Ο Richard Kern γδύνει ένα μοντέλο την ημέρα από το 1985 και μετά

Τα γυμνά που παράγει ο Richard Kern είναι έργα τέχνης. Για την ακρίβεια λάγνα, βέβηλα και προβοκατόρικα έργα τέχνης. Αυτός είναι ο λόγος που ο εκδοτικός οίκος Taschen έχει εκδώσει τόσο πολλά coffee table για την πάρτη του. Ο ίδιος που οι ειδήμονες του χώρου δεν τον βάζουν σε καμία περίπτωση στο ίδιο καλάθι με τον Terry Richardson, ο οποίος ταυτόχρονα είναι πιο εμπορικός και πιο ξεδιάντροπος. Ώρα να τον γνωρίσεις καλύτερα.

Lydia Lunch, Sonic Youth, Henry Rollins, David Wojnarowicz. Μερικές μόνο από τις underground προσωπικότητες που ο νεαρός Richard, προερχόμενος από ένα βλαχοχώρι της North Carolina και παθιασμένος όπως και οι υπόλοιποι με οτιδήποτε ακραίο και σεξοπορνοδιαστροφικό, συναναστράφηκε, κινηματογράφησε, επηρέασε και επηρεάστηκε. Όλα αυτά στο East Village της Νέας Υόρκης στα τέλη της δεκαετίας του 70 και τα πρώτα χρόνια της επόμενης.

Πολλές από τις ταινίες που γύρισε εκείνη την εποχή (The Right Side of My Brain, Fingered) γέρασαν άσχημα. Και άλλες απλώς δεν βλέπονται πια. Όμως αποτελούν πρωίμα δείγματα του ταλέντου του. Όπως αποτελούν τα πρώτα περιοδικά που έβγαλε με τίτλο The Heroin Addict (αυτό που άλλωστε ήταν και ο ίδιος εκείνη την εποχή), τα βιντεοκλίπ που γύρισε και γενικά οτιδήποτε άλλο καταπιάστηκε μέχρι την μέρα που αποφάσισε να γίνει φωτογράφος.

Για την ακρίβεια φωτογράφος γυμνών μοντέλων. Ίσως ο πλέον επώνυμος, με συνεργασίες που περιλαμβάνουν το Vice (εδώ κάνει και το tv show ‘Shot by Kern’), το Purple καθώς επίσης πιο mainstream περιοδικά όπως τα GQ και Playboy.

Αν και τα πιο mainstream έντυπα, στα οποία καταδέχθηκε να πάει μόνο για το μεροκάματο (είναι πλέον οικογενιάρχης-δείτε τον εδώ με την συζυγό του), ποτέ δεν θα τολμούσαν να δημοσιεύσουν τις πιο χαρακτηριστικές φωτό του. Εκείνες δηλαδή συνηθισμένων νεαρών γυναικών που κάνουν συνηθισμένα πράγματα τα οποία ο Kern μετατρέπει σε κάτι διαφορετικό. Όπως π.χ. κάποια που πλένει τα δόντια της και της τρέχει η οδοντόκρεμα στο στήθος ή μια άλλη που ποζάρει μαζί με τα μπουκάλια χάπια που παίρνει.

Ενώ υπήρξε μια περίοδος 5-6 ετών στα νιάτα του που βρέθηκε να φωτογραφίζει κανονικά για πορνοπεριοδικά. Αν και εκείνος επιμένει ότι και πάλι τέχνη ήταν. Ότι, σε κάθε περίπτωση, εκείνος απλώς προσπαθεί να σκεφτεί για ποιο λόγο το κορίτσι που έχει μπροστά του δεν φορά ρούχα και συνεχίζει από εκεί.

Επίσης, όταν φωτογραφίζει, χάνει την αίσθηση του χρόνου. Χάνει τον εαυτό του. Και αυτό είναι που του εξάπτει την φαντασία.

Όσον αφορά εκείνους που τον κατηγορούν ότι είναι απλά ένας ακόμη βρωμόγερος που του αρέσει να φωτογραφίζει νεαρά κορίτσια, ο Kern, αποστασιοποιημένα και κουλ, όπως είναι γενικά η αύρα του, δηλώνει ‘Το ίδιο έλεγαν και για τον Degas όταν έφτιαχνε γλυπτά από νεαρά κορίτσια και μπαλαρίνες. Δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με αυτόν. Απλώς προσπαθώ να πω ότι, σε 20-30 χρόνια από τώρα, αυτό δεν θα έχει σημασία. Θα μετράει μόνο η φωτογραφία’