Ο Μιθριδάτης νιώθει γαμάτος κι έχει επιχειρήματα

Το βλέμμα του σκυφτό και τα χέρια στην τσέπη. Ένας κουλ τύπος, χωρίς εντυπωσιασμούς και φανφάρες κατευθυνόταν προς το μέρος που είχαμε ορίσει ως σημείο συνάντησης για τη φωτογράφιση και την συνέντευξη. Αν περπατούσες δίπλα του στο δρόμο, μπορεί και να μην τον αναγνώριζες καν. Τίποτα δεν προδίδει αυτό που κρύβει μέσα του. Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι ο ίδιος τύπος που εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια έχει ένα φανατικό κοινό να τον ακολουθεί, ενώ με το συγκρότημα που δημιούργησε μαζί με τον Μεντζέλο και τον Πρύτανη, τα Ημισκούμπρια, κατάφερε να ταρακουνήσει τα ελληνικά μουσικά ύδατα.

Ο Μιθριδάτης μπορεί να μην είναι βασιλιάς, ωσάν κι εκείνον του Πόντου, όμως είναι ένα έμβλημα του ελληνικού χιπ χοπ και έχει πάντα να πει πράγματα. Αυτό ήταν ανέκαθεν το μεγάλο του όπλο. Είτε με τα τραγούδια και τους στίχους του, είτε πρόσωπο με πρόσωπο. Έχοντας ζήσει την πρώτη εκδοχή, μιας και μεγάλωσα υπό τους ήχους των Ημισκουμπρίων, είχε φτάσει η στιγμή να ζήσω και τη δεύτερη και να τον αντιμετωπίσω σε συνέντευξη. Σίγουρα όχι μία από τις συνηθισμένες. Και χρησιμοποιώ τη λέξη ‘αντιμετωπίσω’, γιατί ο Μιθριδάτης δεν είναι ο συμβατικός καλλιτέχνης που θα τον ρωτήσεις κάτι και απλά θα απαντήσει. Είναι από τους ανθρώπους που έχουν κριτική σκέψη, που θα επεξεργαστούν την ερώτηση και αν κάτι δεν τους κάθεται καλά, θα φέρουν αντίρρηση, θα σε ρωτήσουν κι εσένα ‘γιατί’. Αυτό άλλωστε είναι και το ωραίο της υπόθεσης.

Σήμερα, ο Μιθριδάτης κάνει αποκλειστικά σόλο καριέρα και όπως μου επισήμανε, “στην Αμερική και γενικότερα στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένο τα μέλη ενός συγκροτήματος να κάνουν προσωπικές δουλειές. Εδώ πολλοί το είδαν παράξενο και μυστήριο και έβγαλαν συμπεράσματα. Είναι μέσα στο παιχνίδι, στη μουσική βιομηχανία”.

Γλυκιά ολντσκουλιά

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson, Styling: Έφη Καρύδη)

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα από γονείς ηθοποιούς, επομένως η κλίση του προς την τέχνη ήταν πάνω κάτω αναμενόμενη. Βέβαια, δεν ήταν η μουσική εκείνη που τον κέρδισε από νωρίς. “Ήξερα ότι η ζωγραφική κι εγώ πάμε παρέα από πέντε χρονών. Από το δημοτικό ήξερα τι θα κάνω στη ζωή μου. Ήθελα να μπω στην Καλών Τεχνών και να γίνω ζωγράφος. Το κατάφερα, αλλά δεν την τελείωσα ποτέ. Πέρυσι ξαναγράφτηκα στην σχολή όμως”.

Έχω λίγα δικά μου έργα στην κατόχη μου, πολλά τα χάρισα, άλλα χάθηκαν. Σε κάποια σπίτια επίσης, υπάρχουν έργα μου.  Σκίτσα από την άλλη έχω πάρα πολλά

Και το κόλλημα με τη μουσική πώς προέκυψε; “Ζούσα σε ένα σπίτι που έπαιζε συνέχεια μουσική. Υπήρχε πάντα πικάπ που έπαιζε καλή ποιοτική μουσική. Την διάλεγε ο πατέρας μου και ήταν συνήθως γαλλική, ιταλική και μερικά πολύ επιλεκτικά κομμάτια από ελληνική μουσική. Ξαφνικά, που λες, αλλάξανε τα πλάνα μου. Είναι περίεργο, από τόσο μικρός ήξερα τι θέλω να γίνω, αλλά τελικά κατέληξα να κάνω κάτι άλλο.

Στα χρόνια του λυκείου, γύρω στα 14 μου, αγόρασα τους πρώτους μου δίσκους και άρχισα να ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη μουσική. Έψαχνα συμμαθητές να έχουν την ίδια λόξα, την ίδια κάψα. Ήθελα πάντα να έχω συγκρότημα. Προσπαθούσα να γράφω στίχους και να δημιουργώ, χωρίς να ξέρω να διαβάζω παρτιτούρες. Στο χιπ χοπ χρειάζεται να έχεις κάποιες βασικές γνώσεις μουσικής, αλλά κυρίως να έχεις αυτί και φαντασία. Χάλια πράγματα έκανα τότε, αλλά όλοι από κάπου ξεκινάμε”.

