Ο Νίκος Ζάγκας δαμάζει τα κύματα με το φακό του

Είμαι σίγουρος, αν ρωτήσεις εκατό τυχαίους άντρες στο δρόμο τι προτιμούν, τη δουλειά τους ή τη δουλειά του Νίκου Ζάγκα, οι 99 θα σου πουν το δεύτερο. Ο εκατοστός θα είναι πιλότος στη NASA. Ή ερευνητής στην Ανταρκτική. Ή ο Μικ Τζάγκερ ξέρω ‘γω.

Ενώ οι περισσότεροι από εμάς καθόμαστε στο γραφείο για να κάνουμε δουλειά, ο φωτογράφος Νίκος Ζάγκας κάθεται μόνο για να κάνει την επεξεργασία της δουλειάς του. Να ξεσκαρτάρει δηλαδή και να τροποποιήσει τις φωτογραφίες που πήρε σε κάποιο αγώνα ιστιοπλοΐας.

Κάτι που σημαίνει ότι η κάνει τη δουλειά του πάνω σε ελικόπτερα με ανοιχτή πόρτα, σε φουσκωτά με αρκετά μέτρα κύμα, σε ιστιοπλοϊκά ανάμεσα σε σκοινιά και ζοχαδιασμένους ιστιοπλόους που τεντώνουν πανιά.

Έχει και αυτό τη σημασία του. Δεν είναι ότι ο Ζάγκας φωτογραφίζει τα κύματα. Φωτογραφίζει τα σκάφη και τα πληρώματα στις πιο κρίσιμες ώρες. Είναι και αυτό ένα niche ανάμεσα σε πολλά άλλα που αφορούν τη θάλασσα. Ή τη φωτογραφία. Ή τη φωτογραφία και τη θάλασσα.

Το 80% της δουλειάς του είναι οι αγώνες.

“Ο καιρός έχει γυρίσματα, υπάρχει πολύ δράση, τα πληρώματα είναι σε πολύ ένταση,” εξηγεί. “Πέφτουν πολλά γαλλικά την ώρα του αγώνα, γίνονται ατυχήματα, η εικόνα εξαρτάται από το περιβάλλον, τον αέρα, τη θάλασσα, τη θέση του σκάφους, τη στιγμή και το αποτέλεσμα είναι συνήθως πολύ εντυπωσιακό.

Υπήρξαν πολλές φορές που έπνιξα ολόκληρες τσάντες με φακούς και μηχανές. Έφυγαν όπως ήταν, από φουσκωτό ή ελικόπτερο. Ο συγκεκριμένος τομέας είναι ανοικτός σε όποιον θέλει να τον εξερευνήσει.

Δεν υπάρχει μεγάλη εμπειρία και αυτή αποκτάται μόνο μέσα από τη συμμετοχή στους αγώνες και τη δουλειά. Τα μέτρα ασφαλείας δεν είναι πάντα ιδανικά. Απλά τα παθήματα, γίνονται μαθήματα.”

Δεν είναι μια συνηθισμένη δουλειά από την άποψη ότι ο φωτογράφος εξαρτάται και από πράγματα που δεν είναι ακριβώς στο χέρι του. Εξαρτάται από τα πληρώματα και τους χεριστές. Κυρίως του χειριστές.

“Από τα πληρώματα εξαρτάσαι. Από το πως θα σε δεχτούν. Σε άλλους αρέσει και σε άλλους δεν αρέσει ένας φωτογράφος που είναι στα πόδια τους. Αλλά αυτό είναι τις σπάνιες περιπτώσεις που φωτογραφίζεις ως οnboard πλήρωμα.

Κυρίως εξαρτάσαι από το χειριστή του φουσκωτού. Αυτός θα σε φέρει στη σωστή θέση για να πάρεις τις φωτογραφίες σου. Θα πρέπει να το κάνει μάλιστα χωρίς να εμπλακεί στον αγώνα εμποδίζοντας την πορεία του σκάφους, με κίνδυνο να γίνει σύγκρουση και συνήθως σε καιρούς που τα φουσκωτά κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι καν στη θάλασσα.”

Κάπως έτσι ο Ζάγκας κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Βλέπεις ο Κερκυραίος στην καταγωγή φωτογράφος έχει τη θάλασσα στο DNA και όταν τα άλλα παιδάκια του σχολείου έλεγαν ότι ήθελαν να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι αυτός έλεγε ότι θέλει να γίνει φωτογράφος. Χωρίς να υπάρχει κάποια επιρροή από το περιβάλλον του.

Και κάπως έτσι ασχολήθηκε με τη φωτογραφία και εστίασε στο χώρο της θάλασσας όταν συνεργάστηκε με ένα περιοδικό του χώρου. Ο Ζάγκας συνέχισε στον ίδιο δρόμο, ένα δρόμο που το έβαλε πάνω σε φουσκωτά, να πνίγει κάμερες.

Ενίοτε να βλέπει λαθρομετανάστες να βάζουν φωτιά στο σκάφος τους για να τους περισώσει μια τουρκική ακταιωρός με ένα Ελληνικό ελικόπτερο να τους επιτηρεί.

Αλλά ο Νίκος Ζάγκας έχει τον ανταγωνισμό στο DNA του. Έχει αυτή τη δίψα για διάκριση. Από πέρυσι συμμετέχει στον διεθνή διαγωνισμό Mirabaud Yacht Racing Image στο οποίο μάλιστα πέρυσι ήταν νικητής στις ψήφους του κοινού.

Ήταν μια φωτογραφία που διάλεξε η κόρη του και πήρε 3500 ψήφους στο συγκεκριμένο διαγωνισμό περνώντας στην τελική φάση που συμμετέχουν είκοσι φιναλίστ.

Μία από εκείνες που μένουν ανεξίτηλες στο νου αφού έχει την υπογραφή του, το σκάφος που είναι κάτω από τη γραμμή του νερού, πίσω από τη φουσκοθαλασσιά.

Και φέτος θέλει να κερδίσει την κούπα. Αν θες να τον βοηθήσεις κάνε κλικ εδώ ή στη φωτογραφία ακριβώς από κάτω. Είναι η φωτό που έστειλε στο διαγωνισμό.