Ο Μοχάμεντ Σαλάχ θα ενώσει ξανά τον πλανήτη

Σε κάθε αγώνα της Λίβερπουλ στο Άνφιλντ φέτος, το σκηνικό είναι πάνω-κάτω το ίδιο. Το Kop στο πόδι και οι φίλοι της ομάδας τρελαμένοι να τραγουδάνε στο ρυθμό του ‘Good Enough’ του Dodgy πως αν ο Σαλάχ σκοράρει μερικά γκολ ακόμα, θα γίνουν κι αυτοί μουσουλμάνοι.

Μαζί τους, ναι σε όλα, κι εμείς στο ρυθμό του Αιγύπτιου κινούμαστε, τι να λέμε τώρα, ένα καλό παρκάρισμα κάνουμε και πανηγυρίζουμε με ανοιχτά τα χέρια σαν τον τρομερό Μο. Η μόνη μου διαφωνία, είναι πως τα γκολ και οι ασίστ της φετινής υπέροχης σεζόν του Σαλάχ, δεν είναι οι μοναδικοί λόγοι για να τον λατρέψεις. Γιατί μπορεί φέτος να κάνει *εκείνη* τη σεζόν που αυτόματα ανεβάζει έναν ποδοσφαιριστή στη σφαίρα των σπουδαίων, όμως το μεγαλείο του χαρακτήρα του το έχει αποδείξει πολύ πριν αναγκάσει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να του υποκλιθεί.

Ας ξεκινήσουμε όμως την ιστορία από την αρχή και ας μεταφερθούμε στην πόλη Ναγκρίγκ, 100 χιλιόμετρα από το Κάιρο, όπου τον Ιούνιο του 1992 γεννήθηκε ο σύγχρονος Φαραώ. Σε ηλικία 11 ετών, ο μικρός Μοχάμεντ θα ενταχθεί στην El Mokawloon και δεν θα αργήσει να δείξει το ταλέντο του, σκοράροντας με την ομάδα νέων 36 γκολ σε μία σεζόν, κερδίζοντας έτσι με συνοπτικές διαδικασίες την προαγωγή του στην πρώτη ομάδα.

Μετά από δύο σεζόν με τους άνδρες, αγωνιζόμενος ακόμα ως ακραίος επιθετικός, ο Σαλάχ θα μπει στα ραντάρ των ευρωπαϊκών ομάδων, αναγκάζοντας την Βασιλεία να διοργανώσει φιλικό με την Εθνική Αιγύπτου κάτω των 23, για να δει από κοντά το ανερχόμενο ταλέντο πριν προλάβει να το κλείσει κάποιος άλλος. Σε εκείνο το φιλικό, ο Μο θα έρθει από τον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο για να σκοράρει δύο γκολ, δείχνοντας πως πρόκειται για μια εξαιρετική περίπτωση. Όχι όμως και τόσο συνηθισμένη.

Οι Ελβετοί κάνουν πρόταση στον Σαλάχ, ο οποίος θέτει ως όρο για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή την απόκτηση από τη Βασιλεία του συμπαίκτη και συμπατριώτη του, Μοχάμεντ Ελνένι.  Όρος που αρχικά δεν γίνεται δεκτός, κι έτσι η μετανάστευση του Σαλάχ προσωρινά ‘παγώνει’. Τελικά ο Σαλάχ θα υπογράψει στους Ελβετούς το καλοκαίρι του 2012, όμως το γεγονός πως δεν μιλάει λέξη αγγλικά και το ‘ξενέρωμα’ που δεν έγινε το χατίρι του για τον Ελνένι θα τον κρατήσουν στα ρηχά. Μόλις οι σκάουτερ της Βασιλείας πείθονται για τις ικανότητες του συμπατριώτη του και τον φέρνουν στην ομάδα, αρχίζει η απογείωση του Μο, ο οποίος λύνεται, ανεβάζει την απόδοσή του, καθιερώνεται στην ενδεκάδα και αρχίζει πια να μπαίνει για τα καλά στα μπλοκάκια των μεγάλων συλλόγων.