Από τις πρώτες ερωτήσεις που ήθελα να του κάνω ήταν για το όνομά του. Είχα την εντύπωση πως το Μιθριδάτης είναι ‘καλλιτεχνικό’ και τον λένε ας πούμε Γιάννη, Γιώργο, Δημήτρη. Το ομολογώ. Λάθος μου. “Φιλαράκο μου, ήρθες αδιάβαστος”, η απάντηση του. Καλά ξεκινήσαμε. Ωστόσο, υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό το σπάνιο όνομα.

Τον παππού μου τον έλεγαν Μιθριδάτη. Ήταν από την Σινώπη του Εύξεινου Πόντου

Εκεί δεν ήταν τόσο σπάνιο όνομα. Δεν έχω συναντήσει άλλον εκτός από τον παππού, αλλά όταν ανακάλυψα το facebook βρήκα άλλους δύο”. Όχι, δεν ήταν ψεύτικοι λογαριασμοί του Μιθριδάτη να προσθέσω.

Στα χέρια του βρισκόταν συνεχώς το κινητό του. Δεν το αποχωρίζεται. “Είμαι και βαθύ instagram”, είπε χαριτολογώντας, την ώρα που ανέβαζε stories, ενημερώνοντας το κοινό του για τη συνέντευξη που θα παραχωρούσε.

Ισχυρός Ημισκουμπρισμός

Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Έχοντας απέναντί μου τον Μιθριδάτη δεν γινόταν να μην αναφερθούμε στο μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του. Αυτό που τον διαμόρφωσε και τον έκανε τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη που είναι σήμερα. Μιλάω φυσικά για τα Ημισκούμπρια, το μεγαλύτερο, βάσει επιτυχίας, χιπ χοπ συγκρότημα που έχει βγάλει μέχρι σήμερα η Ελλάδα.

“Πίσω στις αρχές του ’90 ήμασταν πάρα πολύ λίγοι που ακούγαμε το συγκεκριμένο είδος. Στην Αθήνα ήμασταν καμιά 150αρια άτομα φαντάσου. Ήταν αναπόφευκτο να γνωριστούμε μεταξύ μας. Είχαμε την ίδια αγάπη και λόξα για τη μουσική. Αυτή μας ένωσε και έτσι δημιουργήθηκαν τα Ημισκούμπρια. Κάναμε ηχογραφήσεις με τον Μεντζέλο, ερασιτεχνικές για τους φίλους και την παρέα μας. Μετά η παρέα μεγάλωσε. Ειδικά μετά τον πρώτο δίσκο”.

Και τι δίσκο έτσι; Βγαίνουν από το πουθενά και γράφουν ’30 χρόνια επιτυχίες’. Σαν να λέμε ήταν τρολ, πριν καν υπάρξει αυτή η έννοια στη χώρα. “Σαρκαστικό ήταν. Κόντρα χιούμορ. Πολύ πετυχημένος”.

Για τον ίδιο τον Μιθριδάτη όμως, τι σημαίνουν τα Ημισκούμπρια; “Γενικά τα Ημισκούμπρια ήταν περίεργα για την Ελλάδα.

Είναι ένας τρόπος σκέψης. Δεν θα πω τρόπος ζωής, έχει καταντήσει φαιδρό αυτό. Είναι κουραστικό και μόνο να το ακούω

Ο τρόπος σκέψης έχει σημασία, όχι ο τρόπος ζωής. Είναι μια οπτική, μια οπτική γωνία. Πώς βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Όταν λέω εμείς, εννοώ οι Ημίσκουμπρες, όχι μόνο τα μέλη του συγκροτήματος. Οι Ημίσκουμπρες βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά”.

Και αυτές οι μοναδικές και χαρακτηριστικές εκφράσεις που χρησιμοποιεί όταν μιλάει και γράφει στίχους πώς προέκυψαν; “Αυτό ΕΙΝΑΙ τρόπος ζωής. Έτσι μιλάω. Είναι συνδυασμός φαντασίας και ομιλίας. Γλωσσοπλάστες είμαστε. Πρώτα το κάναμε στη ζωή μας και έπειτα στα κομμάτια μας. Δε μιλούσαμε διαφορετικά στα τραγούδια μας από ότι μιλάμε στην καθημερινότητά μας. Εγώ μιλάω με αυτό τον τρόπο έκφρασης σε ό,τι φάση συναισθηματική ή ψυχολογική και να βρίσκομαι. Είτε γελάω, είτε κλαίω, είτε είμαι τσαντισμένος. Είναι μια γλώσσα κι αυτή, τα ημισκουμπριακά”.

Να αντιμετωπίζεις τα κακώς κείμενα με χιούμορ, με κυνισμό, με σαρκασμό. Αυτό είναι να είσαι Ημίσκουμπρας.

Και πάμε λίγο στο στιλ και στις επιρροές που είχαν τότε. “Είναι δύσκολο να το απαντήσω αυτό, γιατί η μουσική και ιδιαίτερα η χιπ χοπ, είναι ένα τεράστιο πράγμα. Θα πω ότι τα Ημισκούμπρια είχαν επιρροές από τους Beastie Boys διότι ήταν πολύ κοντά και σε στιλ και σε ύφος, και στιχουργικά και αισθητικά. Αν μπορούμε να πούμε ότι μοιάζαμε σε κάποιον ήταν αυτοί. Από εκεί και πέρα υπήρχαν κι άλλοι που ήμασταν κοντά όπως οι De la Soul ή οι Digital Underground αλλά και άλλοι. Θέλαμε το χιούμορ. Και φυσικά να είναι καυστικός ο στίχος”.

