεγκ Νικοτέρο (executive producer και σκηνοθέτη της σειράς) και δύο ακόμα συμπρωταγωνιστές του, τους Τζος ΜακΝτέρμιτ (το παλικάρι ο Γιουτζήν) και Ρος Μαρκουάντ (Άαρον).

Το “The Walking Dead” προβάλλεται φυσικά στην Ελλάδα από το FOX κάθε Δευτέρα στις 22.45, κλασικά πλέον λιγότερο από 24 ώρες μετά την πρεμιέρα κάθε επεισοδίου στην Αμερική. Στην 6η σεζόν, και για την ακρίβεια στην τελική της ευθεία, με τους επιζήσαντες να αντιμετωπίζουν μια νέα απειλή και τον Έιμπραχαμ Φορντ, συγκεκριμένα, να βρίσκεται στο δικό του πολύ ιδιαίτερο δράμα, μετά από μια ημι-σεζόν όπου δεν είχε και πάρα πολλά πράγματα να κάνει.

Είναι αυτό που είπε ο Μάικλ Κάντλιτζ μιλώντας για το πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο της #1 σειράς στην τηλεόραση: Όταν έρθουν στιγμές που ο χαρακτήρας σου παίρνει ανάσα, είναι επειδή έρχεται κάτι σημαντικό για αυτόν. (Ή επειδή θα δίνεις συνεντεύξεις- σαν ετούτη.)

Μαζί με τον Κάντλιτζ μιλήσαμε και με τον Γκρεγκ Νικοτέρο, έναν θρύλο του είδους, ο οποίος ξεκίνησε δουλεύοντας μέικ απ εφέ σε ταινίες του Ρομέρο και του Σαμ Ράιμι, φτάνοντας σήμερα να αριθμεί εκατοντάδες credits και να αποτελεί μόνιμο συνεργάτη του Ταραντίνο, μεταξύ άλλων. Όμως η day job του εδώ και 6 χρόνια δεν είναι άλλη από το “Walking Dead”, για το οποίο εκτός από το τεχνικό κομμάτι, συνεργάζεται στενά με τον showrunner Σκοτ Γκιμπλ για κάθε τι που αφορά τη σειρά. Επίσης σκηνοθετεί μπόλικα επεισόδια κάθε σεζόν, πολλά εκ των οποίων είναι από τα καλύτερα της σειράς.

Μιλήσαμε με τον Κάντλιτζ και τον Νικοτέρο για την εμπειρία και την καθημερινότητα μιας τόσο μεγάλης σειράς, και το πώς τη βλέπει ο καθένας από τη δική του διαφορετική θέση. Όπως και για τον Έιμπραχαμ, για τα ρίσκα της σειράς, για τη θέση της στην ιστορία του είδους, για τον δημιουργό Φρανκ Ντάραμποντ.

Νομίζω όταν ο χαρακτήρας του Έιμπραχαμ μαζί με το γκρουπ του μπήκαν στη σειρά ήταν χρονικά γύρω στο σημείο που έγινε σπουδαία, κατά τη γνώμη μου. Πώς ήταν να γίνεσαι κομμάτι αυτού του συνόλου;

Μάικλ Κάντλιτζ: Δυο πράγματα. Πρώτον, σε ευχαριστώ. Το σημείο για το οποίο μιλάς είναι κατά μία έννοια όταν ο τωρινός μας showrunner, ο Σκοτ Γκιμπλ, άρχισε να παίρνει τον πλήρη έλεγχο της σειράς, να οδηγεί τις ιστορίες πίσω εκεί όπου ήθελε να είναι, πιο κοντά στα κόμικς. Ήταν οπτικά και αφηγηματικά ένα σημαντικό σημείο, είναι ωραίο που το προσέχεις.

Τώρα, νομίζω η σειρά είναι φανταστική. Ήμουν φαν από την αρχή. Και η σειρά εξελίσσεται με πολλούς παρόμοιους τρόπους που και η σειρά κόμικς εξελίσσεται. Ξεκινάμε με έναν μικρό πυρήνα ατόμων και ο κόσμος ολοένα και μεγαλώνει και μεγαλώνει, μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή μας και της αναζήτησής του για την προστασία της οικογένειάς του. Ο κόσμος μας μεγαλώνει διαρκώς, σαν χιονόμπαλα.

