Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης θεωρεί ότι στο θέατρο πρέπει να πρωταγωνιστεί η ουσία

Η διαδικασία την οποία ακολουθώ πριν από κάθε συνέντευξη, είναι πάνω-κάτω η ίδια. Εξονυχιστική αναζήτηση πληροφοριών για το πρόσωπο που θα κάτσει απέναντί μου αλλά και ανάγνωση κάποιων προηγούμενων συνεντεύξεων, για να φροντίσω να μην μου ξεφύγει τίποτα αλλά και να μην ρωτήσω τα ίδια, τετριμμένα πράγματα που πιθανότατα έχει βαρεθεί να ακούει και ο συνεντευξιαζόμενος αλλά και ο αναγνώστης.

Πριν πάω να βρω τον Παναγιώτη Μπουγιούρη ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι περιόρισα αυτή την αναζήτηση στο μίνιμουμ. Πρώτον, γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο τις δουλειές του οποίου γνώριζα πολύ καλά. Είτε σαν Γιάννης στη δεύτερη σεζόν του ‘Singles’, είτε μέσα απ’ τις θεατρικές του δουλειές, με αποκορύφωμα τον αντισυμβατικό του ρόλο στο ‘Λάκκο της Αμαρτίας’, όπου κι έκλεψε την παράσταση, ο ηθοποιός έχει φροντίσει να μου συστηθεί με τον καλύτερο τρόπο, εδώ και χρόνια.

Έστω κι αν όταν βρεθήκαμε από κοντά, συστηθήκαμε πια κι επίσημα. Δεύτερον, ήμουν βέβαιος ότι με έναν άνθρωπο της τέχνης, το μόνο βέβαιο ήταν ότι τα ενδιαφέροντα θέματα για συζήτηση δεν θα έλειπαν.

Τον συνάντησα ανάμεσα στις πρόβες για το νέο έργο που θα συμμετέχει και τις προπονήσεις του για τη συμμετοχή στο Spetses Mini Marathon για μια κουβέντα εκτός σεναρίου. Κι όπως συνήθως γίνεται, όταν ο αυτοσχεδιασμός είναι φυσικός, ξεπερνάει και τα πιο καλογραμμένα λόγια.

Η νέα του δουλειά κι πολυφωνία του αθηναϊκού θεάτρου

Οι πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου, σηματοδοτούν παραδοσιακά το ξεκίνημα της νέας σεζόν, τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο. Σε ποια σκηνή θα δούμε τον ίδιο;

“Έχουμε ξεκινήσει πρόβες στο θέατρο ‘Γκλόρια Μικρό’, θα ανεβάσουμε μια παράσταση που λέγεται ‘Faith’, πίστη δηλαδή, μαζί με τη Ζέτα Δούκα. Είναι ένα έργο για δύο πρόσωπα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Γιώργου Βάλαρη, το οποίο έχει ένα πολύ ωραίο εύρημα. Οι δύο ήρωες του έργου, κάποια στιγμή αποφασίζουν, ως ένδειξη απόλυτης πίστης κι εμπιστοσύνης, να βιντεοσκοπούν ολόκληρο το 24ωρο τους και στη συνέχεια να το παρακολουθούν μαζί. Θα προβάλλονται δηλαδή την ώρα της παράστασης βίντεο, στα οποία θα συμμετέχουν κι άλλοι συνάδελφοι, βιντεοσκοπημένοι”. Πώς κυλάνε οι πρόβες και πότε θα ανέβει επίσημα η παράσταση;

Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος με τις πρόβες γιατί ήδη φαίνεται πως έχουμε μια πολύ καλή χημεία με τη Ζέτα κι είμαι πολύ ικανοποιημένος με την πορεία μας. Η παράσταση θα ανέβει στις 19 Οκτωβρίου.

