Ο Ντιν Καρνάζης κάποτε έτρεξε μαραθώνιο στην Ανταρκτική
- 31 ΟΚΤ 2021
Ο ίδιος θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τον «μαραθώνιο θανάτου», παρά το γεγονός πως έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από το συμβάν. «Το να τρέχεις στην Ανταρκτική είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Ήταν η πρώτη φορά που το επιχειρούσε κάποιος και κανείς δεν γνώριζε πώς θα καταλήξει. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τη μύτη και θυμάμαι πως είχα καλύψει όλο το πρόσωπό μου με ειδικό εξοπλισμό για να μην πάθω κάποιο κρυοπάγημα» εξηγεί ο Ντιν Καρνάζης σήμερα.
Μετά το τέλος του αγώνα, ο ίδιος μεταβαίνει απευθείας σε κλειστό χώρο, ενώ το ιατρικό προσωπικό τρέχει με μιας για να του δώσει τις πρώτες βοήθειες και να φροντίσει τα εγκαύματα από το κρύο στο σώμα του, τα οποία, δυστυχώς, δεν καταφέρνει να αποφύγει. Μόλις είχε τρέξει τα πιο επικίνδυνα μίλια της ζωής του και τα είχε καταφέρει.
Τα παιδικά χρόνια στις ΗΠΑ και η αλλαγή καριέρας στα 30
Ο Ντιν (ή Κωνσταντίνος, όπως είναι το βαφτιστικό του) Καρνάζης γεννιέται στις 23 Αυγούστου του 1962 στην Καλιφόρνια από Έλληνες γονείς. Η αγάπη του για το τρέξιμο ξεκινά από το δημοτικό, ήδη, όταν δεν έπαιρνε το σχολικό λεωφορείο για την επιστροφή του στο σπίτι αλλά επέλεγε να τρέξει όλη αυτή την απόσταση – περίπου 3 χιλιομέτρων – μόνο και μόνο επειδή του άρεσε.
Ο ίδιος, ωστόσο, από το λύκειο και μετά αποφασίζει να αφήσει το τρέξιμο και να ακολουθήσει την κλασική εφηβική ζωή των φίλων του. Τελειώνει το σχολείο, σπουδάζει και παίρνει πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, βρίσκει μια μόνιμη δουλειά σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία, παντρεύεται, κάνει τη δικιά του οικογένεια. Όλα έδειχναν πως ο Ντιν Καρνάζης είχε μπροστά του μια στρωμένη ζωή, χωρίς πολλά ρίσκα. Όλα αυτά, όμως, αλλάξαν την ημέρα των τριακοστών γενεθλίων του.
Τα γενέθλια που τον έκαναν να αλλάξει ζωή
Ο Ελληνοαμερικάνος μόλις έχει μπει στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του και έχει βγει με την παρέα του σ’ ένα μπαρ της περιοχής για να γιορτάσουν τα γενέθλιά του. Πίνουν, γλεντάνε, ξενυχτάνε, ωστόσο, κάτι δεν πάει καλά με τον ίδιο.
Στα ξαφνικά, λοιπόν, πετάγεται και τους λέει πως θέλει να φύγει και να αρχίσει να τρέχει μέχρι το σπίτι του. Το οποίο απείχε 50 χιλιόμετρα από το μπαρ. Οι φίλοι του αρχίζουν να γελούν και να του λένε να κόψει τις βλακείες. Εκείνος, όμως, το ‘χει πάρει απόφαση.
Τους παρατάει σύξυλους στο μαγαζί, βάζει τα αθλητικά του και αρχίζει να τρέχει. Εκείνη είναι η στιγμή που ξυπνά η αγάπη για το τρέξιμο που ένιωθε ως παιδί και προσπαθούσε να καταχωνιάσει μέσα του. Είχε έρθει η ώρα να πιάσει ό,τι είχε αφήσει πίσω του τόσα χρόνια.
Ο Ντιν, λοιπόν, αρχίζει να τρέχει και πάλι. Αυτή τη φορά, όμως, όχι μόνο μαραθώνιους αλλά και αγώνες πολύ μεγαλύτερων αποστάσεων. 200, 300 χιλιόμετρα και σ’ όποια γη είναι διαθέσιμη. Σε χιονισμένα βουνά, σε ερήμους, σε λίμνες, παντού.
Οι επιδόσεις του κι αυτή του η τρέλα για τρέξιμο γίνεται γνωστή σ’ όλη τη χώρα και τον κόσμο. Ο ίδιος αρχίζει να δίνει αγώνες σ’ όλο τον πλανήτη. Ο υπερμαραθώνιος, όμως, στην Ανταρκτική δεν ήταν ό,τι χειρότερο είχε βιώσει ποτέ.
Ο υπερμαραθώνιος στην Κοιλάδα του Θανάτου και οι λιωμένοι πάτοι των παπουτσιών του
Όπως εξηγεί ο Ντιν Καρνάζης, μία από τις πιο δύσκολες εμπειρίες που είχε βιώσει ποτέ στην καριέρα του ήταν ο αγώνας του στην Κοιλάδα του Θανάτου. «Μπορώ να πω πια πως έχω τρέξει στο πιο ψυχρό και στο πιο θερμό μέρος του κόσμου» λέει σήμερα γελώντας.
Κι έχει δίκιο. Η Κοιλάδα του Θανάτου είναι μια ερημική έκταση στις ΗΠΑ, η οποία, σύμφωνα με τους γεωλόγους, αποτελεί την περιοχή με τις υψηλότερες θερμοκρασίες στον πλανήτη.