Φίλε Μιθριδάτη και εκφραστή του χιπ χοπ, τι είναι τελικά χιπ χοπ; “Είναι έκφραση. Ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, άνετα και να λέει αυτό που έχει να πει. Για εμένα αυτό είναι. Κι αν δεν είναι έτσι για κάποιους άλλους, κακώς. Τι θέλεις να πεις; να δείξεις; να επικροτήσεις; να κατακρίνεις; Το χιπ-χοπ είναι το μέσο. Και κρίνεσαι γι’ αυτά που λες, βεβαίως. Το χιπ χοπ είναι λέξεις. Δεν είναι τυχαίο που είναι το μοναδικό είδος μουσικής με τόσους στίχους”.

Ό,τι δεν γουστάρει δεν το κάνει ποτέ

Το πουράκι που κάπνιζε είχε σχεδόν τελειώσει. Ήρθε η ώρα για το επόμενο, μιας και τώρα αρχίζαμε να μπαίνουμε στις ‘καλές’ ερωτήσεις. Τι εννοώ με τη λέξη αυτή; Τις ερωτήσεις που θα ανέβαζαν λίγο την ένταση της συζήτησης και θα έδιναν έξτρα ενδιαφέρον. Γιατί όταν έχεις αυτόν τον κύριο απέναντί σου, θέλεις να αρχίσει σου μιλάει για τη ζωή του και κυρίως τα όσα δεν ξέρεις.

Σε πολλούς έχει περάσει την εικόνα του ‘τρελού’. Ειδικά στα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε. Αν τον δεις σήμερα είναι τελείως διαφορετικός. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι μεγάλωσε, ωρίμασε. “Δε θεωρώ ότι είμαι τρελός. Καθόλου. Δημιουργικός τρελός; Έτσι ίσως. Γιατί είναι διαφορετικός δηλαδή ο Μιθριδάτης; Δεν σε καταλαβαίνω. Aυτό θα έλειπε να μην ωρίμαζα μετά από τόσα χρόνια. Η εξέλιξη ενός ανθρώπου δεν τον καθιστά απευθείας “άλλο άνθρωπο” αλλά ένα άτομο που αναπτύσσει την ήδη υπάρχουσα προσωπικότητά του. Αυτός είναι ο σκοπός του καλλιτέχνη. Αλλά δεν πιστεύω ότι πήρα άλλο δρόμο και ωρίμασα. Στο δρόμο μου είμαι. Ο δρόμος μου, αυτός των Ημισκουμπρίων είναι αυτός που διανύω. Και αυτό το δρόμο συνεχίζω να διανύω και τώρα μόνος μου. Μεγάλωσα, αλλά ο Ημίσκουμπρας παραμένει Ημίσκουμπρας”.

Με ρώτησε φυσικά γιατί το λέω αυτό. Όχι που θα τη γλίτωνα. Του έδωσα ως παράδειγμα το μαλλί που έβαφε τότε. “Γιατί είναι τρέλα να βάφεις το μαλλί ας πούμε;

To ακούω σε όλη μου τη ζωή. Ο τρελάκιας κι ο τρελάρας. Το έχω σχολιάσει και σε στίχους

Τώρα υποστηρίζω μια άλλη εικόνα. Όταν αισθάνθηκα ότι ήθελα να βάψω το μαλλί, το έκανα. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος να συνεχίζω να το κάνω, εφ’ όσον νιώθω διαφορετικά. Όλα γίνονται στην ώρα τους, στη στιγμή τους, ανάλογα τη διάθεση που έχεις”.

Δεν έκανα καταχρήσεις στη ζωή μου. Ναρκωτικά δεν έχω δοκιμάσει ποτέ.

Ξεπέρασε ποτέ τα όρια, έκανε αυτό που λέμε ‘κρεπάλες’ στη ζωή του; “Δε θεωρώ ότι έκανα κρεπάλες με την έννοια που μπορεί να έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους. Δεν είμαι άνθρωπος των υπερβολών. Είναι όμως πράγματα τα οποία όπως λέγαμε πριν, όλος ο κόσμος θεωρούσε υπερβολικά σε μένα. Η μοναδική υπερβολή που έκανα και κάνω, είναι οι πολλές ώρες που αφιερώνω στη δουλειά μου. Παρ΄όλα αυτά εγώ αυτό που θέλω να κάνω είναι να δημιουργώ και να δουλεύω γι’ αυτό. Δεν θα κουραστώ ποτέ. Δεν θα σταματήσω ποτέ να δουλεύω γι’ αυτό που αγαπάω”.