Η νέα σεζόν θα βρει την πόλη γεμάτη για ακόμη μια χρονιά με νέες παραστάσεις. Είναι η Αθήνα μία κατεξοχήν θεατρούπολη; “Η Αθήνα είναι μια μεγάλη θεατρική πρωτεύουσα, έχει πάρα πολλά θέατρα. Ίσως το γεγονός αυτό να μην είναι τόσο γνωστό γιατί δεν έχουν απήχηση στο εξωτερικό όπως συμβαίνει ας πούμε με το Λονδίνο, το οποίο θεωρείται η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του θεάτρου, κάποιος μπορεί να ταξιδέψει στο Λονδίνο ας πούμε μόνο για να δει μια παράσταση. Στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό, εκτός φυσικά απ’ το Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι, όπου κάποιος μπορεί να επισκεφτεί τη χώρα μας για να παρακολουθήσει το ανέβασμα μιας αρχαίας τραγωδίας ή να επισκεφτεί κάποιον απ’ τους απίστευτους θεατρικούς χώρους που έχουμε. Υπάρχει όμως ένας θεατρικός οργασμός στην Αθήνα, αυτό είναι γεγονός και δεν πρόκειται για τωρινό φαινόμενο, είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και αρκετές δεκαετίες, πρόκειται για μία σταθερά”. Επομένως, αυτή η πληθώρα επιλογών εκλαμβάνεται ως κάτι απολύτως θετικό;

“Μόνο καλό μπορούν να κάνουν η πολυφωνία κι ο πλουραλισμός. Ίσως να μην είναι καλό απ’ την οπτική γωνία των παραγωγών, δηλαδή από εμπορικής πλευράς, καλλιτεχνικά και κοινωνικά όμως, είναι καλό να υπάρχουν επιλογές”.

Το τηλεοπτικό τοπίο

Οργασμός πάντως δεν επικρατεί μόνο στα θεατρικά δρώμενα της πόλης, αλλά και στο τηλεοπτικό τοπίο. Άλλοι είχαν άδεια την ημέρα της συνέντευξης κι άλλοι την ώρα που την έγραφα. Έχοντας απέναντί μου έναν άνθρωπο που έχει ζήσει και εξακολουθεί να ζει το χώρο από μέσα και αποδεδειγμένα αγαπάει το μέσο, δεν θα μπορούσα να μην ζητήσω τη γνώμη του για τις εξελίξεις.

“Δεν μπορώ να σου πω πολλά πράγματα για να είμαι ειλικρινής, οι απόψεις μου διαμορφώνονται κι αλλάζουν ανάλογα με τις πληροφορίες που μας έρχονται κι οι σκέψεις μου είναι κοινές με τον περισσότερο κόσμο”. Ως ηθοποιός όμως; “Ως ηθοποιός, για μένα η τηλεόραση ήταν πάντα άλλο ένα κομμάτι της δουλειάς μου. Κοιτούσα πάντα με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς το τηλεοπτικό κοινό να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και να μην υποκύπτω σε εκπτώσεις λόγω των εντατικών ρυθμών και της κούρασης, τα οποία μπορούν καμιά φορά εύκολα να σε παρασύρουν. Ήθελα πάντα να έχω την επιβεβαίωση ότι έχω κάνει καλά τη δουλειά μου κι ότι ο ρόλος που υποδύομαι έχει κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό”. Δεν προβληματίζεται για το μέλλον του μέσου;

Πάνω στα διοικητικά, αν θέλεις, των τηλεοπτικών σταθμών, δεν έχω να πω κάτι. Όσον αφορά την κοινωνική πτυχή, οι προβληματισμοί μου είναι κοινοί με όλου του κόσμου. Σαν άνθρωπος, πρεσβεύω και υποστηρίζω την ισονομία και την αξιοκρατία. Οποιαδήποτε κίνηση είναι προς την εξυπηρέτηση αυτών των δύο παραμέτρων, έχει τις ευλογίες μου. Οποιαδήποτε κίνηση δεν έχει σαν κίνητρο αυτούς τους δύο στόχους, θα έπρεπε να αλλάξει κατεύθυνση.