Αντιμετωπίζοντας την Τσέλσι στο Champions League, σκοράρει και στις δύο αναμετρήσεις και πείθει τον Μουρίνιο να τον πάρει στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 2013. Ήταν η εποχή που η ομάδα του Αμπράμοβιτς σκορπούσε λεφτά, αποκτώντας ό,τι γυάλιζε στον Πορτογάλο. Το αν το πανάκριβο απόκτημα θα έβρισκε χώρο και χρόνο, ήταν μια άλλη ιστορία. Χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να πείσει τον Special One, ο Σαλάχ καλείται στον αιγυπτιακό στρατό(!) και ξαφνικά το μέλλον του στην Αγγλία μοιάζει αμφίβολο. Τελικά θα καταφέρει να γλιτώσει την θητεία στα χακί, όχι όμως και τα καψόνια. Τον Μάιο του 2014, ο Μουρίνο θα βγάλει τον 22χρονο Σαλάχ αλλαγή στο ημίχρονο και θα του φωνάξει να φροντίσει να επιστρέψει κανονικός ποδοσφαιριστής την επόμενη σεζόν.

Ο Αιγύπτιος δεν γεμίζει ποτέ το μάτι του Μουρίνιο και βλέπει το όνομά του να προστίθεται στην ατέλειωτη λίστα ποδοσφαιριστών που έφυγαν δανεικοί από την Τσέλσι. Δικός του προορισμός, η Ιταλία και πρώτος σταθμός, η Φιορεντίνα. Με το νούμερο 74 στην πλάτη, για να τιμήσει τα ισάριθμα θύματα των αιματηρών επεισοδίων στο στάδιο Port Said της πατρίδας του, ο Σαλάχ αρχίζει να θυμάται τον καλό του εαυτό, σκοράροντας 6 φορές σε 16 εμφανίσεις.

Οι ‘βιόλα’ θέλουν να τον κρατήσουν, όμως ο ίδιος προτιμάει να συνεχίσει δανεικός λίγο πιο νότια, στην πρωτεύουσα της Ιταλίας. Σκοράροντας 14 φορές, αναγκάζει τον ‘πολύ’ Τότι να τον αποθεώσει και την Ρόμα να τον αγοράσει από την Τσέλσι, η οποία βλέπει ακόμα έναν ‘διωγμένο’ ποδοσφαιριστή της να κάνει θαύματα αλλού. Τα ίδια θαύματα θα κάνει και την επόμενη σεζόν, βάζοντας άλλα 15 γκολ και αναγκάζοντας τη Λίβερπουλ να πληρώσει 45 εκατομμύρια λίρες για να τον κάνει δικό της. Μια κίνηση που έγινε δεκτή με ανάμικτα συναισθήματα στην Αγγλία, αφού ο Σαλάχ είχε μέχρι και τη φήμη του χασογκόλη (για όνομα του Θεού), ενώ ο Κλοπ προτιμούσε τον Τζούλιαν Μπραντ της Λεβερκούζεν, αναγκάζοντας τον τεχνικό διευθυντή της Λίβερπουλ, Μάικλ Έντουαρντς, να παρέμβει για να πείσει τον Γερμανό, γλιτώνοντάς τον από μια ιστορική γκέλα.

Τα υπόλοιπα, είναι ιστορία. Παίζοντας ως κεντρικός επιθετικός, ο Αιγύπτιος κάνει μια οργιαστική σεζόν που τον έχει μετατρέψει στον απόλυτο σταρ του ποδοσφαιρικού πλανήτη, με αριθμούς που θυμίζουν Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο. Κι αν το περασμένο καλοκαίρι όλο το Λίβερπουλ αγωνιούσε για την παραμονή του Κουτίνιο στο λιμάνι, πλέον μοιάζει να έχει ξεχάσει εντελώς τον ΄προδότη’ Βραζιλιάνο και να έχει βρει τον νέο του ήρωα στο πρόσωπο του Αιγύπτιου, ο οποίος οδηγεί την ομάδα ξανά σε έναν τελικό Champions League.

Την ίδια στιγμή, για να ολοκληρώσει μια χρονιά βγαλμένη από το υγρό όνειρο κάθε πιτσιρικά που ονειρεύεται να γίνει ποδοσφαιριστής, πήρε από το χέρι και την εθνική ομάδα της χώρας του, οδηγώντας την ξανά στα τελικά του Μουντιάλ μετά από 28 χρόνια, με δικό του εύστοχο πέναλτι στις καθυστερήσεις του αγώνα με το Κονγκό.

Για να επιστρέψω όμως σε αυτό που έγραφα ξεκινώντας, το μεγαλείο του Σαλάχ δεν περιορίζεται σε μερικούς εντυπωσιακούς αριθμούς και τους τίτλους (ατομικούς και ομαδικούς) που ίσως αυτοί φέρουν. Είναι αυτές οι μικρές ιστορίες γύρω από τον πάντα ταπεινό και προσγειωμένο Μο που μας έχουν κάνει όλους να τον λατρέψουμε και να να ετοιμαζόμαστε να ασπαστούμε το Ισλάμ για χάρη του.

