Ο ντοκιμαντερίστας Dana Brown για το ‘On Any Sunday’ και το πάθος για τις μηχανές

Η ιστορία αυτού του ντοκιμαντέρ ξεκινάει, όλως περιέργως, το 1966, από ένα άλλο ντοκιμαντέρ, για δύο σέρφερς που γυρίζουν την υφήλιο κυνηγώντας το καλοκαίρι- και μαζί, το τέλειο κύμα. Το “Endless Summer”, ένα εμβληματικό φιλμ από τον υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντερίστα Μπρους Μπράουν, έβαλε το αθλητικό ντοκιμαντέρ σε μια άλλη διάσταση αποδοχής και αναγνωρισιμότητας. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Μπράουν θα σκηνοθετούσε το “On Any Sunday” με τον Στιβ ΜακΚουίν, ένα ακόμα ντοκιμαντέρ, αυτή τη φορά για μηχανές. Η επιτυχία θα έφτανε μέχρι τα Όσκαρ και ο θρύλος του ντοκιμαντέρ θα διατηρείτο για δεκαετίες.

Είναι λοιπόν ταιριαστό που, τόσα χρόνια μετά, ένας κύκλος σα να ολοκληρώνεται, με τον γιο του Μπρους, Ντάνα Μπράουν, να σκηνοθετεί ένα μοντέρνο ριμέικ του ντοκιμαντέρ του πατέρα του, με τίτλο “On Any Sunday: The Next Chapter”, φέρνοντας την ίδια ματιά στο σημερινό κόσμο των μηχανών. Η ταινία ακολουθεί μια σειρά από διαφορετικές προσωπικές ιστορίες, από πρωταθλητές Moto GP μέχρι καθημερινούς ανθρώπους παθιασμένος με τις μηχανές τους, κι από συγκλονιστικές ιστορίες (για έναν αναβάτη του οποίου η αγάπη ξεπερνά ακόμα και το πιο ακραίο φυσικό εμπόδιο) μέχρι πορτρέτα μοντέρνων θρύλων του χώρου, σαν τον Ρόμπι Μάντισον.

H πανευρωπαϊκή πρεμιέρα της ταινίας έγινε την Δευτέρα στο σινεμά Ατλαντίς σε ένα event από την Red Bull, και εκεί ο Ρόμπι Μάντισον μπήκε στην αίθουσα καβαλώντας τη μηχανή του για να σταθεί στη σκηνή δίπλα στον Ντάνα Μπράουν υπό τους ήχους αποθέωσης από το παθιασμένο κοινό. Το πάθος ήταν εξάλλου ο κύριος θεματικός άξονας της κουβέντας που είχαμε με τον σκηνοθέτη μετά το τέλος της πρεμιέρας.

Ο Ντάνα Μπράουν, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, αγάπησε και ασχολήθηκε τόσο με το σερφ όσο και τις μηχανές. Γύρισε μαζί με τον πατέρα του το “Endless Summer 2”, πριν συνεχίσει μόνος του στον κόσμο του αθλητικού ντοκιμαντέρ, υπογράφοντας το προσωπικό του αριστούργημα, “Step Into Liquid”. Και τώρα, σε μια ακόμα επιστροφή στην κληρονομιά του πατέρα του, γύρισε μια νέα εκδοχή του σπουδαίου “On Any Sunday”. (Την ταινία μπορείς να προμηθευτείς από το επίσημο site.)

Μιλήσαμε μαζί του για το πάθος που διατρέχει όλες τις ιστορίες της ταινίας του, για το τι του δίνει το σερφ και οι μηχανές που δεν υπάρχει αλλού, για το πιο extreme πράγμα που έχει κάνει και φυσικά για τον Μπρους Μπράουν.

Ξεκίνησες κάνοντας ντοκιμαντέρ για σερφ, γιατί θέλησες να κάνεις μια ταινία για μοτοσυκλέτες αυτή τη φορά;

Είχα κάνει και το “Dust to Glory” πριν μερικά χρόνια οπότε υπήρχε η εμπειρία. Και απλά η Red Bull Media House με προσέγγισε για να κάνω μια ταινία, και μάλιστα αρχικά για το σερφ. Αλλά μετά όσο συζητάγαμε μου είπαν πως κάνουν μια άλλη ταινία για το σερφ και ρώτησαν τι άλλο θα ήθελα να κάνω. Εκεί μιλήσαμε για μηχανές και με ρώτησαν “τι θα έλεγες για το ‘On Any Sunday’, offroader μοτοσυκλέτες σε αυτή την εποχή”. Η αντίδρασή μου ήταν “ω φίλε, δε ξέρω αν θα πρέπει να του δώσουμε αυτό τον τίτλο!” (γελάει). Είχε κάνει το “Endless Summer 2” με τον πατέρα μου, και απλά η χρήση αυτών των εμβληματικών τίτλων είναι… ξέρεις… τελοσπάντων, μίλησα με τον πατέρα μου, το μπάτζετ ήταν σωστό, μας έδωσαν και απόλυτο έλεγχο…

Φαίνεται σαν ταινία όπου είχατε στη διάθεσή σας κάθε μέσο.