Σπατάλες όμως; “Εκεί ναι. Έχω σπαταλήσει πολύ. Το πιο ακραίο που είχα κάνει κάποτε, ήταν όταν πήγα με κάμποσα εκατομμύρια μετρητά, τα ακούμπησα, πήρα ένα αμάξι που ήθελα και έφυγα. Μόνο που δεν πήγα με τσουβάλια τότε και να τους τα αφήσω μπροστά στην αντιπροσωπεία. Μπορεί να ήταν κουταμάρα, αλλά σίγουρα ήταν εντυπωσιακό. Δεν ήταν ότι είχα τα περισσότερα φράγκα στην Ελλάδα. Αλλά τότε όλοι είχαμε. Χρυσές εποχές του ΠΑΣΟΚ”, λέει σαρκαστικά.

Γενικά γκρινιάζει. Το λέει και ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα. Τον πειράζουν αρκετά πράγματα κι ένα από αυτά είναι και τα λαϊκά τραγούδια και γενικότερα αυτό το είδος μουσικής. Όμως στα μπουζούκια έχει πάει.

“Καλά αστειεύεσαι; Ασφαλώς και έχω διασκεδάσει στα μπουζούκια. Είναι ‘καταπληκτική διασκέδαση’ για μισή ώρα. Μετά αρχίζω και ρετάρω, οπότε φεύγω”.

Εριστικός, αιρετικά ερωτικός

Το κεφάλαιο γυναίκες είχε και έχει πάντα μεγάλη σημασία. Τόσο για τα Ημισκούμπρια, όσο και για τον ίδιο τον Μιθριδάτη. Ωστόσο δεν εγκρίνει το greekloverιλίκι, όπως τον αποκαλεί. “Δεν έχω υπάρξει greek lover. Ήταν κάτι που κοροϊδεύαμε και γι’ αυτό το βγάλαμε και το κομμάτι τότε. Το greekloverιλίκι δεν είναι κουλ φιλαράκο μου”. Έλα όμως σίγουρα το έχεις κάνει κάποια στιγμή, ήταν η ακαριαία μου απάντηση.

Όχι, με συγχωρείς φίλε μου. Δεν το έχω κάνει. Καμάκι σε τουρίστρια; Ποτέ! Ξέρεις πόσο βαριέμαι να μιλάω αγγλικά για να ρίξω γκόμενα;

Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Όπως λέει “αν είναι να συμβεί, θα συμβεί. Όλα γίνονται ή δεν γίνονται στη ζωή μου για κάποιο λόγο. Και ο λόγος πάντα έχει να κάνει με τη δική μου δράση. Οπότε όλα γίνονται όταν πρέπει, όταν είμαι σίγουρος πια γι’ αυτό. Γίνονται όχι λόγω κάποιου κάρματος, αλλά παίζει ρόλο το πως αντριδράς και πως διαχειρίζεσαι τα νέα δεδομένα που έρχονται στη ζωή σου”.

Τι πρέπει λοιπόν να έχει μια γυναίκα για να αντέξει όλο αυτό το πακέτο που κουβαλάει πάνω του ο Μιθριδάτης; “Πρέπει να έχει κουράγιο, υπομονή, κότσια. Πολλά χαρίσματα, έτσι;”.

Τον κοίταξα. Σκέφτηκα να μην τον ρωτήσω, αλλά δεν κρατήθηκα. Άρα πιστεύεις ότι είσαι ο τέλειος, ο γαμάτος; “Είμαι πολύ γαμώ, αλλά τέλειος δεν είμαι. Και δεν θα ήθελα να είμαι. Ποιος θα ήθελε να είναι τέλειος; Τι σημαίνει τέλειος; Αψεγάδιαστος; Αλάνθαστος;

Ξέρεις γιατί είμαι και γαμώ; Γιατί τα καλά μου και τα κακά μου, έχουν συνθέσει ένα πολύ ενδιαφέρον κράμα. Δεν θα πω καλό ή κακό, αυτό το ορίζω εγώ.

Σιγά μην περιμένω τους άλλους να με ορίσουν. Σε καμία περίπτωση. Εγώ δεν είμαι από αυτούς που λένε: ‘ο άλλος θα κρίνει’. Βεβαίως κι ο άλλος μπορεί να κρίνει και να πει το μακρύ του και το κοντό του. Όλοι έχουν και από μια άποψη. Όλοι λένε ό, τι θέλουν. Έχουν άποψη ακόμη κι αυτοί που δεν είναι ικανοί να έχουν. Άμα καθόμουν να ακούω όλες τις κριτικές, τι θα έκανα στη ζωή μου; Πες μου”.

Κάτσε όμως φίλε Μιθριδάτη. Ο κόσμος δεν είναι αυτός που θα κρίνει έναν καλλιτέχνη κι αν ένα τραγούδι θα είναι καλό ή όχι; “Άκου να δεις πως γίνεται. Αν το κομμάτι που φτιάχνω αρέσει σε εμένα, το επόμενο βήμα είναι να το μοιραστώ με τον κόσμο. Αν τους αρέσει. Aν δεν τους αρέσει, δεν τους αρέσει. Tελείωσε. Πρώτα θα πρέπει να αρέσει σε εμένα. Αν δε πιστεύω εγώ ότι είμαι καλός σε αυτό που κάνω πώς θα πείσω τον άλλο;

Τι να καθίσω να πω; Όλα αυτά που λένε οι δημοσιοσχετίστες καλλιτέχνες: ‘ο κόσμος θα το κρίνει’ και ‘δεν μπορώ να πω εγώ’; Κάτσε σπίτι σου φίλε. Αν είσαι μετριοπαθής και μετριόφρων, κάτσε σπίτι σου. Κάνε κάτι άλλο που θα το κρίνει ο κόσμος και όχι εσύ

Επομένως η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους; “Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι τόσο γραφικό, αλλά σιγά μην είμαι μετριόφρων. Γιατί να είμαι; Όσοι το παίζουν μετριόφρωνες είναι υποκριτές. Κι ο Ημισκουμπρισμός είναι μια θεωρία που δεν υποστηρίζει την υποκρισία”.

