O Rock τρελάθηκε και νομίζει πως είναι ο Ari Gold

Επτά δολάρια. Αυτά είχε όλα και όλα στην τσέπη του ο γιγαντόσωμος 23χρονος Σαμοανός καθώς περίμενε τον πατέρα του να έρθει να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Tampa. Το όνειρό του να γίνει superstar του NFL είχε τελειώσει οριστικά, αφού μόλις τον έκοψαν -μετά από δυο μήνες δοκιμών- μέχρι και οι ‘πουθενάδες’ Calgary Stampeders.

Δυο δεκαετίες -και 125 plus εκ. δολάρια στον τραπεζικό του λογαριασμό- μετά ο Dwyane συνεχίζει να υπενθυμίζει καθημερινά στον εαυτό του πως αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή (ένα μηδενικό, ένα τίποτα, ένα φτερό στον άνεμο) κάθε φορά που μπαίνει στα γραφεία της εταιρίας παραγωγής με το ίδιο όνομα (βλέπε Seven Bucks) που έχει στήσει στο Μαϊάμι, την πόλη στο πανεπιστήμιο της οποίας φοίτησε με αθλητική υποτροφία).

Την ίδια εταιρία παραγωγής η οποία, σε συνεργασία με την αντίστοιχη του Mark Wahlberg, με τον οποίο έγιναν ‘bros’ κατά τη διάρκεια του Pain & Gain, είναι υπεύθυνοι για το Ballers. Δηλαδή αυτό εδώ.

Δεν τρέχει τίποτα αν το πεις ‘Το Entourage στον κόσμο του NFL’. Έτσι και αλλιώς και ο ίδιος, που πρωταγωνιστεί ως πρώην πρωταθλητής που προσπαθεί να γίνει μάνατζερο-ατζέντης, έτσι το περιγράφει. Επιπλέον το γράφει και το επιμελείται η ομάδα του Entourage.

Δεν ξέρω αν το Ballers, που κάνει πρεμιέρα στα τέλη Ιουνίου, θα καταφέρει όντως να γίνει η νέα ένοχη απόλαυσή μας. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Johnson θα δουλέψει κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας προκειμένου να τα καταφέρει. Προκειμένου να μπορέσει να απομακρύνει για άλλη μέρα τον εφιάλτη της έξωσης. Το μόνο πράγμα που του κάνει να τρέμει το φυλλοκάρδι του.

Ποιας έξωσης; Εκείνης που υπέστη όταν ήταν 15 χρονών και έμενε με την μητέρα του, καθαρίστρια ξενοδοχείων, σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Χονολουλού, την ίδια ώρα που ο πατέρας του (βλέπε φωτό) προσπαθούσε να βγάλει το μεροκάματο ως κατσέρ ανά τις ΗΠΑ.

Εκείνη την έξωση που τον έκανε να πάρει την απόφαση να μοιάσει στα είδωλά του, Sylvester Stallone, Clint Eastwood, Arnold Schwarzenegger και τους παλαιστές-παππούδες του, τους επoνομαζόμενους και Wild Samoans (ο μπαμπάς του, ο Rocky, ο παππούς του, ο Pete και κάτι θείοι του) , και να αρχίσει να γυμνάζεται φανατικά μετά το σχολείο.

Ευτυχώς δηλαδή, αλλιώς θα είχε καταλήξει στα σίγουρα στην φυλακή, αφού τον είχαν συλλάβει ήδη για κάτι ψιλο-διαρρήξεις, ψιλο-βανδαλισμούς και ψιλο-τραμπουκισμούς, αλλά τον άφηναν ελεύθερο επειδή η οικογένειά του είχε κονέ με τον αρχηγό της αστυνομίας.

Επίσης μην φανταστείς ότι ο ‘τούμπανο’ μπαμπάς (ονόματι Rocky) όταν τον πήρε από εκείνο το αεροδρόμιο και τον έβαλε να κοιμηθεί στον καναπέ του σαλονιού του μικρού του διαμερίσματος (σ.σ. σαφή βελτίωση,αφού πριν κοιμόταν σε ένα στρώμα που έχει βρει παρατημένο έξω από ένα μπουρδελο-ξενοδοχείο) , το μοναδικό που είχε να επιδείξει μετά από 40 χρόνια στην πάλη, ήταν πολύ χαρούμενος όταν ο Dwyane του είπε ότι θέλει να αρχίσει να παλεύει.