Θα τον δούμε σύντομα σε μια νέα τηλεοπτική δουλειά; Αν θυμάμαι καλά η τελευταία του δουλειά ήταν μόλις πέρσι. “Η τελευταία μου δουλειά στην τηλεόραση ήταν πράγματι πέρσι το χειμώνα, όταν και συμμετείχα σε μια συμπαραγωγή του ANT1 Ελλάδας και του ANT1 Κύπρου, το ‘Χωρίς Εσένα’. Για φέτος, δέχτηκα μια πρόταση απ’ το κανάλι ‘Sigma’ της Κύπρου, την οποία αντιμετωπίζω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον διότι πρόκειται για σειρά εποχής, κάτι που με εκφράζει πάρα πολύ καλλιτεχνικά και δεν είχα την τύχη να συμμετέχω μέχρι τώρα σε μια τέτοια σειρά. Ελπίζω να αποδειχθείς γουρλής”. Κι εγώ το ελπίζω, γιατί όχι.

Ο κινηματογράφος και το στιλιζάρισμα του ‘weird wave’

Διάβαζα πρόσφατα σε μία συνέντευξη ηθοποιού (δεν διστάζω να τον αναφέρω, απλά δεν θυμάμαι ποιανού ήταν), πως το όνειρο όλων όσων εμπλέκονται με το χώρο είναι η συμμετοχή στον κινηματογράφο. Τον Παναγιώτη Μπουγιούρη τον έχουμε δει σε κάποιες συμμετοχές στη μεγάλη οθόνη, χωρίς όμως το σινεμά να συγκεντρώνει μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του.

“Δεν έχω κάνει πολλά πράγματα, θα ήθελα να έχω κάνει πολλά περισσότερα. Ο φακός έχει μια μαγεία. Το θέατρο έχει βάθος, ουσία, το σινεμά έχει τη μαγεία. Μπορεί φυσικά να έχει και ουσία, αλίμονο, όμως στο θέατρο πρωταγωνιστεί η ουσία. Το σινεμά απ’ την άλλη είναι ένα μωσαϊκό πολλών διαφορετικών πραγμάτων, με κυρίαρχο συστατικό τη μαγεία, μπορείς να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα, με πολλές λεπτομέρειες, με εσωτερικό παίξιμο, στο τέλος πάντως πρόκειται για τη μαγεία της σκοτεινής αίθουσας που όλοι μας αγαπάμε”. Έχει κάτι στα σκαριά σε ό,τι αφορά το σινεμά; “Δεν έχω κάτι, όχι, πολύ θα το ήθελα όμως”. 

Τα τελευταία χρόνια, το ελληνικό σινεμά ζει τον ‘πυρετό’ του weird wave, με τις ταινίες που εκπροσωπούν αυτή την τάση να συγκεντρώνουν πληθώρα θετικών σχολίων αλλά και βραβείων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πώς αντιμετωπίζει αυτή την τάση ο Παναγιώτης Μπουγιούρης;

“Πρώτα απ’ όλα, θέλω να πω το εξής: Οποιοσδήποτε καλλιτέχνης υπηρετεί με πίστη αυτό που πιστεύει, το υποστηρίζει με συνέπεια και πετυχαίνει, είναι άξιος συγχαρητηρίων. Πόσω μάλλον όταν έχει βγει έξω απ’ τα σύνορα της χώρας μας, όταν έχει διεκδικήσει διακρίσεις και βραβεία στο εξωτερικό”. Διαισθάνομαι ένα μεγάλο “αλλά”. Θα συμμετείχε ο ίδιος σε μια ταινία του είδους;

“Όσον αφορά τη θεματολογία και το ύφος του ‘Greek weird wave’, δεν είμαι τόσο μεγάλος φαν. Οι ενστάσεις μου δεν αφορούν το σενάριο, όσο, σαν ηθοποιός μιλώντας εδώ, το ύφος της υποκριτικής. Το στιλιζάρισμα στο παίξιμο είναι κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε, είτε μιλάμε για σινεμά, είτε για θέατρο, γιατί υπάρχει πολύ στιλιζάρισμα και στο θέατρο. Είχα την τύχη ή την ατυχία, ατυχία επειδή πλέον δύσκολα θα μπορούσα να αλλάξω άποψη, να φοιτήσω κοντά σε δασκάλους όπως ο Γιώργος ο Μανιώτης κι ο Κώστας ο Καζάκος, οι οποίοι το πρώτο που μας έλεγαν ήταν “εν αρχή ην ο λόγος”.