Το να έρχομαι σε μια σειρά που ήδη έτρεχε και που είχε φοβερές θεαματικότητες ήταν κάτι πολύ συναρπαστικό, νοιάζεσαι πολύ να μην τα χαλάσεις όλα. Όταν είσαι φαν κι έρχεσαι στη σειρά αυτό λες συνέχεια στον εαυτό σου: Πώς δεν θα τα κάνεις όλα μαντάρα.

Γκρεγκ Νικοτέρο: Θα σου πω, ο Μάικ ήρθε στη σειρά με μια απίστευτη ποσότητα ενθουσιασμού. Εισάγαμε τον Έιμπραχαμ στο Comicon της Νέας Υόρκης. Σκεφτήκαμε πως θα ήταν ωραία ιδέα να μπει ντυμένος ως ο χαρακτήρας του, να σηκωθεί μες στο κοινό και να διαβάσει ένα απόσπασμα από το κόμικ. Ο Μάικ το έκανε με τρομερή αφοσίωση. Θυμάμαι ταξίδεψα στη Νέα Υόρκη για να τον δω και είχα το κουστούμι του μαζί μου, πήγα στο ξενοδοχείο να του το δώσω. Μου φαινόταν ήδη ένα με το χαρακτήρα του. Και δεν είχα καν ακόμα– είχαμε γυρίσει μαζί σου τίποτα;

Μάικλ Κάντλιτζ: Είχαμε γυρίσει τουλάχιστον 2 επεισόδια. Ήταν Οκτώβρης νομίζω, άρα θα πρέπει να έμεναν ακόμα δύο… ένα να κάνουμε;

Γκρεγκ Νικοτέρο: Ναι σωστά, είχα σκηνοθετήσει το αμέσως προηγούμενο πριν έρθει ο Μάικ στη σειρά και ήμουν στο Λος Άντζελες να κάνω μοντάζ όταν άρχισες τα γυρίσματα, δεν ήμουν καν στη Τζώρτζια.

Αλλά εντυπωσιάστηκα πολύ από το μέγεθος του ταλέντου που γενικά έχουμε μαζέψει στη σειρά. Ο Σκοτ Γκιμπλ είναι εκπληκτικός στο κάστινγκ. Ξέρει να διαλέγει ηθοποιούς που θα ζωντανέψουν τους χαρακτήρες. Για μένα ένα τεράστιο ποσοστό επιτυχίας της σειράς είναι ο Σκοτ που καταφέρνει να ψάξει μέσα από εκατοντάδες κι εκατοντάδες κασέτες με οντισιόν και να βρει τους τέλειους ανθρώπους. Δεν θυμάμαι καν τις οντισιόν που κάναμε για τον Έιμπραχαμ. Δεν θυμάμαι δηλαδή κανέναν άλλο. Θυμάμαι οντισιόν για άλλους χαρακτήρες αλλά όχι για αυτόν. Βλέπεις μια οντισιόν και λες ΑΥΤΟΣ είναι ο άνθρωπός μου και μετά δε θυμάσαι κανέναν άλλον. Κάποιος μου είχε πει τις προάλλες ότι είχε κάνει οντισιόν για τον Έιμπραχαμ και δεν θυμόμουν καν να τις κάνουμε τις οντισιόν γιατί ο Μάικλ απλά καλύπτει το ρόλο.

Πώς άλλαξαν για σένα τα πράγματα όταν έγινες μέρος μιας τόσο αναγνωρίσιμης σειράς;

Κάντλιτς: Αυτή η σειρά είναι μεγάλη τύχη για την καριέρα μου. Ήρθε σε ένα σημείο όπου είχα μόλις τελειώσει το “Southland” και είχα παίξει σε κάποια άλλα πρότζεκτ, πράγματα για τα οποία ήμουν τρομερά περήφανος, που άρεσαν στους κριτικούς, που η βιομηχανία αγαπούσε, αλλά κάτι που δεν είχαν δει και πάρα πολλοί άνθρωποι. Τώρα αυτή η αναγνωρισιμότητα σίγουρα έχει αλλάξει τη ζωή μου, δεν έχω την ίδια ιδιωτικότητα, αλλά είναι μια καλή ανταλλαγή. Γιατί νομίζω και πιστεύω πως όταν το “Walking Dead” τελειώσει, σε πολλά πολλά χρόνια από τώρα κι αφού έχουμε πει πολλές φανταστικές ιστορίες, πως αυτό θα μεταφραστεί στο να μπορώ να κάνω καλές ιστορίες σε πρότζεκτ υψηλού προφίλ. Όλα συνδέονται. Αλλά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σε ανησυχεί αυτό που κάνεις εδώ και τώρα. Αυτή η ιστορία εδώ. Πώς θα την πεις με τον πιο ειλικρινή δυνατό τρόπο.