Ναι, ναι, ακριβώς. Οπότε συμφωνήσαμε. Ξέρεις, είναι από αυτά τα πράγματα που ήταν πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, το “On Any Sunday”. Εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι ένα σπουδαίο αθλητικό ντοκιμαντέρ. Και ήμουν τυχερός που μπόρεσα να χρησιμοποιήσω αυτό τον τίτλο. Και κάπως τυχαία τον χρησιμοποίησα τελικά.

Ποια είναι η σχέση σου με το κλασικό “On Any Sunday” και ποια τελικά η σχέση της ταινίας σου;

Αγαπώ τον τρόπο που κινείται η ιστορία, η αληθινή δράση, η καρδιά του αρχικού φιλμ. Και είχε προταθεί και για Όσκαρ. Σπουδαίο. Νομίζω ο πατέρας μου… Δεν ξέρω, ακόμα τη βλέπω αυτή την ταινία. Είναι αψεγάδιαστη. Δε θα μπορούσε κανείς να αλλάξει ένα πράγμα.

Την είδα πρώτη φορά όταν ήμουν 10-11 και μου φάνηκε κάπως… WHOA! Πάντα με ενέπνεε. Και βασικά το “Step Into Liquid” περιέργως χρησιμοποιεί πολλά από τα πράγματα που μου άφησε το “On Any Sunday”. Επεισοδιακό χαρακτήρα, δένοντας μαζί πολλές ιστορίες. Αυτή η ιδέα του να πω δηλαδή διαφορετικές ιστορίες και να τις δέσω μαζί μέσα από το πάθος για σέρφινγκ. Γενικά οτιδήποτε με σερφ και μηχανές… απλά διάλεξε ό,τι θες. Υπάρχουν άπειρες πιθανότητες για ιστορίες. Απλά ξεκινάς από κάπου, απλώνεις τα δίχτυα σου και μετά διαλέγεις.

Οπότε μου άρεσε η ιδέα για αυτή τη δομή και επιπλέον μπορούσαμε να κάνουμε διάφορα homage. Υπάρχουν μέσα πράγματα για τους φανς της παλιάς ταινίας, υπάρχουν μάλιστα και 1-2 σκηνές από αγώνες από το πρώτο, σαν κλείσιμο του ματιού. Ο μπαμπάς είναι 77 τώρα και είπα ότι αν επρόκειτο ποτέ να κάνω ένα σίκουελ ή ριμέικ σε αυτή την ταινία, τώρα είναι η στιγμή.

Έχεις αφοσιωθεί σε ντοκιμαντέρ για το σέρφ και τις μηχανές όπως ακριβώς και ο πατέρας σου πριν από εσένα…

Ναι, κατ’αρχάς είναι σπορ αλλά υπάρχει αυτή η διαφορά, πως δεν πρέπει να πετυχαίνεις τους περισσότερους πόντους ας πούμε. Μπορείς να τα κάνεις και να μην είσαι και τόσο καλός σε αυτά αλλά να τα αγαπάς πιο πολύ από όλους. Υπάρχει αυτό το αγνό πάθος από κάποιον που ξέρει πως δεν είναι τρομερός αλλά απλά καβαλάει τη μηχανή για να διασκεδάσει ή σερφάρει τα Σαββατοκύριακα, αλλά είναι ενθουσιασμένος όσο και οι κορυφαίοι. Και ξέρεις, ένας τύπος σαν τον Ρόμπι συνδέεται εξίσου με κάποιον που είναι τώρα έξω στο μπαρ και του μιλάει, όσο και όταν μιλάει με άλλους επαγγελματίες σαν αυτόν. Κι αυτό εμένα μου είναι πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχει δέσιμο ανάμεσα σε όλους αυτούς τους κορυφαίους και στον απλό καθημερινό τύπο. Μου φάνηκε πως αυτό ήταν κάτι αρκετά καλό να καταγραφεί.

Αυτό το κοινό πάθος είναι εμφανές μέσα από τα διάφορα επεισόδια της ταινίας, και το πώς ο ένας τυχαίνει να είναι πρωταθλητής Moto GP, ένας άλλος απλά καβαλάει τις Κυριακές…

Ναι, και ευτυχώς είναι κάτι αρκετά κινηματογραφικό ώστε να θες να το βλέπεις. Θέλω να πω δεν είναι στην καρδιά του διαφορετικό από, ας πούμε, κόσμο που μαζεύει γραμματόσημα με πάθος και μαζεύονται και ανταλλάζουν–

Θα έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για συλλογή γραμματοσήμων!