Συνεπώς, για μένα η ουσία ξεκινάει και τελειώνει εκεί. Η φόρμα είναι κάτι δευτερεύον. Όταν η φόρμα και το στιλιζάρισμα καπελώνουν το λόγο, το νόημα και την έννοια, δεν με εκφράζει σαν καλλιτέχνη.

Μιας και αναφέρθηκε ο Γιώργος Μανιώτης, δεν θα μπορούσα να μην φέρω στη κουβέντα και τον ανατρεπτικό ρόλο του Παναγιώτη Μπουγιούρη στον “Λάκκο της Αμαρτίας”. Πώς αντιμετώπισε ο ίδιος αυτή την πρόταση; 

“Δεν σου κρύβω πως αυτός ο ρόλος ήταν μια πρόκληση για μένα. Δεν νομίζω ότι θα τολμούσα να το επιχειρήσω αν δεν ήταν υπό την αιγίδα του Εθνικού Θεάτρου, κάτι που εξασφάλιζε ότι θα έχει σαν στόχο την καλλιτεχνική απόδοση του έργου και την ουσία του κειμένου. Βγήκα μέσα απ’ τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, οπότε το να γυρνάω στη σκηνή του είναι για μένα σαν να γυρνάω σε μια πηγή με δροσερό νερό. Δέχτηκα λοιπόν την πρόταση με μεγάλη χαρά”. Φαντάζομαι πλέον, αισθάνεται δικαιωμένος.

“Είχα κι εγώ πολύ μεγάλη περιέργεια για το πως θα υποδυθώ το ρόλο και τι ατμόσφαιρα θα βγάλει το έργο. Πιστεύω το κερδίσαμε το στοίχημα, ρόλοι και χαρακτήρες βγήκαν πολύ πειστικοί. Με αφορμή τον μικρόκοσμο του αγοραίου έρωτα, των τρανσέξουαλ και της παρενδυσίας, γίνονται κάποιες τομές που έχουν να κάνουν με πολύ βαθιά υπαρξιακά και κοινωνικά θέματα και τον άνθρωπο εν γένει, δεν αφορά μια οπτική που έχει να κάνει μόνο με τον συγκεκριμένο χώρο. Είμαι πολύ περήφανος για το αποτέλεσμα”. Αν έπρεπε να ξεχωρίσει κάποιους αγαπημένους ρόλους απ’ την μέχρι τώρα πορεία του, ποιοι θα ήταν αυτοί;

“Σίγουρα θα ξεχώριζα έναν απ’ τους αγαπημένους μου ρόλους, όταν ο Γιώργος Μιχαηλίδης μου εμπιστεύτηκε το ρόλο του Αστρόφ στο ‘Θείο Βάνια’, με τον αείμνηστο Σοφοκλή Πέππα στον ομώνυμο ρόλο. Θεωρώ ότι ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή της καριέρας μου κι απ’ ότι μου είπαν αλλά κι αισθάνθηκα εγώ ο ίδιος, κατάφερα να κουβαλήσω επάξια το βάρος του ρόλου”. Όσο για τηλεοπτικούς ρόλους;

Στην τηλεόραση έχω κάνει πολλές πετυχημένες συνεργασίες, είχα την τύχη όλες μου οι συνεργασίες, για τον έναν ή τον άλλο λόγο να γνωρίσουν μεγάλη επιτυχία, οπότε πάντοτε γευόμουν τις δάφνες της τηλεόρασης.