– Σιωπή στο τραπέζι –

Με κοίταξε. Περίμενε να του σχολιάσω αυτό που μόλις είχε πει. Κατά βάθος πιστεύω ήξερε τις επόμενες λέξεις που θα βγουν από το στόμα μου. Είναι καταπληκτικό πράγμα η ετοιμολογία και ο κύριος αυτός την έχει. Απάντησα λοιπόν. “Ακούγοντάς σε, λογικό δεν είναι κάποιοι να πουν ότι είσαι ψώνιο;”

“Θέλεις να με πεις ψώνιο, επειδή λέω όλα αυτά; Εσύ τι πιστεύεις; Είμαι ή δεν είμαι; Κοίταξε να δεις, ένα από τα καλά μου χαρακτηριστικά είναι ότι πραγματικά ξέρω να κρίνω τον εαυτό μου. Έχω το γνώθι σαυτόν. Μα θα μου πεις, κι αυτό που λες τώρα είναι “σαν να τεντώνεις την τιράντα σου”, να κοκορεύεσαι που λέμε. Δεν είναι έτσι ακριβώς. Είμαι ακριβοδίκαιος και αυστηρός με όλους και πιο αυστηρός είμαι με τον εαυτό μου. Όταν εγώ φτάσω στο σημείο να πω ότι αυτό που έκανα είναι ΟΚ, πάει να πει ότι έχω εξαντλήσει όλη την αυστηρότητά μου, την ψείρα μου και την τελειομανία μου πάνω σε αυτό.

Το πρόβλημα ποιό είναι; Όλοι σοκάρονται όταν λέω τα θετικά μου! Είναι ταμπού να λες τα καλά για τον εαυτό σου, γιατί αυτά υποτίθεται πως πρέπει να στα λένε μόνο οι άλλοι. Δεν μπορείς να λες θετικά για τον εαυτό σου, αλλά όλοι ευχαρίστως κάθονται και αυνανίζονται τα αυτιά τους όταν ακούν τον άλλο να λέει τα αρνητικά για τον εαυτό του. Δεν θα πω λοιπόν τα καλά; Τα κακά μου πως τα λέω ρε μάγκα; Αν ο άλλος έχει πρόβλημα με τα θετικά μου, είναι δικό του θέμα”.

Οι παλμοί είχαν ανέβει, όμως είχε κι άλλο. Τον ρώτησα πως σχολιάζει το γεγονός ότι κάποιοι τον έχουν αποκαλέσει μισογύνη. Μάλλον δεν του άρεσε καθόλου. “Είμαι διατεθειμένος να το αναλύσουμε. Γιατί; Εγώ θα ήθελαν να μου πουν γιατί. Κι εγώ μπορεί να λέω ότι ο άλλος είναι φράουλα. Ο καθένας μπορεί να πει ότι θέλει”.

Πήγα να προχωρήσω στην επόμενη ερώτηση, αλλά με σταμάτησε. “Απάντησέ μου γιατί το λένε αυτό. Λένε ότι ο Μιθριδάτης είναι μισογύνης ή τα κομμάτια του είναι μισογύνικα. Για ποιό λόγο; Πώς υποβαθμίζω το γυναικείο φύλο; Ποιες είναι αυτές οι ρίμες; Μιλάω προσβλητικά; Τις μειώνω; Όχι.

Μου το ‘χουν πει και γυναίκες. Ξέρεις για ποιο λόγο λένε πως είμαι μισογύνης; Eπειδή  μιλάω για το σεξ. Για παράδειγμα, δεν κάθεται η άλλη να σκεφτεί ότι αυτή έχει κόμπλεξ με το σεξ, ότι είναι σεξουαλικά καταπιεσμένη και καταλήγει να το θεωρεί ταμπού

Στο μυαλό της, ο άντρας που μιλάει ανοιχτά πιστεύει ότι π.χ. την αντιμετωπίζει σαν αντικείμενο ηδονής και τέτοιες κουταμάρες. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Για παράδειγμα, μια παρανόηση που εξηγεί με άλλα λόγια αυτό που θέλω να πω, είναι το κομμάτι ‘αντρικές γουρουνιές’ που επί της ουσίας κράζει τους άντρες. Σε πληροφορώ ότι για κάποιο λόγο θεωρήθηκε μισογύνικο.

Ο λόγος λοιπόν, είναι ότι αναλόγως το μυαλό που κουβαλά ο καθένας, βγάζει και τα αντίστοιχα συμπεράσματα. Να σου πω κάτι, αν καθόμαστε να λαμβάνουμε υπόψη τους κουτεντέδες, ε, δεν γίνεται δουλειά. Αν ακούσει κάποιος τις αντρικές γουρουνιές και πιστέψει ότι το κομμάτι είναι υπέρ των αντρών, είναι το λιγότερο βλαμμένος. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν ότι επειδή στο ‘Μ.Ε.Θ. στο Βολάν’ λέγαμε ότι πίνουμε και οδηγούμε, το προωθούμε κιόλας. Να μην καθόμαστε να ασχολούμαστε με δαυτούς”.