Νομίζω μια από τις επιτυχίες της σειράς είναι το πόσο ελεύθεροι είστε να πειραματιστείτε με αρκετά πράγματα. Το αγαπημένο μου επεισόδιο σου (σσ. κοιτώντας τον Νικοτέρο) είναι αυτό με τον θάνατο του Ταϊρίς που μοιάζει με κάποιο πειραματικό, ανεξάρτητο δράμα χαρακτήρα. Σίγουρα όχι με τη #1 σειρά στην τηλεόραση, όπου συνήθως περιμένεις να βλέπεις κάποια πιο ασφαλή πράγματα.

Νικοτέρο: Ναι νομίζω πως το ‘ασφαλές’ δεν είναι καν λέξη για εμάς. Παίρνουμε ρίσκα τα οποία αγαπώ. Εκείνο το σενάριο ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που ένας χαρακτήρα δαγκώνεται και εσύ ακολουθείς το ταξίδι του καθώς προσπαθεί να αποφασίσει αν αξίζει να συνεχίσει να παλεύει ή αν θα τα παρατήσει. Ήταν πολύ δυνατό και συγκινητικό και ο Τσαντ Κόουλμαν έδωσε την ερμηνεία της ζωής του σε εκείνο το επεισόδιο.

Δοκιμάζουμε γενικά πράγματα. Είχα πολλές συζητήσεις με τον Σκοτ Γκιμπλ όπου αναρωτιόμαστε αν κατευθύνουμε το κοινό προς τη σωστή κατεύθυνση. “Είναι αυτό που κάνουμε σωστό;” Η απάντηση για εμάς είναι πάντα ναι. Πάμε τον κόσμο σε αυτό το ταξίδι και θέλουμε να τους κρατάμε το ενδιαφέρον. Αυτό δεν το πετυχαίνεις παίζοντας με ασφάλεια. Το πετυχαίνεις με επιλογές γεμάτες θράσος.

Ποια είναι η καθημερινότητα μιας τέτοιας σειράς; Το καστ είναι τεράστιο, πολλοί ηθοποιοί δεν εμφανίζονται καν στα μισά επεισόδια, είστε πολλές φορές σε άλλη πόλη ο καθένας.

Κάντλιτζ: Η τηλεόραση γενικά είναι ενδιαφέρουσα έτσι γιατί ενώ κάτι γυρίζεται δίπλα σου ετοιμάζεσαι και για το επόμενο, αλλά οι ίδιοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι και για τα δύο επεισόδια. Είναι μια τρομερή μηχανή που βρίσκεται σε κίνηση. Εμείς τώρα, το μεγαλύτερο που έχουμε φτάσει αυτή τη σεζόν είναι 18 μόνιμοι ηθοποιοί. Μπορεί να παίζεις ή να μην παίζει σε ένα επεισόδιο. Αν δεν παίζει, το πιθανότερο είναι ότι είσαι κάπου να δίνεις συνεντεύξεις ή να ετοιμάζεσαι για το επόμενο γιατί μπορεί να έχεις ένα πολύ δυνατό επεισόδιο παρακάτω.

Ο Γκρεγκ είναι σε μια ενδιαφέρουσα θέση στη σειρά γιατί αφενός συμμετέχει με τον Σκοτ Γκιμπλ στον έλεγχο και στο να συνεισφέρει σε κάθε ένα στοιχείο της σειράς, αλλά έχει και το στοιχείο της παραγωγής. Και είναι υπεύθυνος για ένα πολύ οπτικό κομμάτι της σειράς, τα εφέ. Και σκηνοθετεί κιόλας. Και είναι και executive producer!

Υπάρχει μια τρομερή ποσότητα πραγμάτων που συμβαίνουν όταν η μηχανή λειτουργεί σωστά. Αν βρεθείς στο σετ είναι συναρπαστικό. Μπορεί να γίνεται γύρισμα, άνθρωποι τριγύρω εξετάζουν ό,τι θα χρειαστεί στον καθένα για τη συνέχεια, έρχεται κάποιος, τσεκάρει τα φώτα για το επόμενο επεισόδιο, κάποιος μαζεύει ηθοποιούς, τους πάει προς άλλη κατεύθυνση… Είναι ένας τεράστιος αμορφικός οργανισμός και δε σταματά για 7 μήνες.

