Η ιστορία του νεότερου Αμερικανού που καταδικάστηκε σε θάνατο

O George Junius Stinney Jr. ήταν ένας έφηβος Αφροαμερικανός που έμελλε να γίνει ο νεότερος άνθρωπος που καταδικάστηκε ποτέ σε θανατική ποινή, στις ΗΠΑ. Όταν εκτελέστηκε στη Νότια Καρολίνα, στις 16 Ιουνίου 1944, ήταν μόλις 14 ετών. Η κατηγορία ήταν ότι ο ίδιος δολοφόνησε δύο μικρά κορίτσια 7 και 11 ετών στην πόλη όπου μεγάλωνε, Alcolu.

Ο George Stinney γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1929 και ζούσε μαζί με την οικογένειά του δουλεύοντας από πολύ μικρή ηλικία σε ένα εργοστάσιο ξυλείας που δραστηριοποιούταν στην περιοχή. Το Alcolu ήταν μια από τις τυπικές μικρές πόλεις του Νότου όπου οι γειτονιές των λευκών και των Αφροαμερικανών χωρίζονταν, ενώ υπήρχαν διαφορετικά σχολεία και εκκλησίες που μπορούσε να επισκεφτεί κανείς ανάλογα με το χρώμα του δέρματός του. Κατά την έννοια αυτή, μιλάμε για μια περιοχή όπου λευκοί και Αφροαμερικανοί ζούσαν θεωρητικά στον ίδιο χώρο αλλά πρακτικά είχαν μεταξύ τους ελάχιστη αλληλεπίδραση.

Και όπως γίνεται κάθε φορά σε τέτοιου τύπου πόλεις, ενώ όλα κυλούσαν κανονικά, στις 23 Μαρτίου του 1944 η 11χρονη Betty June Binnicker και η 7χρονη Emma Thames, που είχαν πάει να ψάξουν για λουλούδια, δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους. Μετά από έρευνες που πήραν όλο το βράδυ, τα πτώματά τους βρέθηκαν σε ένα χαντάκι: τα κεφάλια τους ήταν σπασμένα και το ένα από τα ποδήλατά τους ήταν πεσμένο πάνω στα σώματά τους.

Το ίδιο απόγευμα, ο νεαρός George Stinney συλλαμβάνεται στο σπίτι του ως ύποπτος για τη δολοφονία. Μαζί του είχε συλληφθεί και ο μεγαλύτερος αδερφός του που όμως αφέθηκε ελεύθερος. Σύμφωνα με την αδερφή του, είχαν δει μαζί με τον George για τελευταία φορά τα δύο κορίτσια να κάνουν ποδήλατο τη μέρα που σκοτώθηκαν.Αργότερα, ο σερίφης ανακοίνωσε ότι ο Stinney είχε ομολογήσει ότι αυτός ήταν ένοχος για τη δολοφονία των κοριτσιών. Στην πραγματικότητα, δεν βρέθηκε πουθενά η γραπτή του ομολογία, παρά μόνο κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις του σερίφη.

Μεταφέρθηκε σε μια φυλακή στην Columbia και του απαγορεύτηκε να μιλήσει με οποιονδήποτε από την οικογένειά του.  Άλλωστε, μετά τη σύλληψη, ο πατέρας του Stinney απολύθηκε και η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη, με τον φόβο του λιντσαρίσματος από το εξαγριωμένο πλήθος. Επομένως στη δίκη αναγκάστηκε να είναι μόνος ενάντια στου κατηγόρους του, ενώ στις ανακρίσεις ήταν μόνος χωρίς να έχει ούτε καν κάποιον δικηγόρο.

(AP Photo/Bruce Smith)

Η δίκη έγινε και όλο οι ένορκοι ήταν λευκοί, όπως ακριβώς συνέβαινε εκείνη την εποχή. Μαζί και άλλα 1000 περίπου άτομα παρακολουθούσαν ως κοινό. Επίσης όλοι λευκοί, γιατί απαγορεύτηκε η είσοδος σε οποιονδήποτε άλλον. Έτσι, ένας 14χρονος Αφροαμερικανός δικάστηκε σε μια αίθουσα με περισσότερα από 1000 άτομα. Ο ίδιος ήταν ο μόνος που δεν ήταν λευκός. Οι ένορκοι χρειάστηκαν μόλις 10 λεπτά για να τον καταδικάσουν σε θάνατο με ηλεκτρική καρέκλα.

Στις 16 Ιουνίου, μόνο 86 μέρες αφότου έγιναν οι δολοφονίες, ο Stinney οδηγήθηκε στην ηλεκτρική καρέκλα. Ήταν τόσο μικροκαμωμένος που χρειάστηκε να καθίσει πάνω σε μια Βίβλο προκειμένου να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η εκτέλεση.

Η οικογένεια του Stinney, ωστόσο, ποτέ δεν πείστηκε για την ενοχή του George. Έτσι, 70 χρόνια μετά την εκτέλεσή του, η υπόθεση ξανάνοιξε, με αφορμή κάποια νέα στοιχεία. Τον Ιανουάριο του 2014 γίνεται ακροαματική διαδικασία στην οποία συμπεριλήφθηκαν οι καταθέσεις των αδερφών του George που ζούσαν ακόμη. Σύμφωνα με την Amie, ο George δεν θα μπορούσε να έχει διαπράξει τις δολοφονίες γιατί την ώρα που αυτές έγιναν, ήταν μαζί του. Μετά την ακροαματική διαδικασία η δικαστίνα Carmen Mullen ακύρωσε την απόφαση για την ενοχή του George Stinney τονίζοντας όλες τις παρατυπίες που έγιναν κατά τη δίκη αλλά και θεωρώντας “πολύ πιθανόν” η ομολογία να ήταν κατασκευασμένη από τις αρχές, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι βέβαιο ότι ο Stinney δεν διέπραξε το έγκλημα. Η απόφαση πάρθηκε στη βάση μιας πρωτοφανούς άδικης δίκης.

Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ αν πράγματι ο 14χρονος Stinney διέπραξε το έγκλημα για το οποίο καταδικάστηκε και έχασε τόσο νωρίς τη ζωή του. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, ωστόσο, είναι ότι τα αιτήματα διάφορων τσαρλατάνων για επαναφορά της θανατικής ποινής, μπορεί να ακούγονται πολλές φορές τόσο ωραία, σαν καλοκαιρινό αεράκι, στα εξαγριωμένα αυτιά, αλλά έλα που το να αφαίρει ζωές το ίδιο το κράτος φέρνει μαζί του, εκτός από τον κίνδυνο να δολοφονήσει έναν αθώο, μια αδιανόητη βαρβαρότητα. Η καταδίκη του Stinney έγινε προφανώς στη βάση των φυλετικών του χαρακτηριστικών. Κανένα δικαιϊκό σύστημα του ανθρώπου δεν θα είναι ποτέ τόσο τέλειο, ώστε να μπορέσουμε να του αποθέσουμε δικαιοδοσίες για ζητήματα ζωής και θανάτου.