Μιας και ομιλούμε για σεξ. Τι είναι το σεξ για τον Μιθριδάτη; “Το σεξ είναι το σημαντικότερο πράγμα που έχει να ασχολείται ο άνθρωπος. Είναι major στη ζωή μας και την καθημερινότητά μας. Πρέπει να το φροντίζουμε. Κι όχι το σεξ απλά σαν πράξη, όλη τη νοοτροπία γύρω από το σεξ”.

Άρα ψηφίζουμε σχέση ή παρoδικό σεξ; “Το σεξ πρέπει να γίνεται έχοντας κατά νου ότι αυτό που κάνουμε είναι βαρύ και έχει σοβαρότητα. Και μια φορά να πας με μια παρτενέρ πρέπει να αντιμετωπίζεις το σεξ σοβαρά”.

Τρέχα, μαδαφάκα, τρέχα

Αν ο Μιθριδάτης δεν ήταν ο καλλιτέχνης που γνωρίζουμε σήμερα, τότε εύκολα θα μπορούσα να τον φανταστώ σε μια άλλη εποχή. Κάπου στα ’30s και κάπου στην Ιταλία. Ίσως θα μπορούσε να είναι και μέλος της σικελικής μαφίας. Αλλά ο ίδιος δεν κάνει ‘λαμογιές’, όπως λέει.

“Δεν κάνω φίλε μου. Κοίτα, γενικά οι Έλληνες είναι της νοοτροπίας ‘μαζί τα φάγαμε’. Ο ‘Ελληνάρας’ είναι επίσης νοοτροπία. Πάει πακέτο με το ‘μαζί τα φάγαμε’. Ξαφνικά είχαν όλοι το πρόβλημα απ’ ότι κατάλαβα με τον Πάγκαλο που το είπε, γιατί απλά εκείνος έφαγε περισσότερα. Αυτός είναι λοιπόν ο Ελληνάρας. Εκεί δεν μας νοιάζει η αδικία, ότι κάποιος τρώει εις βάρος μας, αλλά το ότι θα έπρεπε να φάμε κι εμείς φιλαράκι στις πλάτες κάποιων άλλων. Γιατί εμείς δε φάγαμε; Τι να σου πω τώρα. Άμα σου έλεγα ότι δε προσπάθησα, στη ζωή μου, να σβήσω και μια κλήση, θα ήμουν ψεύτης και απατηλός. Αλλά κι αυτό νοοτροπία ‘μαζί τα φάγαμε’ είναι”.

Μιλώντας με τον Μιθριδάτη καταλαβαίνεις ότι έχει μια άποψη για όλα και μπορεί να σχολιάσει τα πάντα. Από μουσική, γυναίκες και σεξ, μέχρι και πολιτική.

Με ενδιαφέρει η πολιτική. Δεν θα μπορούσα να πω ότι θέλω να γίνω πολιτικός, γιατί αυτό έχει κάποιες απαιτήσεις. Μην κοιτάς που γίνονται πολιτικοί αυτοί που δεν τις καλύπτουν

Άρα να περιμένουμε να τον δούμε σε κάποιο ψηφοδέλτιο; “Δεν ξέρω αν θα μπορούσα. Δεν μπορώ να σου πω ναι ή όχι. Αν μετά από 10-15 χρόνια αποκτήσω τα skills που χρειάζονται, τότε ναι. Έτσι και αλλιώς, έκανα πάντα και κοινωνικοπολιτικά τραγούδια, σχολιάζω, δεν μπορώ”.

Στο δημοψήφισμα του 2015 πήρε ανοιχτά θέση υπέρ του ‘όχι’. Ανέβασε μέχρι και video στο λογαριασμό του στα social media που μιλούσε πολιτικά. “Το δημοψήφισμα το θεωρώ πολύ ρομαντικό από πλευράς του Τσίπρα ή απλά δεν ήξερε πού έχει μπλέξει. Δεν θα ίδρωνε το αυτάκι κανενός. Δεν θα άλλαζε τίποτα. Αλλά πρόσεχε, το ίδιο θα γινόταν. Με το όχι τουλάχιστον διαμαρτύρεσαι. Πόσο ‘θεούληδες’ ήταν αυτοί που ψηφίζαν το ναι;  Δεν θα άλλαζε κάτι, σίγουρα, αλλά είχαμε μια ευκαιρία σαν λαός να μιλήσουμε, να αντιδράσουμε. Ανεξάρτητα αν ήταν άκυρο ή όχι. Όταν ο άλλος σου δίνει βήμα να μιλήσεις, μίλα”.

Όπως κατάλαβες δεν του αρέσουν και πολλά από όσα γίνονται σήμερα στην κοινωνία γύρω μας. “Δεν νιώθω έκπληκτος από τα αποτελέσματα του πολιτικού σκηνικού, γιατί τα θεωρούσα αναμενόμενα. Τώρα που το βλέπω λίγο πιο ολοκληρωμένο το σενάριο, την εξέλιξη εκ του αποτελέσματος, καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα. Έτσι θα γινόταν. Τριάντα χρόνια φροντίσαμε γι’ αυτό με το να ψηφίζουμε την ίδια πολιτική”.