Νικοτέρο: Είναι συναρπαστική διαδικασία. Σκηνοθέτες που έχουν δουλέψει σε άλλες σειρές έρχονται στη δική μας και λένε πως η εμπειρία διαφέρει από ότιδήποτε άλλο έχουν κάνει. Προσωπικά σκηνοθετώ 4 επεισόδια κάθε σεζόν γιατί εγώ με τον Σκοτ πρέπει να είμαστε σαν σιαμαίοι. Είναι τα μάτια και τα αυτιά του στο έδαφος όσο εκείνος είναι στο δωμάτιο των σεναριογράφων και σχηματίζει την ιστορία. Πιστεύω το “Walking Dead” δε θα υπήρχε αν ο Σκοτ δεν μου έδειχνε τόση εμπιστοσύνη ώστε να εκτελέσω το όραμά του.

Έχω δουλέψει σε πολλά πρότζεκτ όπου η συνεργασία απλά δεν είναι εκεί. Και τότε τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ξέρεις, προέρχομαι από τα μέικ άπ εφέ, δηλαδή από μέλος του συνεργείου ‘below the line’ (σσ. στο έγγραφο με το μπάτζετ κάθε παραγωγής, πάνω από τη γραμμή βρίσκονται οι καλλιτέχνες με φιξαρισμένο κόστος, συνήθως ηθοποιοί, παραγωγοί, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, που θα πληρωθούν στάνταρ ποσό ανεξαρτήτως του ποιες σκηνές θα μπουν στο τελικό προϊόν. Τα υπόλοιπα μέλη του συνεργείου βρίσκονται κάτω από τη γραμμή) που απλά είχα την ευκαιρία να ανυψώσω κάπως το όραμά μου και να βρεθώ να βοηθάω στην οδήγηση του πλοίου. Κοιτάζω τώρα άλλα πρότζεκτ στα οποία δουλεύω και σκέφτομαι πως θα είχαν πολλά να κερδίσουν από την εμπειρία μου στο “Walking Dead” επειδή είμαι πολύ πιο γαμημένα έξυπνος από ό,τι ήμουν 6 χρόνια πριν. Δουλεύοντας στη σειρά κατάλαβα περισσότερα για το πώς οι ταινίες και οι παραγωγές δουλεύουν.

Μιλώντας για αυτές τις άλλες δουλειές που έχεις κάνει, μέσα σε αυτό βρίσκονται πολλά πράγματα με ζόμπι. Πώς πιστεύεις ότι το “Walking Dead” αποτέλεσε εξέλιξη;

Νικότερο: Απόλυτα. Κάθε φορά που ένας καλλιτέχνης έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί ξανά την τέχνη του και να την τελειοποιήσει είναι μια φανταστική ευκαιρία. Έχω δουλέψει σε ταινίες με ζόμπι τα τελευταία τριάντα…δύο χρόνια. Από κάθε δουλειά παίρνω κάτι διαφορετικό, κάτι νέο. Το “Walking Dead” είναι μια κορύφωση όλων αυτών των διαφορετικών ταινιών και πρότζεκτ όπου έχω εργαστεί, και η απόλυτη ευκαιρία να σχεδιάσω τους χαρακτήρες που θέλω να σχεδιάσω. Υπήρχε ένας τρομερός βαθμός ελευθερίας στην αρχή της διαδικασίας, με τον Φρανκ Ντάραμποντ (σσ. που δημιούργησε τη σειρά), ο οποίος ήταν επίσης σπουδαστής του είδους, οπότε πραγματικά μπορούσαμε να μιλήσουμε ο ένας τη γλώσσα του άλλου. Ήξερα τι ήθελε ο Φρανκ οπτικά και ήξερα σε τι απέτιε φόρο τιμής κάθε φορά. Το “Walking Dead” γενικά βγήκε στον αέρα με μια τρομακτική ποσότητα σεβασμού για το είδος. Δεν ήταν μια αποδόμηση, δεν υποτιμήθηκε ο τρόμος με κωμωδία όπως πολλά άλλα σύγχρονα πρότζεκτς. Ο Φρανκ ήταν τόσο μεγάλος γνώστης. Το ότι συγκέντρωσε αυτό το καστ και ξεκίνησε τη σειρά με τόση ευλάβεια πραγματικά βοήθησε τα μέγιστα ώστε να μπει η σειρά σε μια σωστή τροχιά.

*Η 6η σεζόν του “The Walking Dead” προβάλλεται από το FOX κάθε Δευτέρα στις 22.45.