Αντιθέτως του είπε ότι δεν είχε τίποτα να προσφέρει στο άθλημα. Έκανε όμως λάθος. Έκανε τόσο, μα τόσο, λάθος. Από το 1996, που ξεκίνησε, μέχρι το 2003, όταν πήρε την δύσκολη απόφαση να γίνει φουλ τάιμ action hero, ο Johnson ήταν πρωταθλητής κάθε χρονιά. Επίσης ο πιο διάσημος αθλητής στην λίγκα και ο πιο ακριβοπληρωμένος wrestler στην ιστορία του αθλήματος.

Κάτι, και σόρι για την ιεροσυλία, σαν τον Michael Jordan του αθλήματος. Εκείνος που δεν σταματούσε ποτέ να δουλεύει. Είτε σηκώνοντας βάρη, είτε βελτιώνοντας τις κινήσεις του, είτε πουσάροντας σαν ψυχοπαθής τα project του.

Το ίδιο που κάνει τώρα, μέσα από τους 56 εκατομμύρια followers του στα social media. Ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο (εξίσου πολύτιμο με το γεγονός ότι τον λατρεύουν ακόμη περισσότερο από το μ.ο. στην Κίνα) που επίσης αποδεικνύει αυτό που ακόμη και οι ορκισμένοι εχθροί του παραδέχονται.

Ότι δηλαδή το παλικάρι, αυτό το βουνό από μυς, είναι αξιαγάπητος. Δεν κολλάει να κάνει πλάκα με τον εαυτό του παίζοντας gay χαρακτήρες (βλέπε τον bodyguard με το άφρο στο Be Cool).

Ή κάνοντας γυμναστική με τον Jimmy Fallon.

Δεν έχει πρόβλημα να παραδεχθεί πρώτος ότι έχει χτίσει μια ολόκληρη καριέρα, έχοντας στην υποκριτική ‘φαρέτρα’ του μια και μόνη έκφραση (‘Εντάξει, τώρα στο San Andreas, έχω προσθέσει άλλη μια. Την τρομαγμένη. Λογικό αφού εδώ δεν υπάρχει κακός να κυνηγήσω’).

Και, το βασικότερο από όλα, δεν παίρνει τίποτα από όλα όσα έχει ως δεδομένο. Ξυπνάει κάθε μέρα στις 4 η ώρα το πρωί και δουλεύει ως τις 12 το βράδυ. Επτά μέρες την εβδομάδα. 365 μέρες το χρόνο. Πιο σκληρά από κάθε άλλον.

Κάποτε το έκανε για την πάλη και για τους ρόλους του σε ταινίες. Τώρα εφαρμόζει το ίδιο εμμονικό πάθος στο χτίσιμο της τηλεοπτικής του αυτοκρατορίας. Συγκεκριμένα, πέρα από το Ballers, έχει άλλα 7 concept στα σκαριά. Και εννοείται ότι τα κανάλια κάνουν ουρά για να τους δώσουν το πράσινο φως, αφού ξέρουν ότι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εκείνος θα τα απογειώσει.

Όπως έχει απογειώσει/σώσει όποιο franchise του έχουν εμπιστευτεί μέχρι τώρα (G.I. Joe, Fast and Furious, Journey και, προσεχώς, το Baywatch που έχει ‘φαγωθεί’ να κάνει πάλι επίκαιρο).

Στο τέλος της ημέρας ο Johnson, όπως έχει σωστά γραφτεί, είναι σαν ένας γενετικά κατασκευασμένος action hero που συνδυάζει την σπιρτάδα του Willis, τον όγκο του  Schwarzenegger και την καρδιά του Stallone.

Αυτό που λένε, κορμί για ρινγκ και μυαλό για μπίζνα.