Και μιας και το θέμα άνοιξε, του πέταξα και τη λέξη ‘τηλεόραση’. Είχε πάρει φόρα άλλωστε. “Δεν είμαι κατά της τηλεόρασης. Γενικά όμως πάσχει. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει φτάσει σε επίπεδο πάτου. Πιστεύω στην πρόταση, την εναλλακτικότητα. Αυτό έκαναν τα Ημισκούμπρια κι αυτό κάνω και εγώ ο ίδιος. Υπάρχουν λίγα και καλά πράγματα στην τηλεόραση”.

Σπιτουλίνι, αραχτουλίνι

Όταν δεν ηχογραφεί, δεν κράζει τα κακώς κείμενα, δεν τρολάρει ή δεν ανεβάζει insta stories στο instagram του αρέσει να κάθεται σπίτι. Δεν βγαίνει γενικά πολύ. Δεν μπορούσα λοιπόν να μην τον ‘πειράξω’ με την ατάκα από το ίδιο του το κομμάτι, “σπιτουλίνι αραχτουλίνι;”.

“Ακριβώς αυτό. Κοιμάμαι πρωί, σηκώνομαι μεσημέρι. Βλέπω ταινίες, σειρές. Μου αρέσει να κάθομαι σπίτι. Η μάζωξη της παρέας είναι πολύ ωραίο πράγμα. Να παίζεις ένα επιτραπέζιο και να συζητάς, το κυριότερο. Μπορεί να μην χορεύουμε, όπως στο video clip που είδες. Εκεί κάνουμε ένα εντερτέινμεντ”.

Είμαι λίγο ολντσκουλιάρης. Έχω βιβλιοθήκη, δισκοθήκη και ταινιοθήκη, γιατί ασχολούμαι πολύ και με τον κινηματόγραφο

Το σπίτι του δεν το έχω δει, μιας και η συνάντησή μας έγινε έξω, αλλά τον έβαλα να μου το περιγράψει. Η περιγραφή του έβγαζε μια ‘κλάσικ’ αισθητική. Άρα είναι και φαν των βινυλίων και των CDs; “Ναι πάρα πολύ. Θέλω να μαζέψω τα singles και κάποια κομμάτια ακόμα που θα φτιάξω, να τα κάνω άλμπουμ, χειροπιαστό, με τίτλο, με εξώφυλλο, με μια σωστή επιμέλεια. Ευτυχώς βλέπω ότι υπάρχουν πολλοί φετιχιστές που θα πάρουν βινύλιο ή έστω CD, το οποίο αρχίζει να αποκτά και συλλεκτική αξία γιατί πλέον δεν έχει χρήση”.

Η σχέση του με τα αθλητικά ποια είναι; Θα τον δούμε για παράδειγμα σε κάποιο γήπεδο να κρατάει κασκόλ και να πανηγυρίζει; “Καθόλου. Δεν το έχω φίλε μου”.

Ακούει Μιθριδάτη, ο Μιθριδάτης όταν οδηγεί άραγε; “Aκούω όταν είμαι σε περίοδο ηχογραφήσεων κυρίως για τεχνικούς λόγους. Στο αμάξι προτιμώ ξένο χιπ χοπ ή οτιδήποτε άλλο”.

Είναι ο Μιθριδά και είναι και γαμώ

Ασχολείται με τη μουσική πάνω από 20 χρόνια, όμως η αγάπη του και το μεράκι του γι’ αυτό που κάνει δεν σταματάει. Το αντίθετα μάλιστα. “Τώρα κάνω συναυλίες, live και Dj sets, όπου παίζω χιπ χοπ. Αμιγώς χιπ χοπ, αμερικάνικο και διεθνές. Έχω δύο προγράμματα. Αν με ρωτήσεις ποιά είναι η καλύτερη χιπ χοπ σκηνή θα σου πω η αμερικάνικη, γιατί είναι η γενέτειρα. Τα τελευταία χρόνια δεν τα πάει καλά βέβαια, έχει γίνει κάτι άλλο, κάτι παράξενο που δεν με εκφράζει εμένα. Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα”.

Εκτός από τα live του όμως, έχει και την Amok Time Arts, το προσωπικό του label, όπως μου το χαρακτήρισε. “Είναι μια collectiva που έχει μέσα μουσική, φωτογραφία, design, events, κείμενα, μόδα, ρούχα, blogs”.

Δεν μπορεί να τα ίδια, τα βαριέται. Θέλει να πειραματίζεται. “Δεν υπάρχει λόγος να ασχολείσαι με τη μουσική αν δεν πειραματίζεσαι. Αν δεν θες να βγάλεις κάτι καλύτερο, να εξελιχθείς, να κάνεις challenge τον ίδιο σου τον εαυτό, δεν γίνεται. Αυτός δεν είναι ο σκοπός;”

Εκτός από ‘γαμάτος’ όπως λέει, ποια άλλα επίθετα θα μπορούσε να βάλει δίπλα στο όνομά του; “Σίγουρα γκρινιάρης. Ιδιότροπος, ιδιόρρυθμος, κυκλοθυμικός, δύσκολος άνθρωπος. Είμαι αυτό. Ένας άνθρωπος που πολλοί μπορεί να πουν ότι αυτά που κάνω είναι ακραία. Δεν είναι”.