Η συμμετοχή στο Spetses Mini Marathon

Όπως ανέφερα ήδη, το σανίδι κι οι εντατικές πρόβες δεν αποτελούν τη μόνη ασχολία στην οποία αφιερώνει το χρόνο του ο ηθοποιός, αφού παράλληλα προετοιμάζεται εντατικά και για μια νέα πρόκληση, τη συμμετοχή στα 3 χιλιόμετρα της κολύμβησης στο Spetses Mini Marathon. Πώς προέκυψε αυτό αλήθεια;

“Ήταν μια πρόσκληση-πρόκληση που μου έγινε απ’ την Biotherm που είναι κι ο χορηγός της διοργάνωσης. Ήταν καθαρά φιλική η πρόταση, αλλά το είδα και σαν μια πρόκληση να ξεπεράσω τα προσωπικά μου όρια”. Και γιατί αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση τελικά;

“Επειδή στα πλαίσια όλης αυτής της διοργάνωσης θα είχα την ευκαιρία να προπονηθώ και να βάλω τον εαυτό μου να γνωρίσει την κολύμβηση, ένα άθλημα με το οποίο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα. Έχω καλή σχέση με το νερό, πάντοτε μου άρεσαν οι καταδύσεις, η ιστιοπλοΐα, το windsurf, είμαι εξοικειωμένος με το υδάτινο στοιχείο. Δεν πήγα όμως ποτέ ως παιδάκι στο κολυμβητήριο, να κατέβω σε μαθητικούς αγώνες, ούτε είχα σχέση με την αγωνιστική κολύμβηση”. Πώς κυλάει μέχρι στιγμής η προετοιμασία; Τον έχει ταλαιπωρήσει;

“Η αλήθεια είναι ότι έχω κουραστεί πάρα πολύ αλλά μ’ αρέσει. Κατάλαβα στην πορεία ότι το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό, οι άνθρωποι που κολυμπάνε το κάνουν με πολύ μεράκι κάθε χρόνο, το αγαπάνε και το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό. Αυτό μου δημιούργησε κι εμένα την αίσθηση του ‘ευ αγωνίζεσθαι’ και το λίγο καιρό που μας απομένει μέχρι τον αγώνα, συνεχίζω ανελλιπώς τις προπονήσεις ελπίζοντας να κάνω ένα πολύ ωραίο κολύμπι και να το χαρώ”. Σε κάποιον που σκέφτεται να λάβει μέρος και διστάζει, τι θα έλεγε;

“Δεν είναι μικρή η διαδρομή, είναι γύρω στα 3 χιλιόμετρα, αυτό όμως δεν θα έπρεπε να τρομάξει κάποιον ο οποίος σκέφτεται να αγωνιστεί, έρχονται να κολυμπήσουν ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να φορέσουν τα βατραχοπέδιλά τους και να απολαύσουν μια όμορφη διαδρομή, το μικρό ταξιδάκι απ’ την Κόστα ως τις Σπέτσες. Χαίρομαι πάρα πολύ που μπήκα σε αυτή την περιπέτεια”. Ενδεχομένως αυτή η περιπέτεια να αποτελέσει και το έναυσμα για τη συμμετοχή του και σε άλλους αγώνες;

“Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, ας δούμε πως θα κυλήσει αυτός ο αγώνας, όμως σίγουρα το σκέφτομαι, έχω ενθουσιαστεί μ’ αυτή την ιστορία και θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσω,  ίσως έρθω και στο επίπεδο να δοκιμάσω και τα 5 χιλιόμετρα του χρόνου. Από μικρός έχω δοκιμάσει διάφορους τρόπους άθλησης, βλέπω όμως ότι το κολύμπι μου ταιριάζει κι η φυσική μου κατάσταση είναι καλύτερη από ποτέ. Κρίμα που δεν το είχα ανακαλύψει σαν παιδί, όμως κάλλιο αργά, παρά ποτέ”. Αποτελούν τέτοιες πρωτοβουλίες και μια μορφή ώθησης προς όλο τον κόσμο ώστε να ακολουθήσει το παράδειγμα, βάζοντας την άθληση στη ζωή του;

Είναι σπουδαίο στην καθημερινότητά σου να βάζεις μικρούς στόχους και να τους κατακτάς, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει μισή ώρα προπόνησης την ημέρα, να έχεις έναν στόχο όπως να κατέβεις στο Γύρο της Αθήνας, ή σε έναν αγώνα τριάθλου. Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη εξάλλου.

To Spetses Mini Marathon διεξάγεται στις 7-9 Οκτωβρίου.