Η θερμοκρασία έχει περάσει δύο φορές τα τελευταία 100 χρόνια τους 50 βαθμούς. Το τελευταίο ρεκόρ σημειώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, όταν το θερμόμετρο στην έρημο της Νότιας Καλιφόρνιας έδειξε 54,4 βαθμούς Κελσίου.
Αυτή, ωστόσο, δεν είναι η υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ, μιας και το μακρινό 1913 σκαρφάλωσε στους 56,7 βαθμούς Κελσίου.
Η βλάστηση είναι περιορισμένη, καθώς το πιο συχνό θέαμα που συναντά κανείς είναι κάκτοι και ξεροί κορμοί δέντρων – ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Η πανίδα της μπορεί ν’ αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον άνθρωπο, καθώς πέρα από τους λαγούς και τα πρόβατα, εκεί ζουν κροταλίες, τσακάλια, λύκοι, ακόμη και λιοντάρια των βουνών.
Η περιοχή, μάλιστα, έχει πάρει το όνομα «Κοιλάδα του Θανάτου», καθώς, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, τον 19ο αιώνα διάφοροι έποικοι οι οποίοι διέσχιζαν τα αμμώδη βουνά προς αναζήτηση χρυσού είχαν χάσει τη ζωή τους, ταλαιπωρημένοι και άνυδροι για μέρες.
Ο Ντιν Καρνάζης τρέχει τον συγκεκριμένο υπερμαραθώνιο εν μέσω του καλοκαιριού. «Ο ήλιος ήταν τόσο δυνατός που ένιωθα να λιώνει το δέρμα μου. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Όταν τελείωσα τον αγώνα και έβγαλα τα παπούτσια, είδα πως οι πάτοι είχαν λιώσει από το καυτό χώμα» θυμάται.
«Όταν τρέχω, νιώθω ελεύθερος»
Τι είναι, όμως, αυτό που τον κάνει να συνεχίζει να τρέχει παρά την καταπόνηση που την ταλαιπωρία που βιώνει πολλές φορές κατά τη διάρκεια των αγώνων; Πρώτος και κύριος λόγος, όπως εξηγεί, είναι η αγάπη του για το άθλημα. «Όταν τρέχω, νιώθω ελεύθερος. Είναι λες και εκείνη την ώρα πετάω όλα τα βάρη της καθημερινότητάς μου».
Δεύτερος, ο εθισμός του στην πρόκληση. «Έχω πάντοτε την περιέργεια να δω μέχρι που φτάνουν τα όριά μου. Καταλαβαίνω τι είναι πιθανό να κάνω μόνο εάν πρώτα δοκιμάσω κάτι που μοιάζει απίθανο. Υπάρχουν πολλές φορές, δε στο κρύβω, που έχω σκεφτεί να τα παρατήσω όλα ή να διακόψω έναν αγώνα. Μαθαίνω, όμως, να πιστεύω στον εαυτό μου και να καταλαβαίνω μέχρι που μπορώ να φτάσω».
Η ιστορία του Φειδιππίδη που κουβαλάει πάντα μέσα του
Η αγάπη του για το τρέξιμο ξεκίνησε διαβάζοντας την ιστορία του Φειδιππίδη, του δρομέα ο οποίος, σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση, έτρεξε από την Αθήνα στη Σπάρτη και πάλι πίσω, μέσα σε μόλις 2 μέρες, κάτι το οποίο θεωρήθηκε άθλος και πέθανε τη στιγμή που ανακοίνωσε στους Αθηναίους το «Νενικήκαμεν».
Ο Ντιν Καρνάζης, μάλιστα, καμιά φορά πειράζει όλους εκείνους οι οποίοι θεωρούν πως ο μαραθώνιος της Βοστόνης είναι ο παλιότερος στον κόσμο, λέγοντάς τους πως αυτός πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα πριν από 2.500 χρόνια.
Λατρεύει τη μεσογειακή διατροφή, δεν τρώει junk food, ενώ στόχος του είναι να ‘ρθει κάποια στιγμή στην Ελλάδα και να ζήσει μόνιμα στην Ικαρία, εκεί απ’ όπου κατάγεται η μητέρα του. «Αν για ένα πράγμα μετανιώνω στη ζωή μου είναι που σταμάτησα να έρχομαι στη χώρα όταν ήμουν επτά χρονών και δεν έμαθα ποτέ την ελληνική γλώσσα».
«Έχω ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο. Η ζωή στην Ελλάδα είναι μοναδική. Στις ΗΠΑ όλοι είναι γεμάτοι άγχος. Δεν βλέπεις ανθρώπους να κάθονται σε μια ταβέρνα και να τρώνε και να γελάνε, όπως εδώ. Δε μιλούν, καν, οι γείτονες μεταξύ τους».
«Όταν έρχομαι στην Ελλάδα νιώθω πως βρίσκομαι στο φυσικό μου περιβάλλον. Η καρδιά μου είναι και θα είναι πάντα σ’ αυτή τη γη».
Η χαρά του δρομέα - Key Books
Info: Ο Ντιν Καρνάζης, μετά τον «Υπερμαραθωνοδρόμο» και τον «Δρόμο προς τη Σπάρτη», έγραψε το τρίτο του βιβλίο με τίτλο «Η χαρά του δρομέα». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books.