Θεωρώ ότι είμαι πολύ πιο ισορροπημένος από κάποιον που ζει μια ‘νορμάλ’ ζωή.

Πού βρίσκει τόση ενέργεια μετά από τόσα χρόνια. Νιώθει άραγε μέσα του έφηβος; “Νιώθω στην ηλικία που είμαι. Δεν δέχομαι αυτά που λένε δεν έχει σημασία πόσο είσαι, αλλά πόσο νιώθεις. Θα έρθει να μου πει κάποιος 40 χρονών πως νιώθει 20 και θα τον πάρω σοβαρά μετά; Είναι δυνατόν; Κάποιο πρόβλημα υπάρχει, κάτι δεν έχεις κάνει σωστά μάγκα μου. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι συμβιβασμένοι με την ηλικία τους. Αυτό δε σημαίνει ότι στα 40 σου θα πρέπει να έχεις παντρευτεί να έχεις κάνει δυο παιδιά, τη δουλίτσα σου, τον μισθουλάκο σου, τα τριημεράκια σου, κι όλα αυτά τα υποκοριστικούλια σου, έτσι; Aυτοί λοιπόν οι άνθρωποι με αυτή τη νοοτροπία εκεί έξω που είναι το 99.9%, δεν θεωρούν τον εαυτό τους τρελό, αλλά εμένα”.

Έχει να δώσει κι άλλα λοιπόν ο Μιθριδάτης στη μουσική; “Αν δεν το πίστευα αυτό δεν θα ήμουν εδώ να σου μιλάω τώρα. Το τι θα δώσει και τι θα κάνει δικό του ο κόσμος και τι θα περάσει αδιάφορο, δεν το ξέρω. Εγώ εδώ είμαι για να κάνω πράγματα και να δίνω στον κόσμο αυτά που αρέσουν σε εμένα πρωτίστως”.

Και μετά τη μουσική τι; “Σίγουρα θα αφοσιωθώ αρκετά στα εικαστικά κάποτε. Όταν πια δεν θα έχω να προσφέρω άλλα πράγματα στη μουσική ή δεν θα μπορώ να την υποστηρίξω σε αυτή τη μορφή αυτό που τώρα κάνω. Κάνω μια μουσική για τους τινέιτζερς, μπορεί σε 10 χρόνια να μη μπορώ”.

Κάνοντάς του όλες αυτές τις ερωτήσεις καταλάβαινα ότι είναι ένας άνθρωπος που ‘τρώγεται’ με τα ρούχα του, που κοιτάζει τις λεπτομέρειες, που αν δεν του αρέσει κάτι θα το πει. Θα κοιτάξει όμως πρώτα όλα τα αρνητικά και μετά θα πει κάτι θετικό. Γι’ αυτό άλλωστε έχει φτάσει πλέον στο σημείο να αποκαλεί ‘γαμάτο’ τον εαυτό του. Τον πειράζουν τελικά τόσα πολλά εκεί έξω; “Φυσικά και με ενοχλούν πολλά πράγματα.

Ημίσκουμπρας είμαι. Αλλιώς θα ήμουν ο Πάνος Κιάμος ή ο Πλούταρχος. Θα έβγαινα και θα έλεγα σας αγαπάω όλους, είμαι πολύ καλό παιδί, είστε οι καλύτεροι και ελάτε να σας διασκεδάσω με τα όμορφά μου τραγούδια. Δεν είμαι αυτό dude

Μετά από περίπου δύο ώρες συζήτησης η συνέντευξη έπρεπε κάπως να ολοκληρωθεί. Το πώς ήταν μια άλλη ιστορία. Δεν το ήξερα. Δεν το είχα βρει. Θα μπορούσαμε να κάτσουμε εκεί και να συζητήσουμε ένα σορό πράγματα ακόμη. Γιατί ο Μιθριδάτης είναι αυτός ο τύπος που χαίρεσαι να κάνεις μαζί του συζήτηση. Είτε συμφωνείς, είτε όχι με αυτά που λέει.

Τον έβαλα λοιπόν να σκεφτεί ένα στίχο από τους χιλιάδες που έχει γράψει, ο οποίος θα τον χαρακτήριζε περισσότερο και θα καθρεπτιζόταν ο ίδιος του ο εαυτός μέσα σε μερικές λέξεις. Τελικά δεν ζορίστηκε καθόλου. Απάντησε αμέσως και δεν σκέφτηκε έναν, αλλά δύο. “Είμαι ο Μιθριδά και είμαι και γαμώ. Και το όσο πιο γαμάτος, τόσο και πιο μόνος”.

 

* Ο Μιθριδάτης θα εμφανιστεί ζωντανά στο Faust στις 14 Δεκεμβρίου. Eπίσης, στις 22 Δεκεμβρίου μπορείς να τον ακούσεις στο Eightball στη Θεσσαλονίκη.

** Ευχαριστούμε το Cosa Nostra Restaurant για τη φιλοξενία.