Ο ντράμερ των Dream Theater θυμάται ακόμα το ελληνικό φαγητό

Κανονικά, κάθε φορά που ξεκινάμε μια εισαγωγή συνέντευξης με τη φράση ‘οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού’ θα έπρεπε οι απαντήσεις να σβήνονται από μόνες τους. Οι Dream Theater πάντως, αξίζουν το κλισέ, μιας και έχουν φανατικό κοινό και μας έχουν επισκεφτεί μπόλικες φορές.

Αυτή τη φορά, με το εξαιρετικό ‘Distance Over Time’ να είναι ακόμα φρεσκότατο και το θρυλικό Metropolis pt.2 να κλείνει 20 χρόνια, η εμφάνισή τους αναμένεται με τεράστια ανυπομονησία. Λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του Gazi Music Hall, τα είπαμε με τον ντράμερ της μπάντας, Mike Mangini, ο οποίος αντικατέστησε τον Portnoy το 2011 και γεμίζει τη θέση κάτι παραπάνω από επάξια.

Το ‘Distance Over Time είναι ένα από τα πιο ‘βαριά’ σε ήχο άλμπουμ της μπάντας. Αυτό προέκυψε συνειδητά ή απλά ήρθε στην πορεία;

Ήταν μια απόλυτα συνειδητή απόφαση από το σύνολο της μπάντας, η οποία προέκυψε έπειτα από πολλές συζητήσεις που είχαμε κατά τη διάρκεια της περιοδείας που βρισκόμασταν πριν ηχογραφήσουμε το ‘DOT’.

Όλα τα μέλη του συγκροτήματος μένατε μαζί κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Η εμπειρία αυτή ενίσχυσε την συνεκτικότητά μας σαν ομάδα αλλά και τον ήχο των κομματιών, επειδή ήμασταν όλοι στην ίδια γραμμή γι’ αυτό που δημιουργούμε. Αυτή η κοινή οπτική τα έκανε όλα πολύ εύκολα, απ’ το να τρώμε όλοι μαζί μέχρι να γράφουμε μουσική.

Είσαι μέλος της μπάντας τα τελευταία 9 χρόνια. Πόσο καιρό σου πήρε για να νιώσεις άνετα και όχι απλά ως ‘ο καινούριος τύπος’;

Αισθάνομαι ότι η εμπειρία του τελευταίου άλμπουμ με έκανε να νιώσω περισσότερο κομμάτι της διαδικασίας, καθώς ήταν το πρώτο άλμπουμ στο οποίο παρουσίασα τις ιδέες μου για μπάσο/πλήκτρα/ντραμς για τα κομμάτια πριν αυτά ηχογραφηθούν και συμμετείχα στις συζητήσεις και την κατεύθυνση.

Το άλμπουμ απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Διαβάζεις ποτέ τα reviews ή αντιστέκεσαι;

Μου έστειλαν αμέτρητα reviews, τόσο η δισκογραφική όσο και άλλοι. Τα διαβάζω και παίρνω τις απόψεις του καθενός ως αυτό που είναι. Το βλέπω εντελώς μηχανικά, θέλω να ξέρω τι αρέσει και τι όχι. Μερικές φορές το κοινό αξιολογεί την κατεύθυνση ενός άλμπουμ με εντελώς λάθος τρόπο. Στον κόσμο μπορεί να αρέσει ένα στιλ, ένας ήχος κι αυτό είναι όλο.

Πρόσφατα κάνατε τουρ για το νέο σας άλμπουμ αλλά και για την επέτειο 20 χρόνων από το Metropolis pt. 2. Ποια ήταν η σχέση με αυτό άλμπουμ πριν μπεις στους Dream Theater;

Δεν είχα καμία σχέση με το Scenes from a Memory πριν μπω στο συγκρότημα.

Η εξαιρετική υποδοχή του νέου άλμπουμ σε συνδυασμό με το γεγονός πως το Metropolis pt. 2 το λατρεύει το κοινό σας, έκανε φαντάζομαι τα σχόλια για την περιοδεία να είναι εξαιρετικά;

Έχει γίνει κι εμένα το αγαπημένο μου άλμπουμ της μπάντας. Τα σχόλια ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικά. Ήταν απίστευτο γιατί το παίζουμε πολύ δυνατά όπως στο άλμπουμ με ρυθμό και μελωδία εκτός από κάποιες αλλαγές που κάνω εγώ στα ντραμς.

Σε αυτό το σημείο της καριέρας σου, ακούς και επηρεάζεσαι ακόμη από καινούρια μουσική;

Δεν με επηρεάζει για δύο λόγους: όταν την ακούω, έχει ήδη παλιώσει και είμαι πολύ απασχολημένος φτιάχνοντας τη δική μου μουσική ή μαθαίνοντας τα κομμάτια μας.

Υπάρχει κάτι που θυμάσαι από την τελευταία επίσκεψη της μπάντας στην Ελλάδα;

Την υπέροχη αρχιτεκτονική και το φαγητό. Θυμάμαι επίσης να διασκεδάζουμε backstage με τον Bobby Jarzombek (σ.σ. ο ντράμερ των Fates Warning) και να γνωρίζω τον Γιώργο Κόλλια (σ.σ. ντράμερ, μεταξύ άλλων και των Nile). Δεν τον άφηναν να μπει μέσα ενώ είχαμε κανονίσει να έρθει με γνωρίσει, θύμωσα τόσο που διέσχισα όλο το χώρο ανάμεσα στον κόσμο, βγήκα έξω και άρχισα να φωνάζω το όνομά του. Με είδαν όλοι καθώς φώναζα στους ανθρώπους που δούλευαν στην πόρτα αλλά δεν με ένοιαξε καθόλου, τον πήρα και μπήκαμε μέσα.

Οι Dream Theater θα εμφανιστούν την Τρίτη 2 Ιουλίου στο Gazi Music Hall.

Φωτογραφίες: Dreamtheater.net