Ο Σαλάχ δεν ξεχνάει από που ξεκίνησε και φροντίζει να το δείχνει διαρκώς, προσφέροντας χρήματα για την ανέγερση νοσοκομείων και άλλων έργων στην γενέτειρά του, Ναγκρίγκ. Ταυτόχρονα, δεν ξεχνάει ούτε τον πρώτο του μάνατζερ, χάρη στον οποίο βγήκε από την αφάνεια και άνοιξε τα φτερά του για να τον μάθει όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Μπορεί λοιπόν τα τελευταία χρόνια να συνεργάζεται με άλλον, όμως εξακολουθεί να προσφέρει από την τσέπη του προμήθεια στον πρώτο του συνεργάτη και στενό του φίλο, κάθε φορά που υπογράφει νέο συμβόλαιο.

Οι καλές πράξεις του Μο δεν σταματάνε φυσικά εδώ. Φροντίζει να προμηθεύσει με φαγητά και ρούχα όσους έχουν ανάγκη πίσω στην πατρίδα του, βοηθάει ταλέντα να εξελιχθούν και τα συμβουλεύει και μετά την πρόκριση της χώρας στο Μουντιάλ, αρνήθηκε την ανέγερση πολυτελούς βίλας προς τιμήν του, προτιμώντας με τα ίδια λεφτά να χτιστεί ένα σχολείο και να αγοραστεί ένα ασθενοφόρο για την γενέτειρά του. Μερικούς μήνες πριν πάλι, όταν σκόραρε ενάντια στην Τσέλσι, επέλεξε να μην πανηγυρίσει, όχι φυσικά επειδή σεβάστηκε την πρώην ομάδα του (λες και τον σεβάστηκε εκείνη) αλλά επειδή σεβάστηκε την μνήμη των θυμάτων τρομοκρατικής επίθεσης στο Βόρειο Σινά.

Αν όλα αυτά δεν σου φτάνουν για να καταλάβεις για πόσο σπουδαίο τύπο μιλάμε, ίσως σε πείσει το γεγονός πως όταν πριν λίγο καιρό μπήκε κλέφτης σπίτι του, προτίμησε, αντί να τον καταδώσει στην αστυνομία, να του προσφέρει λεφτά και να τον βοηθήσει να βρει δουλειά. Στον Μαμντού Αμπάς πάλι, τον προπονητή της Ζάμαλεκ που κάποτε έκρινε πως ο Σαλάχ δεν είναι αρκετά καλός για την ομάδα του, φρόντισε να προσφέρει μια θέση στη σουίτα του Άνφιλντ για να τον καμαρώσει από κοντά στον προημιτελικό του Champions League με την Σίτι. Ίσως έπρεπε να κάνει το ίδιο και για τον Μουρίνιο εδώ που τα λέμε, έτσι για να θυμηθεί για ακόμα μια φορά τι έχασε.

Όλα αυτά είναι λοιπόν που κάνουν τον Σαλάχ ήρωα και όχι τα πανέμορφα γκολ και οι κοφτές τρίπλες του. Γι’ αυτό έχει καταφέρει να κάνει το Λίβερπουλ να τον λατρέψει κι έχει ενώσει ξανά μια χώρα διχασμένη και προβληματική. Στις πρόσφατες εκλογές της Αιγύπτου άλλωστε, δεν ήταν και λίγοι αυτοί που έσβηναν τα ονόματα των δύο υποψηφίων, γράφοντας το όνομα του Σαλάχ στα ψηφοδέλτια.

Αν στον Μέσι μπορείς να προσάψεις τις φοροδιαφυγές και στον Κριστιάνο τον ναρκισσισμό του, για τον Σαλάχ δεν μπορείς να πεις τίποτα, παρά να του υποκλιθείς, να τον χειροκροτήσεις και να χαρείς για την εξέλιξή του. Μένει να δούμε αν θα μείνει πιστός στους ‘reds’ ή θα δελεαστεί από τις σειρήνες και τα εκατομμύρια των διαφόρων Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Μακάρι να μείνει στη Λίβερπουλ, τουλάχιστον μέχρι να γίνει κι επίσημα πρόεδρος της Αιγύπτου.

Φωτογραφίες: AP Images