Ναι! Θα το σκεφτώ. (γελάει) Από τη μία πλευρά βλέπεις λοιπόν όλους αυτούς με τις μηχανές και λες πως ΟΚ, δε μπορώ με τίποτα να συνδεθώ με αυτούς! Αλλά μετά ακούς τι έχουν να πουν και νιώθεις μια σύνδεση επειδή δεν χρειάζεται καν να σερφάρεις ή να καβαλάς. Αλλά καταλαβαίνεις το πάθος και τη σημασία. Το πάθος είναι ίδιο, είτε τρέχεις με μηχανές, είτε κάνεις μια ταινία, είτε προπονείς μια ομάδα ποδοσφαίρου. Για όλα αυτά τα θεωρητικά ασήμαντα πράγματα… θέλω να πω, δεν ξέρω αν κάποιος τα θεωρεί όντως ασήμαντα, αλλά ξέρεις, δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς σου. Όμως αυτά τα πράγματα είναι που κάνουν τον κόσμο να κινείται στην πραγματικότητα. Οπότε αυτό είναι που με ενδιαφέρει.

Η προσωπική σου σχέση ποια είναι με τις μοτοσυκλέτες;

Τρέχω από τα 8 μου. Στα 13 μου έτρεξα σε 5-6 αγώνες, και μετά απλά φοβόμουν υπερβολικά πολύ. Οπότε συνέχισα απλά για τη διασκέδασή μου. Αλλά δε σταμάτησα ποτέ να καβαλάω μηχανές, έχω και φίλους που το κάνουν. Ξέρω όμως τους περιορισμούς μου. Ο Ρόμπι φεύγει και κάνει όλα αυτά που κάνει, τρέχει πιο γρήγορα, κάνει πιο εξεζητημένα κόλπα. Το ίδιο με το σέρφινγκ

Το οποίο;

Ε ναι, περισσότερο σέρφερ είμαι στην πραγματικότητα, ζω δίπλα στην παραλία οπότε σερφάρω πολύ. Αλλά δεν έχει διαφορά, το συναίσθημα είναι κοινό. Ας πούμε όταν είσαι παιδί, πάντα πιστεύεις πως θα είσαι παγκόσμιος πρωταθλητής σε όλα αυτά, έτσι δεν είναι;

Πάντα, σε ό,τι σου αρέσει να κάνεις.

Ναι, ναι. Αυτό. Αλλά δεν με πειράζει που δεν είμαι. Είναι απλά διασκέδαση. Η διασκέδαση είναι πολύ σημαντική.

Το πιο ακραίο πράγμα που έχεις κάνει ποιο είναι;

Ακόμα και το να φιλμάρεις κάποια από αυτά τα πράγματα είναι extreme! Αλλά θυμάμαι πιο μικρός σέρφαρα σε κύματα 20 πόδια ψηλά, είχα περάσει 2 χειμώνες στη βόρεια ακτή, εκεί στα 20-21 μου. Νόμιζα πως θα γινόμουν σπουδαίος σέρφερ. Τελικά επιβίωσα αλλά γύρισα πίσω και προσγειώθηκα κάπως. Κάποιος σαν τον Ρόμπι, νομίζω οι παλμοί τους κατεβαίνουν όταν κάνουν τέτοια πράγματα, εγώ δεν είμαι έτσι. Δεν είμαι αυτός ο τύπος. Αλλά σπρώχνω τον εαυτό μου πολύ μερικές φορές και ξέρεις, φτάνεις κοντά στα άκρα, και ξαφνικά λες “πραγματικά δεν είναι για μένα αυτό!” (γελάει). Ξέρεις.

Δεν είσαι καλύτερος ή χειρότερος από οποιονδήποτε. Οι άνθρωποι έχουν ταλέντα για διαφορετικά πράγματα. Όσο μεγαλώνεις κιόλας, δε θες να τραυματιστείς… Πάντως δεν είναι κάτι που σκοπεύω να σταματήσω να κάνω.

Με τον πατέρα σου τι σχέση έχετε;

Τον μισώ τον τύπο!! (γελάει) Τελείως! Όχι, είναι σπουδαίος τύπος. Περάσαμε μαζί τώρα λίγες μέρες μαζί στην Καλιφόρνια, επειδή μας τίμησαν σε ένα φεστιβάλ για σερφ και έδειξαν κι αυτή την ταινία επίσης. Για μένα δεν ξέρω αν βγάζει νόημα, αλλά είναι πιο εντυπωσιακός σαν άνθρωπος από ό,τι σαν σκηνοθέτης.

Από τις ταινίες του πάντως μοιάζει με τύπος που εμπνέει…

Ναι, ναι, είναι. Και δεν τον έχω ακούσει ούτε μία φορά στη ζωή μου να λέει “α, να, εγώ έκανα το τάδε”. Είναι εντελώς απλός, ένα σπουδαίο role model για μένα και για τα εγγόνια του. Έχει 2 εγγόνια, είναι φανταστικός παππούς όσο και πατέρας. Αξιαγάπητος άνθρωπος. Είναι ο καλύτερος μου φίλος, βασικά. Μην πεις στον Ρόμπι ότι το είπα αυτό!

*info: To “On Any Sunday: The Next Chapter” του Ντάνα Μπράουν μπορείς να αγοράσεις από το επίσημο σάιτ. Το “Endless Summer” του Μπρους Μπράουν παραμένει ένα από τα 5 καλύτερα summer films όλων των εποχών.